บทที่ 510 หมอกละลายจิต
ฉื่อหยานพุ่งเข้าไปในป่า ในขณะที่เป่ยซื่อและคนอื่นๆก็ตกใจ พวกเขายืนตะลึงจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่
ฝ่ายตรงข้ามซ่อนอยู่ในป่า เขาสมควรวางแผนไว้แล้ว แวบแรกที่สีหมอกสีเทาปกคลุมอยู่ทั่วสถานที่แห่งนี้ ก็รู้ได้ทันทีว่านักรบนภาที่สามระดับพระเจ้าคนนี้ได้เตรียมการไว้ และพร้อมที่จะใช้ประโยชน์จากหมอกที่ปกคลุมอยู่ เขาจะสัมพัสได้ถึงฝ่ายตรงข้ามทันทีที่เข้าไป สมควรรู้อยู่แล้วหากเข้าไปจะเกิดอะไรขึ้น
เขากำลังคิดอะไรอยู่กัน ? เสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นรึ ?
เป่ยซื่อ ปิงชิงถง และซวงยู่ซู ไม่รู้ว่าเหตุใดฉื่อหยานถึงทำเช่นนี้ ฉื่อหยานไม่รอจนผู้ชายคนนั้นออกมาและต่อสู้กับเขาด้านนอกนี้ เขาไม่ควรเข้ามาในอาณาเขตของศัตรู นี่ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย
” เราต้องไปให้ห่างจากที่นี่ ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ใช้เส้นทางรอบนอกไปยังเมืองจักพรรดิขาว และอย่าได้หยุดเด็ดขาด ” ปิงชิงถงสับสนเป็นเวลา 3 วินาที หลังจากนั้น นางก็ตื่นขึ้นมา ทันที ก็หันไปรอบๆและสั่งกลุ่มของปิงเซียง , บอกให้พวกนางไปให้เร็วที่สุด
ความเป็นไปได้ที่จะชนะการต่อสู้นี้มีน้อยเป็นอย่างมาก ต่อให้นางเข้าไปแล้วไม่สามารถช่วยฉื่อหยานได้ , นางต้องการที่จะตรวจสอบฮันซุยและเหลิงต้านชิง . พวกนางนั้นเป็นพี่น้องของนาง พวกนางอาจจะนิสัยไม่ดี แต่นางไม่สามารถทรยศต่อความยุติธรรมที่ซื่อตรงของนางได้ นางยังจำคำพูดสุดท้ายของแม่บุญธรรมของนางได้ว่า ในฐานะพี่สาวนางต้องดูแลน้องสาว
” เจ้ารู้ที่อยู่ของตระกูลผู้นำใช่หรือไม่ ? พวกเจ้าควรไปที่นั่น เจ้าควรไปพักที่นั่น ให้บอกว่านี่เป็นคำสั่งของข้า ข้าจะส่งข้อความไปถึงพี่ชายของข้าให้ปกป้องพวกเจ้า . . . . . . . ” เป่ยซื่อขมวดคิ้ว ” . . . . . . . . นี่ไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์กับเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง แต่เป็นเพราะเด็กคนนั้น พวกเจ้าควรรู้ไว้ว่าที่ข้ายื่นมือช่วยก็เพราะ ฉื่อหยาน . . . . . . . “
” ขอบคุณ ” .
ปิงชิงถงงอร่างกายขอนางลงเล็กน้อยและกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าจริงใจ แต่ทันทีใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อนางหันหน้าไปมองกลุ่มของปิงเซียง” ทำไมพวกเจ้ายังอยู่อีก ไปสะ ! “
ปิงเซียงและคนอื่น ๆ ก็ไม่รอช้ส พวกนางรู้ว่าพวกนางไม่สามารถช่วยอะไรได้หากยังอยู่ที่นี่ ในทางตรงกันข้ามพวกนางยังอาจกลายเป็นตัวถ่วง กลุ่มหญิงสาวสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและหลบหนีไปยังเส้นทางรอบนอกด้วยความเร็วสูงสุด
รอจนกว่าบุตรบุญธรรมของนางจากไป ปิงชิงถงก็หายใจเข้าลึกๆ แล้พุ่งเข้าไปในป่าพร้อมกับซวงยู่ซูที่อยู่ด้านหลัง
เป่ยซื่ออยู่ข้างหลังคนเดียว เขาลังเลอยู่สักพักแล้วถอนหายใจ ตัดสินใจแล้วกระโดดตามเข้าไปในป่า
ภายในป่าหนา เมฆสีดำปกคลุมท้องฟ้า แสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาไม่อาจทะลุมาถึงได้ สถานที่แห่งนี้เงียบสงบอย่างแปลกประหลาด สัตว์อสูรทั้งปวงต่างหลบซ่อน และบรรยากาศก็แปลกไป
คางคกยักษ์แสนอัปลักษณ์นั่งอยู่บนเนินทรายแห้ง , ดวงตาของมันปูดโปนในขณะที่มองไปข้างหน้า ตัวของมันบวม มีฟองอากาศที่น่ารังเกียจพร้อมกับของเหลวไหลออกจากตุ่มบนร่างกายของมันทั้งหมด แวบแรกที่เห็น ทุกคนรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นสัตว์อสูรที่เต็มไปด้วยพิษ
ยู่หลี่หมิงยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ในขณะที่นั่งอยู่บนคางคก ใบหน้าของเขาน่ากลัวลูกตาของเขากลอกไปมา ทำให้คนรู้สึกเวียนหัวเมื่อมองไปที่เขา
ฮันซุยและเหลิงต้านชิงยืนอยู่ข้างๆคางคกในแต่ละการด้าน พวกนางลดหน้าลงต่ำเหมือนขอทานและสีหน้าของพวกนางก็เรียบเฉย
พวกนางทั้งสองรู้ดีว่าต่อให้พวกนางชนะในศึกครั้งนี้ พวกนางก็ไม่สามารถรักษาความบริสุทธิ์ของตนเองได้อีกต่อไป และต้องอยู่กับผู้ชายคนนั้น ยู่หลี่หมิงนั้นลามกเลวทราม คำขู่ของเขาน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เขากล่าวว่าต่อให้พวกนางตกตาย เขาก็จะไม่ปล่อยร่างของพวกนางไป . ฮันซุยและเหลิงต้านชิงไม่ได้วางแผนทำอะไร พวกนางทำเพียงปล่อยให้ชายชราทำตามแผน
ตรงกันข้าม ฉื่อหยาน กลับสงบเป็นปกติ เขาเหมือนเขากำลังเดินอยู่ในป่า เขาเดินทางไปยังคางคกยักษ์ , หลี่ตาลง แล้วยกหัวขึ้นมองยู่หลี่หมิง , ” เจ้าเองรึหมาเฒ่า ? ”
” ปากของเจ้าช่างน่ารังเกลียดนัก อีกไม่นาน ข้าจะเอายาพิษกรอกลงไปในลำคอของเจ้า เจ้าจะได้ลิ้มรสของยาพิษ เจ้าเด็กน้อย ฮ่า ฮ่า . . . ” ยู่หลี่หมิงยิ้มจนเห็นฟันอย่างต่อเนื่อง ชายชราไม่ได้รีบลงมือฆ่าเขาทันที เขาต้องการรอปิงชิงถงและซวงยู่ซูเข้ามาก่อน
แน่นอน หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวทั้งสองก็มาถึง
ยูหลี่หมิงดวงตาที่เต็มตัณหาก็ส่องประกาย ในขณะที่เขาไม่สามารถช่วยได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง , เขาปรบมือทั้งสองข้างของเขา . ” ดี ดี . . . . . . . มันคุ้มค่าเวลาของข้านักในครั้งนี้ ข้าไม่คิดเลยว่าบุปผาน้ำแข็งทั้งสี่ของเมืองจักพรรดิน้ำแข็งจะมาหาข้าในวันนี้ การเดินทางของข้าในครั้งนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ .
” เจ้าต้องการอะไร ? “
ปิงชิงถงสีหน้าก็เย็นชา ถึงแม้นางจะดูงดงามแต่กลิ่นอายของนางกลับเยือกเย็น ” เมืองจักพรรดิน้ำแข็งเป็นหนึ่งในสมาชิกของสมาคมนักรบ ถ้าเจ้ามีกล้าที่จะต่อสู้กับพวกเรา สมาคมนักรบจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ “
” สมาคมนักรบนั้นแข็งแกร่ง แต่น่าเสียดายข้านั้นตัวคนเดียวและไม่อยู่เป็นหลักแหล่ง ถ้าสมาคมนักรบต้องการฆ่าข้า มันก็ต้องหาข้าให้เจอก่อน ฮ่าๆ เจ้าคิดว่า สมาคมนักรบจะมีโอกาสรึ ?” ยู่หลี่หมิงส่ายศีรษะ และแกล้งถอนหายใจ ” . ผู้หญิงยังไงก็ยังเป็นผู้หญิง การที่เจ้าเป็นคนซื่อๆนี่แหละทำให้ข้าหลงรักเจ้า แต่ไม่ต้องห่วง ข้าใจดี ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แน่นอน ว่าเจ้าเองก็ต้องให้ข้าพอใจด้วย ตราบใดที่ข้าพอใจ ทุกอย่างก็สามารถพูดคุยกันได้ “
ปิงชิงถง ไม่อยากคุย นางรู้ว่าคำขู่ใช้ไม่ได้กับคนๆนี้ นางมองฮันซุย และเหลิงต้านชิงอย่างเงียบๆ
ตามที่นางเห็น ฮันซุยและเหิงต้านชิงกำลังตื่นตระหนกและลุกลน พวกนางไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับสายตาของนาง เพราะพวกนางรู้สึกอับอายอยู่ในใจ
ตอนนี้เอง เป่ยซื่อก็มาพอดี เพียงมองแวบแรก เขาก็พูดด้วยสีหน้ามืดมน ” ดี กลับกลายเป็นว่าเจ้าเป็นแขกคนพิเศาของตระกูลหนิงนี่เอง ข้าจำได้ว่า หนิงตู้ชวนได้ต่อสู้กับเจ้าในบึงเมฆาพิษ . แม้ว่าเจ้าทั้งสองจะฝึกวิชาพิษ แต่เจ้าก็ไม่ถูกกัน แต่พวกเจ้ามีผลประโยชน์ร่วมกัน และจากนั้นเจ้าก็เริ่มที่จะอาศัยอยู่ในบึงเมฆาพิษ . เจ้าเองหลอกรึ ? “
” เจ้าเป็นใคร ? ” ยู่หลี่หมิง หลี่ตา และประเมินเป่ยซื่ออย่างเฉยเมย
” เป่ยซื่อจากตระกูลผู้นำ”
” เป่ยซื่อ . . . . . . . “
ยู่หลี่หมิงดวงตาก็ส่องประกาย หัวใจของเขาหวั่น สีหน้าของเขาดูไม่เป็นธรรมชาติเหมือนเดิม ชายชราคนนี้หลับตาลงและส่งจิตสำนึกวิญญานของเขาออกไป
บึงเมฆาพิษ และเมืองจักรพรรดิขาวอยู่ไม่ห่างไกลกันมาก เขาได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเป่ยซื่อและพี่ชายของเขามาก่อนหน้านี้ และเขาเข้าใจดี ด้วยพลังของพวกเขาหากร่วมมือกันสามารถชนะนักรบนภาที่สามระดับพระเจ้าได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่า ปิงชิงถง และฮันซุยจะมีระดับการบ่มเพาะนภาที่สองระดับพระเจ้า แต่พวกนางก็ไม่มีวิชาผสาน นี่ทำให้เขาใจชื้นเล็กน้อย
แต่ถ้าเป็นสองพี่น้องประมุขตระกูลผู้นำ ก็จะต่างออกไป เมื่อสองคนนี้ร่วมมือกัน พวกเขาจะกลายเป็นพลังที่น่ากลัวอย่างแท้จริง เรื่องนี้ต้องระวังไว้
เมื่อจิตสำนึกวิญญานของเขาถูกส่งออกไป เขาก็จะรับรู้ได้ถึงสิ่งที่อยู่รอบๆในระยะหลายร้อยลี้ จู่ๆ ยู่หลี่หมิงก็ยิ้ม ” เป็นเป่ยซือจากตระกูลผู้นำเองรึ ไม่เลว ยังไงก็ตาม มันก็นับได้ว่าแย่ หากเจ้ามาที่นี่คนเดียว ถ้าพี่ชายของเจ้ามาได้ ข้าคนนี้ก็เกรงอยู่บ้าง เอาล่ะ ในเมื่อมีเพียงเจ้าคนเดียวที่อยู่ที่นี่ ฮ่า ฮ่า ก็อย่าได้ทำอะไรให้ตัวเองขายหน้าเลย “
เป่สซื่อก็หัวเราะ และไม่ตอบเขา
เหตุผลที่เขามาที่นี่ก็เพื่อดูว่าฉื่อหยานจะทำอะไร เขาไม่อยากเสี่ยงชีวิตของเขากับยู่หลี่หมิง ถ้าสถานการณ์เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ อย่างน้อยเขาก็สามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย ด้วยความมั่นใจนี้ เขาจึงตามมาเพื่อดูและไม่คิดจะยื่นมือเข้าไปยุ่ง
” เจ้าจะทำอะไร ก็ทำไป ข้าไม่อยากจะยุ่งกับตระกูลผู้นำ ถ้าเจ้าไปตอนนี้ ข้าก็จะไม่ยุ่ง “
เป็นยูหลี่หมิงเห็นเป่ยซื่อ สงบ เขาก็พูดเตือนไว้อย่างลับๆ เพราะเขาไม่ได้รู้ว่ายังมีใครอยู่ที่นี่อีกหรือไม่ ดังนั้นชายชราจึงไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเป่ยซื่อ
” ข้าผ่านมาที่นี่โดยบังเอิญ ข้าแค่อยากเห็นการกระทำของเจ้า ข้าไม่อยากรบกวน เจ้าอยากทำอะไรก็ทำไป ข้าก็แค่ยืนอยู่ที่นี่และดู ไม่สนอยู่แล้วว่าเจ้าจะทำอะไร. ” เป่ยซื่อยิ้มและก้าวถอยหลัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาจะไม่เข้ายุ่งเกี่ยว
ยู่หลี่หมิงยิ้มอย่างเย็นชา ” อะแหม ! ” เขาใช้จิตสำนึกวิญญาณของเขาออกไปอีกครั้ง คราวนี้ เขาก็มั่นใจแล้วว่ามีเพียงเป่ยซื่อคนเดียวที่อยู่ที่นี่ ชายชราก็พยักหน้า ” เจ้าควรจะรักษาคำพูด มิฉะนั้นไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าก็จะไม่เมตตา”
” ทำไมเจ้าถึงพูดมากยิ่งนัก ? “ฉื่อหยานกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาพูดเร่งออกไป “นี่เจ้าหมาเฒ่า เจ้าพูดเสร็จรึยัง ? “
ยู่หลี่หมิงสีหน้าก็ดุร้าย เขายิ้มจนฟันไปถึงหูของเขา และกระโดดลงมาจากคางคก เขาเปิดปากของเขาและ พ่นลำแสงสีม่วงอ่อนขึ้นไปบนท้องฟ้า
เมฆสีเทาที่ปกคลุมป่าก็ถูกกะรแทก และดูเหมือนว่าแสงสีม่วงอ่อนจะละลายเมฆสีเทา หยดน้ำเริ่มหยดลงมาจากเมฆ น้ำแต่ละหยดนี้ดูเหมือนจะมีพิษ ,มันเจาะผ่านทางใบและลำต้นของต้นไม้ บรรยากาศก็กลายเงียบลงทันที
” มันเป็นยาพิษ !
ปิงชิงถง ตะโกนอกอมาด้วยเสียงต่ำ คลื่นแสงสีขาวก็ออกมาจากมือหยกของนาง ม่านน้ำแข็งที่ส่องประกาย ขยายจากมือของนางเพื่อป้องกันยาพิษที่หยดลงมา
ซวงยู่ซูก็ทำแบบเดียวกัน นางใช้วิชาน้ำแข็งหยกสร้างน้ำแข็งออกมาจากมือหยกของนาง และสร้างเป็นม่านบางๆปกคลุมร่าง
เป่ยซื่อสงบ ยกศีรษะมองเมฆสีเทา กลิ่นอายที่ดุดันก็ออกมาจากร่างกายของเขาสร้างเป็นโล่ที่มองไม่เห็นและป้องกันหยดพิษ
ฉื่อหยานกระตุ้นโล่แสงทมิฬออกมา
แปะ แปะ แปะ
เมื่อหยดพิษตกลงมากระทบกับโล่แสงทมิฬ โล่ที่ถูกสร้างขึ้นจากการหลอมรวมพลังปราณลึกลับก้ถูกกัดเซาะอย่างรวดเร็ว . หยดพิษกลายเป็นไอน้ำสีเทาที่เป็นพิษคดเคี้ยวในอากาศ อารมณ์เชิงลบที่อยู่ลึกเข้าไปในหัวใจของเขาก็เริ่มกระตุ้นขึ้น มันส่งผลต่อวิญญานและจิตใจของเขา ทำให้เกิดเป็นความคิดชั่วร้ายที่ต้องการทำลายล้างทุกสิ่งปรากฏอยู่ในหัวของเขา
” ไม่ดีแล้ว ! “
สั่นสะท้านอยู่ข้างใน ฉื่อหยานก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง แม้ว่าหยดน้ำพิษนี้จะไม่ได่อันตรายนักและเมื่อมันกลายเป็นควันสีเทามันก็กระจายออกไป นี่คือสิ่งที่ใช้สังหาร
เขาไม่ได้แตะต้องอะไร และพิษก็ไม่ได้ซึมผ่านผิวหนังของเขา แต่มันสามารถสร้างความคิดชั่วร้ายให้ปรากฏอยู่ในจิตใจของเขาได้ ควันพิษนี้สามารถเข้าไปวิญญานและจิตสำนึกได้ !
” หมอกละลายจิตของข้ามีเป้าหมายที่วิญญานและจิตใจ มันสามารถสร้างอารมณ์ชั่วร้ายขึ้นในจิตใจของเจ้าได้ ตราบใดที่เจ้ามีเจ็ดอารมณ์และหกความปรารถนา เจ้าจะสูญเสียความคิดของเจ้าไปในไม่ช้าก็เร็ว ความคิดชั่วร้ายของเจ้าจะผุดขึ้น และสุดท้าย ข้าก็จะควบคุมจิตใจของเจ้า มีเพียงนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงที่มีวิญญานศักดิ์สิทิ์เท่านั้นที่จะไม่ได้รัยผลกระทบนี้ สิ่งมีชีวิตอื่นนอกจากนี้ล้วนแต่มีผล . “
ยู่หลี่หมิงหัวเราะอย่างพอใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ” ข้ายังสามารถใช้วิชาลับเพื่อปลุกเจ็ดอารมณ์และหกความปรารถนาให้ถึงจดสูงสุดได้อีก มันจะทำให้เจ้าทำใน นี่น่าสนใจไหมหละ หือ ? ฮ่า ฮ่า. . . . . . . ข้าหละอยากเห็นตอนที่เจ้ามีอารมณ์และความปรารถนาอยู่จุดสูงสุดเสียจริง ยิ่งเจ้าขัดขืน ผลกระทบก็ยิ่งรุนแรง จงลิ้มรสมันสะ .”
จากสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนว่าจิตสำนึกวิญญานที่แข็งแกร่งและแก่นแท้เจตจำนงจะถูกถ่ายทอดเข้าไปในหมอกสีเทา ภายใต้แก่นแท้เจตจำนงนี้ หมอกละลายจิตจึงมีพลังลึกลับบางอย่างที่กระตุ้นความรู้สึกที่อยู่เบื้องลึกในจิตใจของผู้คนได้
” ดูเหมือนว่าข้าต้องจัดการเจ้าให้เร็วเสียแล้ว “
ฉื่อหยาน หายใจเข้าลึกๆ และยิ้มอย่างชั่วร้ายจนเห็นฟัน . นิ้วของเขาลูบแหวนแหวนสายโลหิต และเขาก็ส่งความคิดเข้าไป
_______________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 31 แล้ว มีถึงตอนที่ 1429 ลูกค้าท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
