ตอนที่ 851 รับสินค้า
“ จะไปรับสินค้าใช่ไหม ? ” หยางโปถาม
จางซานเซี่ยพยักหน้า ” ใช่ครับ จะไปรับสินค้า “
หยางโปครุ่นคิดเล็กน้อย ” ได้ข่าวว่าคนจากอินากาวะ จะไปด้วยเหรอ ? “
จางซานเซี่ยตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าที่จะปิดบัง เขาจึงพยักหน้าและกล่าวว่า ” ตามที่สายของเรารายงานมา เรือลำนี้อาจจะเคยติดต่อกับแก๊งอินากาวะ แต่พวกเขาเคยให้ความร่วมมือกับเรามาก่อน ” หยางโปพยักหน้า และพอจะเข้าใจพอประมาณหนึ่ง สถานการณ์วันนี้กับเมื่อวานอาจไม่เหมือนกัน ทั้งสองฝ่ายอาจจะเกิดการขัดแย้งจนปะทะกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
หยางโปรู้ว่า เพื่อลดการได้รับบาดเจ็บที่เกิดจากการต่อสู้กัน พวกแก๊งมาเฟียในรัฐบาลฮ่องกงจะมีสัญญาลับที่รู้กันของทั้งสองฝ่ายว่าจะเลิกใช้ปืน และหันมาใช้ของประเภทมีด ดาบ กระบอง และขวานแทน หยางโปมองออกไปทางจางซานเซี่ย ” ถ้าหากไปถึงที่นั่นแล้วมีการปะทะกัน พวกเขาจะใช้ปืนไหม ? ” จางซานเซี่ยรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว ” เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะใช้ปืนอย่างแน่นอน ถ้าหากใช้ปืนต่อสู้ในสหรัฐอเมริกาจริงๆ ทรัพย์สินของทั้งแก๊งจะถูกยึดในวันรุ่งขึ้นทันที ดังนั้นโดยปกติเราจะใช้วิธีต่อสู้ และส่วนมากเพื่อยุติข้อพิพาทของทั้งสองฝ่าย แต่ละฝ่ายจะส่งคนสามคนมาต่อสู้กัน ต้องชนะสองในสามก็จะถือว่าชนะ “
หยางโปอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จางชานเซี่ยแวบหนึ่ง ” นั่นเป็นวิธีที่ดี ! “
ในเมื่อถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แถมไม่มีอันตรายถึงชีวิต หยางโปก็ขึ้นรถไป เขาเพิ่งจะเข้าใจจุดประสงค์ของหยวนต๋าที่ต้องการให้เขาใช้กำลังช่วยต่อสู้ กำลังของเขาก็ใช้เพื่อสู้อยู่แล้ว ส่วนใหญ่คู่ต่อสู้ของเขาก็ไม่มีใครรับมือได้ เขาจึงเข้าร่วมด้วยสองสามครั้ง จางซานเซี่ยก็สามารถตั้งหลักได้แล้ว !
หยางโปคิดมาตลอดว่าเขาเป็นคนฉลาด บวกกับงานวิจัยที่เกี่ยวกับโบราณวัตถุ ดังนั้นหยวนต๋าจึงเลือกเขา
เขาไม่ได้คาดเดามาก่อนว่าสาเหตุมันจะดูไร้สมองแบบนี้ !
จางซานเซี่ยสั่งคนประมาณยี่สิบถึงสามสิบคนขึ้นรถ แล้วรีบไปที่ท่าเรือ
ไม่นาน กลุ่มคนก็ไปถึงท่าเรือ หยางโปก็เห็นว่าไฟสปอร์ตไลท์เปิดจนสว่างจ้า และมีคนจำนวนมากกำลังขนสิ้นค้าอยู่ตรงจุดนั้น มีรถหลายคันบนท่าเรือและมีคนที่ไม่เกี่ยวข้องยี่สิบถึงสามสิบคน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำหน้าที่เป็นอันธพาล !
เมื่อเห็นหยางโปและพรรคพวกมา ชายที่เป็นหัวหน้าก็ทักทายเขาและพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า ” ซานเซี่ย พวกเราเจอกันอีกแล้ว เมื่อคืนคุณเสียเรือไปลำหนึ่ง ได้โดนบ่นหรือเปล่า “
จางซานเซี่ยดูเหมือนจะคุ้นเคยกับอีกฝ่าย เขาบ่นออกมาอย่างพอใจ ” นากามูระ ไม่ต้องหลงระเริงดีใจไป
ฉันโดนบ่นไปแล้ว เพราะว่าฉันโชคไม่ดีเองที่แพ้ ครั้งนี้ฉันจะไม่แพ้อย่างแน่นอน ! “
นากามูระดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับจางซานเซี่ย แต่เขาดูมีความเป็นลูกครึ่งนิดหน่อย เขาเหลือบมองจางซานเซี่ยอย่างดูถูก ” เพียงแค่อาศัยว่ามีอาจารย์ดีก็สามารถรับงานที่สั่งให้ไปทำ ในอนาคตอินากาวะของพวกฉันจะเข้ามาแทรกแซง หวังว่าจะสามารถต้านทานเอาไว้ได้นะ ! “
จางซานเซี่ยโกรธมาก เขาจ้องอีกฝ่าย ” นากามูระ นายจะรังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว ! “
หยางโปที่ยืนอยู่ข้างๆฟังการทะเลาะวิวาทของพวกเขา และหันมองไปที่ดาดฟ้าเรือ บนดาดฟ้าเรือมีตู้คอนเทนเนอร์หลายตู้และมีวัตถุไม่น้อยซ่อนอยู่ในของเล่นที่บรรจุมาในตู้คอนเทนเนอร์
หลังจากนั้นไม่นาน นากามูระก็ชี้ไปที่คนถัดไป และคนๆนั้นก็เดินออกมา ร่างกายของเขาสูงและกำยำ ดูเหมือนจะสูงประมาณ 2 เมตร เห็นได้ชัดว่าเขาออกมาเพื่อสยบฝั่งตรงข้ามด้วยความน่าเกรงขาม แม้แต่คนของทางฝั่งจางซานเซี่ยก็อดไม่ได้ที่จะถอย
นากามูระอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ จางซานเซี่ยรู้สึกเสียหน้า เขามองไปที่ทุกคนที่อยู่ข้างหลัง ทุกคนก้มหน้าก้มตาและไม่ยอมมองเขา มีเพียงหยางโปเท่านั้นที่มองไปยังตู้คอนเทนเนอร์ที่อยู่ในระยะไกล
จางซานเซี่ยไม่สามารถสั่งหยางโปเหมือนลูกน้องได้ เขาทำได้เพียงเดินไปที่ด้านข้างของหยางโป แล้วกล่าวอย่างเคารพว่า “ อาจารย์ลุง ฝั่งเราไม่มีใครอยากออกไป อาจารย์คิดว่าไงครับ ? ”
หยางโปเหลือบมองไปที่ฝั่งตรงข้าม และเห็นว่าคนตรงข้ามเป็นผู้ชายตัวใหญ่กำยำ เขาไม่สนใจ แต่เขายังพูดอีกว่า ” ฉันสามารถออกไปได้ แต่หลังจากเรื่องนี้ ฉันต้องได้ของที่อยู่ในตู้คอนเทนเนอร์เหล่านั้นหนึ่งชิ้น “
จางซานเซี่ยไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีอะไรอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ เขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะได้ของชิ้นนั้นมาหรือเปล่า ดังนั้นเพื่อที่จะทำให้ หยางโปมีความมั่นใจ เขาจึงตกลงทันที “ มั่นใจได้ เพียงแค่ของมาถึงมือ คุณก็สามารถเอามันไปได้ตามต้องการ ”
หยางโปยิ้ม ” ถ้าหากฉันชนะเกมแรก ต้องเปลี่ยนคนไหม ? “
จางซานเซี่ยกล่าวว่า ” ตามกฎแล้วไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนคนใหม่ “
พูดจบ จางซานเซี่ยก็มองไปที่หยางโปอย่างระมัดระวัง ” หากความหมายของอาจารย์ลุงเป็นแบบนี้ หวังว่าอาจารย์ลุงจะลงไปและเอาชนะอินากาวะได้ ทำให้พวกเขาไม่กล้าท้าทายพวกเราอีกในอนาคต ! “
หยางโปมองไปที่จางซานเซี่ย ” แบบนี้ ค่าตอบแทนก็ต้องสูงซิ หนึ่งรอบเลือกหนึ่งชิ้น สองรอบก็ต้องเลือกอีกหนึ่งชิ้น ! “
จางซานเซี่ยรู้สึกสำลักอยู่พักหนึ่ง แต่เขาไม่กล้าไม่ตกลง อย่างมากก็แค่กลับไปรายงาน เขากัดฟันและพูดว่า
” ตกลงครับ ! “
หยางโปพยักหน้า ” งั้นก็ดี ให้ฉันจัดการเอง ! “
หยางโปหันกลับมาและเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าชายร่างกายแข็งแรงและกำยำสูงสามเมตร เขามองอีกฝ่ายขึ้นๆลงๆ
ชายคนนี้มีรูปร่างสูง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และมีความน่าเกรงขามเอาไว้สยบผู้อื่นมาก ถึงแม้ว่าลูกน้องของ
จางซานเซี่ยจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ทุกวัน แต่พวกเขาก็ยังมีวิทยายุทธไม่เพียงพอ พวกเขาต้องเผชิญกับช่องว่างขนาดใหญ่ถ้าพวกเขาสามารถเปลี่ยนมันมาเป็นศิลปะการต่อสู้ได้ ก็จะเอาชนะอีกด้านได้ !
” ซาโต้ ! ” ฝ่ายตรงข้ามตะคอกอย่างดุเดือดและกำหมัดแน่น
หยางโปพยักหน้า ” หยางโป ! “
ซาโต้อ้าปากและหัวเราะออกมา เขากัดฟันพูด “ ไม่ต้องห่วง วันนี้ฉันต้องฉีกแกเป็นชิ้นๆแน่ ! ”
หยางโปส่ายหัวเล็กน้อย ” พูดเพ้อเจ้อจริงๆ ! “
ซาโต้โกรธมากและรีบกำหมัดพุ่งออกไป !
หยางโปเลิกคิ้ว ตั้งหลักเท้าและยกมือขวาขึ้นทำท่าไท่จี๋
ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายใกล้เกินไป หยางโปเพิ่งตั้งท่า ซาโต้ก็พุ่งเขามาแล้ว !
จางซานเซี่ยจ้องมองไปที่ฉากนั้นอย่างตะลึงงัน และตกใจทันที เขาไม่คิดว่าหยางโปจะเป็นคนอวดดีขนาดนี้ แถมยังทำท่าทำทางที่ไม่เอาไหนแบบนี้ออกมาอีก !
ไม่ใช่ว่ารนหาที่ตายอยู่เหรอ ?
ลูกน้องของจางซานเซี่ยทุกคนพึมพำอย่างเงียบๆ ผู้ช่วยที่ลูกพี่เชิญมา น่าจะไม่เต็ม !
นากามูระอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ ซานเซี่ย นายไปเชิญใครมาช่วยเนี่ย ดูหลงตัวเองคิดว่าตัวเองใหญ่มากมั้ง ! ยอมแล้ว วันนี้ขอบคุณสำหรับของขวัญ ไม่ต้องห่วง เรือลำต่อไปฉันจะเหลือเอาไว้ให้สักหน่อย ! ”
จางซานเซี่ยจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่าย ใบหน้าของเขาแทบไม่สามารถระงับความโกรธได้ แต่เขากลั้นมันเอาไว้อย่างสุดชีวิต !
” ผัวะ “
หมัดและฝ่ามือปะทะกันทำให้เกิดเสียงที่ดังชัดเจน และพลังมหาศาลก็ส่งออกไป แต่หยางโปเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มือของเขายังคงเคลื่อนไหวต่อไป ใช้ไท่จี๋หมุนเวียนโคจรไปรอบๆ เพื่อจำกัดความแข็งแกร่งส่วนใหญ่ และระหว่างแรงฉุด ซาโต้ก็พุ่งเข้ามาอย่างไม่คาดคิดและล้มลงกับพื้น !
“ ตุ้บ ”
ซาโต้ล้มลงกับพื้นจนพื้นสั่นสะเทือน ทำให้คนอื่นอดไม่ได้ที่จะซี๊ดปาก !
ฉากนั้นเงียบสนิท ทุกคนต่างจ้องมองไปที่คนที่เหลืออยู่ในสนาม ไม่ใช่คนตัวสูง แต่กลับเอาชนะซาโต้ที่แข็งแกร่งที่สุดได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว !
จางซานเซี่ยจ้องไปที่ร่างของหยางโป และคิดว่าเขาพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่าย เขาอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเล็กน้อย
เขาน่าจะคิดเรื่องนี้ได้ตั้งแต่แรกว่าอาจารย์ลุงจะแพ้ได้ยังไงกัน ?
