ตอนที่ 323 ความคิด
เมื่อชุยซื่อหยวนกลับมาถึงบ้าน เขาก็เอนกายลงนอนบนโซฟาโดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหนอีก ในช่วงนี้เขายุ่งมากทั้งวัน เขาใช้ความคิดไตร่ตรองมากมาย และมักจะทำให้เขาไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหนเมื่อกลับมาถึงบ้าน แต่เมื่อนึกถึงวันนี้ที่ได้เจอกับพ่อลูกตระกูลเซวีย เขาก็ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย
เขาไม่ใช่คนใจแคบ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นกลับทำให้เขาโกรธเคืองมาก เมื่อมาคิดๆดูในตอนนี้ ก็เป็นเพราะว่าเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหยางโปมาก่อน ดังนั้นเมื่อพบเจอเรื่องที่เกี่ยวกับเขา เขาจึงนั่งไม่ติดทุกครั้ง
แต่ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้มีความเข้าใจกับอีกฝ่ายมากพอ เขาย่อมไม่มีทางให้อภัยอีกฝ่ายโดยเด็ดขาด !
เมื่อนั่งกันไปสักพัก โคมไฟในห้องรับแขกก็เกิดเสียงดัง ” เพี๊ยง ” ขึ้นมาอย่างฉับพลัน เขารู้ว่าหลี่หมิ่นมาแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมเคลื่อนไหว
หลี่หมิ่นเดินเข้ามา แล้วก็เห็นว่าสามีนั้นนอนเอนกายแกล้งหลับตาอยู่บนโซฟา จึงอดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ ในช่วงเวลานี้ สามีก็เอาแต่เย็นชากับเธออยู่ตลอดเวลา เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเป็นเพราะอะไร ก็เพื่อลูกนอกสมรสเฮงซวยคนนั้นยังไงละ !
ซ่งห่าวซวนอยากจะอยู่ในส่วนร่วมของโรงประมูลจินหลิงชุน เธอรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงผลกระทบในนั้นได้ แต่ซ่งห้าวซวนก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ แต่กลับสร้างความล้มเหลวอย่างใหญ่โตที่สุดอีกด้วย ตอนนี้เธอจึงคิดได้ว่า ถ้าซ่งห้าวซวนแพ้ลูกนอกสมรสคนนั้นจริงๆ ตอนนี้จะเป็นยังไง ?
สามีจะยอมรับการจัดการของตัวเอง แล้วให้ซ่งห้าวซวนรับมรดกต่อจากเขาไปใช่ไหม ?
หลี่หมิ่นเกิดเครื่องหมายคำถามอยู่ในใจ เธอหวังว่าหลานชายของตัวเองจะได้รับผลประโยชน์ในที่สุด แต่เธอก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนมากขึ้นไปอีก เมื่อดูจากคำพูดของสามีแล้ว ซ่งห้าวซวนเป็นคนนอก เป็นคนนอกนามสกุล การได้รับมรดกจากเขาเป็นเรื่องที่ยากมากทีเดียว ตอนนี้ไอ้ลูกนอกสมรสคนนั้นก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ !
แต่เธอยังต้องพยายามต่อไป !
” ยังไม่เร็วเกินไปที่จะกลับไปนอนบนเตียงนะคะ ! ” หลี่หมิ่นขยับสามีเบาๆ พร้อมกับพูดเสียงต่ำๆ
ดูเหมือนชุยซื่อหยวนจะเพิ่งตื่นจากความฝันยังไงอย่างนั้น เขาหรี่ตาลงมองไปทางหลี่หมิ่น ” อ่ะ เธอกลับมาแล้ว ! “
” นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ? วันนี้ฉันยังไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่ในห้องนอนตลอด ! ” หลี่หมิ่นพูด
ชุยซื่อหยวนพยักหน้า ” แบบนี้นี่เอง ! “
เมื่อพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องสมุดทันที
หลี่หมิ่นโกรธมาก ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาตลอดสิบปีที่ผ่านมาระหว่างพวกเขาเทียบไม่ได้กับลูกนอกสมรสคนนั้นเลยใช่ไหม ? อีกทั้งยังเป็นลูกนอกสมรสที่ไม่เคยเจอกันเลย 20 ปีอีกด้วย !
” ชุยซื่อหยวน หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ! ” หลี่หมิ่นตะโกนออกไป
ชุยซื่อหยวนหยุดลง เขาหมุนตัวกลับมามองหลี่หมิ่น ” เธอมีอะไร ? “
หลี่หมิ่นใจอ่อนยวบลง ก่อนจะพูดวิงวอนว่า ” คุณคิดจะยอมรับลูกนอกสมรสคนนั้นใช่ไหม ? “
ชุยซื่อหยวนยืนอึ้งงันไป ก่อนจะพยักหน้า โดยไม่พูดอะไร
หลี่หมิ่นถอนหายใจ ก่อนจะพูดต่อว่า ” เพื่อเขาจนเรามีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรา คุณไม่รู้สึกละอายแก่ใจบ้างเหรอคะ ? หลายปีที่ผ่านมา คุณเอาแต่มองลูกของผู้หญิงคนอื่น ที่สามารถเป็นแม่คนได้ ส่วนฉันคุณกลับทำแบบนี้ คุณไม่มีความเข้าใจกันและกันเลยใช่ไหม ? “
หลี่หมิ่นมองไปทางสามี ด้วยความรู้สึกผิดหวัง เธอหวังมาตลอดว่าสามีจะสำนึกผิดและปรับปรุงตัว !
ชุยซื่อหยวนอึ้งงันไปสักพักหนึ่ง ราวกับว่านึกขึ้นได้ว่าภรรยานั้นอุทิศตนเพื่อเขามากมายหลายปีแค่ไหน นึกถึงความเสียใจเพราะตัวเอง จนภรรยาไม่ได้กลายเป็นแม่อย่างแท้จริงแล้วเขาก็นิ่งไป !
เมื่อผ่านไปสักพัก ชุยซื่อหยวนถึงจะถอนหายใจออกมา
หลี่หมิ่นได้ยินเสียงถอนหายใจนี้ แต่แล้วเธอกลับเกิดความหวังขึ้นมาในทันที เธอจ้องเขม็งไปทางสามี
” มันไม่เหมือนกัน ! ” ชุยซื่อหยวนพูดขึ้น
ประโยคนี้อาจจะฟังดูปกติ แต่เมื่อดังเข้ามาในหูของหลี่หมิ่น กลับทำให้เธอรู้สึกแสบแก้วหูเป็นอย่างมาก ! เธอไม่มีทางเข้ากับลูกนอกสมรสคนนั้นได้ แม้กระทั่งชุยซื่อหยวน ที่ตัวเองก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเอ่ยถึงลูกนอกสมรสคนนั้นได้ !
” มีตรงไหนที่ไม่เหมือนกัน ! ” หลี่หมิ่นตะโกนออกมา ในที่สุดเธอก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป แม้กระทั่งน้ำตาก็เอ่อล้นออกมา
ชุยซื่อหยวนเมินหน้าหนีไป อดทนที่จะไม่หันกลับไปมองหลี่หมิ่น ” มันไม่เหมือนกัน ! พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก เธอไปพักผ่อนซะเถอะ ! “
หลี่หมิ่นเดินไป จากนั้นก็ดึงชุยซื่อหยวนเอาไว้ ” ลูกนอกสมรสคนนั้นดีมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ คุณถึงได้เข้าใจเขาขนาดนี้ ? “
ชุยซื่อหยวนลังเลเล็กน้อย ” ฉันไม่เข้าใจเขา แต่ฉันรู้ว่าเขาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน เลือดเนื้อของเขามีเลือดของตระกูลชุยไหลเวียนอยู่ ! “
หลี่หมิ่นรู้สึกเหมือนกับว่าหัวของตัวเองจะระเบิดออกมายังไงอย่างนั้น เธอคิดว่าสามีไม่สามารถรับเหตุผลของซ่งห้าวซวนได้มาตลอด แต่ตอนนี้เธอก็มั่นใจได้ ถึงยังไงซ่งห้าวซวนก็ไม่ใช่คนตระกูลชุย อีกทั้งบนตัวของเขาก็ยังมีเลือดของตระกูลซ่งไหลเวียนอยู่ด้วย !
หลี่หมิ่นขวัญหนีดีฝ่อ มือที่รั้งสามีเอาไว้ก็ตกลง และยืนอึ้งงันอยู่ตรงนั้น
ชุยซื่อหยวนมองไปทางภรรยาแวบหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ในที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากจะหมุนตัวเดินไปยังห้องสมุดทันที
ไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน หลี่หมิ่นก็ได้สติกลับมา ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธออดทนเอาไว้อีกต่อไปไม่ไหว เธอนอนคว่ำลงแล้วร้องไห้ลงบนโซฟาอย่างหนักหน่วง
ชุยซื่อหยวนนั่งอยู่ในห้องสมุด โดยจิตใจที่ขุ่นมัวมาก ถ้าต้องการเปรียบเทียบ ก็เหมือนกับที่ซ่งห้าวซวนนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับหยางโปนั้นแหละ ใครไกลใครใกล้ก็ต่างเห็นอยู่กับตา มีแต่บางคนที่ไม่มองสถานการณ์แล้วหลงใหลและคิดเพ้อเจ้อก็เท่านั้น !
เมื่อนึกถึงหยางโป ชุยซื่อหยวนก็อดที่จะนึกถึงการรายงานของชุยอี้ผิงก่อนหน้านั้นไม่ได้ เมื่อหยางโปเผชิญหน้ากับซ่งห้าวซวน เขาเองก็เกิดความพะว้าพะวงขึ้นมาในทันที การแสดงออกของซ่งห้าวซวน ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงความสูญเสียได้ !
ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชุยซื่อหยวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วก็เห็นว่าโทรศัพทที่โทรมานี้เป็นชื่อชุยอี้ผิงหลานชายของเขาเอง !
” คุณอา เสี่ยวหยางมาถึงโตเกียวแล้ว ! ” ชุยอี้ผิงเอ่ยปากพูด
ชุยซื่อหยวนตื่นตกใจขึ้นมาทันที ” เขาไปโตเกียวได้ยังไง ? “
” ผมเองก็ไม่แน่ใจครับ ผมได้ยินเรื่องบางอย่างมาเมื่อเร็วๆนี้ ” ชุยอี้ผิงเกิดความลังเลขึ้นมาทันที ” ไม่รู้ว่าจะพูดดีรึเปล่า ? “
” อื้อ แกพูดมาเถอะ ” ชุยซื่อหยวนพูดขึ้น
ชุยอี้ผิงเกิดความลังเลเล็กน้อย ” ผมได้ยินมาว่าในช่วงเวลาก่อนหน้านั้นเขาไปสุสานโบราณกับลัวย่าวหัวและผู้อำนวยการวัตถุโบราณเฉาด้วยกัน นั้นก็คือหลุมฝังศพในราชวงศ์ชิงที่มีการรายงานข่าวในเร็วๆนี้ครับ ในสุสานโบราณนั้นมีแผนลวงมากมาย และอันตรายมากอีกด้วย ต่อมานักข่าวก็นำเรื่องนี้ออกมาเผยแพร่ ! “
ชุยซื่อหยวนเกิดความตกใจไม่น้อย ” เขาไม่ใช่คนประเมินวัตถุโบราณเหรอ ? ทำไมเขาถึงไม่ได้อยู่ในโรงประมูลจินหลิงชุนละ ? ทำไมถึงได้วิ่งแจ้นไปโตเกียวได้ ? “
” การไปสุสานเป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ผมไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้เขาถึงได้มาโตเกียว ? ” ชุยอี้ผิงพูด
ชุยซื่อหยวนพยักหน้า ” ลำบากแกแล้ว จริงสิ แกเรียนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ ? วาดภาพให้ฉันนำมาวางในห้องรับแขกสักภาพเป็นไง ? “
ชุยอี้ผิงรีบพูดขึ้นทันทีว่า ” คุณอา อย่าพึ่งมาล้อเลียนผมเลยครับ ตอนนี้ผมวาดภาพไปได้มากแล้ว รอให้ผมออกมาด้วยตัวเองก่อน ผมต้องวาดให้คุณอาอย่างแน่นอนครับ “
ชุยซื่อหยวนหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา ” ดีดี ! “
” เรื่องของหยางโปคุณอาจะทำยังไง ? ” ชุยอี้ผิงพูดขึ้น
ชุยซื่อหยวนครุ่นคิดเล็กน้อย ” นายจัดการคนตามร่องรอยเขาไปด้วย สิ่งสำคัญที่สุดก็คือความปลอดภัยของเขา ! “
” ครับ เรื่องนี้ผมจะจัดการอย่างเต็มที่ครับ ” ชุยอี้ผิงพูด
” ดี ลำบากแกหน่อยนะ ! ” ชุยซื่อหยวนพูด
