เทพเจ้าล่าสังหาร – บทที่ 74 จัดการสะ

บทที่ 74 จัดการสะ !

ร่างของฉื่อหยานยืนอยู่ที่ทางแยก พร้อมกับเปล่งจิตสังหารชั่วร้ายออกมา แต่สติของเขานั้นสมบูรณ์ดีอยู่พร้อมกับดวงตาที่เงียบสงบ

วงหมุน [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ขนาดเล็ก3วง ถูกสร้างขึ้นมาอยู่ข้างหลังและด้านข้างของเขาทั้งสองฝั่ง ไม่มีใครสามารถมองเห็นวงหมุนพวกนี้มีเพียงฉื่อหยานเท่านั้น

พลังงานเชิงลบไหลออกมาและปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ร่างกานของฉื่อหยานผมแห้งลงเป็นอย่างมาก

นี้เป็นครั้งแรกที่ฉื่อหยานปลดปล่อย [ บ้าคลั่ง ] ออกมาอย่างสมบูรณ์

การรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ยิงใหญ่ จิตใจของเขาตอนนี้สงบเป็นอย่างมากและเขาเองก็สามารถทุกสิ่งรอบๆตัวเขาได้อย่างชัดเจน .

หลี่ฮันคิ้วของมันย่นลงเล็กน้อยเมื่อมองไปที่ฉื่อหยานที่อยู่ด้านหน้า มันคิดว่า มันนั้นได้ดูถูกฉื่อหยานมากเกินไป เมื่อมันคิดได้ดังนั้น มันจึงยอมรับและไม่คิดจะดูถูกเขาอีก

แขนทั้งสองข้างของโม่ฉีปรากฏสายฟ้าหนาหนึ่งนิ้วขึ้นทั้งสองข้าง และสีหน้ามันก็กลายเป็นดุร้าย

” ลุงหลี่ ” โมฉีคำรามออกมา

สีหน้าของหลี่ฉันชะงัก มันก็หลุดจากความคิดเมื่อได้ยินเสียง และตอนนั้นเอง ก็เกิดเป็นเสียงของบางอย่างเชื่อโยงกัน เป็นอนุภาคบางอย่างที่กำลังหลอมรวมกัน เป็นเหมือนกับคลื่นน้ำวนทะเล

” วู้วู้วู้ ! “

เป็นคลื่นหมุนวนที่ส่องแสงสีขาวไหลออกมาจากร่างกายของหลี่ฮั่น

มือของหลี่ฉันเหมือนกำลังดึงอะไรบางอย่างอยู่บนอากาศที่ว่างป่าว และแสงสีขาวพวกนั้นก็หมุนกันเป็นคลื่นน้ำวน มันปรากฏขึ้นทางเดียวกับที่ฉื่อหยานยืนอยู่

” [ คลื่นเมฆาหมุน ] ! “

หลี่ฮันยืนอย่างมั่นคงและตะโกนด้วยออกมาด้วยใบหน้าจริงจัง

ต่อหน้ามัน ปรากฏเป็นคลื่นหมุนวน ระหว่างมันกับ ฉื่อหยาน เหมือนกับน้ำวนที่บดทำลายทุกอย่างที่ไหลเข้ามา มันควบคุมนี่ให้พุ่งไปทางฉื่อหยานที่อยู่ด้านหน้า

” ฮ้าาา ! “

โมฉีคำรามออกมาและเส้นสายฟ้าก็พันไปรอบๆแขนทั้งสองข้างของมันเหมือนงู เมื่อมันเห็นว่าคลื่นนั่นพุ่งไปทางฉื่อหยาน มันก็ปลดปล่อยงูสายฟ้าออกไปเช่นกัน

หัวใจของฉื่อหยาน ยังคงใสเหมือนกับกระจก เขายังคงนิ่งเฉย และจ้องไปที่การโจมตีที่กำลังจะมาถึง

เมื่อคลื่นหมุนที่ถูกสร้างขึ้นมาจากพลังปราณลึกลับอยู่ห่างจากเขาห้าเมตร ฉื่อหยานก็เคลื่อนไหวสองถึงสามขั้นตอน , เพื่อเคลื่อนไหววงหมุน [หลุมแรงโน้มถ่วง] ที่เขาสร้างขึ้นก่อนหน้านี้

เขาควบคุมวงหมุน [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] สองวง ทางซ้ายและขวาให้ลอยไปด้านไม่กี่เมตร และพวกมันก็หลอมรวมกัน !

” ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ! เปี๊ย เปี๊ย เปี๊ย ! “

[ คลื่นเมฆาหมุน ] ของหลี่ฮัน และ อสรพิษสายฟ้าของโม่ฉีก็เข้าประทะอย่างรุนแรงกับ [ หลุมแนงโน้มถ่วง ] ขนากเล็กสองวง จากนั้นก็เกิดเป็นเสียงแปลกๆดังขึ้นมาจาก [ หลุมแรงโน้มถ่วง ]

จู่ๆแสงสีขาว [ คลื่นเมฆาหมุน ] , ก็ค่อยๆจางหายไป เหมือนกับว่ามันได้หลอมละลายไปภายใต้ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] กลายเป็นอากาศธาตุและจมหายไปในดิน

อสรพิษสายฟ้าที่ประทะกับ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ก็เกิดบางอย่างที่แปลกประหลาดขึ้น มันก็ดิ้นอย่างบิดเบี้ยวไปมาพยายามที่จะออกจากวงนั่น แต่พวกมันไม่สามารถหนีรอดออกมาจาก [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ได้เลย

เมื่อทั้งหลี่ฮัน และ โม่ฉี่เห็นว่าการโจมตีของมันทั้งคู่หายไปในอากาศและไปไม่ถึงตัวของฉื่อหยาน เด๋วเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นนี้

มันทั้งสองชะงักลงและเต็มไปด้วยความสับสนอย่างฉับพลัน

ฉื่อหยานกระจายจิตสังหารออกมาอย่างชัดเจน เมื่อเขาสังเกตเห็นว่า [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] สามารถหยุดการโจมตีของมันทั้งสองได้ จิตใจของฉื่อหยานก็กลายเป็นตื่นเต้น

เขาค่อยๆควบคุม [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ให้เคลื่อนไหวไปด้านหน้า

ตอนนั้นเองอสรพิษสายฟ้าที่ยังคงอยู่ในวงและดื้นไปมา จากนั้นวงหมุนก็ลอยไปที่ หลี่ฮันและโม่ฉี

สีหน้าของหลี่ฮันก็เปลี่ยนไป ในที่สุดมันก็คิดได้ว่า เป็นฉื่อหยานแน่นอนที่ทำลายการโจมตีของพวกมัน มันจึงรีบหยุดโคจรพลังปราณลึกลับและดึงดาบสีเงินที่แหลมคมออกมาจากเอว

เมื่อดาบสีเงินอยู่ในมือของมัน ดาบนั้นก็เหมือนถูกทาด้วยสีบางอย่าง ดาบนั่นส่องประกายสีม่วงอ่อนออกมาพร้อมกับ,iสัญลักณ์บางอย่างปรากฏขึ้นมาบนตัวดาบ

หลี่ฮัน สะบัดข้อมือของเขา และทันใดนั้นเอง ดาบก็ส่องแสงสีม่วงสดใสยาวออกมาสามเมตร แสงสีม่วงพุ่งออกมาจากดาบอย่างรุนแรง

มันขึ้ทนงเป็นรูปทำให้ดาบนาวขึ้นสามเตร หลี่ฮันตะโกนออกมา ยกดาบขึ้นและฟาดลง

” บึช บัช ! “

ออร่าสีม่วงที่พุ่งออกมาจากดาบก็ฟันลงไปที่ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ]

แต่ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ยังคงอยู่เช่นเดิม กลับเป็น สายฟ้าที่มาจากโมฉีที่ยังอยู่ด้านในของ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ได้ไหลผ่านออร่าสีม่วงไปและฟาดลง หลี่ฮัน

หลี่ฮันตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด และพยายามรีบถอยหนี

ทันใดนั้นเองฉื่อก็พุ่งออกไป !

พุ่งไปกระแทกโม่ฉีอย่างรุนแรงเหมือนกับหอมที่แหลมคม

สีหน้าของโม่ฉีก็เปลี่ยนไป และมันก็รีบถอยหนีด้วยความกลัว

” โม่ฉี ! ” ฉื่อหยานคำรามออกมาขณะพุ่งตามโม่ฉีไป

โม่ฉีหันกลับไปมองฉื่อหยานด้วยสัญชาติญาน

เมื่อมันมองไป ก็เห็นแววตาของฉื่อหยานเต็มไปด้วยความกระหายเลือดที่ไม่มีวันสิ้นสุด และหเห็นวิญญาณร้ายนับไม่ถ้วนกำลังจะลอยออกมาจากร่างกายของเขา เหล่าวิญญาณชั่วร้ายนั้นต่างก็ชุ่มไปด้วยเลือด มันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจร โม่ฉีเหมือนหัวใจกำลังจะแตกสลายมันเอามือจับไปที่หน้าอกของตัวเอง

โม่ฉีตกตะลึง มันได้สูญเสียการควบคุมไปทันที มันยืนนิ่งตรงอยู่กับที่

” พุช ! “

นิ้วมื้อข้างซ้ายทั้งห้าของฉื่อหยานที่คมเหมือนดาบก็ได้แทงเข้าไปที่หน้าอกของโม่ฉี และพุ่งตรงทิ่มแทงไปที่หัวใจของมันในทีเดียว ฉื่อหยานยังคงคามือของเขาไว้เช่นนั้น

โมฉีร่างของมันส่ายไปด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรง ในตอนนั้นเองดวงตาของมันก็ลืมขึ้น และสติของมันก็กลับมา

” โม่ซานกำลังรอเจ้าอยู่ที่ยมโลก ข้าจะช่วยส่งเจ้าไปหามันเอง ” ฉื่อหยานมองไปที่มันอย่างเย็นชา และเขาก็กระชากมือออกมาจากหน้าอกของมัน

” ฉู่ ! “

เป็นเลือดของโม่ฉีที่ไหลออกมาจากหน้าอกของมันเหมือนกับเขื่อนแตก ฉื่อหยานรีบหลบเลือดที่ไหลออกมา

” ตุบ ! “

ในที่สุดมันก็ไร้ซึ่งชีวิต และล้มลงบนหลังของมันกระพื้นพร้อมกับยังคงมีเลือดของมันไหลนองไปทั่ว

” นายน้อยฉี ! “

หลี่ฮันที่ถูกกระแทกด้วยสายฟ้าก็ กรีดร้องออกมาเสียงดัง ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันไม่อยากจะเชื่อว่าฉื่อหยานจะสังหารโม่ฉีได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

” หุบปากสะ ! มันกำลังรอเจ้าอยู่ที่ปมโลกเช่นกัน ข้าจะช่วยส่งเจ้าไปหามันเอง ” ฉื่อหยานหันไป พร้อมกับยกมือซ้ายที่ชุ่มไปด้วยเลือดชี้ไปยังหลี่ฉัน ” นี่คือเลือดโดยตรงจากหัวใจโม่ฉี เจ้าอยากรู้หรือไม่มันมีรสชาตเช่นใด ? “

หลี่ฮัน ใบหน้าของมันเปลี่ยนไป และตะโกนออกมา ” ฉื่อหยาน เจ้าลนหาที่ตาย ! เจ้าอยู่เพียงแค่ระดับก่อตั้งเท่านั้น , เจ้าคิดรึว่าจะมีโอกาสชนะข้าได้ ! “

” เจ้ากำลังเพิ่มความกล้าของตัวเองโดยการตะโกนดูถูกระดับของข้าอยู่งั้นรึ ? แต่นั้นก็เปล่าประโยชน์ วันนี้ข้าจะแสดงให้ดูเอง ว่าข้านั้นจะจัดการนักรบในระดับมนุษย์เช่นไร “

ฉื่อหยานใช้สมาธิคอยควบคุม [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] อยู่เงียบๆ ให้ไปอยู่ข้างหลี่่ฮัน และในที่สุดมันก็ถูกดูดเข้าไปในวังวน

ในเพียงไม่กี่วินาที , ร่างกายของมันก็หมุนไปมาเหมือนกับว่ามันกำลังจมอยู่ในน้ำวน

และตอนนี้มันเองก็ไม่สามารถโคจรพลังปราณลึกลับได้เช่นกัน

” ข้าอยากจะฆ่าเจ้าตั้งแต่ป่าศิลาแล้ว แต่เจ้ากลับจุดระเบิดควันสีฟ้าก่อนเสียนิ ” ฉื่อหยานเดินเข้าไปทีละก้าว ทีละก้าว ร่างของเขาถูกห่อไปด้วยหมอกเหมือนผ้าสีขาว และเขาปลดปล่อยมันให้พุ่งไปที่ [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] อย่างรวดเร็ว

เมื่อมันได้เข้าไปสู่วังวน , หมอกสีขาวกูหมุนวนอย่างรวดเร็วและซึมซับเข้าไปในร่างกายของหลี่ฮีน

” เจ้าคือ ติงหยาน งั้นรึ! เจ้าคือติงหยานจริงๆด้วย ! ! ! ! ” หลี่ฉันสีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปพร้อมกับร้องออกมา

” มันเป็นตระกูลโม่ของเจ้าที่เริ่มก่อนเอง เจ้าอย่าได้มาตำหนิข้า ที่ข้าทำกับพวกเจ้าเช่นนี้ ! ” ฉื่อหยานกระโดดเข้าไปในศูนย์กลางของวังวนและ ยืนใกล้ๆอยู่ด้านหน้าของ หลี่ฮัน จากนั้นก็มือที่แหลมคมเหมือนกับนิ้วของเขาสับไปที่คอของหลี่ฮัน

” แกร๊ก ! “

เสียงคมชัดของกระดูกที่แตกหัก ก็ดังออกมาจากคอของหลี่ฮัน และมันก็ตกตายในทันที

จากนั้น [ หลุมแรงโน้มถ่วง ] ก็หายไป !

พลังงานเชิงลบที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความสิ้นหวัง และความเกลียดชัง ของโม่ฉีและหลี่ฮัน ทั้งหมดก็ไหลเข้ามาในเส้นชีพจรในร่างกายของฉื่อหยาน

ใน 1 นาที ทั้งศพของหลี่ฮันและโม่ฉีก็กลายเป็นแห้งเหือดพลังปราณลึกลับของพวกมันก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ฉื่อหยานหายใจเข้าลึกๆ และทำจิตใจให้สงบลง จากนั้นก็หลับตาฟังเสียงของสิ่งแวกล้อมที่อยู่รอบๆตัว เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น

เขาใช้มือแต่ละข้างหิ้วศพของหลี่ฮันและโม่ฉีไว้ และฉื่อหยานก็วิ่งไปตามถนน เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนเห็นเป็นเงาเหมือนกับเป็นวิญญาน

. . . . .

สิบนาทีต่อมา

ฉื่อหยานก็มาถึงทะเลสาบพระจันทร์ เขาสังเกตไปรอบๆและเมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใด เขาก็โยนศพของหลี่ฮัน และ โมฉี่ลงในทะเลสาบ และมองดูศพทั้งสองค่อยๆจมลงไป

เขาต้องแน่ใจว่าศพของพวกมันได้จมไปจริงๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ใครสังเกตเห็นถึงความลับของเขาได้ เขาต้องกำจัดศพทั้งสองนั้นเสีย

ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ เขาไม่สามารถเปิดเผยตัวตนจริงๆของเขา

เพราะตอนนี้ตระกูลเป่ยหมิงเองก็ยังตามหาเขาอยู่

เมื่อมองดูที่ตระกูลเป่ยหมิงแล้ว ดูเหมือนว่าเขายังคงปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเขาไว้ได้อยู่ ดังนั้นเขาจึงสามารถทำเรื่องต่างๆได้อย่างปกติ

” ซู่ ! “

เกิดเป็นเสียงน้ำกระเสนดังขึ้น ฉื่อหยานใบหน้ากลายเป็นมึนงง และเมื่อมองไปก็เห็นใบหน้าที่งดงามปรากฏอยู่ตรงกลางของทะเลสาบพระจันทร์

ขณะที่เต็มไปด้วยความตกตลึง , เขาก็รู้สึกได้ถึง ความสูงส่งและพิเศษ เหมือนกับว่า นางเป็นเทพธิดาแห่งทะเลสาบพระจันทร์ที่ลอยลงมาจากสวรรค์

นางสวมใส่ชุดสีดำทั้งตัวเหมือนกับกำลังไว้ทุกข์ , ชุดของนางรัดรูปติดกับผิวพรรณ เผยให้เห็นรูปร่างส่วนโค้งที่ได้รูปของนางทั้งร่าง ตอนนี้ร่างกายที่งดงามของนางกำลังค่อยๆลอยขึ้นมาจากผิวน้ำเหมือนกับแสงจันมร์ที่น่าหลงไหล

ในที่สุดร่างของเธอก็โผล่ขึ้นมาจากทะเลสาบพระจันทร์ทั้งร่าง เมื่อรูปร่างของเธอพ้นเหนือผิวน้ำอย่างสมบูรณ์ เธอก็ก้าวเดินบนผิวน้ำอย่างช้าๆ คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อย พร้อมกับกำลังก้าวเดินอย่างงดงามขึ้นไปบนฝั่ง

ฉื่อหยานจ้องมองด้วยดวงตาืั้เบิกกว้าง นี่เป็นครั้งแรกอย่างแท้จริงที่เขาดื่มด่ำกับความงามของหญิงสาว

หญิงสาวนางนี้ ไม่ว่าจะเป็นทั้งร่างกาย อารมณ์ ความรู้สึก หรือความงดงาม นางนั้นมีมากกว่าในระดับหนึ่งเมื่อเทียบกับมู่หยู่เตี่ย

” นี่มันหญิงลึกลับคนนั้นหนิ ! “

เมื่อหญิงสาวเดินขึ้นมาบนชายฝั่ง หัวใจของ ฉื่อหยานสั่นไหว และจู่ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่านางเป็นใคร นางคือ

หญิงสาวที่เป็นยอดฝีมือในระดับนภาที่ปรากฏตัวบนสนามประลอง