ตอนที่ 873 หยอกเย้า
คาบุกิโจเป็นย่านบันเทิงกลางคืนในแขวงชินจูกุ กรุงโตเกียว ที่นี่มีโรงภาพยนตร์ ร้านวิดีโอ
ห้องเต้นรำ บาร์และไนต์คลับมีผู้คนหนาแน่นตั้งแต่ช่วงดึกจนถึงรุ่งอรุณ
เมื่อตอนที่หยางโปและอู่อีมาถึงที่นี่ ฟ้าก็เพิ่งเริ่มมืด ไฟก็ส่องสว่างทุกรอบด้าน เช่นเดียวกับกลางวัน
หยางโปสำรวจมองไปรอบๆ และอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าลัวย่าวหัวมาที่นี่ จะต้องส่งเสียงร้องด้วยความดีใจออกมาในเวลานี้อย่างแน่นอน
ดูเหมือนว่าอู่อีจะมาที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก แต่บอดี้การ์ดของเธอไม่ได้มาเป็นครั้งแรกแน่ๆ
เมื่อเห็นว่า อู่อีต้องการเข้าไปในห้องเต้นรำ บอดี้การ์ดก็รีบก้าวขึ้นมาด้านหน้ามากันเอาไว้และอธิบายว่า “ คุณหนูอาจจะยังไม่รู้รายละเอียดชัดเจน กลุ่มอินากาวะก็มีร้านส่วนหนึ่งที่นี่ด้วยเช่นกัน ถ้าคุณต้องการเข้าไป ผมจะพาคุณเข้าไปที่นั่นเอง ”
อู่อีนิ่งอึ้งไปด้วยความตกใจ ” กลุ่มอินากาวะก็มาเปิดร้านอยู่ที่นี่ด้วยอย่างงั้นเหรอ ? “
บอดี้การ์ดเป็นเพื่อนสนิทของทานิกาวะเมื่อรู้ว่าอู่อีไม่เข้าใจเรื่องราวพวกนี้ จึงอธิบายไปว่า
” พวกเรามาเก็บค่าคุ้มครอง “
อู่อีพยักหน้า “ หมายความว่า พวกเราดูได้เพียงภายนอก มีเพียงพื้นที่ของกลุ่มอินากาวะเท่านั้นที่เราจะเข้าไปได้ใช่ไหม ? ”
บอดี้การ์ดพยักหน้า “ ใช่ นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ หากไม่ทักทายบอกกล่าวล่วงหน้าจะถูกมองว่าเป็นการยั่วยุ ”
หยางโปที่ยืนอยู่ด้านข้าง ฟังคำอธิบายของบอดี้การ์ด ก็ถือว่าได้มาเปิดหูเปิดตา
อู่อีชำเลืองมองไปที่หยางโป ” พวกเราจะตามเขาไปไหม ? “
” ถ้าอย่างนั้นก็ตามเขาไปสิ ” หยางโปตอบ ” พวกเราออกมาเที่ยว ไม่ได้มาสร้างความเดือดร้อนสักหน่อย “
คาบุกิโจมีบริเวณกว้างใหญ่มาก กลุ่มอินากาวะถือว่ามีอิทธิพลอยู่ในประเทศญี่ปุ่นไม่น้อย
ด้วยเหตุนี้จึงครองตำแหน่งศูนย์กลางที่นี่ส่วนหนึ่ง กลุ่มของพวกเขาเดินมาได้ไม่นาน ก็เดินเข้ามาในพื้นที่อิทธิพลของกลุ่มอินากาวะ
หลังจากเดินมาได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ อู่อีก็หยุดเดินต่อ เธอชี้ไปที่ด้านข้างและหันไปพูดกับหยางโปว่า “ เห็นทางนั้นไหม ? “
หยางโปเงยหน้ามองขึ้นไป ก็เห็นหน้าร้านแห่งหนึ่ง หน้าร้านดูเหมือนจะเต็มไปด้วยแสงไฟสีชมพู แม้แต่การตกแต่งภายนอกร้านก็เป็นสีชมพูทั้งหมด ดูอบอุ่นมาก !
ภายในกระจกของร้านมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนสวมเสื้อผ้าเปิดเผยเนื้อหนังอยู่ ผู้หญิงสวมชุดเดรสสีดำกระโปรงยาวไม่ถึงสะโพก ออกอาการดีดดิ้นจนเกินงาม สามารถมองเห็นชุดชั้นในสีดำได้ !
เมื่อเห็นหยางโปมองมาทางนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็หันมากวักมือให้หยางโป ทำท่าทียั่วยวนโปรยเสน่ห์ทันที !
เมื่อเห็นหยางโปจ้องมองไปที่หญิงสาวไม่วางตา อู่อีก็เริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย
” ดูดีมากใช่ไหม ? “
หยางโปมองอู่อีด้วยความแปลกใจ จากนั้นเขาก็เข้าใจ เขายิ้มและพูดว่า ” ฉันอยากรู้อยากเห็น
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่ย่านโคมแดงแบบนี้ “
” งั้นให้ฉันช่วยเรียกสาวๆมาให้นายซักสองคนเอาไหม ? ” อู่อีถาม
หยางโปหลุดหัวเราะออกมา “ แน่นอนได้สิ แต่ฉันต้องการคนที่ดีที่สุด ”
อู่อีหันไปจ้องมองหยางโป กระทืบเท้าแล้วเดินไปข้างหน้าทันที !
บอดี้การ์ดแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับไนต์คลับที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง เพราะมีคนของกลุ่มอินากาวะมากที่สุดและแน่นอนว่าปลอดภัยที่สุดด้วยเช่นเดียวกัน
เมื่อเข้าไปด้านใน ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนและฝูงชนที่บ้าคลั่งอยู่บนฟลอร์เต้นรำ เขย่าศีรษะและร่างกายอยู่อย่างเมามัน เสียงดนตรีที่บาดหูทำให้ผู้คนจดจออยู่แต่ภาพตรงหน้า
หยางโปไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ แต่ก็มาที่แบบนี้เป็นครั้งคราว แต่ก็ยังค่อนข้างแปลกใจอยู่มากทีเดียว
อู่อีเดินตรงไปที่ฟลอร์เต้นรำ ต้องการที่จะเข้าไปเต้น เมื่อเธอดึงแขนหยางโปเขาก็ส่ายหน้าช้าๆ
อู่อีก็ไม่ได้บีบบังคับเขา
หยางโปนั่งอยู่ที่บาร์ สั่งเบียร์มาแก้วหนึ่ง นั่งมองอู่อีที่ขยับตัวเต้นอยู่บนฟลอร์เต้นรำ และรู้สึกว่ามันน่าสนใจทีเดียว
หลังจากจิบเบียร์ไปได้สองสามอึก ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาพูดคุยด้วย ผู้มาเยือน
อยู่ในชุดเดรสสีแดงตัวยาว เป็นหญิงสาวที่มีกิริยาอ่อนหวานแช่มช้อยและมีผมยาวตรงพาดบ่า ถึงแม้ว่าใบหน้ารูปไข่ของเธอจะไม่งดงาม แต่หลังจากแต่งหน้า ก็ดูหน้าตาดีขึ้นมาไม่น้อย
” เลี้ยงซาบุกะฉันสักแก้วได้ไหม ? ” ผู้หญิงคนนั้นพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น
หยางโปไม่รู้ว่าซาบุกะเป็นเหล้าชนิดใด เขาจึงไม่สนใจ “ ได้สิ ! ”
ผู้หญิงคนนั้นขอให้บาร์ชงซาบุกะมาให้แก้วหนึ่งอย่างมีความสุข
เมื่อเห็น ” ไอ้โง่ ” คนนี้เชื่อฟังมาก ผู้หญิงคนนี้ก็ดูเหมือนจะสนใจขึ้นมาไม่น้อย ” คุณมาที่นี่คนเดียวเหรอ ? “
หยางโปหันไปขยิบตาส่งให้อู่อี เขาพยักหน้าและพูดว่า “ ยังมีเพื่อนผู้หญิงมาด้วยอีกคน ”
” แฟน ? ” หญิงสาวหันมาถาม
หยางโปส่ายหน้า ” ยังไม่ถือว่าใช่ “
ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มออกมา ” มาทำความรู้จักกันหน่อย ฉันชื่อคานะ “
พอพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็ยื่นมือเรียวขาวเล็กๆมาจับมือกับหยางโป นิ้วเรียวขาวที่ได้สัมผัสนั้นนุ่มนวล โดยเฉพาะนิ้วก้อยที่เลื่อนเข้ามาใจกลางฝ่ามือเบาๆ ทำให้รู้สึกหัวใจคันยุบยิบ
หยางโปจิบเบียร์ไปเพียงสองอึก ยังคงมีสติอยู่ เขารู้อยู่ในใจว่าผู้หญิงเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็น
” หญิงสาว ” ในบาร์ แต่เกมเล็กๆ ที่คลุมเครือแบบนี้ ยังคงทำให้ผู้คนค่อนข้างหลงใหล แต่เขากลับเห็นว่ามันน่าสนใจมาก
คานะลองใจหยางโป เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา จึงยกเครื่องดื่มขึ้นชนแก้วกับ
หยางโป
แล้วเอ่ยปากถามขึ้นอีกครั้ง ” คุณยังไม่ได้บอกชื่อฉันเลย ! “
” ผมชื่อ หยางโป ” หยางโปตอบกลับ
หญิงสาวยิ้มและพยักหน้า “ จีน ? เกาหลี ? ”
” คนจีน ” หยางโปตอบ
สีหน้าของคานะไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่น้ำเสียงกลับดูเย่อหยิ่งไม่น้อย “ มาจากประเทศจีนเหรอ พวกคุณคงยากจนมากใช่ไหม ? ฟังจากคนไต้หวัน พวกคุณไม่มีปัญญากินไข่ใบชาเหรอ ? ”
หยางโปยิ้ม “ คำพูดแบบนี้คุณก็เชื่ออย่างนั้นเหรอ ? ถ้าไม่มีปัญญากินไข่ใบชาจะเลี้ยงเหล้าคุณได้ไหม ? ”
คานะหัวเราะออกมาในทันใด ” ที่นี่มีไวน์ซิกเนเจอร์อยู่แก้วหนึ่ง คุณเลี้ยงฉันได้ไหม ? “
ในขณะที่พูดคุยกัน คานะก็กอดไหล่หยางโปถูไปมาระหว่างความนุ่มนิ่มของร่องอก
หยางโปยิ้มออกมาอ่อนๆ และพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายมองว่าเขาเป็นคนโง่จริงๆ ในขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพูด ดนตรีก็หยุดลง เมื่ออู่อีเดินเข้ามาและเห็นคานะกอดแขนของหยางโปอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยความโกรธ ” ผู้ชายไม่ใช่ของดีจริงๆ ! “
เมื่อคานะได้ยินเสียง ก็เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วหันไปกระซิบกับหยางโปว่า ” เพื่อนสาวของคุณ ? “
หยางโปพยักหน้าและหันไปถามอู่อีว่า ” เธอต้องการให้ผมซื้อไวน์ที่เป็นซิกเนเจอร์ให้ คุณจะเลี้ยงแขกไหม ? ”
อู่อีหันไปมองหน้าหยางโป เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็พอจะรู้ว่าเขาคิดจะเล่นสนุก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะร่วมมือกับเขา “ คุณโง่หรือไง ไวน์ที่เป็นซิกเนเจอร์แพงที่สุด ตัวคุณเองยังเกาะผู้หญิงกิน แถมยังจะใช้เงินผู้หญิงอีก แล้วนี่คิดที่จะเลี้ยงผู้หญิงคนอื่นอีกหรือไง ? ”
เสียงของอู่อีเพิ่งจะเงียบลง คานะก็ลุกขึ้นและออกห่างจากหยางโปไปเล็กน้อย
เมื่อเห็นสภาพนี้ อู่อีก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
หยางโปจนปัญญาตบโต๊ะและพูดว่า ” สรุปแล้วจะเลี้ยงไม่เลี้ยง ! “
ทันใดนั้นอู่อีก็ทำเสียงอ่อนลงอีกครั้ง “ เลี้ยง แล้วคุณจะตบโต๊ะทำไม ? ”
คานะนั่งลงข้างๆ มองด้วยอาการตกตะลึงอ้าปากค้าง รีบโบกมือและพูดอย่างรวดเร็วว่า
” ไม่ต้องเลี้ยงหรอก ฉันยังมีธุระที่ต้องไปทำอยู่ ขอตัวก่อนนะ “
เมื่อเห็นคานะเดินจากไป อู่อี้ก็ยิ้มและพูดว่า “ ดูนายสิ คนเขาตกใจกลัวหมดแล้ว ! ”
“ มันไม่ใช่เพราะเธอหรือยังไง ที่มาทำเรื่องของฉันพังหมดน่ะ ! ” หยางโปแกล้งทำเป็นบ่น
” ถ้าอย่างนั้นนายสนใจละสิ ? ” อู่อีถาม ” ก่อนหน้านี้ฉันบอกว่าจะช่วยนายหาสาวงามให้สองคน ถ้างั้นฉันจะหาคนที่ดีที่สุดให้ก็แล้วกัน นายรอดูได้เลย ! “
พอพูดจบ อู่อีก็หันไปสั่งให้ลูกน้องไปเรียกผู้หญิงที่สวยที่สุดในบาร์มาให้จริงๆ !
