เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 385

ตอนที่ 385 ซื้อเครื่องประดับ

หยางโปเดินเข้าไป ยิ้มให้กับเหมินย่าหนานเล็กน้อย สวัสดีครับพี่สะใภ้ !

เหมินย่าหนานดูองอาจห้าวหาญ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับประโยคนี้ ทันใดนั้นหน้าของเธอก็แดงก่ำ จ้องเขม็งไปที่หยางโป

สีหน้าของลัวย่าวหัวเต็มไปด้วยความอึดอัด รีบดึงหยางโปเอาไว้ พูดเสียงกระซิบ นายพูดไร้สาระอะไร ? พวกเรายังไม่มีอะไรแน่ชัดกันเลยนะ ?

ลัวย่าวหัวเพิ่งจะเอ่ยปาก เหมินย่าหนานก็จ้องเขม็งมา เขาจึงรีบเปลี่ยนคำพูด ชี้ไปที่หญิงสาวชุดสีน้ำเงินด้านข้างของเธอแล้วพูด นี่คือมีย่า เพื่อนร่วมงานของย่าหนาน

หยางโปหันไปพยักหน้าให้กับมีย่า สวัสดีครับ !

 

มีย่าพยักหน้า บนใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่สุภาพและอ่อนโยน สวัสดีค่ะ !

ลัวย่าวหัวดึงหยางโปให้นั่งลง รีบหันไปทางเหมินย่าหนานแล้วพูด ขอโทษทีนะ ผมไปรับหยางโป เลยมาช้าหน่อย พวกคุณรอนานไหม ?

” ไม่เป็นไร พวกเราก็เพิ่งมาถึงได้สักพักเหมือนกัน ” มีย่าพูด

ลัวย่าวหัวพยักหน้า งั้นก็ดี งั้นก็ดี !

หยางโปนั่งอยู่ข้างๆ สองคนนั้นสั่งกาแฟของใครของมัน ทั้งสี่คนนั่งตรงข้ามกัน ในที่สุดทุกอย่างก็เงียบสงบลง

 

มีย่ามองไปที่หยางโป หยางโป คุณทำงานอะไร ?

หยางโปดื่มกาแฟ รสชาติขมฝาดน้อยๆในปาก ” ผมเป็นคนวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ “

เหมินย่าหนานกวาดตามองไปที่หยางโป ย่าวหัวบอกว่าเขากำลังจะเปิดการประมูล หุ้นส่วนอีกคนก็คือคุณเหรอ ?

หยางโปพยักหน้า ใช่ ผมเอง

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เหมินย่าหนานและมีย่าต่างก็จ้องไปที่หยางโป มีย่าอดไม่ได้ที่จะถามว่า

คุณอายุแค่นี้ ออกมาทำธุรกิจแล้วเหรอ ? ดูเก่งกาจจริงๆ?

 

หยางโปยิ้ม ผมไม่ได้ทำทั้งหมด เขาเป็นคนควบคุม ส่วนผมไม่ได้รับผิดชอบอะไร

เหมินย่าหนานเหลียวมองลัวย่าวหัว อยากจะพูดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ลัวย่าวหัวรีบอธิบายว่า อย่าไปฟังที่เขาพูดถ่อมตัว ในด้านการวินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณ

หยางโปเก่งมาก ที่สำคัญเขาได้รับผิดชอบเรื่องการวินิจฉัยและตรวจสอบพวกวัตถุโบราณหลังจากที่เปิดการประมูลแล้ว

สีหน้าเหมินย่าหนานหนานตกใจ ” เขาเก่งมากเลยเหรอ ? ก่อนหน้านี้ฉันเคยเจอกับผู้วินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณก็มีแต่คนผมขาวเต็มหัวอายุไม่น้อยเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้วินิจฉัยและตรวจสอบวัตถุโบราณที่อายุยังน้อยแบบนี้ ! “

 

” เขาเก่งแบบนี้แหละ ! ” ลัวย่าวหัวดูเหมือนจะโอ้อวดนิดหน่อย

เหมินย่าหนานหันหน้าไปมองหยางโป โอเค ฉันกับมีย่ากำลังจะไปซื้อเครื่องประดับที่ห้างอยู่พอดี พวกคุณไปเป็นเพื่อนพวกเราหน่อยได้ไหม ? ช่วยพวกเราไปเปิดหูเปิดตาไปในตัวด้วย

ได้สิ งั้นพวกเราไปกันตอนนี้เลย ! ลัวย่าวหัวตกปากรับคำ ดึงหยางโปเอาไว้

เหมินย่าหนานกับมีย่าเดินอยู่ข้างหน้า ลัวย่าวหัวกับหยางโป เดินอยู่ข้างหลัง เว้นระยะห่างเล็กน้อย หยางโปกระซิบเสียงเบา นี่เรียกว่านัดบอดกันจริงๆเหรอ ? ทำไมฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ยังไม่ใกล้ชิดพอเลย ?

 

” ครอบครัวของฉันแนะนำมา พวกเขาจะให้ฉันมีความรักแบบอิสระก็ไม่ได้ ” ลัวย่าวหัวส่ายหัว

หยางโปมองไปที่ลัวย่าวหัวด้วยความเห็นอกเห็นใจ ฉันว่ามันรู้สึกจืดชืดไปหน่อย แค่ออกมาเดทยังต้องใส่ชุดเครื่องแบบเต็มยศ หวังว่าคงไม่ใช่คนบ้างานหรอกนะ ?

” คงไม่ใช่มั้ง ? ” ลัวย่าวหัวมองไปข้างหน้า ชุดเครื่องแบบสีดำของเหมินย่าหนานดูเด่นไปหน่อย

หยางโปส่ายหน้า เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไม ลัวย่าวหัวต้องหลบๆซ่อนๆตลอดเวลา และไม่ยอมพูดเรื่องนี้ออกมา ที่แท้คู่นัดบอดแบบนี้ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ ถ้าพวกเขาเข้ากันไม่ได้มากพอ ก็ต้องมีปัญหามากมายเกิดขึ้นหลังจากแต่งงานกันไปอย่างแน่นอน

 

ถนนหวังฝู่จิ่นเป็นย่านการค้าที่มีชื่อเสียงของหนานกิง ที่นี่รวบรวมร้านค้าเอาไว้มากมาย เป็นร้านค้าที่เฟื่องฟูเงินทองของหนานกิง

ก่อนหน้านี้หยางโปเคยมาที่นี่ ครั้งนี้เมื่อมากับพวกเขา ระหว่างทางเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย ดูไปแล้วก็รู้สึกว่า ย่านการค้าถนนคนเดินทั่วประเทศไม่ได้มีความแตกต่างกันมากเท่าไหร่ ร้านค้าหลายแห่งมีความคล้ายคลึงกัน กระทั่งร้านแบรนด์เนมก็เหมือนกัน

เข้าไปในร้านขายทอง ทั้งสองคนก็เลือกอย่างพิถีพิถัน ในขณะที่หยางโปมองทั้งสองคนเขาก็ไม่มีอะไรทำ

 

ทำไมฉันรู้สึกว่าเรื่องของพวกนายมันอันตรายจังเลยเนี่ย ! หยางโปมองไปทางเหมินย่าหนาน พูดเสียงกระซิบ

ลัวย่าวหัวส่ายหัว เดินไปดูด้วยกันเถอะ

” นายควรเข้าไปดู อืม เดียวฉันจะช่วยเบี่ยงเบนความสนใจของมีย่าให้ แล้วสร้างโอกาสให้พวกนายเอง ! ” หยางโปพูด

หยางโปกำลังจะเดินไปข้างหน้าพอดี ทันใดนั้นก็เห็นมีย่าหันกลับมา โบกมือให้ลัวย่าวหัว คุณรีบเข้ามาช่วยดูหน่อยสิ !

 

ลัวย่าวหัวเดินไปข้างหน้า หยางโปเดินไปด้านข้างกระตุกมีย่าเล็กน้อย ทั้งสองคนก็เดินไปที่ด้านข้างและมองไปที่ลัวย่าวหัวทั้งสองคนนั้นดูฝืนๆไม่เป็นธรรมชาติ พูดกันอย่างเกรงอกเกรงใจ ไม่ช้าก็ปรึกษากันขึ้นมา

มีย่าเห็นแบบนั้นก็ยิ้ม และเผยให้เห็นเขี้ยวเสน่ห์ที่อยู่แก้มตรงขวา ดูแล้วน่ารักเธอก็เหลือบไปมอง

หยางโป คุณอายุไม่เยอะ แต่ฉลาดมากเลยนะ !

หยางโปยิ้ม คุณก็ไม่แก่กว่าผมเลย

ฉันแก่กว่าคุณอย่างแน่นอน ! มีย่ายืนยันคำพูด

 

หยางโปยิ้มแล้วเปลี่ยนหัวข้อ ผมลองเดาดูนะ คุณกับเหมินย่าหนานเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เธอน่าจะเพิ่งเข้ามาในบริษัทได้ไม่นาน และเธอก็เป็นหัวหน้าของคุณใช่ไหม ? “

ได้ยินแบบนั้นมีย่าก็ตกตะลึง แล้วก็พยักหน้าทำเหมือนเข้าใจแต่ไม่เข้าใจ

คุณทำไมถึงได้ดูออก ?

ผมคิดน่ะ หยางโปพูด

มีย่าส่ายหัว ต้องเดาแน่ คุณมาช่วยฉันดูสร้อยข้อมือหยกสักหน่อย ฉันต้องการซื้อกำไลหยกคู่หนึ่ง แต่ฉันไม่เข้าใจเรื่องหยกเท่าไหร่เลย

 

หยางโปเดินตามหลังมีย่าไป เดินไปทางเคาน์เตอร์ที่มีหยกด้านหน้า ในนั้นมีมีกำไลหยก แหวน และจี้ เป็นเครื่องประดับหยกทั้งหมด ทุกอย่างอยู่ภายใต้แสงไฟสาดส่องในห้อง ทำให้เห็นได้ชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

มีย่าชี้ไปที่กำไลหยกสีม่วงอ่อนหนึ่งในนั้น แล้วพูดกับพนักงานสาวว่า ช่วยเอากำไลนั้นออกมาให้ฉันดูหน่อย

หยางโปมองไปที่ราคา ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะราคาระบุอยู่ที่ 650,000 !

เขาอดไม่ได้ที่จะเหลียวมองมีย่าอีกครั้ง มีย่าน่าจะเพิ่งเรียนจบ และเริ่มทำงาน สามารถซื้อกำไลแบบนี้ได้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เงินเดือนของเธอ แต่ฐานะทางครอบครัวของเธอต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน !

 

มีย่าไม่ได้สังเกตสายตาของหยางโป เธอสวมกำไลเอาไว้บนข้อมือ กำไลข้อมือสีม่วงอ่อนสวมอยู่บนแขนที่ขาวนุ่มดั่งหิมะขาว เมื่อมองดูก็ยิ่งสวยงามยิ่งขึ้นไปอีก !

มีย่าชอบมาก เธอยื่นข้อมือของเธอแล้วหมุนไปมาตรงหน้าหยางโป เป็นไงบ้าง ? เป็นไงบ้าง ?

หยางโป ดูออกว่ากำไลข้อมือนี้ คงเป็นหยกชนิดสีม่วงอ่อน โดยทั่วไปเรียกว่าหยกฤดูใบไม้ผลิลาเวนเดอร์ พูดกันโดยทั่วไป หยกที่มีสีม่วง สิบเปอร์เซ็นต์ อีกเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นหยกสีเขียว หมายความว่าหยกลาเวนเดอร์ส่วนใหญ่เป็นหยกสีม่วง งั้นกำไลข้อมือนี้ราคาจึงไม่สูงแต่เมื่อเทียบกับราคา 650,000 แล้วมันราคาสูงเกินไป !

 

หยางโปจ้องกำไลข้อมืออย่างพินิจพิเคราะห์ มีย่าเขินอายจนหดมือกลับ

หยางโปส่ายหัวและอธิบายว่า กำไลข้อมือนี้เป็นสินค้าเกรด A กำไลข้อมือหยก เม็ดถั่วไวโอเล็ต ดูแล้วไม่เลวมาก แต่ราคานั้นสูงไปหน่อย

พนักงานผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองหยางโป ไม่สูง ตอนนี้ราคาหยกกำลังขึ้น ต้นกำเนิดเหมืองหยกดั้งเดิมอยู่ในพม่า พอที่นั้นเกิดอุบัติเหตุ ราคาในประเทศก็เลยเพิ่มขึ้น ตอนนี้หนึ่งปีราคาขึ้นหนึ่งครั้ง ถ้าซื้อกลับไปมูลค่าก็ยังจะเพิ่มขึ้นอยู่ดี !

หยางโปมองพนักงานขายผู้หญิง อีกฝ่ายได้รับค่าคอมมิชชั่นจากการขาย จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะส่งเสริมให้มีย่าจ่ายเงินเพื่อซื้อของ

 

มีย่าหันมามองหยางโป ราคาสูง ? ที่พูดนี่ราคาของกำไลสูง หรือว่า ?

คุณภาพของเนื้อกำไลนี้ยังไม่เพียงพอ หยางโปพูด

เนตรเซียนทะลุสมบัติ

เนตรเซียนทะลุสมบัติ

เป็นเพราะพ่อที่ป่วยหนัก อีกทั้งค่ารักษาพยาบาลจำนวนมหาศาล จึงทำให้หยางโปเด็กฝึกงานของร้านขายวัตถุโบราณต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่กดดัน เป็นเพราะจิตใจที่มีเมตตาของเขาจึงทำให้เขาได้รับหินแก้วโดยบังเอิญ จนทำให้ดวงตาของเขาสามารถประเมินสมบัติอันล้ำค่าได้ มาลุ้นกันว่าเขาจะสามารถตรวจสอบสมบัติเหล่านั้นและล้มล้างชะตากรรมได้อย่างไร…….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset