บทที่ 423 ฆ่าพวกมันให้หมด !
ฉื่อหยานก็ตะโกนบอกราชาแมลงอสูรให้หยุดแมลงขนาดเล็กตัวอื่น ๆจากการโจมตีชิเสี่ยว ไชอี้ และคนอื่น ๆจากนิกายประกายแสงศักดิ์สิทธิ์
ชิเสี่ยวและ ไชอี้ก็เกือบจะไม่สามารถที่จะต้านทานได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตาม ในเวลาสำคัญเช่นนี้ แมลงปีศาจก็บินผ่านไปโดยไม่โจมตี
ชิเสี่ยวและ ไชอี้ถอนหายใจโล่งด้วยแปลกใจ ใบหน้าของเขามองฉื่อหยานในบัลลังก์ดอกบัวคริวตัล
ในบึง นักรบอื่นๆที่เห็นชิเสี่ยวและ ไชอี้ไม่ถูกล้อมโดยโดยแมลงเหล่านั้นและพวกเขายังพูดขอบเจ้าฉื่อหยาน นี่ทำให้ทุกคนตะลึงและเปิดเผยความรู้สึกอิจฉา
” ทำไมฉื่อหยาน ถึงทำเช่นนั้นได้ ?” จ้าวเฟิงหันไปหาไชอี้ก็ถามแด้วยความสงสัย
ไชอี้ และชีเสี่ยว สั่นศีรษะของพวกเขาที่พวแสดงออกว่าพวกเขาก็ไม่รู้เช่นกัน
คิดไม่ถึงเลยว่าราชาแมลงอสูรจะฟังคำสั่งฉื่อหยาน ซึ่งนี่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ พวกเขาไม่รู้ว่า ฉื่อหยานใช้วิธีไหนถึงควบคุมราชาแมลงได้
ในขณะที่ชิเสี่ยว และจ้าวเฟิงยังคงคลางแคลงใจ พวกเขาก็สังเกตุฉื่อหยานอย่างเงียบๆ และตระหนักได้ว่าเขากำลังคุยอะไรกับราชาแมลงอสูรอยู่ในบัลลังก์ดอกบัวคริสตัล
” ทำลายรูปแบบซะ ข้าตกลงกับข้อเสนอของเจ้า . ” ฉื่อหยานมองราชาแมลงอสูร ครุ่นคิดสักพักก่อนที่เขาจะตัดสินใจ เขารู้สึกว่าข้อเสนอนี้ไม่ได้ทำให้เขาอันตรายใด ๆ
” แล้วนักรบคนอื่นให้ข้าทำเช่นไร ? “
” การฆ่าพวกเขาทั้งหมดนั้นส่งผลอะไรต่อเจ้าหรือไม่ ?
” ไม่มีอันตราย.f เลือดและพลังของพวกเขาสามารถช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับสหายตัวน้อยของเราได้”
” ถ้างั้น . . . . . ” ฉื่อหยาน ลังเลเล็กน้อย และจ้องมองนักรบอ้วนเตี้ย และกลุ่มของเขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ ” เจ้ารอสักครู่ก่อนได้หรือไม่ ? ขอให้สหายของเจ้าเพื่อออกไปก่อน และเข้าไปในป่า ข้าต้องมีเหตุผลที่จะฆ่าพวกเขา .
” อะไร ? “
” เชื่อฟังข้า ! “
” . . . . . . . ” ราชาปีศาจแมลงก็ไม่พูดอะไร มันดูเหมือนจะเข้าใจ และฏิบัติตามคำสั่งของเขาหลังจากที่เขาได้ตอบรับข้อเสนอ
บัลลังก์ดอกบัวคริสตัลจมลงอย่างช้าๆ ปีศาจแมลงที่บินในท้องฟ้าตามคำสั่งและพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ให้เข้าไปในบัลลังก์ดอกบัวคริสตัลบัลลังก์และเจาะต้นไม้โบราณขนาดยักษ์
หลังจากนั้น ก็ไม่มีแมลงอสูรอยู่ในหนองน้ำ
ฉื่อหยานดึงกระสวยแยกนภาออกมา , กระโดดขึ้นสู่อากาศและบินไปที่ จ้าวเฟิง ไชอี้และชิเสี่ยว หลังจากลังเลเล็กน้อย
” ทำไมเจ้าทำเช่นนั้นได้ ? ” จ้าวเฟิง และถามอย่างสงสัย ” นั่นคือสัตว์อสูรระดับแปด . . . . . . . มันมีพลังมากกว่าที่เราคิด ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสั่งให้มันหยุดโจมตีเราได้ ฉื่อหยานเจ้าเป็นมนุษย์จริงๆรึ ทำไมสัตว์อสูรนั้นถึงได้เชื่อฟังเจ้า ? “
ชิเสี่ยว ไชอี้ และ หลี่เยว่ ก็สงสัยมาก
” พลังของมันถูกจำกัดโดยบัลลังก์ดอกบัวคริสตัล และ ไม่สามารถทำอะไรได้นัก มันสามารถปรากฏขึ้นมาจากหนองน้ำได้เป็นเวลานาน ข้าบอกมันว่า เมื่อมันให้วารีแรกเริ่มชีวิตกับเรา เราจะออกจากสถานที่แห่งนี้ทันที มันก็เห็นด้วยกับข้า . “
นักรบคนอื่นกำลังมองฉื่อหยานและพูดเสียงดัง ” เพราะความฉลาดของสัตว์อสูรนี้ มันจึงหนทางที่ถูกต้อง มันรู้ว่า ถ้ามันสู้กับเราเป็นเวลานาน มันจะต้องสูญเสียมากมายแน่นอน อาการการเจ็บอย่างรุนแรงคงมาจากพลังของบัลลังก์ดอกบัวคริสตัลของอำนาจ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้ . . . . . . . “
หลังจากพูด เขาก็มองนักรบอ้วน , หัวเราะและพูดว่า , ” มันบอกว่าในบึงนี้มีเพียงแต่วารีแรกเริ่มชีวิตไม่มีจิตวิญญานพระเจ้าบริสุทธิ์ มันบอกให้ข้าเอาไปและออกไปจากสถานที่แห่งนี้ให้ไวที่สุด “
” มันให้เจ้าลงไปรึ ? นักรบที่อ้วนเตียดวงตาก็สว่างขึ้นด้วยความตกใจ เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา . ” เด็กน้อย , ระดับของเจ้าตอนนี้อยู่ห่างจากระดับพระเจ้าเป็นอย่างมาก มันไร้ประโยชน์ที่จะเก็บวารีแรกเริ่มชีวิตไว้กับตัว เจ้าสนใจนำมาแลกเปลี่ยนหรือไม่ ? “
” แลกเปลี่ยนรึ ? ” ฉื่อหยานแกล้งทำเป็นตกใจ ลูบแหวนสายโลหิตและส่ายหัว ” . ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ได้อยู่ใกล้กับระดับพระเจ้า แต่ข้าต้องถึงระดับนั้นแน่ในไม่ช้าก็เร็ว ข้าสามารถใช้วารีกแรกเริ่มชีวิตเพื่อบรรลุก้าวผ่านระดับพระเจ้าได้ ไม่ว่าสิ่งที่เจ้าเสนอมาจะเป็นสิ่งใดมันก็ไม่มีค่าพอจะแลก . . . . . . “
ใบหน้าของนักรบอ้วนก็มืดมัวไป เขายิ้มบางๆมองฉื่อหยาน
นักรบจากหุบเขาปีศาตค่อยๆมารวมกันที่นักรบอ้วนมองเขาอย่างเย็นชาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร .
นักรบเหล่านี้ต่างก็มีความโลภต้องการวารีแรกเริ่มชีวิต พวกเขาต้องการที่จะลงมือและแย่งมันมาจากฉื่อหยาน , และไม่มีเจตนาที่จะออกไปจากที่นี่
นักรบ คนอื่น ๆดวงตาก็ริบหรี่ลงอย่างต่อเนื่อง พวกเขาดูเหมือนจะรู้ถึงความผิดปกติของบึง พวกเขาเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงอย่างดงัยบๆ รอที่จะออกจากสถานที่นี้และจากนั้นก็ขึ้นไปบนเกาะ
เจ้าไม่คู่ควรกับวารีแรกเริ่มชีวิต เอามันมาให้ข้า . ” นักรบอ้วน แสยะยิ้มเย็นชา ใบหน้าของเขาก็มืดมากขึ้น
จ้าวเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า ” เฮ้ เจ้าอ้วน เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว ฉื่อหยาน เป็นคนนำมันมาได้ ถ้าเจ้ากล้าพอ ก็ไปฆ่าราชาแมลงอสูรเองสิ”
” หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ” นักรบอ้วนเตี้ย ดูเหมือนจะใจร้อน เขามองดูนักรบนภาที่สามระดับนภาจากกลุ่มอื่นๆ และบอกว่า ” ทุกคนที่นี่ก็เหมือนกัน พวกเจ้าคิดเหมือนข้าใช่มั้ย ? เราน่าจะร่วมมือกันเพื่อจัดการกับเจ้านี่ก่อน แล้วค่อยวางแผนหลังจากนั้นกันอีกที ข้ารู้สึกว่าเด็กนั้ไได้ม่พูดความจริง บางที เขาอาจจะได้มากกว่าวารีแรกเริ่มชีวิตจากราชาแมลงอสูร”
” เอามันมา ! ” .
” เอามันออกมาและ บอกความจริงกับเรา และเราจะไม่ทำให้เจ้าเจ็บ .
” เจ้าจะไปไหนไม่ได้ถ้าเจ้าไม่ยอมเอามันมาให้เรา !
ในหนองน้ำ , นักรบระดับนภาก็มองฉื่อหยานพร้อมกับพูดด้วยเสียงเย็นชาและปรากฏลักษณะที่โหดเหี้ยม
ฉื่อหยานยังคงมองดูอย่างสงบนิ่ง เขายิ้มและส่ายหัวของเขา ” . ไม่ “
” เจ้าอยากตายงั้นรึ ? ” นักรบอ้วนเตี้ยก็ตะโกนอย่างเย็นชา
” นี่สรุปว่า ทุกคนต้องการวารีแรกเริ่มชีวิตใช่หรือไม่ ถ้าข้าไม่เอามันออกมา พวกเจ้าก็จะฆ่าข้าและแย่งมันไปใช่หรือไม่? ” ฉื่อหยานมองทุกคน และพูดอย่างช้าๆ
” แน่นอน “
ฉื่อหยานยิ้ม พยักหน้าและกล่าวว่า ” เช่นนั้นก็ช่วยไม่ได้ ! “
จ้าวเฟิง ชิเสี่ยว และคนอื่นๆในกลุ่มก็มองเขาอย่างประหลาดใจ ก่อนที่จะค่อยๆเข้ามาใกล้เขา พร้อมที่จะเข้าไปแทรกแซง
ฉื่อหยานไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป เขาแอบระสังจ้าวเฟิงกับคนอื่นๆ เขารู้ว่าด้วยวารีแรกเริ่มชีวิตนี้ จ้าวเฟิงและคนอื่นๆจะโลภหรือไม่ เขากำลังทดสอบคนเหล่านี้อยู่
” ระวังหน่อย ด้วยนักรบจำนวนมากเช่นนี้ เราต้องออกใช้พลังทั้งหมดของเรารับมือกับพวกเขา . ” จ้าวเฟิงกล่าวพร้อมกับลดเสียงและใบหน้าเคร่งขรึม ” นี่ ถ้าเจ้ามีวิชาหรือสมบัติใดๆใข้มันเสียตอนนี้อย่าได้ลังเลใด ๆ เมื่อนักรบเหล่านั้นร่วมมือกัน พวกเขาแข็งแกร่งกว่าเรา
ดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้เกิดขึ้นอยู่ในจิตใจของ หลี่เยว่ นางยืนอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าว่างเปล่ามานาน ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดกับฉื่อหยานอย่างแปลกประหลาด “. ฉื่อหยาน , เจ้าสามารถจัดการกับนักรบนภาที่สามระดับนภาทั้งหมดได้หรือไม่ ? “
” ได้เพียงคนเดียว ” ฉื่อหยานกล่าวด้วยรอยยิ้มบอกบุญไม่รับ .
” ช่างเถอะ เตรียมรับมือกัน . . . ” หลี่เยว่ ส่ายหน้าเบา ๆ ” . ข้าจะเสี่ยงกับเจ้าในเรื่องนี้ แต่ทุกคนควรจะเตรียมพร้อมไว้สำหรับกรณีที่เกิดเรื่องเลวร้ายที่สุด “
” พวกท่านอยากช่วยข้างั้นรึ ? ” ฉื่อหยาน ก็ตะลึงและตกใจ “วารีแรกเริ่มชีวิตที่มีค่านั้นอยู่ในมือของข้า และข้าก็จะไม่ให้มันกับพวกท่าน แล้วทำไมพวกท่านถึงช่วยข้ารุ ? เพียงพวกท่านไม่ขวางทางข้า ข้าก็ขอบคุณแล้ว พวกท่านไม่ต้องช่วยข้าหลอก . ” เขายังชั่งใจกับจ้าวเฟิง และผู้คนนิกายประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ เขารู้สึกว่าพวกเขาเชื่อถือไม่ได้
ในสายตาของเขา เขาและจ้าวเฟิงไม่ได้สนิทกันนัก จ้าวเฟิงไม่ขัดใจกับทุกคนเพียงเพราะเขา เขากังวลว่าจ้าวเฟิงและนักรบอ้วนจะร่วมมือกันเพื่อแย่งชิงวารีแรกเริ่มชีวิตจากเขา
” เจ้าเองก็เป็นหนึ่งในสาวกนิกายประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ และเจ้าจะเป็นต้นกล้าของนิกายเราในอนาคต เราสามารถผ่านปัญหาหนักหนาหรือเล็กน้อยไปด้วยกันได้ ถ้าเราฆ่าเจ้าเพราะวารีแรกเริ่มชีวิต พวกเราก็นับได้ว่าสารเลวแล้ว . . . ” จ้าวเฟิงจ้องมองเขาและ ตะคอก ” เจ้าคิดว่าข้าจ้าวเฟิงคนนี้เป็นเช่นไร ? “
” บอกตามตรง ข้าลังเลอยู่ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ ข้ารู้แล้วควรทำเช่นไร . ” หลี่เยว่ กล่าวอย่างอับอาย
” แล้วเจ้าหละ ? ” ฉื่อหยานมองไชอี้
” เราต้องผ่านปัญหามากมายด้วยกัน และเจ้าเป็นคนหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือข้าไว้มากมาย ” ไช่อี้ยิ้มแล้วชี้ไปที่สองพี่น้องและเยว่จางเฟิงที่ถูกแช่แข็งอยู่ ” แม้ว่าเจ้าจะดูไร้ความรู้สึก แต่เจ้ามีหลักการของตัวเอง ด้วยความช่วยเหลือของเจ้า มันไม่ตั้งกี่ครั้ง คนพวกนี้ถึงรอดพ้นจากความตาย “
หยุดสักพัก ไชอี้ก็ยิ้ม ” ข้าคิดไม่ออกจริงๆ ข้าไม่มีเหตุผลที่จะทรยศเจ้า “
ฉื่อหยานพยักหน้า ” คิดไม่ผิดจริงๆที่บอกให้ราชาแมลงปล่อยเจ้าไป “
คนที่เขาไม่ได้ถามคือ ชิ เสี่ยว เขามั่นใจว่าชิเสี่ยวนั้นอยู่ข้างเขาแน่นอน
” ช่างกลมเกลียวกันเสียจริง . . . “
นักรบอ้วนหัวเราะอย่างเย็นชา , ตบมือไปมา ดวงตาของเขาปรากฏร่องรอยของการดูถูก
” อย่าได้ลังเลเลย ถึงแม้ว่ากลุ่มนิกายประกายแสงศักดิ์สิทธิ์จะแข็งแกร่ง แตามันก็ไม่ยากที่จะจัดการพวกเขาด้วยการร่วมมือของพวกเรา ?
ทุกคนพยักหน้า
ฉื่อหยานก็แสดงออกอย่างสบายและยิ้มสงบ
” หัวเราะอะไรของเจ้า? “
” ข้าหัวเราะ ในการตายของพวกเจ้าหนะสิ “
แมลงอสูรที่เคยหายไปก่อนหน้านี้ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง จากหนองน้ำ
ราชาแมลงอสูรในบัลลังก์ดอกบัวคริสตัลที่จมลงไปในบึง ก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ ดวงตาสีเขียวเล็กทั้งสองข้างของมันมองฉื่อหยานราวกับรออะไรบางอย่าง
ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร ฉื่อหยานพยักหน้ากับมันและกล่าวว่า ” ฆ่าพวกมันให้หมด “
แมลงอสูรนับไม่ถ้วนก็โถมไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง และพุ่งไปหานักรบทั้งหมดในป่าอีกครั้ง
มีเพียงจ้าวเฟิง ชีเสี่ยว , และคนอื่น ๆจากนิกายประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ปลอดภัย
” ข้าบอกเจ้าแล้วว่า เจ้าจะต้องตายก่อนช้าแน่ๆ เจ้าไม่เชื่อข้างั้นรึ ? ” ฉื่อหยานยิ้มจนเห็นฟัน และเย้ยหยันมองนักรบที่ถูกล้อมรอบด้วยแมลงอสูรสีเงินนับสิบ การแสดงออกที่สยดสยองก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
__________________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 29 แล้ว มีถึงตอนที่ 1355 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
