บทที่ 519 ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของพี่น้อง
ฉื่อหยานต์วิญญานก็กลับมาที่ร่าง จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นเงียบๆ มองไปที่เหลิงต้านชิงที่พึ่งได้สติ และยิ้มให้นางบางๆ ” เจ้าไม่เป็นไรนะ ?”
มุมปากของเหลิงต้านชิงขยับ แยกเป็นรอยยิ้ม นางค่อยๆส่ายหน้า ดวงตาสดใส ของนางมองไปด้วยความสนใจ ” . เจ้าเป็นเด็กไม่ดี เจ้ามีเรื่องมืดมนมากมายนัก และเจ้ายังจะบอกว่าบริสุทธิ์อยู่อีก ! ดูซิว่าตอนนี้เจ้าจะหลอกข้าได้ไหม “
ฉื่อหยาน ก็อาย เขาฝืนยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไร
ฮันซุยสะดุ้ง นางไม่สามารถเก็บความสุขได้จึงตะโกนออกมา ” . น้องสาม เจ้า . . . . . . . เขาทำลายพิษให้เจ้างั้นรึ ?
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็ตื่นเต้น พวกนางมองเขาด้วยความประหลาดใจ
” อื้ม ” เหลิงต้านชิงพยักหน้าอย่างมีความสุข” เจ้าคนเลวนี่ มีความสามารถลึกลับบางอย่าง หลังจากวิญญาณของเข้ามาในห้วงจิตสำนึกของข้า เขาก็ชะล้างพิษทั้งหมด ตอนนี้ข้าไม่ต้องกังวลอีกต่อไป “
” นี่มัน . . . . . . . . “
ปิงชิงถง ดวงตาสวยก็ส่องประกาย จิตใจของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ดวงตาของนางแสดงออกว่าสนใจเป็นอย่างมาก
พิษวิญญานนี้ยากที่จะทำลาย มีเพียงนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงที่มีวิญญานพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถใช่พลังของวิญญานพระเจ้ากำจัดพิษนี้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่า ฉื่อหยานนั้นอยู่เพียงระดับนภาเท่านั้น ซึ่งระดับของเขากระทั่งต่ำกว่าพวกนาง แต่เขายังสามารถทำลายพิษได้ ปิงชิงถงก็เปลี่ยนความความคิดเกี่ยวกับ ฉื่อหยาน , นางคิดไปในทางที่ดีขึ้น
” นี่ ข้าเองก็ถูกพิษนะ ” ฮันซุยยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินไปฉื่อหยาน ด้วยความจริงใจ นางพับขาเรียวของนาง แล้วนั่งลงข้างๆ เหลิงต้านชิง และมองเขาใบหน้าโหยหา
” เจ้าต้องการมันมากขนาดนั้นเลยรึ ?”ฉื่อหยานขมวดคิ้ว สีหน้าแปลกๆ
เพื่อล้างพิษในวิญญาณของเหลิงต้านชิง เขาได้เข้าหลอมรวมวิญญานกับนาง ความรู้สึกยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก และถ้าเขาหลอมรวมชีวิตกับฮันซุย ความลับที่เขาซ่อนอยู่จากก้นบึ้งของหัวใจของเขาก็จะถูกเปิดเผยแก่ฮันซุย
เขาไม่มีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อหญิงสาวคนนี้ จากความทรงจำของเหลิงต้านชิง เขารู้ว่าพวกนางได้ไปยังตระกูลหนิงที่บึงเมฆาพิษเพื่อขอความช่วยเหลือ ซึ่งแผนทั้งหมดเป็นของหญิงสาวคนนี้ นางมักจะต้องการที่จะแทนที่ ปิงชิงถงและเป็นเจ้าเมืองจักพรรดิน้ำแข็ง เมื่อตอนพวกเขาอยู่ในป่า เขาก็ไม่ได้ระบายความต้องการกับนางแต่อย่างใด
ในมุมมองของเขา เขาไม่จำเป็นต้องสูญเสียอะไรเพื่อฮันซุย เขายังไม่อยากเปิดเผยความลับในหัวใจของเขากับฮันซุย
” เจ้า . . . . . . . ” หล่อนรู้สึกว่า ฉื่อหยาน ดูเหมือนจะไม่เห็นด้วยที่จะรักษานาง ฮันซุย น้ำตาก็คลออยู่ในดวงตา . ” เจ้าคนไร้หัวใจ เจ้าอยากเห็นข้าตายงั้นรึ ? ถ้าเจ้าไม่สนใจข้า ข้าต้องตายแน่ ถึงแม้ว่าข้าจะทำพลาดไป แต่ข้าก็ยอมรับความผิด . . . “
ฮันซุยมองเขาอย่างทุกข์ทรมาน ด้วยลักษณะที่น่าสงสารของนาง
ฉื่อหยาน สูดลมหายใจเข้าเขารู้ว่านางแกล้งทำ เขาพูดดูถูกเหยียดหยาม ” เลิดคิดสะ ข้าไม่ได้เป็นหนี้อะไรเจ้า อย่าได้เสนอหน้ามาที่ข้า”
ฮันซุยสีหน้าก็มืดมนและพุดอย่างเย็นชา ” เจ้าเป็นคนไม่มีหัวใจสินะ ?
” พวกเรามีความสัมพันธ์อะไรกันรึ ? ” ฉื่อหยานแสยะยิ้ม.
” ความสัมพันธ์ . . . . . . . อืม . . . ” ฮันซุยก็งุงน . ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วนางก็พูดพร้อมกับเอียงหัว “ความสัมพันธ์แบบไหนที่เจ้าต้องการ ? เจ้าต้องการให้ข้าทำกับเจ้าเหมือนพี่สาวงั้นรึ ? เอ่อ ข้าก็ทำให้ได้ ถ้าเจ้าต้องการรับความรู้สึกที่แท้จริงจากข้า ก็ไม่เป็นไรถ้าเพื่อเจ้าแล้ว”
ฉื่อหยาน ก็แปลกใจ
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็ตกใจ ไม่รู้จะพูดยังไง
” เจ้าต้องการที่จะปรับปรุงเคล็ดวิชาน้ำแข็งหยกงั้นรึ ? ” เหลิงต้านชิงสูดลมหายใจเข้า ” เจ้าเห็นว่าเคล็ดวิชาน้ำแข็งหยกของเราก้าวหน้าและเจ้าต้องการที่จะใช้วิธีการเดียวกันเพื่อความก้าวหน้าของเคล็ดวิชาน้ำแข็งเจ้างั้นรึ ? นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องการ ? “
แค่เหลือบมอง นางเข้าใจว่าฮันซุยคิดอะไรอยู่
ฮันซุยและ ปิงชิงถงนั้นมักจะแข่งขันกันเสมอมา นางนั้นอยากมีตำแหน่งเจ้ามืองจักพรรดิน้ำแข็งตั้งแต่อดีต เพื่อทำให้เป้าหมายลุลวง นางยอมทำทุกสิ่ง ตราบใดที่นางสามารถกดปิงชิงถงให้ตกลงได้ แม้ว่าจะเซียความบริสุทธิ์ให้ฉื่อหยาน มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
หากเป็นเหลิงต้านชิงรู้ความลับลึกๆในหัวใจของฉื่อหยาน นางจะต้องไม่นำไปบอกใครแน่นอน
แต่เมื่อคิดว่าฮันซุยได้รู้ความรู้สึกและความลับของฉื่อหยา นนางจะต้องไม่ปิดไว้แน่่
ในสายตาของนางมีเพียงความลับของนางเท่านั้นที่จะอยู่กับนาง
” น้องสาม เจ้าอยากให้ข้าตายรึ ?” ฮันซุย มองนองสาวของนางอย่างตกตะลึง ปากของนางอ้าออก
” ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น . . . . . . . ” เหลิงต้านชิงถูกจับได้ นางต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดก็เงียบและก็ถอนหายใจ
“ฉื่อหยาน . . . . . . . ” ปิงชิงถงมองเขาในขณะที่พูดข้อร้อง ” น้องสองของข้าไม่ใช่คนเลวร้าย นางแค่อยากเอาชนะข้า นั่นทำให้นางเดินทางผิด เราสี่คนเป็นเด็กกำพร้า พวกเรามีกันและกันเท่านั้น ถึงแม้ว่าเราไปด้วยกันไม่ได้แต่ข้าก็ไม่อยากให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับนาง เจ้าว่าเช่นไร ? “
ฮันซุยดวงตาสดใสก็ส่องประกาย นางรู้สึกอายและถอนหายใจ ” . พี่สาว . . . . . . . “
” เราเป็นพี่น้องกันนะ เราไม่ต้องการให้เรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับเจ้าแน่ หลังจากเหตุการณ์นี้ ข้าหวังว่าพี่น้องของเราจะกลับมาเป็นเช่นเดิม ” ปิงชิงถงพูดอย่างจริงใจ
ฮันซุยรำพึงสักพักแล้วพยักหน้าเงียบๆ
” ฉื่อหยาน ได้โปรดช่วยนางด้วย ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนแร้งน้ำใจ . . . . . . . ” เหลิงต้านชิงคิด จากนั้นก็ขอร้องเขา
ฉื่อหยานขมวดคิ้วอย่างเฉยเมย เขาจ้องมองฮันซุย เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างรำคาฐ ” ได้ แต่ข้าต้องการมั่นใจว่า ในขณะที่วิญญานหลักของเรากำลังหลอมรวมกันเจ้าห้ามเข้ามาดูความทรงจำของข้าเด็ดขาด ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เมตตา”
หลังจากเขาพูดเสร็จ ใบหน้าของฮันซุย ก็เปลี่ยนไป นางก็หัวเราะ ” ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะไม่ทำแบบนั้นแน่ ข้าเพียงต้องการให้เจ้ารักษาพิษของข้า เรื่องอื่นข้าไม่สนใจ
ได้ยินแบบนั้น ฉื่อหยานก็เห็นด้วย เขานั่งไขว้ขาอีกครั้งแล้วปล่อยจิตสำนึกวิญญานออกไป
เขามีประสบการณ์ ล้างสารพิษให้เหลิงต้านชิงมาก่อน ฉะนั้น ในการลงมือครั้งนี้จึงเร็วมาตอนแรก ขั้นแรกเขาใช้จิตสำนึกวิญญาณของเขาเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของฮันซุย ครอบคลุม ยาพิษ และเผามันด้วยเปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน หลังจากนั้น เขาก็มุ่งเข้าไปในวิญญานหลักของนาง
เมื่อวิญญานหลักสัมพัสกัน ความรู้สึกก็ท่วมไปทั่ววิญญานของพวกเขาทั้งสอง
ร่างกายของทั้งสองสั่นสะเทือน เหมือนเหลิงต้านชิง ฮันซุยเร่างกายที่อ่อนนุ่มก็สั่นขณะที่นางไม่สามารถควบคุมเสียงครางไม่ให้ร้องออกมาได้
เหลิงต้านชิงถลึงตามอง คิ้วสีดำของนางกระแทกกัน นางกระแอม และรู้สึกอึดอีดอยู่ในใจ
ฉื่อหยานบุกรุกไปยังพื้นที่ลับที่สุดที่ด้านล่างของหัวใจนาง . . . . . . .
จากนั้นเขาก็รู้ว่านางเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่นางเกิด เจ้าเมืองจักพรรดิน้ำแข็งคนก่อนได้รับนางเป็นลูกบุญธรรม ก่อนหน้านั้น นางได้ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก นางไม่มีอาหารพอจะเติมเต็มท้องทุกวัน หลังจากที่นางเข้ามาที่เมืองจักรพรรดิน้ำแข็ง นางมักจะมุ่งมั่นกับการฝึกอย่างเดียว แต่นางก็ยังไม่สามารถแทรงปิงชิงถงได้ เจ้นเมืองคนก่อน ก็มักจะกระตุ้นให้นางฝึกฝนมากยิ่งขึ้น เพื่อที่นางจะได้ยอดเยี่ยมเฉกเช่น ปิงชิงถง
ตอนนั้นนางยังเด็กและก็อยากรู้เกี่ยวกับทุกอย่าง นางไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดในการฝึกฝนอย่างเดียว นั่นจึงทำให้นางด้อยกว่า ปิงชิงถง ทุกครั้งที่แข่งขันกัน
มันคือเหตุผลที่เจ้าเมืองคนเก่าตำหนินาง
ยิ่งนางถูกตำหนิ นางก็ยิ่งนางเกลียดปิงชิงถง นางรู้สึกว่าถ้าพี่สาวของนางไม่ร่าเริง นางก็มักจะโดนดุบ่อยๆ
อดีตอาจารย์เมืองไนั้นเข้มงวดมากกับพวกนาง ในช่วงเวลาแห่งการทดสอบ ถ้าระดับการบ่มเพาะของพวกนางไม่สูงพอ พวกนางก็จะถูกห้ามและกักกันบริเวณ ตั้งแต่เด็กนางเล่นๆเรียนๆ นางจึงถูกกักบริเวณบ่อยที่สุด ทุกครั้งที่นางถูกกักบริเวณ นางก็คิดว่ามันเป็นเพราะปิงชิงถง
นางจึงทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่ระดับเดียวกับ ปิงชิงถง เมื่อเจ้าเมืองคนก่อนต้องการเลือกผผู้สืบทอด นางก็หวังว่านางจะถูกเลือกและพิสูจน์ว่านางเก่งกว่า ปิงชิงถง
อย่างไรก็ตาม อดีตเจ้าเมืองกลับไม่ให้โอกาสนางได้พิสูจน์ตัวเอง นางส่งมอบตำแหน่งให้กับปิงชิงถงโดยตรง
แล้วนางก็รู้สึกไม่พอใจ นางรู้สึกว่าสิ่งที่นางทำมาตลอดหลายปีนั้นไร้ค่า นางเข้ามาคุยกับแม่บุญธรรมของนาง แต่แม่ของนางบอกกับนางว่า ‘ . . . . . . . เจ้าไม่อาจยอดเยี่ยมได้เช่นพี่สาวของเจ้า . . .
จากวันนั้นเป็นต้นมา ฮันซุยก็มีปิงชิงถง เป็นเป้าหมายเดียวของนาง เพราะเป้าหมายนี้ นางมักจะไปเทียบกับ ปิงชิงถงอยู่เสมอ นางอยากพิสูจน์ว่าท่านแม่ของนางคิดไป เพราะว่าแท้จริงแล้วนางแข็งแกร่งที่สุดในเหล่าพี่น้อง
ฉื่อหยานเห็นเรื่องเก่าๆ ที่ซ่อนลึกอยู่ภายในจิตใจของฮันซุย . อย่างไรก็ตาม ภายใต้คำเตือนของเขา ฮันซุยไม่กล้าแอบดูความลับของเขา และก็เพลิดเพลินกับการหลอมรวมวิญญาน
นาทีต่อมา ฉื่อหยานก็มำลายพิษจนหมดและเข้าใจความรู้สึกและความทรงจำของฮันซุยประมาณ 70% หรือ 80% จากนั้นเขาก็ออกมาจากห้วงจิตำสำนึกของนาง
ผู้หญิงคนนี้ช่างมีโชคที่ไม่ดีนัก , และนางก็ไม่ได้ทำผิดอะไรมากมาย นางแค่ดื้อเล็กน้อยเท่านั้น . . . . . . .
เขารู้ว่านางมีความลับและความรู้สึกมากมายในตอนนี้ เมื่อฉื่อหยานเห็นถึงเรื่องของฮันซุบ เขาก็ไม่ได้เกลียดนางมากเท่าก่อนหน้านี้ เขาเห็นใจนาง เขารู้ว่านางได้ผ่านอุปสรรคมามากมายในชีวิตของนาง นางมีความพยายามไม่มีที่สิ้นสุด เพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่นางไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาของนางได้ ซึ่งทำให้นางผิดหวังและสร้างความผิดพลาดมากมาย
วิญญานหลักก็กลับเข้าร่าง
ฉื่อหยานลืมตามองฮันซุยด้วยสีหน้าซับว้อน แต่เขารู้สึกกับนางเป็นสหายมากกว่า “ตอนนี้ เจ้าไม่เป็นไรนะ ?
” ไม่เป็นไร . . . ” ฮันซุยตาดวงตาหลี่ลง มองเขาอย่างไร้จุดหมาย ” เจ้า . . . . . . . เจ้ารู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับข้าแล้วงั้นรึ ? “นางเป็นผู้หญิงที่อ่อนไหว แม้ว่าฉื่อหยานก็จะแสดงออกเล็กน้อย นางก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
” ไม่ ” ฉื่อหยานส่ายหน้า
ฮันซุย ไม่ได้พูดอะไรต่อ นางไม่รู้สึกมีความสุขเลย หลังจากสารพิษในจิตใจของนางถูกล้างออก ในทางตรงกันข้ามนางรู้สึกเศร้า ความลับในหัวใจของนางกลับถูกรับรู้โดยคนแปลกหน้า นางรู้สึกไม่สบายเป็นอย่างมากและทำให้นางหงุดหงิด เมื่อเทียบกับการสูญเสียความบริสุทธิ์ของนาง มันทำให้นางรู้สึกขายหน้ามากกว่า
” โอ้ . . . . . . . “
ในตอนนี้เอง , ปาฉือตี่งก็ครางออกมาอย่างมีความสุข รังไหมสีทองที่ครอบคลุมเขาก็หายไป ไม่ทิ้งร่องรอย และแสงสีทองก็ค่อยๆหายเข้าไปในร่างของเขา
เป็นกลิ่นอายที่แข็งแกร่งกราดเกรี้ยวไม่สามารถควบคุมได้ก็ระเบิดมันออกมา ชายหนุ่มลืมตาขึ้น ดวงตาของเขาตอนนี้เป็นสีทอง ดูแปลกประหลาดและลึกลับ
” ฉื่อหยาน ขอบคุณเจ้ามาก ” ปาฉือตั้งขอบคุณเขาอย่างจริงใจ เขาพูดอย่างร่าเริง ” ข้าได้ทะลวงเข้าสู่จุดสูงสุดของระดับนภาแล้ว นี่ช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก ! “
_______________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 31 แล้ว มีถึงตอนที่ 1443 ผู้อื่นท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
