เสียงของเงี่ยนหยู่โปนั้นชัดเจนเหลือเกิน
อย่างไรก็ตาม คําพูดของเขาทําให้คนทั้งห้องประชุมตกใจ
เขากําลังพูดถึงเจียนหงและไม่ใช่เงี่ยนชูฉิงใช่หรือไม่
คนที่เขาต้องการจะปลดออกคือพ่อของเขาเอง ไม่ใช่ลุงของเขา
รอยยิ้มบนใบหน้าของเหอเยี่ยนชะงักค้างในทันใด
ตอนแรก เหอเยี่ยนสงสัยว่าเธอได้ยินผิด แต่ทว่า หลังจากที่เธอเห็นท่าทางที่ประหลาดใจพอๆกันของสามี เธอก็รู้ว่าเธอได้ยินไม่ผิด
“หยู่โป๋ เธอพูดผิดหรือเปล่า ทําไมเธอถึงต้องการไล่พ่อออก?” เหอเยี่ยนถามด้วยความกระวนกระวาย
“ไม่มีข้อผิดพลาด ผมต้องการปลดเขาออก” เงี่ยนหยู่โป๊ตอบอย่างใจเย็น
เงี่ยนหยู่โป๊ต้องการปลดเงี่ยนชูหง การกระทํานี้แตกต่างไปจากที่ทุกคนคิดไว้ในตอนแรก
ทุกคนในตระกูลเจียนตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจว่าเงี่ยนหยู่โป๊กําลังทําอะไรอยู่
“ทําไม?” เหอเยี่ยนถาม ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ไม่มีเหตุผล” เจียนหยู่โป๊ตอบอย่างเฉยเมย
“แกหมายความว่ายังไงกับคําพูดแบบนั้น” เหอเยี่ยนร่ําร้องออกมา เธอเริ่มวิตก “เขาเป็นพ่อแก พอแกได้เป็นประธาน สิ่งแรกที่แกทําก็คือปลดพ่อแกออกงั้นเหรอ? แล้วแกก็ไม่ให้เหตุผลฉันด้วย?”
เจี้ยนชูหงมองดูลูกชายด้วยความงุนงง เขาพูดด้วยความยากลําบาก “ลูกเกลียดพ่อเหรอ”
“ก็ไม่”
ไม่มีความเกลียดชัง
ไม่ว่าอย่างไร ก็มีความสัมพันธ์ฉันพ่อลูกไม่มากนัก
เขาได้คาดว่าพ่อเขาจะมาช่วยเขาไว้ แต่ทว่าพ่อเขาไม่เคยปราก
เจียนชูหงเคยทําอะไรไม่ดีให้กับเจี้ยนหโป๊บ้างไหม
เขาไม่ได้ทําอะไรไม่ดีให้กับเจียนหยุโป และเขาก็ไม่ได้ทําอะไรไม่ดีกับเจียนหยู่หมินและเงี่ยนหยู่เจี๊ยด้วยเช่นกัน
แต่ทว่า เจียนชูหงไม่ได้มีส่วนร่วมในการเลี้ยงดู ถ้าพ่อของพวกเขาได้รับรู้และมีส่วนร่วมในชีวิตของพวกเขามากกว่านี้ พวกเขาคงไม่ถูกแม่บังคับให้ทําหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเขาไม่ต้องการ
ดังนั้นเจี้ยนหยู่โปจึงไม่ได้เกลียดพ่อเขา แต่ทว่า เขาไม่มีความรู้สึกใดๆต่อพ่อของเขาเช่นกัน )
เมื่อได้ยินคําตอบที่เย็นชาไม่สะทกสะท้านของลูกชาย ร่างกายของเงี่ยนชูหงก็เย็นเฉียบถึงกระ ดูก หัวใจเขาเจ็บปวดราวกับถูกแทงด้วยเหล็กใน
เงี่ยนชูหงเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนอย่างมาก เขาเป็นคนที่ไว้วางใจครอบครัวและภรรยาสุดใจ
และด้วยเหตุนี้ หลังจากที่ปูเจี้ยนมอบความรับผิดชอบในการบริหารบริษัทให้กับเขาและพี่ชายเขาจึงทุ่มทั้งหมดให้กับงาน
เขาปล่อยให้ภรรยาเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนลูกๆ
เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่เขาทํานั้นเป็นการตามใจเหอเยี่ยน เขาไม่รู้ว่าความเฉยเมยของเขาทําให้ ลูกๆชอกช้ําและเจ็บปวด
เหอเยี่ยนโมโหมาก “หยู่โป๊ แกต้องการอะไรกันแน่ แกสัญญากับฉัน… แกบอกว่า…”
เขาบอกว่าเขาจะช่วยเธอยึดครองธุรกิจตระกูลเจียน
แต่ทว่าเมื่อเขาสามารถทําเช่นนั้นได้ ทําไมสิ่งแรกที่เขาทําตรงกันข้ามกับที่เธอคาดไว้
“ใช่เหรอ ผมแค่บอกว่าผมจะช่วยครอบครองให้แม่ในสิ่งที่แม่ต้องการ ผมไม่ได้บอกว่าผมจะมอบมันให้แม่หลังจากที่ผมได้มันมาแล้ว” เงี่ยนหยู่โป๊ตอบกลับ
“อะไรนะ” เหอเยี่ยนพูดตะกุกตะกัก เธอดูตกตะลึง
เขาหมายความว่ายังไงกัน
“ก็เหมือนที่แม่เคยทํามาก่อน” เงี่ยนหยู่โป๊พูด
ทํามาก่อนงั้นเหรอ?
เหอเยี่ยนสับสนมากเหลือเกิน “แกกําลังพูดถึงเรื่องอะไร ก่อนหน้านี้ฉันทําอะไรเหรอ ฉันเคยทําอะไรกับแกงั้นเหรอ”
ไม่ใช่แค่เหอเยี่ยนที่สับสน ทุกคนในห้องประชุมต่างก็สับสนมากเหลือเกิน
เจียนหยู่โป๊กําลังทําอะไรอยู่? ดูเหมือนว่าเขาจะมุ่งเป้าไปที่พ่อแม่ของตัวเอง
เจียนหยู่หมินและเจียนหยู่เจี๊ยก็ไปต่อไม่ถูกเช่นเดียวกัน แต่ทว่าพวกเขาก็มีคําตอบที่คลุมเครืออยู่ในใจแล้ว
เหอเยี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอพยายามหาเหตุผลว่าทําไมเงี่ยนหยู่โปถึงเป็นแบบนี้
จากนั้นเธอก็พยายามทําให้น้ําเสียงของเธออ่อนลง “หยู่โป๋ ทําไมเธอถึงโกรธพ่อแม่ เอาไว้คุยกันที่บ้านดีไหม? ตอนนี้ยังอยู่ที่บริษัท ได้โปรด แม่ขอร้องล่ะ อย่าเอาความแค้นมาลงที่นี่”
บทที่ 428 ต้องการให้หย่า
เหอเยี่ยนคิดว่า เรื่องแย่ๆที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาในอดีตนั้นเป็นเรื่องของทางบ้าน
แต่ว่าเจียนหยู่โปได้นําเรื่องนี้มาสู่บริษัท เขากําลังทําเรื่องใหญ่โดยไม่มีอะไร
เนื่องจากคนที่รับผิดชอบบริษัทคือเจียนหยู่โป๋ เหอเยี่ยนจึงไม่กล้าตะโกนใส่เขา กลับกันเธอพ ยายามแก้ไขความขัดแย้งระหว่างพวกเขาแทน
“ผมไม่ได้โกรธ” เจียนหยู่โป๊กล่าว “ผมได้สิ่งที่แม่ต้องการแล้ว แต่ว่าผมจะไม่ให้มันกับแม่นี่ก็ เหมือนกับสิ่งที่แม่เคยทําไว้ในอดีต”
“แก” เหอเยี่ยนพูดตะกุกตะกัก เธอมองไปที่เงี่ยนหยู่โปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่เหตุการณ์ในวันนั้นจะค่อยๆเข้ามาในความคิดของเธอ
เธอพบบันทึกกระดานโกะที่เขาตามหามานาน เธอนํามันมาให้เขาและ
เหอเยี่ยนเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าทุกอย่างจะเริ่มต้นจากเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้
“เจียนหยู่โป๋ แกบ้าไปแล้ว นั่นมันเป็นแค่บันทึกกระดานโกะ”
มันเป็นเพียงแค่บันทึก
แต่ว่า ที่เขาถืออยู่ในมือตอนนี้เป็นบริษัทของตระกูลเจียน
มันไม่เหมือนกัน
ทั้งสองรายการมีมูลค่าไม่เท่ากัน
“เหมือนกัน” เงี่ยนหยู่โป๊ตอบอย่างเฉยเมย
อารมณ์ของเขาราบเรียบ
ขณะที่เขามองไปที่เหอเยี่ยนนั้น สายตาเขาก็ไม่มีความเกลียดชังหรือความโกรธ อันที่จริงเขาดูไม่มีความสุขด้วยซ้ําไปที่ได้แก้แค้น
ตรงกันข้าม ดูเหมือนว่าเขากําลังเล่นซ้ํากับความเจ็บปวดที่จารึกไว้ในความทรงจําของเขาราวกับเครื่องจักร
บันทึกโกะเก่าและเหลืองเล่มนั้นถูกจารึกไว้ในความทรงจํา มันเป็นสิ่งของล้ําค่าที่เขาตามหาเป็นเวลานานกว่าจะพบ
มันไม่ใช่แค่บันทึกสําหรับเขาเท่านั้น แต่มันเป็นความฝัน มันเป็นความอ่อนเยาว์และความไร้เดียงสาที่เขาเคยมี มันคือความไว้วางใจและการพึ่งพาที่เขามีต่อพ่อแม่
เหอเยี่ยนพบบันทึกเล่มนั้นแล้ว เธอได้นําบันทึกมาให้เขาด้วยเช่นกัน แต่ทว่า ท้ายที่สุดเธอก็ฉีกมันเป็นชิ้นๆต่อหน้าต่อตาเขา
บางสิ่งก็ไม่ได้มีอะไรหนักหนาในคุณค่าของมัน กลับกัน มันก็หนัก เพราะว่านั่นอาจเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่หักหลังอูฐ
มันเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทับลงไปบนความเจ็บปวดที่ก่อตัวขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ความเจ็บปวดจากการถูกบังคับให้ทําในสิ่งที่ไม่ต้องการ ระเบียบวินัย และถูกดุด่า
เหอเยี่ยนกําลังจะบ้า
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขากําลังแก้แค้นเธอกับเหตุการณ์นั้น
เขาใช้ทรัพย์สมบัติของตระกูลเจียนในการแก้แค้น เพราะว่านี่คือสิ่งที่เธอห่วงใยและต้องการมากที่สุด
เขาได้ครอบครองในสิ่งที่เธอต้องการ เขาทําให้เธอคิดว่าเธอได้มันอยู่ในกํามือเธอแล้วไม่ว่าอย่างไร เขาก็ได้เอาสิ่งที่เธอหวงแหนที่สุดมาวางอยู่ต่อหน้าเธอ
ก่อนที่เหอเยี่ยนจะทันฟื้นคืนความรู้สึก เจียนหยู่โปก็ได้เอาข้อตกลงที่เขาได้ร่างไว้เมื่อนานมาแล้วออกมาเขาให้ผู้ช่วยนําไปที่เงี่ยนชูหงและเหอเยี่ยน
เมื่อผู้ช่วยของเจียนหยู่โป๊เข้ามาใกล้พวกเขา เขี่ยนชูหงและเหอเยี่ยนต่างก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
เจียนหยู่โป็เป็นเหมือนคมมีดอันตรายที่ถูกปลดปล่อยออกมาสู่โลก
เดิมทีเหอเยี่ยนคิดว่าคมมีดเล่มนี้จะมุ่งไปที่ครอบครัวของเงี่ยนชูฉิง แต่ทว่าคมมีด เล่มนั้นกลับพุ่งตรงมาที่เธอแทน
เจียนหงและเหอเยี่ยนหน้าซีดเมื่ออ่านข้อตกลง
มันเป็นข้อตกลงการหย่าร้างที่เงี่ยนหยู่โปได้ร่างขึ้น
“หยู่โป๊ แกทําอะไรน่ะ” เหอเยี่ยนร่ําร้องออกมา เธออดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียง เปลวเพลิงแห่งความโกรธของเธอได้แผดเผาไปแล้วเหอเยี่ยนตัวสั่นด้วยความโกรธ
ก่อนหน้านี้ เธอมีความสุขเหลือเกินที่เงี่ยนหยู่โป๋เป็นประธานบริษัท แต่ทว่าตอนนี้เธอโกรธเศร้าและหวาดกลัว
“ผมต้องการให้พ่อแม่สองคนหย่ากัน” เจียนหยู่โป๊กล่าว
มันเป็นประโยคคําพูดที่เรียบๆ แต่ทว่ามันเหมือนกับระเบิดที่ถูกจุดขึ้น ทั่วทั้งห้องประชุมต่างพากันตกตะลึง
เหอเยี่ยนโกรธมากจนเธอตะโกนออกมา “แกบ้าไปแล้วงั้นเหรอ? โลกนี้จะมีลูกชายคนไหนที่เขียนข้อตกลงหย่าร้างให้กับพ่อแม่ตัวเอง”
