เมื่อตอนที่ชูชาถาม โม่ชืออวิ้นก็รู้สึกเหมือนกับว่าทุกคนในชั้นเรียนกำลังจ้องมองดูเธอ
นี่ยิ่งทำให้โม่ชืออวิ้นยิ่งรู้สึกว่ายากที่พูดออกมา
หลังจากที่ลังเลอยู่พักหนึ่ง โม่ชืออวิ้นก็กล่าวกับชูชาว่า “ชูชา ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อยในตอนนี้ ฉันต้องการไปที่ห้องพยาบาลเสียก่อน”
โม่ชืออวิ้นหลีกเลี่ยงปัญหา หันกายเดินออกไปนอกห้องเรียน
เธอไม่สามารถที่จะยอมรับหรือปฏิเสธได้โดยตรง ดังนั้นเธอจึงต้องหาข้ออ้างจากไป
โม่ชืออวิ้นรู้สึกสับสนในใจหลังจากที่เธอเดินออกไปนอกห้อง
ในเวลาเดียวกันนี้ ชิวหยีเจนซึ่งเห็นข่าว ก็วิ่งไปตามหาโม่ชืออวิ้น
“ชืออวิ้น เธอเป็นยังไงบ้าง สถานการณ์ในฟอรั่มเป็นเรื่องราวอะไรกัน” ชิวหยีเจนดูกระวนกระวาย
โม่ชืออวิ้นส่ายหน้า ด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว เธอไม่รู้ว่าจะพูดถึงเรื่องนี้อย่างไร
“เอาละ พวกเราไปหาที่คุยกันก่อนดีกว่า”
ระเบียงโรงเรียนไม่ใช่สถานที่ที่จะมาพูดคุยกัน
ชิวหยีเจนพาโม่ชืออวิ้นไปยังห้องพยาบาลของโรงเรียน ซึ่งถึงแม้ว่าครูจะพบว่าพวกเธออยู่ที่นี่ พวกเธอก็หาข้ออ้างได้
หลังจากที่มาถึงในห้องพยาบาล ชิวหยีเจนก็ชวนโม่ชืออวิ้นพูดคุยถึงเรื่องนั้นต่อ
“ชืออวิ้น เกิดอะไรขึ้น เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
โม่ชืออวิ้นก้มหน้า ไม่ได้มองสบกับสายตาที่เปี่ยมความสงสัยของชิวหยีเจน ได้แต่พยักหน้ายอมรับ
“คนนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นพ่อของฉันจริงๆ”
“ดูเหมือนเหรอ”
“เมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก เขาหนีไปกับหญิงอื่น ฉันไม่เคยเห็นเขามานานกว่าสิบปี”
คำพูดของโม่ชืออวิ้นกระตุ้นความทรงจำของชิวหยีเจนขึ้นมาในทันที
ประสบการณ์ของโม่ชืออวิ้นเป็นอะไรที่คล้ายคลึงกับชิวหยีเจน
พวกเธอล้วนเป็นครอบครัวที่มีผู้ปกครองเหลือเพียงคนเดียว
ความโชคร้ายของครอบครัวเธอเกิดจากพ่อของเธอนอกใจ
ความแตกต่างเดียวก็คือภายหลังโม่ชืออวิ้นอาศัยอยู่กับแม่ ในขณะที่ชิวหยีเจนอาศัยอยู่กับพ่อ
เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของโม่ชืออวิ้น ชิวหยีเจนก็ยิ่งอ่อนโยน
เธอยื่นมือของเธอออกไปตบไหล่ของโม่ชืออวิ้น “อย่าเศร้าไปเลย ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอ ถึงแม้ว่าพ่อจะเป็นคนไม่ดี แต่นั่นก็ใช่ว่าเป็นอะไรที่เราจะสามารถเลือกได้ เป็นความผิดของพวกคนเลวพวกนั้น”
โม่ชืออวิ้นพยักหน้า “ขอบคุณที่ไม่ได้ดูหมิ่นฉันเพราะเรื่องนี้”
“เธอพูดถึงเรื่องอะไรกัน ทำไมฉันต้องดูหมิ่นเธอเพียงเพราะเรื่องประเภทนี้ ชิวหยีเจนคนนี้จะเป็นคนแบบนั้นไปได้ยังไงกัน ฉันพูดแล้วไงว่าเธอเป็นพี่น้องที่ดีของฉัน เข้าใจไหม พี่น้องที่ดีของฉัน หนึ่งในพี่น้องของฉัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ชอบกันเพียงเพราะว่าของประเภทนี้”
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ชิวหยีเจนก็กล่าวอีกว่า “แล้วเธอวางแผนที่จะทำอะไรต่อไปในตอนนี้ เรื่องนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ในฟอรัม”
เพราะว่าเรื่องนี้ ทำให้ภาพพจน์ของโม่ชืออวิ้นนั้นได้รับผลกระทบ ซึ่งก็มีการคาดเดามากมายในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่มีใครที่จะมายืนยันว่าเป็นอย่างไรกันแน่
“ฉันไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี” โม่ชืออวิ้นยังคงไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหาเรื่องนี้อย่างไรนับตั้งแต่เธอออกมาจากห้องเรียน
ชิวหยีเจนคิดอยู่ชั่วขณะ “ฉันคิดว่าคงจะเป็นการดีกว่าหากว่าเธอจะปฏิเสธ เพราะว่าทุกคนคิดว่าพ่อของเธอนั้นเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ตอนนี้เมื่อพวกเขารู้ว่าพ่อของเธอเป็นคนเลว เธอต้องจัดการแก้ไขมันเสีย”
โม่ชืออวิ้นไม่เคยได้พูดอะไรเกี่ยวกับพ่อของเธอ หลายคนต่างพากันคิดว่าเธอเป็นอย่างนั้นไปเอง
เพราะว่าโม่ชืออวิ้นนั้นกลับบ้านทางเดียวกับเจี่ยนหยุ่นน่าว จึงมีบ่อยครั้งที่เธอกลับบ้านไปพร้อมกับรถของเจี่ยนหยุ่นน่าว ดังนั้นทุกคนจึงเดาว่าบ้านของโม่ชืออวิ้นนั้นใกล้กับบ้านของเจี่ยนหยุ่นน่าว
ส่วนสภาพการณ์ของบ้านตระกูลเจี่ยนเป็นอย่างไรนั้น หลายคนในโรงเรียนรู้เพียงแค่ว่ามีแต่พวกคนรวยที่อาศัยอยู่ในบริเวณเดียวกับบ้านตระกูลเจี่ยน
คนไหนก็ตามที่อาศัยอยู่ในพื้นที่แถบนั้นย่อมไม่มีสภาพครอบครัวที่ต่ำต้อย
