บทที่ 511 ลงมืออย่างต่อเนื่อง
ปีศาจสงครามซ่อนอยู่ข้างในแหวนสายโลหิต เมื่อมันได้รับความคิดของเขา ทันทีมันก็พุ่งออกมาจากแหวน ร่างกายเหล็กสีดำโดดเด่นของมันปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงมากมายส่องท่ามกลางป่าที่มืดมิด นี่ทำให้ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก หยดพิษที่ตกลงมาจากท้องฟ้าไม่สามารถทำอะไรปีศาจสงครามได้ จิตสังหารและกลิ่นอายทำลายล้างที่สามารถทำลายสวรรค์และโลกได้ก็ระเบิดออกมาจากปีศาจสงคราม จู่ๆ ป่าทั้งป่าก็กลายเป็นสั่นสะเทือน
” ฆ่ามัน ! ”
ฉื่อหยานยิ้มอย่างเย็นชา แล้วชี้ไปที่ยู่หลี่หมิง และส่งคำสั่งของเขาออกไป
ปีศาจสงครามบินออกไป แสงสีดำมืดมิดก็พุ่งออกไปจากปากของมัน แสงแปลกประหลาดนี้ขยายตัวในอากาศ เกิดเป็นแรงดูดมหาศาลที่ดูราวกับว่าสามารถดูดกลืนทุกสิ่งได้
ใบไม้ในป่าถูกกัดเซาะจากหยดพิษที่มีฤทธิ์กัดกร่อน . แต่ภายใต้พลังที่แข็งแกร่งของแสงสีดำทมิฬแปลกประหลาด พวกมันก็ถูกถอนรากถอนโคนและลากเข้าไปในหลุมดำแปลกประหลาด
หลุมดำนี้สามารถกลืนกินได้ทุกสิ่ง
ภายใต้ผลกระทบของพลังที่น่ากลัวนี้ นักรบทั้งหมดในป่าต่างก็สัมพัสได้ถึงพลังที่น่าหวาดกลัวจากในหลุมดำ
หลุมดำนี้น่าหวาดกลัวนี้ปรากฏอยู่ด้านหน้า จากทิศตรงข้าม ชายชราก็กระโดดลงมาจากคางคกของเขา อย่างไรก็ตาม เขาก็พบว่าของร่างกายของเขากลายเป็นปั่นป่วน เมื่อเขาพบว่าเวลานี้เขาไม่สามารถใช้วิชาของเขาได้ พลังปราณลึกลับของเขาราวกับว่าถูกดูดออกไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง เขารู้สึกว่าไม่อาจควบคุมสิ่งใดเลย
หลุมดําสร้างโจมตีไปยังยู่หลิงหมิง แต่ปีศาจสงครามก็ยังไม่หยุดโจมตี เขาพุ่งไปข้างหน้าราวกับเป็นภูเขาสีดำลูกใหญา มันไปถึงตัวของยู่หลี่หมิงในชั่วพริบตา และซัดการโจมตีที่รุนแรงและกราดเกรี้ยวออกไป
แม้ว่าปีศาจสงครามนี้จะเป็นเพียงร่างทมิฬของหลาวหลัว แต่มันก็ได้รับสืบทอดพลังมาจากเจ้านายขของมัน ไม่เพียง แต่มันเข้าใจวิธีการใช้พลังของหลุมดำ มันยังมีวิชาที่แปลกประหลาดมากมาย เมื่อเปิดใช้งานแสงรอบข้างก็ถูกปกคลุมด้วยความืดมิด ความมืดนี้พุ่งออกจากร่างของมันพร้อมกับพลังที่สามารถทำลายโลกได้
ปัง ปัง ปัง !
ปีศาจสงครามนั้รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด พลังชั่วร้ายอย่างต่อเนื่องก็กระจายออกจากร่างของมัน ทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง พลังเหล่านั้นอัดแน่นหลอมรวมกัน แสงสีดำทมิฬก็กลายเป็นกรงเล็บสีดำ ฟาดลงไปที่ยู่หลี่หมิงเพื่อโจมตีเขา
ยู่หลี่หมิงนั้นเชี่ยวชาญด้านการใช้พิษ ควันพิษหลายชนิดหลากสีก็กระจายออกมาจากร่างของเขา เขาใช้เกราะพิษนี้เพื่อรวบรวมพลังและป้องกันการโจมตี
แต่น่าเสียดายที่ปีศาจสงครามนั้นเป็นหุ่นเหล็กสีดำ มันมีเพียงเกราะสีดำ มันไม่ได้มีเลือดหรือเนื้อ เป็นธรรมดาที่หุ่นเหล็กนี้ไม่หวาดกลัวพิษใดๆ
หมอกพิษถูกปลดปล่อยออกมาของยู่หลี่หมิงนั้นเป็นอันตรายกับสิ่งมีชีวิตที่มีกายเนื้อเท่านั้น อย่างไรก็ตาม มันไม่อาจทำอะไรปีศาจสงครามได้ ดังนั้นการตอบโต้ด้วยพิษนี้จึงไม่อาจขัดขวางการโจมตีของปีศาจสงครามได้ . . . . . . . ชายถอยกลับไปอย่างพลาดท่า สีหน้าของเขากลายเป็นทุกข์ทรมาน
ขณะที่พวกเขาอยู่ตกภายใต้ผลกระทบของหมอกละลายจิต ปิงชิงถง ซวงยู่ซู และเป่ยซื่อก็ดิ้นรนขัดขืนต่อความปรารถนาที่ปรากฏขึ้นในจิตใจของพวกเขา ทันทีที่พวกเขาทั้งหมดเห็นฉื่อหยานตะโกนเสียงดังออกมา ก็มีสัปประหลาดปรากฏขึ้นในป่า สัปประหลาดนี้มีเป้าหมายคือยู่หลี่หมิง มันทำให้ยู่หลี่หมิงตกอยู่ในความยากลำบากและทำร้ายทุกการโจมตีพิษของเขา
ในตอนนี้ , ปิงชิงถง และอีกสองคนตกใจ พวกเขามองไปที่เด็กหนุ่ม ฉื่อหยานยืนอย่างมั่นคงเหมือนก้อนหินบนพื้นดิน เขามองยู่หลี่หมิงอย่างเย็นชาแล้วแสยะยิ้ม ” อยากฆ่าข้ามิใช่รึ ? เจ้าไม่มีทางทำได้หลอก !
จากการโจมตีของปีศาจสงครามที่รุนแรงและหลากหลาย , พร้อมกับการเคลื่ินไหวที่รวดเร็ว , ทุกคนสามารถรู้ได้ทันทีว่านี่คือหุ่นสงครามที่ไร้เทียมทาน , มันไม่หวาดกลัวต่อการโจมตีทุกชนิด . . . . . . . หรือการโจมตีที่รุนแรงจากพิษ ด้วยพลังที่แข็งแกร่งของมัน มันสามารถปรับตัวให้เข้ากับทุกสมรภูมิรบได้
ถ้าฉื่อหยานไม่รู้มาก่อนว่าปีศาจสงคราม คือหุ่นทมิฬ เขาคงคิดว่า มันคือนักรบที่แข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยสติปัญญา
” กัดมันให้ตาย ! ”
ยู่หลี่หมิงที่กำลังต่อสู้ ก็สร้างก้อนแสงขึ้นมา ในอากาศมันรวมกันกลายเป็นก้อนแสงที่ดูยุ่งเหยิง เกิดเป็นพลังสั่นสะเทือนออกมา ปีศาจสงครามนั้นได้ฉีกกระฉากหมอกสีเทาเป็นชิ้นๆไปแล้ว แต่ด้วยพลังของชายชราเศษหมอกสีเทาเหล่านั้นก็เริ่มอัดแน่นกันกลายเป็นเสาธงที่มีรูปแมลงมากมาย
เสาธงนี้พริ้วโบกสะบัดไปตามสายลม จากนั้นทุกคนก็เห็นแมลงมีพิษมากมายและได้ยินเสียงร้องคำรามของสัตว์อสูร พวกมันปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและพุ่งไปที่ฉื่อหยาน
ยู่หลี่หมิง เข้าใจดีว่า เมื่อฉื่อหยานถูกฆ่า หุ่นเหล็กสีดำก็จะไร้วึ่งเจ้านาย และมันก็จะหยุดโจมตีเขา มันเป็นการฉลาดกว่าที่เขาจะโจมตีฉื่อหยานก่อน
“คูคู ! คูคู ”
คางคกของชายชราก็ได้รับคำสั่งของเขาและเคลื่อนไหวทันที ฟองทั่วร่างกายของก็ไหลออกมาเป็นของเหลวสีเขียวที่น่าขยักแขยง มันส่งเสีบงร้องออกมาและกระโดดไปที่ฉื่อหยาน คางคกยักษ์เปิดปากของมันและพ่นควันสีเขียวออกมา ภายในหมอกจางๆนี้ เต้มไปด้วยพิษสีเขียวเข้ม
” ฮ่า ฮ่า . . . ” ฉื่อหยานยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ก้าวถอยหลัง เขาลูบแหวนสายโลหิตอีกครั้งและตะโกน , ” ออกมา ”
ราชาแมลงอสูรและตัวไหมทองคำก็บินออกมา กลายเป็นสองแสงประหลาด พุ่งไปที่คางคก ราชาแมลงอสูรเป็นสัตว์อสูรระดับ 8 ซึ่งอันตรายมาก ถึงแม้คางคกยักษ์จะเป็นสัตว์อสูรระดับแปดเช่นกัน มันก็ดูหวาดกลัวราชาแมลงอสูรเป็นอย่างมาก
ราชาแมลงอสูรกลายเป็นจุดแสง , พุ่งไปด้านหลังคางคกทันที
ตัวไหมทองคำพ่นเส้นแสงสีทองออกมาในอากาศทักทอเป็นเหมือนกับตาข่ายใยแม่งมุม เมื่อแมลงพิษนับถ้วนเข้ามาใกล้กับฉื่อหยาน พวกมันก็ถูกจับอยู่ในตาข่ายและกรีดร้องออกมา ตาข่ายสีแทงตัดร่างของพวกมันขาดทันที
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็ฉวยโอกาสนี้ บินออกไปและซัดเส้นแสงน้ำแข็งที่หนาวเย็นนับร้อยราวกับห่าฝนลูกศรไปที่ยู่หลี่หมิง
เคล็ดวิชาน้ำแข็งหยกอัดแน่นกันเป็นลำแสงยาวห้าถึงหกเมตรมันมีขนาดใหญ่เท่าท่อนซุง ลำแสงนี้ปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน
บนพื้นดิน , ยู่หลี่หมิงที่ถูกตามล่าโดยปีศาจสงครามก็ดูหดหู่เป็นอย่างมาก ภายใต้ห่าฝนลำแสงน้ำแข็ง เขาก็ตะโกน ‘บัดซบ ! ‘ ออกมาอย่างต่อเนื่อง ตาของเขามืดมนและอึมครึม ราวกับว่าเขากำลังจะกลายเป็นบ้า
” น้องสอง น้องสาว ไม่ว่าเจ้าเฒ่าสารเลวนี้ จะตกลงอะไรกับเจ้า ตอนนี้เจ้าอย่าได้อยู๋ฝ่ายเดียวกับเขาเด็ดขาด ” ปิงชิงถงมือหยกของนางขยับไปมาอย่างต่อเนื่องเพื่ออัดแน่นประกายน้ำแข็ง อุณหภูมิในป่าเริ่มลดลง ขณะที่ความเย็นเริ่มแช่แข็งพืชพรรณรอบๆ น้ำแข็งก็ปกคลุมไปทั่วป่า ซวงยู่ซูปลดปล่อยอากาศหนาวสุดขั้วออกมา หลอมรวมกันกลายเป็นพลังสีขาวไปทั่วทั้งป่า แช่แข็งทุกสิ่ง
ฮันซุยและเหลิงต้านชิงก็กำลังอึ้ง พวกนางมองไปที่ฉื่อหยานด้วยความกลัวที่ปรากฏอยู่ในสายตาของพวกนาง พวกนางกำลังตกตะลึงกับการลงมือของฉื่อหยานจนไม่ทันได้กระทำสิ่งใด
เมื่อได้ยินคำพูดของปิงชิงถง , ฮันซุยและเหลิงต้านชิงก็ตื่นจากอาการตกตะลึงของพวกนาง
“น้องสอง น้องสาม เจ้าปีศาจเฒ่านี่เจ้าเล่ห์และชั่วร้าย . เจ้าจะไม่ได้สิ่งใดหากร่วมมือกับเขา วันนี้ เราจะต้องรวมมือกันฆ่าเขา ตราบใดที่เขาตกตายหรือได้รับบาดเจ็บ เราจึงจะอยู่กันอย่างสงบสุข ” ปิงชิงถงพูดเตือนออกไป
พวกนางเคยคิดว่าการต่อสู้นี้ไม่มีทางทำอะไรได้อยู่แล้ว , พลังของปีศาจเฒ่านั้นเหนือกว่า และฉื่อหยานคงจะต้องตกตาย อย่างไรก็ตาม พวกนางไม่คิดเลยว่าการลงมือของฉื่อหยานจะน่าหวาดกลัวและเหนือกว่าเป็นอย่าามาก
เพียงปีศาจสงคราม อย่างเดียวก็เพียงพอที่จะต้อนยู่หลี่หมิงให้จนมุมได้แล้ว วิชาพิษของเขาไม่สามารถทำอะไรได้ เขากำลังทุกข์ทรมานกับการรับมือกับปีศาจสงคราม นี่จึงทำให้เขาไม่มีเวลาจัดการกับหญิงสาว
ยู่หลี่หมิงปล่อยแมลงพิษออกมา พยายามที่จะจัดการกับฉื่อหยาน แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่า นอกจากปีศาจสงครามแล้ว ฉื่อหยาน ยังมีสิ่งอื่นอีก ราชาแมลงอสูรที่ชายหนุ่มเรียกออกมาทำลายการโจมตีของเขาทำให้ไม่ได้ผลกระทบใดๆ
ตอนนี้ ยู่หลี่หมิงใกล้จะพ่ายแพ้เต็มที ตอนนี้ภายในป่า ฮันซุย และเหลิงต้านชิงก็กำลังตัดสินใจ ถ้าพวกนางร่วมมือกันและจัดการกับยู่หลี่หมิง หายนะในครั้งนี้ก็จะผ่านพ้นไป , แต่ถ้าฮันซุย และเหลิงต้านชิงเลือกที่จะช่วย ยู่หลี่หมิง ก็เป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าพวกนางจะชนะหรือไม่
ยังไงก็ตาม ฮันซุยนั้นมีระดับการบ่มเพาะนภาที่สองระดับพระเจ้า และเหลิงต้านชิงก็อยู่ในนภาแรกระดับพระเจ้า ดังนั้น พวกนางสามารถรับมือกับปิงชิงถง และซวงยู่ซูได้ ปิงชิงถงได้พูดเตือนออกมาจากหัวใจ นางหวังว่าฮันซุย และเหลิงต้านชิงจะไม่ตัดสินใจผิดพลาด
ฉื่อหยาน ยืนอยู่กลับที่โดยไม่ขยับไปไหน เขาฉีกยิ้ม และมองไปที่ฮันซุยและเหลิงต้านชิง ดวงตาของเขามองไปที่พวกนางอย่างเหยียดหยาม
เขายังไม่ได้ใช้ทุกสิ่งที่เขามีเลย อสูรล่าวิญญานก็อยู่ในแหวนและเขาก็ยังไม่ได้หลอมรวม เปลวเหมันเยือกแข็ง แกนเพลิง และ จิตวิญญานเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ และใช้พลังของพวกมัน ในกรณีที่ฮันซุยและเหลิงต้านชิงขัดขืน เขาก็ยังมีวิธีรับมือกับพวกนาง เขาจึงไม่กังวล
นอกจากนี้ เป่ยซื่อเองก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไร
ไม่ไกลจากที่นั่น เป่ยซื่อก็มองเขาด้วยดวงตาที่ส่องประกา . . . เขารู้สึกแปลกใจ
ฉื่อหยานการกระทำของเขาไม่เพียงแต่จะทำให้ปิงชิงถงสั่นสะท้าน แต่ยังทำให้เป่ยซื่อได้รับรู้ถึงความสามารถของชายหนุ่ม ตอนนี้เป่ยซื่อ เชื่ิอแล้วว่าสิ่งที่ลั่วหลันและลั่วหลี่บอกเขาเป็นความจริง
” ฉื่อหยานคนนี้เป็นนักรบที่อันตรายที่สุดที่เราเคยเจอมา . . . . . . . ท่านไม่อาจรู้ได้ว่าเขามีความลับอะไรอยู่บ้าง เมื่อใดที่เราคิดว่าเขาใช้ทุกอย่างที่เขามีแล้ว เขาก็จะทำในสิ่งที่น่าตกตะลึงอีกครั้ง . . . . . . . เทียบกับนักรบที่น่ากลัวคนอื่นแล้ว เขาน่าหวาดกลัวกว่าคนเหล่านั้นทั้งหมด . . . . . . . ”
คำพูดของลั่วหลันและลั่วหลี่ดังก้องอยู่ในหัวของเป่ยซื่อ เป็นใบหน้าของเขากลายเป็นจริงจัง และเขาก็ตัดสินใจ
” ฉื่อหยาน . . . . . . . เจ้าอยากให้ข้าช่วยหรือไม่? ” เป่ยซื่อพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นคง
” ไม่จำเป็น ข้าสามารถฆ่าเขาได้ ท่านยืนดูเฉยๆเถิด อย่าได้กังวล ” ฉื่อหยานยิ้ม ตวัดมองเขาแล้วก็ หันไปมองเหลิงต้างชิงและฮันซุย และเขาก็พูดออกมาอย่างเยาะเย้ย ” พวกเจ้าลังเลมานานแล้ว สมควรตัดสินใจได้แล้วมิใช่รึ ? เจ้าจะอยู่ฝ่ายเดียวกับเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง หรือเจ้าต้องการที่จะตายไปพร้อมกับยู่หลี่หมิงที่นี่ ”
คำพูดของเขานั้นหยิ่งพยองเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตัวตนของปีศาจสงคราม ก็ไม่มีใครกล้าที่จะละเลยคำพูดของเขา
ฮันซุยและเหลิงต้านชิงร่างก็สั่นสะท้านเล็กน้อย ใบหน้าของพวกนางซีดเซียวขณะที่มองฉื่อหยาน ฮันซุยส่ายหน้าอย่าทุกข์ทรมาน นางถอนหายใจ ” ข้ามาจากเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง ดังนั้นแน่นอนว่าข้าต้องอยู่ข้างเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง อย่างไรก็ตาม เมื่อตอนที่เรามาถึงที่นี่ เราได้ถูกวางยา . . . . . . . ”
” เจ้าถูกวางยารึ ?” ปิงชิงถงตะโกนด้วยความกลัว
” พิษนี้มีผลต่อห้วงจิตสำนึก มันยับยั้งจิตสำนึกของเรา ถ้าเราไม่สามารถรักษาได้ ห้วงจิตสำนึกของเราก็จะถูกทำลายและวิญญานหลักของเราก็จะแตกเป็นเสี่งๆ เช่นนั้น เราก็ไม่มีโอกาสกลับมาอีกครั้ง ” เหลิงต้านชิงลดหัวของนางลงด้วยความอับอาย นางไม่พูดอะไร นางรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก
” พวกเจ้าไม่สามารถสู้ได้งั้นรึ ?” ปิงชิงถง ก็ตอบสนอง
” ใช่ ” ฮันซุย และเหลิงต้านชิงพยักหน้า ” ถ้าเราใช้พลังของเรา พิษนี้ก็จะกระตุ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกเราไม่ต่างจากคนธรรมดา เราไม่กล้าที่จะรวบรวมพลังของเรา”
” ถ้าเป็นแบบนั้น ” ปิงชิงถงรำพึงสักพัก ” พวกเจ้าก็อยู่เฉยๆเสีย อย่าขยับ อย่าพยายามที่จะใช้พลังของพวกเจ้า พวกเจ้าอย่าได้กังวลกับการต่อสู้ในครั้งนี้” .
จากนั้น , ปิงชิงถงก็พุ่งไปที่ยู่หลี่หมิงและตะโกนออกมาอย่างเย็นชา ” เจ้าเฒ่าสารเลว เอายาถอนพิษมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ !
_______________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 31 แล้ว มีถึงตอนที่ 1432 ลูกค้าท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
