เทพเจ้าล่าสังหาร – บทที่ 447 ต้องเปลี่ยน

บทที่ 447 ต้องเปลี่ยน !

หลายคนต่างก็คิดว่าฉื่อหยานต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

นักรบนภาแรกระดับนภารึจะสู้กับนักรบระดับพระเจ้า ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่ เขามีหรือจะชนะ

บนอาคารของตระกูลหยาง หยางมู่ และคนอื่นๆ ทุกคนก็ดูกังวล พวกเขาไม่รู้ว่า ฉื่อหยานจะทำได้หรือไม่ชนเผ่าทะเลและนักรบมนุษย์ต่างมีก็ใบหน้าที่หวาดกลัว พวกเขาต่างก็มองเขาอย่างเงียบๆเพื่อรออะไรบางอย่าง

” ท่านประมุข นี่เขาบ้าไปแล้วงั้นรึ ? “

ในฝูงชน เฟยยาส่ายหน้าเบา ๆ , แสดงออกอย่างตกตะลึง

หญิงสาวเผ่าเงือกที่งดงาทที่สวมผ้าปิดหน้าและหมวกไม่ไผ่ก็จ้องมองไปที่ฉื่อหยานอย่างเงียบๆ เพื่อดูว่าเขามีสมบัติที่สามารถสั่นสะเทือนฟ้าดินหรือไม่

” เด็กคนนี้ช่างโอหังนัก ! เขาไม่บ้าก็แปลว่าเขามีพลังที่แข็งแกร่ง ข้าไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรโดยไม่คิดแน่ เขาอาจจะมีกองกำลังที่สนับสนุน ออบซ่อนและดูอยู่เงียบๆ . ” หญิงสาวเผ่าเงือกที่งดงามก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ชนเผ่าทะเล ที่ปนอยู่ในฝูงชนตอนนี้พวกเขาปกปิดกลิ่นอายของตนอยู่พร้อมกับขมวดคิ้ว

สำหรับตอนนี้ สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่ๆคนๆเดียว

ภายใต้ความสนใจของฝูงชนฉื่อหยานดวงตาก็กลายเป็นสีแดง . เขาเรียกจิตสำนึกของเขาเชื่อมต่อกับแหวนสายโลหิต ปลดปล่อยจิตสำนึกวิญญานที่แข็งแกร่งหลอมรวมกัน

ก่อนลงมือ เขาก็เชื่อมต่อกับแหวนสายโลหิต แม้ว่าแหวนสายโลหิตจะไม่ได้ตอบสนองอะไร แต่แหวนจะต้องช่วยเขาในเวลาที่จำเป็นแน่นอน

ตอนนั้นเอง หลังจากดึงจิตสำนึกกลับมาจากแหวนาายโลหิต เปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิง และ จิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

กลุ่มก้อนพลังแปลก ๆห่อรอบสามสิ่งมีชีวิตทันที พลังที่น่ากลัวก็ปลดปล่อยออกมา วิญญาณของพวกมันทันทีก็ลอยออกมา

พลังที่แข็งแกร่งไร้สิ้นสุดก็แผ่ออกมาจากแหวนสายโลหิตและไหลทะลักเข้าไปยังท้องของฉื่อหยาน

เปลวเหมันเยือกแข็ง จิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ และแกนเพลิงก็ผสานเข้าด้วยกัน เชื่อต่อกับประกายแสงพลังปราณลึกลับของเขา มันกลายเป็นสัญลักษณ์รูปปลาหยินหยาง พลังที่น่าหวาดกลัวไหลอยู่ภายใน ซึ่งต่อให้เป็นนักรบระดับพระเจ้าก็ต้องหวาดหวั่น

ดวงตาของฉื่อหยานก็แดงก่ำ

พลังงานเชิงลบที่ชั่วร้ายก็ทะลักออกมาและความแข็งแรงของมันก็ขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว กลิ่นอายของดาบยักษ์ลึกลับก็พลันพวยพุ่งออกมาจากแหวนสายโลหิต

ดาบกลายเป็นพวงแสงสีเลือดออกมาจากฝ่ามือของเขา

อำมหิต , ชั่วร้าย , พลังที่บ้าคลั่งก็กระจาบออกมา ในตอนนี้ พลังที่มหาศาลและรุนแรงก็พวยพุ่งออกมาพร้อมกันจนยากที่จะจินตนาการได้

” ข้าก็อยากจะรู้ ว่าเจ้าจะรับมือกับการโจมตีของข้าได้หรือไม่” .

ฉื่อหยานยิ้ม เขารู้สึกได้ถึงพลังที่รุนแรงกำลังไหลอยู่ในร่างกายของเขาและมันก็ไหลเข้าไปในดาบ ดวงตาบนดาบค่อยๆเปิดออก ส่องประกายสีแดงน่ากลัว พวกมันดูเหมือนกับดวงตาของปีศาจจากนรก

ซู่ววว ซู่วว ซู่ววว

รูปแบบป้องกันขนาดใหญ่ที่อยู่เหนือเมืองใต้บาดาลก็ส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา ม่านพลังป้องกันนี้ถูกสร้างโดยนักรบระดับพระเจ้า แต่มันดูเหมือนจะไม่สามารถที่จะต้านทานพลังออกมาจากฉื่อหยานได้

ใบหน้าขอชนเผ่าทะเลก็เปลี่ยนไปในขณะที่ดวงตาส่องประกาย

ดวงตาของจักพรรดินีเผ่าเงือกก็ส่องประกายแปลกประหลาด นางร้องออกมา ” พลังที่แข็งแกร่งกำลังพุ่งพล่านออกมา .

เฟนยหยาก็แปลกใจ ความรู้สึกรุนแรงจากพลังที่น่ากลัวนั้นก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วทุกทิศ และชนเผ่าทะเลหลายคน็มีใบหน้าที่เจ็บปวดเมื่อพลังที่รุนแรงนี้พัดผ่านพวกเขา

พวกเขารู้สึกหายใจยากลำบาก ราวกับมีขุนเขากดทับลงที่หัวของพวกเขาทำให้เข่าของพวกเขาคุกเข่าลงกับพื้น

” ระวัง ! “

” อยู่ห่างจากเด็กนั่นเร็วเข้า “

” พระเจ้า ! นี่มันเป็นไปได้อย่างไร ทำไมเด็กคนนั้นถึงมีพลังรุนแรงเช่นนี้ นี่เป็นภาพลวงตารึ ?

” เป็นไปไม่ได้ ! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน “

” มันเป็นไปไม่ได้ที่นักรบระดับนภาจะมีพลังเช่นนี้”

ไม่ว่าจะเป็นชนเผ่าทะเลหรือนักรบระดับมนุษย์ ทุกคนต่างก็ร้องออกมาด้วยความกลัวและหลบหนีไป พวกเขากลัวว่าพลังของฉื่อหยานจะทำร้ายพวกเขา

ดาบลึกลับที่มีดวงตาแปลกประหลาดลืมขึ้น ก็ปลดปล่อนแสงสีแดงพุ่งออกไปที่เปาเหวิน โดยไม่คาดคิด การเคลื่อนไหวของมันราวกับจะแยกท้องฟ้าและพื้นดินออกจากกัน ปลดปล่อยแรงกดดันมหาศาลออกมาจนทำให้ทุกคนนิ่งเป็นเห็น มันพุ่งไปที่เปาเหวิน

แสงแปลกประหลาดห้าสีก็ปกคลุมพื้นที่ ด้วยการโจมตีจากดาบ พื้นที่แห่งนี้ภายใต้ทะเลดูเหมือนจะพังทลายได้ตลอดเวลา ม่านพลังป้องกันกลายเป็นบิดเบี่ยวและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา , มันดูดซับกลิ่นอายธรรมชาติทั้งหมดในเมืองใต้บาดาลเพื่อเสริมสร้างพลังป้องกันไม่ให้ถูกทำลาย เปาเหวินสีหน้าก็เปลี่ยนไป เผยให้เห็นร่องรอยของความประหลาดใจ เขาไม่สามารถช่วยได้ที่จะร้องออกมา ” . เจ้า… เจ้ามีพลังเช่นนี้ได้อย่างไร”

ขณะที่เขาพูดดาบยักษ์ก็ยังคงไม่หยุด มันปล่อยแสงสีแดงที่สามารถแยกพื้นดินได้ไปที่เปาเหวิน

เปาเหวินแมงหางแมงป่องของเขาก็ส่งเสียง แก้มของเขาเต็มไปด้วยเกล็ด ประกายแสงสีน้ำตาลเข้มก็กลายเป็นระลอกคลื่นกระจายออกจากร่างของเขา กลายเป็นเสาแสงประทะเข้ากับแสงสีแดงที่พุ่งมาจากดาบยักษ์

เสาแสงสีน้ำตาลเข้มที่พึ่งถูกสร้างขึ้นก็ถูกแยกเป็นสองส่วน ทันทีที่มันสัมผัสแสงสีแดงเลือดจากดาบ ไม่คาดคิดเลยว่าเพียงการโจมตีครั้งเดียวเปาเหวินก็ไม่สามารถต้านทานได้

ทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

ลำแสงสีแดงที่โหดร้ายยังคงไม่หยุดมันพุ่งไปอย่างกราดเกรี้ยว เปาเหวินห่างแมงป่องก็สะบัดอย่างต่อเนื่อง และทันใดนั้นกลุ้มก้อนแสงสีเขียวก็ปรากฏขึ้น

แสงสีเขียวกลายเป็นดาบสีเขียวขนาดเล็กปลดปล่อยแก่นแท้เจตจำนงออกมา ทันทีที่ดาบเล็กบินออกไป , มันก็ปิดกั้นท้องฟ้าและพื้นดินและดูดซับกลิ่นอายธรรมชาติให้เราเข้ามาที่มัน

ดาบสีเขียวขนาดเล็กขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นใหญ่และใหญาขึ้น , มันดูซับกลิ่นอายธรรมชาติได้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ปลายดาบสีเขียวเกิดเป็นภาพของแมงป่องสีเขียวสดใส , มันส่ายหน้าไปมาและสะบัดหาง ในขณะที่การปล่อยพลังงานวิญญานที่เย็นยะเยี่ยบและมืดมนออกไป ภาพแมงป่องสีสันสดใส ดูเหมือนพวกเขากำลังดูดซับกลิ่นอาบธรรมชาติอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น ภาพแมงป่องสีสันสดใสก็กลายเป็นขนาดใหญ่ และพุ่งออกจากปลายดาบไปที่ฉื่อหยาน ในขณะเดียวกัน ดาบก็กลายเป็นพวงไฟสีเขียวพุ่งตรงไปที่ดาบยักษ์ของฉื่อหยาน

เขาโจมตีสองที่ในเวลาเดียวกัน !

เปาเหวินต้องพึ่งดาบขนาดเล็กนี้เพื่อสกัดกั้นพลังจากดาบลึกลับของฉื่อหยาน , ภาพแมงป่องสีสันสดใสนั้นอัดแน่นไปด้วยพลังวิญญานและพลังเพื่อฆ่าฉื่อหยาน

ฉื่อหยานส่ายหัวและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ” ความคิดดีนี่ “

เหนือดาบยักษ์ พลังวิญญานที่ชั่วร้ายและลึกลับก็พุ่งออกมาจากดวงตาสีแดง เมื่อภาพแมงป่องสีสันสดใสอยู่ห่างจากดวงตาหนึ่งร้อย และยังอยู่ห่างไกลจากแื่อหยาน , พวกเขาก็รับผลกระทบจากพลังที่มองไม่เห็นและหยุดอยู่กลางอากาศ

คานแสงสีเลือดมากมายก็พุ่งออกไปจากดวงตาสีแดงเป็นเหมือนกับหยาดฝนสีแดงโจมตีไปที่ภาพแมงป่องสีสันสดใส ภาพแมงป่องสีสันสดใสก็สึกหร่อนราวกับว่าพวกมันถูกกัดเซาะจากน้ำกรด .

ในเวลาเดียวกัน , ดาบลึกลับก็ประทะเข้ากับดาบเขียวของเปาเหวิน

บูม !

ดาบสีเขียวถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดงและถูกเจาะโดยพลังที่ชั่วร้าย จิตวิญญานของดาบสีเขียวก่อนหน้านี้ที่เคยสว่างก็กลายเป็นคุ่นมั่ว

ปัง !

ดาบสีเขียวแกว่งเล็กน้อในอากาศ และมันก็สูญเสียพลังทั้งหมดไป ร่างกายของเปาเหวินก็สั้นสะท่าน ราวกับว่าเขาถูกทุบอย่างรุนแรงด้วยค้อนด้วยค้อน และดาบของเขาก็หายไป

พลังที่ชั่วร้ายภายในลำแสงสีแดงที่มาจากดาบยักษ์ลึกลับนั้นทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน . ภายใต้การกระตุ้นของรูปแบบชีวิตทั้งสาม เปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิง และจิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ดาบยักษ์ลึกลับเพียงปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาแค่ส่วนเดียว ก็เพียงพอจะจัดการเปาเหวินได้แล้ว

เปาเหวินตอนนี้เขาไร้ซึ่งความกล้าใดๆและเขาก็ถอยร้นไป . ดาบยักษ์ลึกลับดูเหมือนจะไล่ตามเขา ไม่ว่าเปาเหวินจะหลบไปที่ใด ดาบก็จะไล่ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด ทำให้เขาหนีอย่างหัวซุกหัวซุน

ชนเผ่าทะเลก็หวาดกลัวและเริ่มหลบหนี

ทันทีที่พวกเขาเห็นเปาเหวินพุ่งมา เหล่านักรบทั้งหมดก็ตะโกนสาปแช่งและรีบวิ่งหนีให้ห่างจากเขาด้วยความเร็วสูงสุด

ดาบลึกลับพุ่งผ่านอย่างต่อเนื่องและปลดปล่อยพลังที่ชั่วร้ายออกมา เมื่อนักรบที่อยู่ใกล้ๆเจอกับพลังนี้อย่างดีพวกเขาก็แค่รู้สึกกดดันอย่างรุนแรง อย่างร้ายแรงก็ถูกพลังนี้แทรกเข้าไปในวิญญาน

ฉากที่เกิดขึ้นตอนนี้กลายเป็นว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์

เพราะหลีกเลี่ยงเปาเหวิน นักรบหลายคนจึงแยกย้านกันหนีไปทั่วทุกทิศทาง รวมทั้งนักรบตระกูลหยางบางคนเองก็หนีไปเพื่อหลีกเลี่ยง เปาเหวินและดาบยักษ์ลึกลับ

” เปาเหวิน เจ้ายังอยากให้ข้าโจมตีเข้าอีกหรือไม่ ? “

ฉื่อหยานลอยอยู่ในท้องฟ้า แสยะยิ้มอย่างเย็นชา เขาส่ายหัวแล้วกล่าวประชด ” ข้ารออยู่นี่ รอให้เจ้ารับการโจมตีของข้าอยู่ ? เอ่อ เจ้ารู้แต่วิธีหนีงั้นรึ ทำไมนักรบระดับวิญญานถึงได้มีความสามารถน้อยนิดเช่นนี้กัน ? “

เจ้าเหวินจะพูดอะไรได้อีก ? ! แม้ว่าเขาจะใช้สมบัติลับระดับศักดิ์สิทธิ์เขาก็ยังแพ้ และตอนนี้เขาก็ไม่มีสมบัติลับระดับศักดิ์สิทธิ์ เขายังจะกล้าประทะกับพวกมันอีกรึ ?

คนจากตระกูลหยางทั้งหมดก็มีสีหน้าตื่นเต้น และระเบิดเสียงหัวเราะออกมา มือของพวกเขาก็กำแน่น

พวกเขาทั้งหมดจ้องมองอย่างเหยีดยหยามในขณะนี้รู้สึกราวกับว่าได้แก้แค้น

ด้วยพลังของฉื่อหยานเพียงคนเดียว เขาสามารถรับมือเปาเหวินที่เป็นนักรบระดับพระเจ้าและยังทำให้เปาเหวินไม่กล้าที่จะต่อสู้

ด้วยเหตุการณ์เช่นนี้ จึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะต้องตกตะลึงจนพูดไม่ออก แม้แต่จักพรรดินีของเผ่าเงือกที่หัวสูงเองก็ยังตกตะลึง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา จักพรรดินีของเผ่าเงือกก็ส่ายหัว นางถอนหายใจแล้วพึมพำว่า ” จากนี้ไป นอกจากจักพรรดิหยางเทียนแล้ว ตระกูลหยางยังมีปีศาจอีกตน ฉื่อหยาน , คนผู้นี้เราต้องระวังเขาให้ดี แม้จักพรรดิหยางเทียนตอนยังหนุ่ม เขาก็ไม่อาจเทียบได้กับฉื่อหยานในตอนนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลหยาง ยังคงเป็นตระกูลหยางสินะ เพียงแค่จักพรรดิหยางเทียนถูกคุมขัง พวกเขาใช่ว่าจะตกต่ำและไร้ซึ่งอำนาจ”

เฟยหยาจ้องมองอย่างตะลึงและว่างเปล่า มองชายหนุ่มที่กำลังล่องลอยอย่างเย่อหยิ่งในท้องฟ้า นางพยักหน้าเบา ๆ ” นั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะหยิ่งพนอง เขานั้นสามารถรับมือกับพลังของเปาเหวินได้ ข้ามิน่าไปดูถูกเขาก่อนหน้านี้เลย แต่มันก็น่าเหลือเชื่อยิ่งนัก ! ที่เขาสามารถเอาชนะเปาเหวินได้เพียงอยู่แค่ระดับนภาและยัง ทำให้เปาเหวินหนีเอาตัวรอดเช่นนี้อีก “

_________________________

ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 29 แล้ว มีถึงตอนที่ 1374 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <