เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 882 ฆ่าลูกชาย

ตอนที่ 882 ฆ่าลูกชาย

หยางโปยืนอยู่ข้างนอก ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็ได้สติกลับมา เขาจึงหันออกไปเพื่อที่จะรีบวิ่งออกไปด้านนอก !
ลัวย่าวหัวรั้งเขาเอาไว้ ” นายจะไปทำอะไร ? “

เพิ่งจะสิ้นสุดเสียง ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัดติดต่อกัน ในงานมีแต่เสียงกรีดร้องดังขึ้น

หยางโปจึงตอบไปว่า ” ฉันจะไปช่วยคน ! “

“ นายบ้าไปแล้วหรือไง  นายออกไปไม่ได้ ! ” ลัวย่าวหัวเอื้อมมือไปหยุดหยางโปไว้
หยางโปใช้มือซ้ายตบมือของลัวย่าวหัวเบาๆ  แล้วเอียงตัวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ลัวย่าวหัวนิ่งอึ้งไปสักพัก  และไล่ตามไปได้สองก้าวก็หยุดลง  เพราะเขารู้ดีว่าหยางโปออกไปจะต้องพบกับอันตราย  แต่จะไม่ถึงแก่ชีวิต  แต่ถ้าเขาออกไปอาจจะเป็นภาระให้ หยางโปได้ !

หยางโปเดินออกมาอย่างรวดเร็ว  เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนส่วนน้อยในงานแตกกระจายกันไปคนละทิศละทาง  ส่วนใหญ่ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้และถูกล้อมรอบไปด้วยมือปืน

อู่อีหมอบอยู่บนพื้นและกุมขาขวาไว้  หยางโปเพิ่งจะเข้าใจว่าที่อู่อีหมอบลงเมื่อสักครู่ไม่น่าจะเป็นการหมอบลงเอง แต่เป็นการถูกยิง !

ทานิกาวะยืนตัวตรงขึ้นในงาน และมองไปยังทางด้านนอกโดยไม่พูดอะไร เสียงปืนในที่เกิดเหตุจึงหยุดลงชั่วขณะ !
ในงานเงียบกริบลงไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดอะไร

ไม่ช้าก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามา ทุกคนต่างพากันทยอยมองไปที่ประตู  ก็เห็นชายผมสีเทาในวัยหกสิบเศษที่มาพร้อมกับกลุ่มคนที่มีอาวุธปืนครบมือเดินเข้ามาในงาน !

ด้านหลังชายผู้นั้น มีทานากะยืนอยู่  บนใบหน้าของทานากะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

จ้องมองทานิกาวะด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยว !

แต่ทานิกาวะกลับดูเหมือนจะผ่อนคลายเอามากๆ  เขายิ้มเบาๆ ” เพื่อนยาก นายมาแล้วเหรอ ! “

เฒ่าทานากะเป็นพ่อของทานากะ  เขาเบิกตากว้างและจ้องมองหน้าทานิกาวะ “ ทานิกาวะหลายปีมานี้ ฉันปฏิบัติกับนายมาเป็นอย่างดี ฉันเป็นคนช่วยให้นายได้ขึ้นมารับตำแหน่งนี้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ก็เป็นฉันนี่แหละที่ปกป้อง คุ้มกันสมาคม เพื่อที่จะให้นายนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้อย่างมั่นคง ! แล้วนายตอบแทนฉันแบบนี้ได้ยังไง ? ”

“ กักขังลูกชายคนเดียวของฉัน  สรุปแล้วนายต้องการทำอะไรกันแน่ ? ”

น้ำเสียงของเฒ่าทานากะเต็มไปด้วยความโกรธเคือง รู้สึกผิดหวังอย่างมากกับการกระทำทั้งหมดของทานิกาวะ

ทานิกาวะมองหน้าเฒ่าทานากะ ” เพื่อนยาก เรารู้จักกันมาหลายนานปี นายคิดว่าฉันเป็นคนที่มีคุณสมบัติยังไง ? “

เฒ่าทานากะตะลึงนิ่งอึ้งไป ” ทำไมนายถึงต้องจับลูกชายของฉันขังเอาไว้ด้วย ! “
ทานิคาวะยิ้มจางๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่เยาะเย้ย ” แล้วทำไมนายไม่ถามลูกชายสุดที่รักของนายล่ะ ? นายไปถามเขาสิ ว่าทำไมฉันถึงต้องขังเขาเอาไว้ ? “

เฒ่าของทานากะส่ายหน้า ” ทานิกาวะเรารู้จักกันมานานหลายปี ฉันคิดว่าฉันมองนายไม่ออกมาโดยตลอด ฉันเชื่อในตัวลูกชายของฉันเชื่อว่าเขาจะไม่มีทางทำอะไรผิด ! “

ทานิกาวะจ้องหน้าทานากะและตะคอกด้วยเสียงอันดังออกไปว่า ” ทานากะ แกบอกพ่อแกไปสิ

ว่าทำไมฉันถึงจับแกขังเอาไว้ ? ทำไมแกถึงต้องพาพ่อแกมาถึงที่นี่  แกอยากฆ่าฉันทิ้งใช่ไหม

หรือว่าอยากจะช่วยใครสักคน ? “

เมื่อทานากะเห็นสายตาของทุกคนมองมาทางนี้ ก็รู้สึกค่อนข้างเป็นกังวล เขาจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “ ทานิกาวะ  คุณนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้มานานหลายปีแล้ว  คุณมันไม่มีเหตุผล กดขี่ข่มเหง ทำเรื่องไร้ศีลธรรมมามากมาย ผมเห็นมาเองกับตา สาเหตุที่พวกเราทุกคนมาที่นี่ในวันนี้  ก็เพื่อมาท้วงถามหาความยุติธรรม ! ”

” ใช่ ฆ่าเขาทิ้งซะ ฆ่าทานิกาวะทิ้งซะ ! เขาเป็นปีศาจร้าย ! “

ทันใดนั้นก็มีคนในงานลุกขึ้นยืน และตามมาด้วยเสียงร้องคำราม

ดูเหมือนว่าจะมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนแล้ว แค่ในพริบตาก็มีคนมากกว่าสิบคนลุกขึ้นยืนคัดค้านทานิกาวะ !

ทานิกาวะกลับไม่สนใจเอาเรื่องคนพวกนี้ เขามองไปที่ทานากะและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ ทานากะ แกพูดเรื่องพวกนี้ออกมามีประโยชน์ไหม ? ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่ตัวเองทำ มันก็มีอยู่ทางเดียวคือนอกเสียจากว่าตัวเองไม่ได้ทำ แกคิดว่าเรื่องที่แกทำ จะสามารถปกปิดได้หรือไง ? ”

พ่อของทานากะฟังทั้งสองคนสนทนากัน ด้วยสีหน้าที่ตกใจ เขาหันไปมองหน้าลูกชาย

” แกทำเรื่องอะไรไปกันแน่ “

สีหน้าของทานากะค่อนข้างหม่นหมอง ดวงตาหลบเลี่ยง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังปกปิดความจริง !
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ พ่อของทานากะก็ยิ่งโกรธมากขึ้นและถามย้ำไปอีกว่า

” สรุปแล้วแกไปทำอะไร ? “

” พี่ใหญ่ ไม่ต้องถามแล้ว  พวกเรารีบจัดการทานิกาวะกันเถอะ มิฉะนั้นจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ! ” ชายสวมหมวกคลุมตาข่ายสีดำเอ่ยขึ้น

เฒ่าทานากะไม่ขยับ เขาจ้องไปที่ทานากะตาเขม็ง
ทานากะก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้วเช่นกัน เขาร้องไห้ออกมา ” ผม… ผม นามิมีลูกกับผมแล้ว ! “
” ห่ะ ! “

ในงานเกิดความโกลาหลขึ้น ทุกคนต่างพากันตกใจอ้าปากค้าง !
เรื่องที่นามิตั้งครรภ์ ยังไม่ได้รับการกระจายข่าวไปในวงกว้าง  แต่ก็ยังมีบางกลุ่มที่รู้เรื่องนี้

ตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าทานากะจะพูดเรื่องแบบนี้ออกมา  ที่ทานิกาวะขังเขาเอาไว้ ที่นามิไม่ออกมาปรากฏตัวสักที นี่ก็แสดงให้เห็นทั้งหมดแล้วว่า เรื่องนี้เป็นความจริง !

ทานิกาวะถูกสวมเขา !

ประธานกลุ่มทานิกาวะถูกสวมเขา !
ท่านประธานของกลุ่มทานิกาวะถูกเลขาของเขาสวมเขา !

ทุกคนพอที่จะจินตนาการได้ว่า   ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป มันจะส่งผลกระทบมากแค่ไหน !
คนหนึ่งคือคนรักของตัวเอง  อีกคนเป็นผู้ช่วยที่เก่งกาจที่สุดของเขา   คนทั้งสองที่ทานิกาวะไว้ใจ มากที่สุด  คิดไม่ถึงว่าจะร่วมมือกันหักหลังเขา  ทานิกาวะไม่ได้ฆ่าพวกเขาให้ตายทั้งหมดตั้งแต่แรก มันคือการยับยั้งชั่งใจอย่างมากที่สุดแล้ว !

สีหน้าของเฒ่าของทานากะตกใจมาก เพราะเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้ !
เขาและทานิคาวะรู้จักสนิทมักคุ้นกันมาหลายปี ทั้งสองรักกันแบบพี่น้องนี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเต็มใจที่จะมอบลูกชายของเขาให้ทานิกาวะเลี้ยงดูปลูกฝัง  แต่เขาคิดไม่ถึงว่าลูกชายของตัวเองจะมั่วโลกีย์แบบนี้ ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉานเลย !

” ไอ้ลูกเวร ! สัตว์เดรัจฉาน ! ” เฒ่าทานากะสบถด่าด้วยเสียงอันดัง
” พ่อ ! ” ทันใดนั้นทานากะก็คุกเข่าลง ” พ่อ ผมสำนึกผิดแล้ว โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมเป็นลูกชายในไส้ของพ่อนะ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อนะ ! “

” พ่อ… พ่อ  ตอนนี้เราต้องรีบฆ่าทานิกาวะทิ้งซะ มีเพียงเท่านี้ ผมถึงจะรอดพ้นจากทุกสิ่ง

มีเพียงเท่านี้เท่านั้น ที่ท่านจะสามารถรักษาสายเลือดของตระกูลทานากะเอาไว้ได้ !

พ่อ เราจะลังเลไม่ได้อีกแล้ว ! “

ทานากะคำรามร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง และลุกขึ้นคว้าปืนจากคนที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นเขาก็คำรามร้องด้วยเสียงอันดังและคิดจะหันมายิงไปทางทานิกาวะ !
“ ปัง ! ”

เสียงปืนที่ดังกังวานขึ้น ทำให้ทุกคนตกใจ !
ก้อนหินที่หยางโปเตรียมพร้อมไว้ในมือ และจะเขวี้ยงมันออกไปพอดี  กลับทำได้เพียงหยุดชะงักไว้ !

ทานากะ คิดไม่ถึงว่าทานากะจะล้มลง !
เขาค่อยๆหันหน้ามองไปยังทิศทางของเฒ่าทานากะอย่างช้าๆ  พร้อมกับเลือดในปากที่ไหลทะลักออกมาทำให้พูดไม่ออก !

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง  เพราะไม่มีใครคิดมาก่อนว่า บิดาของทานากะจะกล้ายิงปืนนัดนี้ออกมาจริงๆ และกลับกลายเป็นว่าเขาฆ่าลูกชายตัวเอง !

พ่อของทานากะยิงปืนนัดนี้  ดูเหมือนว่าจะใช้แรงที่มีอยู่ทั้งตัวจนหมดเรี่ยวแรงทรุดลง  เขาหันไปมองหน้าทานิกาวะและยิ้มอย่างขมขื่น “ ทานิกาวะนายชนะแล้ว คิดไม่ถึงว่าฉันมาเพื่อจะช่วยเขา แต่มันกลับเป็นกับดัก ! คิดไม่ถึงจริงๆว่านายจะขังเขาไว้ โดยมีเจตนาที่จะจัดการกับฉัน ! ”

ทานิกาวะส่ายหน้า ” เพื่อนยาก นายพูดผิดแล้ว เป้าหมายของฉันไม่เคยเป็นนายมาก่อน

แต่เป็นพวกที่คิดต่อต้านทั้งหมดต่างหาก ! “

” พวกเราสู้ตาย จะกลัวเขาไปทำไม ! ” ไม่กี่คนที่ยืนขึ้นเมื่อสักครู่ กลับเป็นกระวนกระวายขึ้นมาในเวลานี้  วิ่งกรูเข้าไปหาทานิกาวะอย่างไม่คิดชีวิต !