บทที่ 443 โชคดีนักที่มีเจ้าอยู่ที่นี่
คนที่เข้ามาใกล้ ฉื่อหยานก็ถูกบดจนตายในที่สุด ร่างนับร้อยถูกหันเป็นชิ้นๆ ด้วยความโหดเหี้ยมเช่นนี้ทำให้ ทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่กล้าที่จะหนี หรือลงมือใดๆกับฉื่อหยาน
พวกเขาพยายามที่จะอยู่เฉยๆในบรรยากาศที่อึดอัดนี้
กลิ่นของเลือดกระจายไปทั่ว
ภายใต้สถานการณ์นี้ หยางซู่ หลี่เฟิง และนักรบหญิงทุกคนก็ก็หันศีรษะของพวกนางกลับไป และเอาผ้าเช็ดหน้าของตนครอบคลุมปากของพวกนาง ก้มลงไปอาเจียนออกมาอย่างต่อเนื่อง
แม้ว่าวิธีของฉื่อหยานที่ทำต่อหมิงไห่จะโหดเหี้ยมและน่ากลัวเป็นอย่างมาก แต่มันก็ยังรับได้
อย่างไรก็ตาม การที่เขาฆ่าคนนำนวนมากมายและเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็ก้อนเนื้อ เลือดสาดและอวัยวัภายในก็กระจายไปทั่วพื้นดิน สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเกินกว่าที่จะรับได้ ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าอวัยภายในที่กระจายอยู่นั้นเป็นของร่างไหน
” ข้าบอกก่อนหน้านี้แล้วว่า ถ้าพวกเจ้าฆ่า หยานเฟิง, ฟู่ฮาว และจิ่วหลันซิน ได้ ตราบได้ที่พวกเขาตาย พวกเจ้าจึงจะสามารถไปได้อย่างปลอดภัย ไม่งั้น เจ้าและพวกเขาทั้งสามคนก้ต้องมีชะตาเช่นเดียวกัน โดยกลายเป็นก้อนเนื้ออยู่ที่นี่ ” ฉื่อหยาน ก็พูดอย่างไร้อารมณ์ด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล, และเขาก็พูดเบา ๆ ” . ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าอีกครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้น ถ้าทั้งสามคนยังมีชีวิตอยู่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น “
” ฆ่าหยานเฟิง ! “
” ฆ่า ฟู่ฮาว ! “
” ฆ่าจิ่วหลันซิน !
หลังจากที่เงียบ อยู่ครึ่งนาที บางคนก็ตะโกน
และอีกหลายคนก็ตะโกนตาม
นักรบทั้งหมดนั้นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่สนใจคำพูดของกลุ่มหยารเฟิงอีกต่ไป .ภายใต้ความโหดเหี้ยมของฉื่อหยาน พวกเขาจึงเลิกสนใจผลประโยชน์และห่วงชีวิตของตน
นักรบกว่าเจ็ดร้อยก็กลายเป็นบ้าคลั่ง ตะโกนโจมตี ฟู่ฮาว หยานเฟิง , จิ่วหลันซิน
ไม่ว่าพวกเขาทั้งสามจะพูดอะไร ก็ไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อีกต่อไป นักรบเหล่านี้ต่างก็อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ พวกเขาจึงจะใช้เลือดของพวกเขาสามคน เพื่อทำให้ตนอยู่รอด
ฟู่ฮาว หยานเฟิง , จิ่วหลันซินทั้งหมดต่างก็มีระดับการบ่มเพาะที่ระดับนภา แต่เมื่อเผชิญกับนักรบที่ไหลทะลักเข้ามาเหมือนน้ำ พวกเขาก็ไม่อาจทำอะไรได้ พวกเขาเปิดเผยให้เห็นร่องรอยของความเศร้าและขมขืาน
พวกเขาทั้งสามได้ใช้เวลาสามถึงห้าปีในการสร้างกองกำลังเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ในเวลาที่ยากลำบากที่สุด คนเหล่านี้กับหันมาทำร้ายพวกเขา มันยากสำหรับพวกเขาที่จะยอมถูกฉื่อหยานฆ่าตาย
เมื่อ ฟู่ฮาว และอีกสองคนมองนักรบเหล่านั้นด้วยดวงตาสีแดง พวกเขาต่างก็เคยเป็นลูกน้องของตน ใบหน้าของพวกเขาก็ดูโศกเศร้า และพวกเขาก็ดิ้นรนอย่างสุดกำลัง
ฉื่อหยานลุกขึ้น ไม่สนใจกลุ่มคนที่กำลังบ้าคลั่ง เขาเดินตรงไปที่อาคารหลักของตระกูลหยาง เมื่อเขาเดินมาถึงประตู ก็มีคนมาเปิดประตูให้เขา
นักรบตระกูลหยางก้มศีรษะคารวะด้วยความเคารพและใบหน้าที่หวาดกลัว ” . คุณชายหยาน “
ฉื่อหยานยิ้มและพยักหน้าให้เขา โดยให้นักรบคนนั้นนำทาง ฉื่อหยานอย่างก็เดินขึ้นไปยังชั้นบนอาคารอย่างสงบ
เสียงร้องและเสียงที่วุ่นวายดังขึ้นจากข้างหลังของเขา แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินพวกเขา เขายังคงมองอย่างสงบนิ่ง ไม่แสดงออกใด ๆ เขาฉีกยิ้มจากมุมปากของเขา
ไม่นานหลังจากนั้น ฉื่อหยานก็เดินไปที่นักรบทั้งหมดทีรวมกันอยู่กับหยางจั่วด้วยใบหน้าร่าเริง ฉื่อหยานโค้งลงและพูดเบาๆ ” ท่านลุง “
หยางจั่วยังคงพยักหน้า หัวเราะและกล่าวว่า ” เด็กดี ว่ากันว่าหลังจากผ่านไปสามวันคนเราจะเปลี่ยนไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่อยากจะเชื่อเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตระกูลหยางจะมีผู้สืบทอดที่ดีเช่นนี้ แม้ท่านปู่ใหญ่จะไม่อยู่ แต่เด็กหนุ่มเช่นเจ้ากลับทำให้สถานการณ์ในเมืองใต้บาดาลสงบปลอดภัยและมั่นคงได้”
ฉื่อหยานยิ้มมองหยางซู่ หลี่เฟิง และ หยางเหมิงและพูดอย่างสุภาพ ” ไม่ต้องรีบ “
หลี่เฟิงดวงตาที่ส่องประกาย นางก็เอียงคอมองเขาและพูดตำหนิ ” นั่นเจ้ารึ ? ทำไมเจ้าต้องฆ่าคนเหล่านั้นอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ด้วย เจ้าจะฆ่าก็ไม่ว่าหลอกนะ แต่เจ้าช่วยอย่าฆ่าให้มันชวนแหวะเช่นนี้ได้หรือไม่ ?”
หยางซู่และหยางเหมิงยังพยักหน้าเห็นด้วยกับหลี่เฟิง พวกเขาแสดงใบหน้าขมขื่นแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ฉื่อหยานทำนั้นมันเกินไป
ฉื่อหยานหัวเราะลั่น ” บางครั้ง เมื่อเราจัดการกับบางคน เราก็ต้องทำให้พวกเขาหวาดกลัว ดังนั้นพวกเขาจะหวาดกลัวเรารึ เรายังต้องใช้ชีวิตในเมื่องใต้บาดาลแห่งนี้ ถ้าวันหนึ่ง ตระกูลหยางสูญเสียตกต่ำลงและพวกใจบาปนี้คิดทรยศตอนนั้นคงจะแย่ ข้าทำแบบนี้เพื่อที่พวกเขาจะได้เห็นผลว่า ถ้าทรยศตระกูลหยางจะเป็นเช่นไร นี้จะทำให้พวกเขา ฝันร้ายทุกคืน ดังนั้น แม้ว่าตระกูลหยางจะตกต่ำลงภายในหนึ่งวัน พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะยุ่งกับตระกูลหยาง “
ใบหน้าของหยางจั่ว เต็มไปด้วยความชื่นชม เขาพยักหน้า ” เจ้าพูดถูก “
หยางมู่ หยางจู่ และคนอื่น ๆก็ก้าวไปข้างหน้าและกอดเขาอย่างอบอุ่น
” มันดีแล้วที่เจ้ากลับมา ” หยางมู่ตบไหล่ฉื่อหยาน และพูดดังๆว่า ” เจ้าควรมาเร็วกว่านี้ เราเกือบจะรับมือไม่ไหวแล้ว ถ้าเจ้ามาช้ากว่านี้อีกหน่อย เจ้าคงได้เห็นศพพี่ชายคนนี้่แล้ว”
ฉื่อหยานก็กระพริบตา . เขาส่ายหน้าเบา ๆ ” พี่มู่ อย่าพูดคำที่โชคร้ายเหล่านี้ ไม่ใช่ว่าเรายังมีชีวิตอยู่หลอกรึ ? ถึงแม้ว่าทะเลเคียร่าตอนนี้จะไม่ได้เป็นของเราแล้ว แต่คิดว่าในอนาคตมันจะต้องกลับมาเป็นของเราอีกแน่นอน นอกจากนี้ ในอนาคต เราจะไม่หยุดอยู่ที่ทะเลไม่มีสิ้นสุด “
ทุกคนตกใจ
” เจ้าพูดจริงรึ ? ” หยางจั๋วตกใจและถามด้วยเสียงนุ่ม ” เจ้าได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับท่านปู่ใหญ่ของเรา ฉื่อหยาน เจ้ารู้อะไรบ้างหรือไม่ ? บอกตามตรง ตั้งแต่เรามาถึงเมืองใต้บาดาล เราสูญเสียการติดต่อกับตระกูล ถึงแม้ว่าเราจะได้ยินข่าวดีเกี่ยวกับท่านปู่ใหญ่ก่อนหน้านี้ก็ตาม มันก็ยังน่ากังวลอยู่ดี “
คนจากตระกูลหยางทุกคนก็มองมาที่เขาด้วยสายตาคาดหวัง
ฉื่อหยานถอนหายใจ เขาว่าทุกคนได้เก็บความรู้สึกนี้มาเป็นเวลานาน เพราะพวกเขาตกอยู่ในสถานการณืที่ยากลำบากในเมืองใต้บาดาล และในขณะเดียวกัน สถานการณ์ในทะเลไม่มีสิ้นสุด ก็วุ่นวาย , พวกเขาไม่เห็นความหวังในอนาคตแม้แต่นิด พวกเขาจึงเริ่มมีความสงสัยเกี่ยวกับคำพูดของจักพรรดิ์หยางเทียน ว่าคำพูดของเขาเป็นความจริงหรือไม่
เขาต้องให้ความมั่นใจแก่ทุกคน
” ข้าได้รับข่าวบางอย่างมาก” ภายใต้สายตาของทุกคนเฝ้าดูเขาเขาส่ายหัวแล้วพูดว่า ” แน่นอน ข้าได้ข่าวนี้มาจากเพื่อนที่ผ่านดินแดนสี่อสูร เขาบอกว่า ท่านปู่ใหญ่ของเราสามารถหนีจากการคุมขังของราชาอสูนได้แล้ว แต่เขาก็มีสิ่งที่ต้องทำในดินแดนสี่อสูร ข้าคิดว่าราชาอสูรทั้งสองกำลังปวดหัวอยุ่ในตอนนี้ “
ทันทีที่เขาพูดจบ คนในตระกูลหยางทั้งหมดก็มีความหังมากขึ้น เผยให้เห็นความสุขสุดขีดบนใบหน้าของพวกเขา
พวกเขาเพียงแค่ต้องการความมั่นใจ
ฉื่อหยานก็เพียงมิบมันให้กับพวกเขา
” พวกท่านอย่าได้กังวลมากเกินไปเลย ตามสถานการณ์ปัจจุบัน ท่านปู่ใหญ่ของเราคงไม่ได้กลับมาที่ทะเลในเวลาอันสั้นแน่ ” หลังจากที่หยุดไปชั่วขณะ ฉื่อหยานอย่างต่อเนื่อง ” อย่างไรก็ตาม เมื่อท่านปู่ใหญ่กลับมาจากดินแดนสี่อสูร สถานการณ์ของทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะอยู่ในมือของตระกูลหยาง หึ ข้าคิดว่าเราสามารถปกครองทะเลไม่มีสิ้นสุดได้ทั้งหมด , เราจะกวาดล้างทุกสิ่งและนำมาเป็นของเราทั้งหมด “
ทุกคนใบหน้าที่มีความสุขก็ปรากฏ และพยักหน้ากันอย่างต่อเนื่อง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หยางจั่ว เขานั้นดีใจมาก ” คุ้มค่าแล้วที่ท่านปู่ใหญ่ของเราไว้ใจเจ้า ปีนั้น เมื่อท่านปู่ใหญ่ได้ส่่งเสี่ยวฮานยี่ไปรับเจ้า เราต่างก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าสายตาของท่านปู่ใหญ่ของเจ้ามองการไกลแค่ไหน เขารู้ได้ถึงศักยภาพของเจ้า วิสัยทัศน์ที่ดีของท่านปู่ใหญ่ของพวกเจ้าช่างกว้างไกลนัก “
ฉื่อหยานยิ้มให้ หยางจั่ว และมองลงไปที่การต่อสู้บ้าคลั่งด้านล่างและพูดขึ้น. “ฟู่ฮาว และหยานเฟิงคงจะถูกจัดการแล้ว”
ตอนนั้นเอง หลังจากคำพูดของเขาออกมา ภายใต้การโจมตีของนักรบนับร้อยวิญญานของพวกเขาสองคนก็พังลงและการป้องกันก็ทลาย
กลุ่มของนักรบรุมทึ้ง ฟู่ฮาว และหยานเฟิง ทันที พลังจากสมบัติลัยทุกชนิดพุ่งไปที่ทั้งสองคนจน กระดูกของพวกเขาถูกบด ในที่สุดพวกเขาก็ตกตายอย่างอนาถ
นักรบระดับนภาแล้วยังไง ?
เมื่อนักรบหลายคนที่มีระดับแตกต่างกันออกไปเริ่มโจมตีพร้อมกัน ด้วยการโจมตีที่รวมกันเหล่านั้น แม้จะเป็นนักรบระดับพระเจ้าก็ยากที่จะรับมือ อย่าว่าแต่หยานเฟิง และฟู่ฮาวเลย
หลังจากที่หยานเฟิงและ ฟู่ฮาว ตาย ก็เหลือเพียง จิ่วหลันซิน
” ผู้หญิงคนนี้ . . . . ” หยางจั๋วขมวดคิ้วและส่ายหัวของเขา ” . มันไม่ง่ายนักที่จะจัดการกับนาง เจ้าเห็นคนเหล่านั้นกลัวที่จะจัดการกับนางก่อนหรือไม่ ผู้หญิงคนนี้ต่างก็ใช้ประโยชน์จากผู้อื่น ตอนนี้นางได้รับการสนับสนุนจากเปาเหวิน แห่งเผ่าแมงป่องทะเล เขานั้นมีระดับการบ่มเพาะที่นภาแรกระดับพระเจ้า นักรบเหล่านั้นรู้ดี จึงไม่กล้าที่จะโจมตีนางก่อน “
ฉื่อหยานมองลงไป
มันก็เป็นเหมือนอย่างที่หยางจั่ว กล่าว
นักรบล้อมรอบจิ่วหลันซิน แต่ไม่มีใครกล้าที่จะเริ่มโจมตีนางก่อนเลย
ใบหน้าของจิ่วหลันซินซีดเซียว นางถอยไปข้างหลังและร้องออกมาตลอดเวลา” ถ้าเจ้ากล้าที่จะจัดการกับข้า เปาเหวินจะไม่ยกโทษให้พวกเจ้าแน่ เจ้ารู้ว่าความสัมพันธ์ของข้ากับเปาเหวินนั้นเป็นเช่นไร ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับข้า อย่าได้คิดว่าพวกเจ้าจะได้ใช้ชีวิตที่เมืองใต้บาดาลอย่างสงบสุข ” .
คำขู่ของนางนั้นมีผลเป็นอย่างมาก
นักรบรอบๆนางก็ลังเล พวกเขามองฉื่อหยาน ที่ยืนอยู่บนชั้นบนในขณะที่จ้องจิ่วหลานซิน พวกเขาพิจารณา และลังเล
แม้ว่าฉื่อหยานจะโหดเหี้ยม แต่ชื่อเสียงของเปาเหวินนั้นโด่งดังในเมืองใต้บาดาลมานาน
นักรบคนใดที่มายังเมืองใต้บาดาลทั้งหมดต่างก็รู้ว่าเผ่าแมงป่องน้ำนั้นมักจะแก้แค้นคนที่กล้าทำร้ายพวกของเขา . พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งและความโหดร้ายของเปาเหวินดี เขานั้นเป็นน้องชายของหัวหน้าเผ่าแมงป่องทะเล . ถ้ามันไม่ใช่ว่าเปาเหวินแสดงออกว่าเป็นผู้สนันสนุนนาง นางคงจะตายไปนานแล้ว
ดังนั้นเมื่อนางพูดชื่อเปาเหวิน ทุกคนก็ต้องคอยระวัง ถึงแม้หลายคนกลัวฉื่อหยาน แต่พวกเขากลัวเปาเหวินมากกว่า
ดังนั้น แม้ว่า จิ่วหลันซินจะถูกล้อมรอบด้วยนักรบมากมาย แต่ก็ไม่ถูกโจมตี
การใช้นักรบระดับพระเจ้ามาข่มขู่นั้นได้ผลดีนัก
” เปาเหวินมีระดับการบ่มเพาะที่ระดับพระเจ้า ” หยางจั่วครุ่นคิดสักครู่ ยิ้มและกล่าวว่า ” มิฉะนั้น จิ่วหลันซินคงจะจบสิ้นไปแล้ว เจ้าจู่ๆก็ปรากฏตัวและช่วยเราทันทีเจ้าจึงอาจไม่รู้ ถ้าเจ้าฆ่าจิ่วหลานซิน เปาเหวินจะโกรธต้องโกรธเป็นอย่างมากแน่นอน และเราจะต้องรับมือกับความโกรธของเขา หึ ถ้าท่านปู่ใหญ่ของเจ้าอยู่ที่นี่ เราจะไม่เกรงกลัวเลยสักนิด อย่างไรก็ตาม เรานั้นไม่มีนักรบระดับพระเจ้าในเมืองใต้บาดาลเลย”
หลังจากฟังหยางจั่ว แม้แต่คนอื่นในตระกูลหยางก็ยังเข้าใจและตระหนักถึงนักรบระดับพระเจ้าดี พวกเขาลังเล และพยักหน้าอย่างหมดหนทาง แสดงออกว่าพวกเขาเห็นด้วยกับสิ่งที่หยางจั่วพูด
” ใช่แล้ว เปาเหวินเป็นนักรบระดับพระเจ้า เขามีกองกำลังในเผ่าแมงป่องน้ำ หากล่วงเกินเปาเหวินก็เท่ากับล่วงเกินเผ่าแมงป่องทะเล ถ้าเป็นเช่นนั้น หากเราจะตั้งหลักในเมืองใต้บาดาลคงจะยากลำบาก แต่ถ้าเราสามารถกลับไปทะเลไม่มีที่สิ้นสุดได้ เราก็ไม่ต้องไปกลัวเขา แต่ตอนนี้ . . . . . . . ” หยางจั่วก็ถอนหายใจ
” อย่าว่าแต่เปาเหวินเลย แม้จะเป็นประมุขของเผ่าแมงป่องทะเลเอง ข้าก็สามารถทำให้เขาเชื่อฟังได้ !” ฉื่อหยาน แสยะยิ้ม.
_________________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 29 แล้ว มีถึงตอนที่ 1372 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
