ตอนที่ 329 ชี้กวางเป็นม้า
ชายที่เดินนำหน้ามานั้นหัวล้าน หน้าตาโหดร้าย อีกทั้งยังพูดภาษามองโกเลียด้วย ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลหยางโปล้วนฟังไม่ออกว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร
เขาจึงได้หันหน้าไปมองอู่อี เธอจึงได้แปลให้อย่างจนปัญญาว่า ” เขาบอกว่าตั้งใจจะมาเล่นพนันกับพวกนาย แต่เมื่อเห็นว่าคุณสมบัติของพวกนายต่ำเกินไป จึงกลัวว่าจะแพ้จนหมดตัว ดังนั้นเลยมายืมเงินพวกนายแทน “
” ยืมเงิน ? ” หยางโปเกิดความประหลาดใจขึ้นมา เขาเข้าใจความหมายของประโยคนี้ คืออยากจะแบล็คเมล์เขาเท่านั้น ขอเพียงแค่ล้วงเงินของเขาออกมาได้เท่านั้นใช่ไหม ?
ลัวย่าวหัวกลับเอ่ยปากออกไปว่า ” เธอถามพวกเขาหน่อย ว่าอยากจะยืมเงินมองโกเลียหรือว่าเงินหยวน หรือเงินดอลลาร์ เงินเยน เงินซิมบับเว ? “
อู่อีหันไปแปลให้
ชายหัวล้านจึงได้เบิกตากว้างใส่ลัวย่าวหัวด้วยท่าทางโหดร้าย ก่อนจะส่งเสียงตะโกนออกไป
” ดอลลาร์ ” อู่อีจึงได้แปลกลับมา
หยางโปมองไปทางลัวย่าวหัวแวบหนึ่ง โดยไม่พูดอะไร เขาเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายก็มีความคิดที่จะหยอกล้อเหมือนกัน
ลัวย่าวหัวจึงได้ยิ้มออกมา ” เท่าไหร่ ? “
ไม่ต้องรอให้อู่อีแปลต่อ ชายหัวล้านก็ชูนิ้วขึ้นมา 5 นิ้ว
ชายวัยกลางคนที่ยื่นเหล้ามาให้ก็ยืนมองเข้ามาจากหน้าต่างของห้องพิเศษ ชายวันรุ่นที่นั่งอยู่ข้างกายของเขาก็ถามขึ้นด้วยเสียงต่ำๆว่า ” ผู้จัดการ ไม่ไปไกล่เกลี่ยหน่อยเหรอครับ ? “
ชายวัยกลางคนจึงได้ยกมือขวางเขาเอาไว้ ” ไม่เป็นไร ให้พวกเขาได้ลิ้มรสบทเรียนสักหน่อยก็ดี มีดที่เฝ้ารอคอยของพวกเราจะได้คอยรับใช้อยู่ด้านข้างพวกเขา ! “
ชายวัยรุ่นหัวเราะออกมา ” สองคนนี้เป็นเนื้อแกะที่ส่งตรงมาจากทางทิศใต้ ไม่รู้ว่าจะอดทนที่จะไม่พุ่งเข้าไปฆ่าเป็นครั้งที่สองได้รึเปล่า ! “
” วางใจเถอะ พวกเขามีความพอดีอยู่แล้ว ต้องเก็บเนื้อชิ้นใหญ่เอาไว้ให้เราอย่างแน่นอน ! ” ชายวัยกลางคนจึงได้ส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชาออกมา จากนั้นก็หมุนตัวเดินเข้าไปด้านในทันที
ลัวย่าวหัวมองไปทางชายหัวล้านด้วยความประหลาดใจ ” อะไร ? ต้องการ 5 ดอลลาร์ ไม่ได้ไม่ได้ มันสูงเกินไป ! ตอนที่พวกเราเข้ามาก็เพิ่งจะจ่ายเงินไป 3 ดอลลาร์ แล้วนายจะบอกว่ายืม 5 ดอลลาร์อีก มันมากเกินไป ! ไม่ได้ๆ ! “
อู่อีมองไปทางลัวย่าวหัวแวบหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างจนปัญญา แต่ก็ยังช่วยเขาแปลประโยคนี้ออกมา
ชายหัวล้านกลับไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เขาตบไปบนโต๊ะ ” นายพูดว่าอะไรนะ ? 5 ดอลลาร์ ? ฉันต้องการ 500,000 ดอลลาร์ต่างหาก ! “
อู่อีแปลตัวเลขนี้ออกมา ลัวย่าวหัวจึงได้แกล้งแสดงท่าทางตกใจ ” เถ้าแก่ ต้องการให้ผมล้มละลายเลยเหรอครับ ? “
ชายหัวล้านจ้องมองไปทางลัวย่าวหัวด้วยความเกลียดชัง ” นายจะให้หรือไม่ให้ ! “
เมื่อสิ้นสุดประโยคนี้ ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนด้านหลังของชายหัวล้านก็พากันเดินเบียดเสียดขึ้นมาข้างหน้า !
เมื่อถูกภัยคุกคามแบบนี้จากฝ่ายตรงข้าม หยางโปก็อยากจะพูดว่าตัวเองจะไม่มีทางหวั่นไหวกับอุปสรรค แต่เขาก็ยังต้องเดินถอยร่นไปด้านหลัง
ตอนนี้ ชายวัยกลางคนที่เพิ่งจะส่งเหล้ามาให้ก็รีบเดินเข้ามาด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็กดมือลงไปทางทั้งสองฝ่าย ก่อนจะพูดขึ้นว่า ” ทุกคนอย่าทำแบบนี้เลย มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน ! ค่อยๆคุยกัน ! “
เมื่อพูดจบ ชายวัยกลางคนก็พูดขึ้นเป็นภาษาจีนกลางไม่ค่อยลื่นหูเท่าไหร่นัก ” ดูจากตอนนี้แล้ว ฉันว่าไม่ต้องใช้เงินถึง 500,000 ดอลลาร์หรอก เพียงแค่พวกนายให้ทุกคนยืมคนละ 50,000 ดอลลาร์ก็พอแล้ว ถึงยังไงจ่ายเงินเรื่องก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ “
หยางโปมองไปทางชายวัยกลางคนคนนั้น ” อ่ะ จ่ายเงินเรื่องก็จบ ? ถ้าผมไม่จ่าย เรื่องก็จะไม่จบใช่ไหม ? “
ชายวัยกลางคนมองไปทางหยางโป ด้วยใบหน้าที่โน้มไปทางดูถูกเหยียดหยามไม่น้อย ” แน่นอน ถ้าอยากจะจบ ก็ต้องจ่ายเงินเยอะๆ ! “
ลัวย่าวหัวรีบดึงหยางโปเอาไว้ทันที ” นี่มันจะมากเกินไปแล้วมั้ง น้องชายอย่างเราก็ออกมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง พกเงินมาแค่ 10,000 ดอลลาร์มาซื้อขนแกะที่นี่ ถ้าให้พวกเขาไปจริงๆ แล้วธุรกิจของเราละจะเป็นยังไง ? ชีวิตของครอบครัวของเราละใครจะคอยดูแล ? “
ชายวัยกลางคนหัวเราะ ” ทั้งสองคนเป็นถึงเถ้าแก่ใหญ่ เสียเงินเล็กๆน้อยๆไม่กระทบต่อการใช้ชีวิตหรอก “
หยางโปหันหน้าไปมองคนรอบๆด้าน แล้วก็พบว่าบาร์เหล้าแห่งนี้เงียบลง ดูเหมือนว่าทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้จะกำลังรอการเคลื่อนไหวด้านนี้อยู่
” ไม่ได้ นี่มันมากเกินไป ! ” ลัวย่าวหัวพูด
ชายวัยกลางคนแสดงสีหน้าขรึมขึ้นมาทันที พร้อมกับชี้ไปทางชายหัวล้านที่อยู่ข้างกาย ” ทั้งสองคน ฉันตั้งใจจะมาช่วยพวกนายไกล่เกลี่ย ถ้าพวกนายจะไม่ซาบซึ้งในน้ำใจละก็ งั้นก็เชิญชายหัวล้านจัดการต่อไปแล้วกันนะ ? พวกนายคิดว่าถ้าให้เขามาจัดการ พวกนายจะออกไปจากร้านได้ไหม ? “
หยางโปที่ยืนอยู่ด้านข้างจึงได้แสดงท่าทางร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด ” อ่า ? ออกไปไม่ได้ ? ต้องทำยังไงละ ? “
ลัวย่าวหัวเองก็ร้อนใจขึ้นมาทันที ” เราไม่มีเงินมากขนาดนั้นเลยจริงๆ ! “
ชายหัวล้านจึงอดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ” ไปรีดไถมาให้ฉัน ! “
ลัวย่าวหัวรีบยกมือขึ้นห้ามปราม ” ไม่ต้องรีดไถ ไม่ต้องรีดไถ พวกเราจะให้ ! “
หยางโปที่นั่งอยู่ด้านข้างจึงได้รีบเอ่ยปากขึ้นว่า เมื่อกี้น้องชายหัวล้านบอกว่าต้องการพนันไม่ใช่เหรอ ? งั้นเรามาพนันกันดีไหม ! “
ลัวย่าวหัวจึงได้รั้งหยางโปเอาไว้ และพูดประโยคที่ว่า ” พนันสิบแพ้เก้า ” ให้เขาเข้าใจ เขากลัวว่าหยางโปจะพนันกับอีกฝ่าย
เมื่อชายหัวล้านคนนั้นได้ยินจากล่ามแปลแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจเสียงโต้แย้งของชายวัยกลางคนต่อ จากนั้นก็หยิบลูกเต๋าออกมาจากด้านข้าง ” พนันอะไรละ ? “
หยางโปหยิบลูกเต๋าออกมาสามลูก แล้ววางลงในถ้วย ” เราจะมีเจ้ามืออยู่หนึ่งคน แทงใหญ่เล็ก แทงถูกถือว่าชนะ ! “
อู่อีแปลออกมา ชายหัวล้านจึงได้พยักหน้าเป็นอันตกลง
” งั้นใครจะเป็นเจ้ามือ ? ” หยางโปมองออกไป
” พนันสิบแพ้เก้า “ส่วนใหญ่พุ่งเป้าไปทางนักพนัน การเป็นเจ้ามือบ่อนการพนัน ล้วนแล้วแต่ได้ผลประโยชน์มากมายทั้งนั้น ดังนั้นชายหัวล้านจึงได้เลือกจะเป็นเจ้ามืออย่างไม่ลังเล
หยางโปจึงได้พูดเน้นหนักกับอีกฝ่ายว่า ” เราจะพนันกันเพียงแค่ครั้งเดียว ! “
ชายหัวล้านไม่ได้พูดอะไร นอกจากจะหยิบแก้วขึ้นมาเขย่าๆไปมา ดูท่าทางว่าชายหัวล้านจะชำนาญการมากซะด้วย หลังจากที่เขย่าถ้วยจากบนลงล่างจากซ้ายไปขวาแล้ว ทำให้ลูกเต๋าที่อยู่ในแก้วขยับไปมา จนเกิดเสียงดังแกร็กแกร็ก
ชายวัยกลางคนจึงได้หรี่ตาลงมองหยางโปและลัวย่าวหัว ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโลภ เมื่อดูจากเขาแล้ว หยางโปและลัวย่าวหัวเป็นเพียงหมูในอวย ที่บีบยังไงก็ตายเท่านั้น !
ไม่นาน ชายหัวล้านก็วางแก้วลง เขามองไปทางหยางโป ” นี่เป็นการพนันด้วยเงินมูลค่า 50,000 ดอลลาร์ ! “
หยางโปยิ้มออกมา ” มันยังยุติธรรมไม่มากพอ พวกนายชนะแล้วก็นำเงิน 50,000 ดอลลาร์ไป แต่ถ้าพวกเราชนะกลับไม่ได้สักแดงเดียว มันก็ไม่ได้น่ะสิ ! “
ชายหัวล้านจึงได้เหยียบขึ้นไปบนเก้าอี้ ” มีตรงไหนที่ไม่ได้ พวกเรามีอำนาจ นั้นแหละสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว ! “
หยางโปและลัวย่าวหัวมองหน้ากัน แล้วก็เห็นว่าใบหน้าของลัวย่าวหัวดูสงบนิ่งลง หยางโปเลยคิดว่าเขาเองก็มีเพื่อนอยู่ในมองโกเลียนอก ดังนั้นจึงได้สงบนิ่งลง ” อ่ะ แบบนี้นี่เอง ! “
หยางโปเดินขึ้นไปข้างหน้า ดวงตาจ้องมองไปทางถ้วยที่คว่ำาอยู่ ก่อนที่รูปร่างภายในจะปรากฏออกมาให้เห็น รูม่านตาของหยางโปจึงได้หดลง แล้วเอ่ยปากออกไปว่า ” ฉันแทงสูง ! “
ชายหัวล้านจึงได้ยิ้มออกมา ” ไม่เปลี่ยนแล้วนะ ? “
หยางโปยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า ” ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก “
ในขณะที่พูด เขาก็ได้มองไปทางอู่อีอีกครั้ง
มือข้างหนึ่งของชายหัวล้านคลุมแก้วเอาไว้ ก่อนจะพูดกับหยางโปว่า ” 50,000 ดอลลาร์ในครั้งเดียว ! “
เมื่อพูดจบ ก็เปิดถ้วยออก
หยางโปครุ่นคิดอย่างเงียบๆอยู่ในใจ ” 5 4 6 “
เมื่อถ้วยเปิดออก ก็พบว่าลูกเต๋าทั้งสามลูกนั้นมีตัวเลขที่แตกต่างกันไป ” 5 4 6 ” สูง !
สีหน้าของชายหัวล้านเปลี่ยนไปในทันที พร้อมกับมองไปทางหยางโปด้วยท่าทางโหดร้าย ” นายพูดผิดแล้ว นี่มันต่ำ ! “
” นี่มันชี้กวางเป็นม้าชัดๆ ! ” หยางโปได้ยินแบบนั้นก็อ้าปากตาค้างขึ้นมาทันที
