ตอนที่ 372 แววตาจับจ้อง
หยางโปไม่ได้ปรากฏตัวในงานแถลงข่าว แต่ความคึกคักของสถานที่จัดแถลง มันไกลเกินกว่าจินตนาการของเขา !
เมื่อทำการจองโรงแรม โรงแรมใช้ความคิดริเริ่มในการลดค่าธรรมเนียมเมื่อผู้สื่อข่าวมาถึงสถานที่ ในไม่ช้าชุยอี้ผิงพบว่าสถานที่จัดงานไม่เพียงพอเพราะนักข่าวมากเกินไปและต้องการตรวจสอบความถูกต้องของตราหยกสืบบัลลังก์เป็นครั้งแรก !
ตอนที่ตราหยกสืบบัลลังก์มันยังเป็นหยกชิ้นเดียว ก็ทำให้สองแคว้นเกิดพิพาทกันได้ ต่อมาจิ๋นซีฮ่องเต้ได้รับ ตำราที่อัครมหาเสนาบดีหลี่ซือเขียนด้วยมือตนเองทั้งหมด สร้างตราหยกสืบบัลลังก์ ซุนเจียนแห่งยุคสามก๊กแลกเปลี่ยนทหารม้ากับตราหยกสืบบัลลังก์แล้วถึงได้ตั้งรกรากที่ตงอู๋ !
สำหรับคนรุ่นต่อไป ตราหยกสืบบัลลังก์นั้นจุดสำคัญอยู่ที่การสืบทอด ในสมัยราชวงศ์หยวนตราหยกสืบบัลลังก์ถูกจักรพรรดิหยวนชุนเอาไป นับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครพบเห็นอีกเลย จนครั้งนี้ตราแผ่นดินหยกได้ปรากฏขึ้น แม้แต่สัญญาณเล็กน้อยที่ปรากฏขึ้น
ทำให้ตระกูลซุนต้องเคลื่อนไหว !
อำนาจของตราหยกสืบบัลลังก์ ในที่สุดช่วงเวลานี้ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง !
รายการทีวีอาจไม่เร็วพอ แต่มีการถ่ายทอดสดการแถลงข่าวทางอินเทอร์เน็ตแล้ว !
ชาวเน็ตหลายพันคนนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์รอคอยการแถลงข่าวนี้
ด้วยการเปิดตัวข้อมูลแบบไดนามิกแต่ละชิ้นชาวเน็ตแห่กันไปติดตาม !
” เนื่องจากห้องประชุมมีขนาดเล็กเกินไปผู้สื่อข่าวในไซต์จึงอยู่ห่างกันหลายสิบเมตร ดังนั้นตอนนี้เรากำลังจะเปลี่ยนเป็นสถานที่ที่ใหญ่กว่านี้ ! ทันทีที่มีการออกอากาศสด ข้อความต่อไปนี้ก็จะถูกถ่ายทอด !
” งานแถลงข่าวเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ ? ไม่ได้เตรียมโรงแรมให้พร้อมสำหรับเรื่องใหญ่ ก่อนหน้านี้ใช่ไหม ?
” ตราหยกสืบบัลลังก์มาจากไหน ? ได้ยินมาว่าถูกนำกลับมาจากมองโกเลียนอกจริงรึเปล่า ? “
” เสี่ยวเบียนทักทายผู้คนแล้วรีบคว้าที่นั่งด้านหน้า ! “
” ใครคือผู้เชี่ยวชาญภาคสนาม มีรายงานออกมาไหม ? “
….
หยางโปนั่งอยู่ด้านหลัง ใส่อุปกรณ์คล้องแขนขวาไว้รอบคอทำให้รู้สึกอึดอัด เขาถูกลัวย่าวหัวบังคับให้มา เสียงดังด้านนอก เขาได้ยินอย่างชัดเจน
ชุยอี้ผิงเดินเข้ามา ” นายจะไม่ออกไปจริงๆเหรอ ? “
หยางโปส่ายหน้า ” ช่างมันเถอะ ฉันจะไม่ออกไปไหนทั้งนั้น “
หลังจากนั้นสักครู่ หยางโปก็มองที่ชุยอี้ผิง ” พวกนายเชิญผู้เชี่ยวชาญคนไหนมา ? “
” นักวิจัยที่พิพิธภัณฑ์วังกู้กง เฉาหยวนเต๋อจากสำนักมรดกทางวัฒนธรรม ผู้เชี่ยวชาญเรื่องหยก อู๋กั๋วเฉียง ผอ.ฉางหยู ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติและอาจารย์สามคนจากมหาวิทยาลัยปักกิ่ง แล้วยังมีผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศห้าคน ! ” ชุยอี้ผิงกล่าว
หยางโปรู้สึกประหลาดใจ ” สิบเอ็ดท่าน ! การจับคู่ถือเป็นระดับสูงสุด รบกวนนายจริงๆ ถ้าเป็นฉันละก็เกรงว่าจะเชิญคนเหล่านี้ได้ไม่ง่ายเลย ! “
” นายคิดผิดแล้ว การเชิญคนเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องยาก ! นายไม่เข้าใจเหรอว่ามีผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการจำนวนมากในประเทศที่ต้องการเข้าร่วมในการประเมินนี้ นายต้องเข้าใจว่านี่เป็นตำนานของประเทศ ! นี่มันไม่ใช่ตราหยกสืบบัลลังก์ธรรมดา ! การมีส่วนร่วมในงานแถลงข่าวครั้งนี้ได้จะช่วยทำให้เพิ่มชื่อเสียงอย่างมาก ! ” ชุยอี้ผิงกล่าว
หยางโปตกตะลึงและพยักหน้า ” นั่นมันก็จริง “
ชุยอี้ผิงกำลังจะออกไป ลัวย่าวหัวก็ดึงเขาเอาไว้ ” ต่อไปอย่าพูดรายละเอียดมากเกินไป บางเรื่องจะขุดคุ้ยไม่ได้ ! “
ชุยอี้ผิงพยักหน้า ” นายวางใจเถอะ เรื่องแบบนี้ ฉันจะไม่ให้เกิดขึ้นแน่ ! “
หลังจากส่งชุยอี้ผิงออกไป ลัวย่าวหัวก็มองหยางโป ” นายเสียดายรึเปล่า เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ “
หยางโปส่ายหัว ” เรื่องราวง่ายขนาดนั้นที่ไหนละ คิดจะสร้างชื่อก็ไม่ขาดโอกาสที่สอง ฉันเดาว่าต้องมีหลายคนที่ต้องการบริจาค แต่ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าอยู่ในมือของเรา ในอนาคตเราสี่คน ที่ต้องการถอนก็สามารถโอนหุ้นของพวกเขาได้ ! “
” ไร้สาระ ! นายคิดว่าใครจะถ่ายโอน ? ” ลัวย่าวหัวตะคอกอย่างเย็นชา
หยางโปส่ายหัวและยิ้มเล็กน้อย
เมื่อย้ายสถานที่เสร็จในที่สุดงานแถลงข่าวก็มาถึงตามกำหนดเวลา !
เสียงในที่แถลงข่าวเงียบลง เมื่อเจ้าภาพเดินไปที่แผนกต้อนรับ ทันใดนั้นมันก็เงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาได้ !
อารมณ์ที่ผ่อนคลายของเจ้าภาพ ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็เต้นเร็วขึ้น นี่เขาเตรียมคำพูดตลกๆเอาไว้ แต่มันก็ถูกกลืนกินไปจนหมด ” ขอบคุณทุกท่านที่มางานแถลงข่าว ครั้งนี้จะประกาศข้อมูลตราหยกสืบบัลลังก์เท่านั้น โปรดอย่าถามอะไรก็ตามที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมัน ! “
ที่แถลงข่าวมีเสียงหัวเราะสองครั้ง และผู้สื่อข่าวของเมืองหลวงเคยได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เมื่อทราบถึงความวุ่นวายที่เกิดจากตราหยกสืบบัลลังก์ นี้มันชัดเจนยิ่งขึ้นว่าสถานะของทั้งสองฝ่ายต่อความขัดแย้งไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถรู้ได้ !
” ประวัติของตราหยกสืบบัลลังก์จะไม่ถูกนำเสนอ หัวข้อต่อไปผู้เชี่ยวชาญของเรา ได้รับเชิญผู้อำนวยการเฉาหยวนเต๋อสำนักมรดกทางวัฒนธรรมของรัฐและยังเป็นนักวิจัยที่พิพิธภัณฑ์วังกู้กง “
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญยืนอยู่เบื้องหน้าและแสงแฟลชก็ยังคงกระพริบ ผู้เชี่ยวชาญบางคนที่รู้สึกไม่ดีก็หลับตาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
” ต่อไปขอเชิญตราหยกสืบบัลลังก์ ! “
ตราหยกสืบบัลลังก์ถูกส่งมาในกล่องไม้ ผู้ถือกล่องไม้เป็นผู้คุ้มกันที่แข็งแรง เขาถือกล่องไม้วางเอาไว้บนโต๊ะสี่เหลี่ยมที่เตรียมเอาไว้แล้วเมื่อเห็นแบบนั้นสถานการณ์ก็สงบลงทันที !
นักข่าวกลั้นลมหายใจ กล้องจับไปที่กล่องไม้ พวกเขาต้องการที่จะเปิดเผยกล่องไม้ว่านี่คือช่วงเวลาของประวัติศาสตร์หรือไม่ !
วิดีโอออกอากาศทางเว็บไม่ชัดเจน แต่ชาวเน็ตไม่สนใจพวกเขามีการแสดงความคิดเห็นอย่างต่อเนื่องในพื้นที่แสดงความคิดเห็นรออย่างใจจดใจจ่อ
ซุนเชี่ยนหยุนยังเห็นการถ่ายทอดสดด้วย เธอนั่งอยู่หลังคอมพิวเตอร์ ผิวของเธอขาวซีด เธอนึกถึง หยางโปและลัวย่าวหัวในวันนั้นเธอก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ! คิดถึงอดีตอีกครั้งตอนที่ลัวย่าวหัวตามจีบตัวเอง เธออดที่จะยิ้มเยาะขึ้นมาไม่ได้ ปีนั้นเธอทำให้ลัวย่าวหัวคำนับใต้กระโปรง ตอนนี้ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ !
กระแสคลื่นพัดกระพือฮือโหม สายตาทุกคนจดจ่อกับช่วงเวลานี้ !
กล่องไม้เปิดขึ้นแสงแฟลชไม่สามารถหยุดกระพริบได้และแสงสีขาวสว่างขึ้นในที่สุดตราหยกสืบบัลลังก์ก็ปรากฏต่อสาธารณชน !
ตราหยกสืบบัลลังก์หยกใสที่มุมหุ้มด้วยทองคำทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าตราหยกสืบบัลลังก์ได้ปรากฏขึ้นแล้ว !
แต่ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าพูดเช่นนั้น !
ผู้เชี่ยวชาญมาดูรอบๆ พวกเขาจ้องมองที่ตราหยกสืบบัลลังก์ จับแว่นขยายในมือภายใต้เลนส์ของช่างกล้องพวกเขาสามารถเห็นมือที่สั่นไหวของผู้เชี่ยวชาญได้ !
ผู้เชี่ยวชาญถือมีดในมือของเขา พวกเขาต้องการจะขูดไปทำการวิเคราะห์ แต่เมื่อพวกเขาเห็นตราหยกสืบบัลลังก์ไม่มีใครกล้าขยับมีด !
ความคิดเห็นภายใต้วิดีโอออนไลน์นั้นมีชีวิตชีวามากขึ้นและทุกคนก็รู้สึกสดชื่นมาก
ซุนเชี่ยนหยุนจ้องไปที่ตราแผ่นดินหยก พูดพึมพำ ” นี่คือของฉัน นี่เป็นสิ่งที่มาจากตระกูลซุนของเราและไม่มีใครเอาไปได้ ! “
หยางโปนั่งบนเก้าอี้ แต่ใจของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไปเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับปัญหาของตราแผ่นดินหยก แต่เพียงกังวลว่าพวกเขาควรทำยังไงต่อหลังจากเรื่องนี้
ลัวย่าวหัวเหลือบมองออกไป ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ต้นหยางต้นหลิวซบปลิวลิ่วพลิ้วไหว ความอบอุ่นของสายลมฤดูใบไม้ผลิในเดือนกุมภาพันธ์ พวกเขาผ่านจุดพลิกผัน เผชิญหน้ากับคนญี่ปุ่น ผจญการจับกุมอันแข็งแกร่งมาแล้ว อนาคตมันจะต้องยิ่งงดงาม !
