บทที่ 445 ความสนใจ
เปาเหวินในที่สุดก็ปรากฏขึ้นเหนืออาคารตระกูลหยาง , เขากลายเป็นแสง พุ่งไปอยู่กับจิวหลันซิน
” ในที่สุดท่านก็มา ” จิ่วหลันซินยิ้มและพูดอย่างเขินอาย ” ข้าคิดว่าท่านไม่รักข้าแล้วเสียอีก ท่านไม่ปรากฏตัวขึ้นเสียที ข้ารอท่านนานมากเลยรู้ไหม “
เปาเหวินเผยอยิ้มด้วยตัณหา เหยียดมือของเขาไปลูบหลังขอนาง ” . ซินเอ๋อผู้งดงามของข้า ข้าแค่กำลังอยู่ด้านนอกและพูดคุยกับสหายเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่ข้ามาช้าไปเล็กน้อยและ ทำให้เจ้ารอคอยมานาน เหตุใดข้าจะไม่รักเจ้ากัน ! อย่าได้กังวล ข้าอยู่ที่นี่แล้ว “
” ดีจังที่เจ้ามา . ” จิ่วหลันซินไยิ้มกว้างนางหลี่ตาของนางเป็นเส้นทั้งสองข้าง แล้วนางก็ยกศีรษะของนางมองไปที่ฉื่อหยานและพูดอย่างเย็นชา ” เจ้านั่นสั่งให้คนอื่นฆ่าข้า และบอกว่าถ้าเจ้ามา เจ้าก็ไม่สามารถหยุดเขาได้ ” “เขานั้นบอกว่าจะฆ่าข้า ” จิ่วหลันซินพูด
เปาเหวินหางแมงป่องด้านหลังของเขาที่โค้งอยู่ก็สะบัดไปในอากาศ เกิดเป็นพลังที่หนาวเย็นกระจายไปที่ทุกคน
เขาจ้องมอง ฉื่อหยาน และพุดอย่างใจเย็น ” เจ้าหนุ่ม เจ้านั้นอยู่ในระดับนภาแต่กลับกล้าท้าทายเผ่าแมงป่องทะเลของเรา นักรบมนุษย์ช่างไม่ห่วงชีวิตกันเลยรึไง เจ้าไม่รู้รึใครเป็นคนปกครองใต้ทะเลแห่งนี้ “
หลังจากพูดคุย เปาเหวินสายตาก็แว้บไป กลุ่มก้อนแสงสีเทาก็ระเบิดออกมา พลังวิญญานของเขาหลอมรวมเข้ากับดาบนี่กลายเป็นดาบพุ่งตรงไปที่ฉื่อหยานและทะลวงเข้าไปยังห้วงจิตสำนึกของเขาเพื่อทำลาย
” การโจมตีทางวิญญานรึ . . . . . . . ” ฉื่อหยานยิ้ม เขาส่ายหัวและพูด ” การโจมตีทางวิญญานนั้นเป็นหนึ่งในการโจมตีที่ข้าหวาดกลัวที่สุด . หึ ข้าคิดว่าเจ้าสามารถทำได้มากกว่านี้เสียอีก ช่างน่าผิิดหวังนัก “
เปาเหวินการโจมตีทางจิตวิญญาณของเขาก็พุ่งไปที่ฉื่อหยาน และทันทีที่ก็ครอบคลุมเขา และกระจายไปทั่วห้วงจิตสำนึกของเขา
ในห้วงจิตสำนึกของเขา ดวงตาที่สามในวิญญานหลักของฉื่อหยานก็เปิดขึ้น เปลวไฟที่เป็นพลังของเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญานก็พุ่งออกไปมาและประทะเข้ากับการโจมตีทางวิญญานที่เข้ามาในห้วงจิตสำนึกของเขา
เป็นเหมือนกับน้ำแข็งละลายในน้ำเดือด การโจมตีทางวิญญานทั้งหมดที่เข้ามาห้วงจิตสำนึกของเขาอย่างรวดเร็วก็ถูกเผาและไม่หลงเหลือร่องรอยใดๆ
เปาเหวินดวงตาก็กลายเป็นบิดเบี้ยวและกระพริบไปมาอย่างทุกข์ทรมาน เขาจับศีรษะของเขาด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก แล้วเขาก็ร้องออกมา ” นี่ เจ้า . . . เจ้าสามารถทำลายพลังวิญญานของข้าได้รึ ! “
” อย่างที่ข้าบอกไป ใครก็ตามที่มาที่นี่ในวันนี้ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายได้ ” ฉื่อหยานใบหน้าก็เย็นชาและแสยะยิ้มและชี้ไปที่เปาเหวิน ” กินมันซะ ! “
ก้อนแสงก็พุ่งออกมาจากร่างของหมิงไห่ . ราชาแมลงอสูรทันทีที่ก็ปรากฏและพุ่งไปที่ เปาเหวิน
” ราชาแมลงอสูร สัตว์อสูรระดับแปด ! “นักรบจากเผ่าทะเลบางคนที่รู้จักที่มาของราชาแมลงอสูรก็ไม่สามารถช่วยได่ที่จะอุทานออกมาด้วยความกลัวและใบหน้าที่ตกตะลึง ราชาแมลงอสูรเป็นสัตว์อสูรที่สามารถเทียบได้กับนักรบระดับพระเจ้า ในขณะที่มันได้ฝึกบ่มเพาะอย่างยากลำบากมาเป็นเวลาหลานปี , ความแข็งแกร่งของมันมีไม่น้อยไปกว่านักรบในนภาที่สองระดับพระเจ้า มันยังสามารถโจมตีทางวิญญานได้อีกด้วย ทันทีที่ราชาแมลงอสูรออกมา พลังที่ผันผวนก็กระจายปกคลุมทั่วเมืองใต้บาดาล
ทันที นักรบทั้งหมดก็ได้รับผลกระทบ พวกเขารู้สึกว่าวิญญานของตนเองกลายเป็นปั่นป่วน และจิตสำนึกวิญญาณของพวกเขาก็กลายเป็นยากที่จะตั้งสมาธิ
มันเป็นเพราะราชาแมลงอสูร ‘ อสูรโบราณที่กำลังพุ่งไปยังเปาเหวิน ถ้ามันกระจายพลังวิญญานทั้งหมดออกมา นักรบจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้และตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสังเวชแน่นอน
สีหน้าของเปาเหวินก็เปลี่ยนไปเป็นตรึงเครียด เมื่อเห็นราชาแมลงอสูรพุ่งมาหาเขาอย่างกราดเกรี้ยวเขาก็ตะโกนออกมา ” เจ้าพึ่งพาสัตว์อสุรระดับแปดนี่เอง ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเจ้าถึงได้หยิ่งพยองเช่นนี้ ” เปาเหวินไม่กล้าประมาทและเขาก็รีบปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมา หางแมงป่องของเขาเกิดเป็นเสียงสั่นสะเทือนและเกิดเป็นแสงที่พุ่งออกไป แสงที่สามารถเห็นได้ด้วยตาก็พุ่งไปที่ราชาแมลงอสูร ด้วยลำแสงนี้ ราชาแมลงอสูร ความเร็วก็ชะลอลงแต่มันก็ยังพุ่งไปที่เปาเหวินอย่างกราดเกรี้ยว
เปาเหวินกระตุ้นพลังที่หางแมงป่องของเขา หน้าของเขาก็กระตุกและชิ้นส่วนแปลกประหลาดที่เป็นเหมือนกับหน้ากากก็ค่อยล่ามไปทั่วหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว
กลิ่นอายที่น่ากลัวก็ออกมาจากเขา ซึ่งทำให้พื้นที่โดยรอบเกิดการระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง สิ่งก่อสร้างในพื้นที่ตระกูลหยางที่ไม่แข็งแรงนักก็พัง ‘ ส่วนอาคารก็สั่นสะเทือน เห็นได้ชัดว่าพวกมันได้รับผลจากพลังของเขา
เมื่อนักรบระดับพระเจ้าปลดปล่อยพลังของเขาออกมา มันจะส่งผลต่อท้องฟ้าและพืิ้นดินได้
พลังที่เปาเหวินหลอมรวมและระเบิดมันออกมา ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น น้ำทะเลที่อยู่รอบๆก็รอยตัวสูงขึ้น
เปาเหวินตะโกนออกมา เขาพุ่งผ่านราชาแมลงอสูรไปโดยหวังว่าจะตัดหัวของ ฉื่อหยาน ราชาแมลงอสูร ดูเหมือนจะรู้เจตนาของเขา เมื่อเขาปล่อยพลังที่แข็งแกร่งออกมา พลังที่ผันผวนก็ปรากฏขึ้นและพุ่งไปที่เปาเหวิน
เปาเหวินที่กำลังพุ่งไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ ก็หยุดนิ่งกลางอากาศในขณะที่ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวด
ฉื่อหยานยืนอยู่บนชั้นบน มองเปาเหวิน ราชาแมลงอสูร และ จิวหลันซิน เขาแสยะยิ้มและพูดออกมาอย่างมั่นใจ , ” เจ้าไม่อาจหนีรอดจากข้าได้ ” เห็นเปาเหวินถูกขัดขวางโดยสัตว์อสูรระดับแปดนักรบเผ่าทะเลทั้งหมดที่อยู่รอบๆก็มีสีหน้าประหลาดใจ
ในช่วงเวลานี้ พวกเขารู้แล้วว่าเหตุใด ฉื่อหยาน ถึงไม่หวาดกลัว ก็เพราะว่าเข้านั้นมีสัตว์อสูรระดับแปด
คนที่ต้องการจะใช้โอกาสนี้โจมตีฉื่อหยานก็หยุดกระทันหัน และค่อยๆถอยไปทางด้านหลังแมลงอสูรไกลออกไป
ดูเปาเหวินและฉื่อหยานต่อสู้กัน นักรบกว่าเจ็ดร้อยคนก็แอบโล่งใจ และหนีห่างออกไป พวกเขากลัวว่าด้วยการต่อสู้นี้พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อเคราะห์ร้าย
เฟยหยา และ เผ่าเงือกอีกห้าคนก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน พวกเขาค่อย ๆเคลื่อนตัวออกไปจากการต่อสู้ และเข้าไปในอาคารตระกูลหยาง .
ร่างที่ใส่ชุดและผ้าปิดหน้าสีดำและสวมหมวกไม้ไผ่ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆเฟยหยา นางหยุด ข้างๆเฟยหยาที่กำลังค่อยๆเขยิบไปด้านหลังแล้วถามด้วยเสียงต่ำ ” . เกิดอะไรขึ้น ?
เฟยหยา หันหัวไปมองผู้หญิงคนนั้น ทันทีนางก็มีสีหน้าตกใจและคำนับลงทันที
จักพรรดินีเผ่าเงือกก็โบกมือ ” . ไม่ต้องเคารพข้าอย่างเป็นทางการ “
” ท่านประมุข “
ใบหน้าของเผ่าเงือกอีกห้าคนก็เปลี่ยนไป พวกเขายืนนิ่ง ไม่รู้ว่าพวกเขาควรน้อมลงดีหรือไม่
” อย่าได้คำนับข้า ข้ามาที่นี่เพราะได้ยินเสียง ก็เลยมาตรวจสอบสถานการณ์ดู . ” ด้วยหมวกไม้ไผ่และเสื้อคลุมสีดำก็ปกคลุมทั้งใบหน้าและร่างกายของนาง เสียงของนางอ่อนโยนและดูเหมือนเต็มไปด้วยมนข์ขลัง เมื่อเสียงของนางดังขึ้น เฟยหยา และอีกห้าคน ก็เงียบ
” บอกสิ่งที่เจ้ารู้มา ” นางถามเบาๆ
เฟยย่ารีบพยักหน้าเล็กน้อยและงอตัวลง เผยให้เห็นลักษณะของการประจบสอพลอ แล้วนางก็รีบเล่าสถานการณ์ที่เกี่ยวกับฉื่อหยานให้ฟัง
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเบา ๆ เมื่อเฟยยาพูดเสร็จ นางก็ตกตะลึง สักพักนางก็พูดอย่างประหลาดใจ ” ข้าไม่คิดว่านอกจากเขาคนนั้นแล้ว ตระกูลหยางยังมีปีศาจอยู่อีก ดูเหมือนว่าต่อให้เขาหายไป ตระกูลหยางก็คงจะไม่ตกต่ำแล้ว “
” ท่านประมุข ผู้ชายคนนั้นแข็งแกร่งจริงๆ เขาอยู่ในนภาแรกระดับนภา แต่สามารถสังหารปลาไหลอัศนีเขาเงินสองตัวได้ในพริบตา . มันช่างเหลิือเชื่อนัก ” เฟยหยาพูดต่อ
” นภาแรกระดับนภา . . . . . . . ” หญิงสาวเผ่าเงือกก็พึมพำ หัวของนางยกขึ้นเล็กน้อย นางมองฉื่อหยานสักพักก่อนจะพูด ” แม้ว่านักรบนภาแรกระดับนภาจะใช้พลังทั้งหมดของเขา เขาไม่สามาฆ่าปลาไหลอัศนีเขาเงินได้ภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าเขาสามารถทำมันได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ มันหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาคงจะไม่ใช่นภาแรกระดับนภา พวกตระกูลหยางนั้นมักจะมีวิธีบางอย่างที่น่าดลีว ข้าคิดว่าเจ้าเด็กคนนี่คงไม่ง่ายที่จะรับมือ “
” ท่านประมุข เราควรทำเช่นไร . . . . . . . ” เฟยหยา มองผู้หญิงคนนั้นและถามความคิดเห็นของนาง .
นางโบกมือของนางที่ปกคลุมด้วยถุงมือ และพูด ” อย่าได้ทำอะไร เราเพิ่งสังเกตุได้ไม่นาน ไม่เพียงเท่านั้น แต่เปาเหวินยังนำกองกำลังมาที่นี่ด้ย หึ ข้าคิดว่าเปาเค่อก็คงมาที่นี่ในไม่ช้า เราอยู่ที่นี่และเฝ้าดูไปก่อน “
” อ๊ะ ประมุขของเผ่าแมงป่องน้ำก็มาด้วยรึ ? ” เฟยหยา และคนอื่นก็ไม่สามารถช่วยได้ที่จะตะโกนออกมา
” ใช่ ” หญิงสาวพยักหน้าและบอกว่า ” ห่กตระกูลหยางจะถูกลบออกจากเมืองได้บาดาลในวันนี้ ทรัพยากรจำนวนมหาศาลจะถูกเปิดเผย. นั่นจึงไม่แปลกที่จะมีคนที่มีเจตนาชั่วร้าบ อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน การคาดเดาของหลายๆคนอาจจะผิดพลาดก็เป็นได้ . “
” จริงหรือค่ะ ? ” เฟยหยา มองฉื่อหยานอย่างเหลือเชื่อ และกล่าวด้วยความตกใจ ” ผู้ชายคนนั้นมีระดับการบ่มเพาที่ระดับนภา หากประมุขของเผ่าแมงป่องน้ำมาที่นี่ , เขาจะทำอะไรได้ ? ข้าคิดว่า ประมุขของเผ่าน้ำแมงป่องทะเลจะฆ่าต้องฆ่าเขาทันที โดยไม่ลีรอแน่นอน”
” การที่เขาทำตัวอวดหยิ่งพยองเช่นนี้แสดงว่าเขาต้องมีบางอย่าง มาดูกัน ผู้ชายคนนั้นมีอะไรอยู่อีก ข้าไม่คิดเลยว่าตระกูลหยางจะมีไพ่ตายที่เก็บไว้อยู่เช่นนี้ ถ้าการคาดเดาของข้าถูกต้อง หลายคนในวันนี้จะต้องผิดหวังจากการคาดเดาของตนแน่ พวกเขาต่างก็คิดว่าเมื่อคนๆนั้นถูกคุมขังอยู่ในดินแดนสี่อสูรและเขาคนนั้นก็คงไม่สามารถรอดออกมาได้ ” จักพรรดินีของเผ่าเงือกก็ถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า
เฟยหยาและคนอื่นๆรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางและจักพรรดิหยางเทียนดี ดังนั้น เมื่อฟังสิ่งที่นางพูด พวกเขาก็รำพึง และไม่กล้าที่จะแสดงความคิดใด ๆ
กำแพงด้านนอกตระกูลหยาง ชนเผ่าทะเลเริ่มมารวมตัวกันอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าทุกคนจะเป็นชนเผ่าทะเลที่อาศัยอยู่ในเมืองใต้บาดาลแห่งนี้ วพวกเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ตกตะลึงเมื่อเจอกลับกลิ่นอายที่กระจายไปทั่ว
ไม่รู้ว่าเหล่าชนเผ่าทะเลใช้วิธีการใดในการหลบซ่อนตัวอยู่ในเมืองใต้บาดาล พวกเขาปกปิดกลิ่นอายของตน และแอบสังเกตสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับตระกูลหยาง
ชายหนุ่มที่ตอนนี้ตกเป็นเป้าความสนใจของทุกคน กำลังยืนตรงเหมือนดาบคม ที่เสียบเข้ากับพื้นบนอาคารตระกูลหยาง . เขามีใบหน้าเย็นชา ขณะที่แสยะยิ้มที่มุมปาก ” ด้วยเหตุการณ์และเสียงที่ดังวุ่นวายเช่นนี้ ทุกๆคนจะต้องมารวมกันที่นี่แน่ ข้าจะดูสิว่าชาวเผ่าทะเลเหล่านี้จะโง่เขลาหรือไม่ ! ”
_________________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 29 แล้ว มีถึงตอนที่ 1372 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
