เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส – ตอนที่ 88: เล่นเกมกับนายท่านเชิ่ง 1

 
เจี่ยนอีหลิงกำลังจะกลับไปยังห้องทำงานของเธอหลังจากที่ทานอาหารเย็นที่บ้านแล้ว แต่หยูซีก็มาหา
“ย่าเจี่ยน ผมมาหาน้องสาวอีหลิงจะชวนไปเล่นเกม ไม่รู้ว่าเธอจะว่างหรือเปล่าคืนนี้”
หยูซีนั้นสุภาพนอบน้อมเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ ทำให้ผู้ใหญ่ชื่นชอบ
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังมีคะแนนดีและคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ดีเช่นเดียวกัน ตั้งแต่เล็กเขาก็เป็น “ลูกตัวอย่าง” ป็นคนที่มีความน่าเชื่อถือ
ย่าเจี่ยนไม่ขัดข้อง “ต้องดูว่าหลานรักจะยินดีหรือเปล่า ถ้าหลานย่าต้องการไปกับเธอ คนแก่อย่างฉันก็ย่อมแน่นอนว่าไม่ขัดข้อง แต่เธอต้องส่งหลานฉันกลับมาหาฉันก่อนสองทุ่ม”
เธอสามารถไปเล่นได้ แต่เธอต้องรักษาเวลา
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หยูซีมาที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนเพื่อที่จะพาเจี่ยนอีหลิงไป เขามีประวัติที่ดี ดังนั้นหญิงชราจึงตกลงด้วยความยินดี
“ไม่มีปัญหา” หยูซีตบอกตัวเองรับรอง
เจี่ยนอีหลิงมองไปที่หยูซีแล้วลังเล แต่เธอก็นึกขึ้นได้อย่างรวดเร็วว่าเธอยังคงเป็นหนี้จ๋ายหวินเชิ่งอยู่อย่างหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงตกลง
เดินตามหยูซีไปจนถึงบ้านถัดไป หยูซีก็พาเจี่ยนอีหลิงตรงไปยังห้องสันทนาการ
ตรงมุมมีคอมพิวเตอร์อยู่แถวหนึ่ง
จริงแล้วเขาพาเจี่ยนอีหลิงมาเล่นเกม
แต่เล่นกับจ๋ายหวินเชิ่ง
จ๋ายหวินเชิ่งได้นั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งเรียบร้อยแล้ว
เมื่อเห็นจ๋ายหวินเชิ่งอีกครั้ง เจี่ยนอีหลิงก็พูดประโยคแรกออกมา
“นายคิดเรื่องที่นายต้องการหรือยัง”
“ยัง”
จ๋ายหวินเชิ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้เกมโดยมีมือข้างหนึ่งเท้าคาง มองไปยังเจี่ยนอีหลิงพร้อมรอยยิ้ม
หยูซีกล่าวกับเธอว่า “น้องสาวอีหลิง พี่ชวนน้องมาคราวนี้ก็เพราะว่าพี่ต้องการที่จะทำคะแนนเกม และได้ขอนายท่านเชิ่งช่วยพาพี่เลื่อนชั้น แต่เขายืนยันว่าต้องเรียกน้องมาด้วย”
เฮ้ คนนี้น่ะเป็นทั้งเพศตรงข้ามและไร้เดียงสาจะชวนเล่นเกมไปทำไม ช่างเสียเวลารู้จักกันเป็นเวลาหลายปีจริงๆ
เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะพาตัวเองเล่นไปจนถึงแต้มสุดท้าย
แต่เขายังต้องเรียกเด็กหญิงมาร่วมเล่นด้วยอีก
พูดตามตรง หยูซีไม่ชอบที่จะไปตามหาเจี่ยนอีหลิงมาเล่นเกมด้วย เพราะว่าเกมที่พวกเขาต้องการเล่นนั้นค่อนข้างจะรุนแรง และจริงๆแล้วมันก็ไม่เหมาะกับเจี่ยนอีหลิง
แต่นายท่านเชิ่งยืนยันว่าเขาต้องการเจี่ยนอีหลิง และเขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
หยูซีกล่าวด้วยน้ำเสียงน่าสงสารกับเจี่ยนอีหลิงว่า “น้องสาวอีหลิงโปรดช่วยพี่ด้วย เพื่อเห็นแก่การที่พี่ได้ส่งบันทึกการสนทนาของจี้หมิงกับชิวหยีเจนขึ้นไปอย่างรวดเร็วในวันนี้  ตกลงไหม”
เพื่อคะแนนเกม หยูซียอมทุกอย่าง
“นายเขียนโพสต์นั้นเหรอ” เจี่ยนอีหลิงในตอนแรกคิดว่าเป็นฝีมือคนที่เธอได้ติดต่อด้วย
“พี่ส่งโพสต์นั้นขึ้น แต่นายท่านเชิ่งเป็นคนจัดการ” หยูซีไม่กล้าที่จะรับเครดิตของจ๋ายหวินเชิ่ง เพียงแต่ยอมรับบางส่วนของโพสต์นั้น
หลังจากที่ได้ยินเช่นนี้แล้ว สายตาของเจี่ยนอีหลิงก็ตกไปยังจ๋ายหวินเชิ่งอีกครั้ง
เสื้อผ้าของชายคนนี้บางทีอาจจะไม่เคยสวมใส่ให้ดี มักจะมีกระดุมบนอกเสื้อเม็ดหรือสองเม็ดที่ไม่ได้ติดให้เหมาะสม
มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา ดวงตาลึกล้ำของเขามองมายังเธอ
“ทำไมนายถึงต้องช่วยฉันอีก” เจี่ยนอีหลิงถาม
ครั้งที่แล้วยังไม่ได้ชดใช้เลย
“ใครว่าฉันต้องการช่วยเธอ” จ๋ายหวินเชิ่งปฏิเสธว่าเขาไม่ได้ช่วยเจี่ยนอีหลิงในเรื่องนี้ “หยูซีพูดว่าเขาไม่ต้องการให้น้องสาวข้างบ้านถูกพวกขยะนั่นเพ่งเล็ง ดังนั้นฉันจึงช่วยเขา”
หยูซีที่ยืนอยู่ด้านหลังของเจี่ยนอีหลิง ทำตาโต เขาพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แต่ทว่าเขาก็ได้บ่นอะไรที่คล้ายกันนั้นออกมา ดังนั้นนายท่านเชิ่งพูดแบบนั้นก็ยังถือว่าถูกต้องอยู่เหมือนกัน
หยูซีครุ่นคิดชั่วขณะ “ทำไมเราไม่เริ่มเล่นเกมล่ะ ผมสัญญาย่าเจี่ยนว่าจะพาน้องสาวอีหลิงกลับไปก่อนสองทุ่ม โปรดถนอมเวลาหน่อย”
รีบเล่นเกมสักสองสามเกมก่อน
นี่จึงจะตัดสินได้ว่าเขาจะสามารถประสบความสำเร็จในการทำคะแนนเกมในวันนี้หรือไม่
เจี่ยนอีหลิงไม่ได้กล่าวต่อ เธอนั่งไปยังเก้าอี้ว่างถัดจากจ๋ายหวินเชิ่ง
เธอยกเก้าอี้เกมขึ้นให้พอเหมาะแล้วเปิดคอมพิวเตอร์