เมื่อเห็นชายทั้งสองคนนั้น หยางโปก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เปลือกตากระตุกเล็กน้อย
แสงประกายสว่างวาบผ่านตาไป มองเห็นอย่างชัดเจนว่ามือของทั้งสองคนล้วงเข้าไปในอก !
สิ่งที่ซ่อนไว้ใต้แจ็คเก็ต มันคือปืนพก !
พวกเขากําลังจะจี้เครื่องบินใช่ไหม ?
หยางโปปฏิเสธอย่างรวดเร็ว การจี้เครื่องบินทุกครั้งเป็นเรื่องใหญ่ พวกเขาสามารถนําปืนเข้ามาได้ ต้องมีคนคอยช่วยเหลือและสนับสนุนที่แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังแน่ !
หรือว่าจะเป็นหยวนเฉิงเฟยจริงๆ ? ทําไมเขาถึงกล้าขนาดนี้ ?
แต่เรื่องราวมันไม่ทันให้เขาได้คิดมากแล้ว ทั้งสองคนนั้นได้เดินมาอยู่ตรงหน้าพวกเขาห่างออกไปไม่ไกลแล้ว
ลัวย่าวหัวยังคงไม่รู้ถึงอันตรายที่กําลังเข้ามาเยือน ” ที่ฉันชอบที่สุดคือเนื้อเรื่องใน “สามก๊ก”
ในท่อนที่ว่ากวนอูตีความเกี่ยวกับโจโฉที่ถนนฮัวหยง คนที่เรืองอํานาจจากเล่ห์เพทุบายอย่างโจโฉ เมื่อต้องเผชิญหน้าอยู่กับอันตราย แต่ยังไม่รับรู้ถึงอันตรายที่ย่างกรายเข้ามา…”
เมื่อหยางโปเห็นทั้งสองคนกําลังจะชักปืนออกมาจากอก ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย
แต่เขาไม่ได้ขยับ เขาอยากรู้ว่าเป้าหมายของอีกฝ่ายคืออะไรกันแน่ !
เมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามาใกล้ กลับไม่ได้ชักปืนออกมา แต่กลับซ่อนไว้ในเสื้อคลุมต่อ
แต่กลับแตะลงไปที่ศีรษะ ของลัวย่าวหัวแทน ” อย่าขยับ ! ”
คนที่นั่งถัดจากลัวยาวหัวเป็นชายผิวขาว เขาอ้าปากค้างและเอนตัวไปข้างหน้า จริงๆแล้วเขา หมอบอยู่บนกระดานพับและแกล้งทําเป็นหลับ !
เดิมลัวย่าวหัวกําลังพูดอยู่อย่างสนุกปาก แต่เมื่อได้ยินคนนั้นเอ่ยออกมา เขายังคงไม่รู้ตัว
” ผมไม่ดื่มน้ำา อย่ามารบกวนผม !”
ในขณะที่พูด ลัวย่าวหัวก็จะเอ่ยปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันพูดออกจากปาก เขาก็สังเกตเห็นปัญหาจึงอดที่จะหันหน้ากลับไปมองไม่ได้
ลัวย่าวหัวสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแข็งๆกดลงอยู่บนหน้าผาก จู่ๆ เขาก็สะดุ้งจนเหงื่อเย็นๆไหลซึมออกมา เขามีภูมิหลังเป็นตํารวจและมักเล่นปืนอยู่เสมอ เขาสามารถบอกได้เลยว่าสิ่งที่จ่ออยู่บนศีรษะของเขาเป็นปืนกระบอกหนึ่งอย่างแน่นอน !
หยางโปเห็นอีกคนดึงเสื้อออก มีปากกระบอกปืนสีดํากําลังเล็งมาทางเขา “ ส่งกระเป๋ามา !”
ผู้คนที่อยู่รอบๆเห็นเหตุการณ์ทางนี้แล้วหลายคน พวกเขามีสีหน้าหวาดกลัว นั่งตัวหดเกร็งอยู่กับที่ แสร้งทําเป็นมองไม่เห็น !
หยางโปชายตามองไปที่อีกฝ่ายและลองใจถามออกไปว่า “ ผมจะให้เงินสดทั้งหมดที่มีอยู่กับตัวแก่พวกคุณ “
“ ส่งกระเป๋ามา ! ” ชายเสื้อดําพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชา
“ สัมภาระถูกโหลดไปใต้ท้องเครื่องแล้ว ” หยางโปพูดขึ้นมาอีกครั้ง
ชายคนนั้นจ้องมองหยางโปอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ “ อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน ส่งกระบี่หยกมา
ลัวย่าวหัวดูเหมือนจะตกใจกลัวเมื่อตกอยู่ภายใต้กระบอกปืน แต่เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงกระบี่หยก เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้าหยางโปและเบิกตากว้าง
หยางโปพยักหน้าให้เล็กน้อย ในที่สุดก็ยืนยันได้แล้วว่า หยวนเฉิงเฟยส่งคนมา !
“ ฉันจะเอามันออกมาเดียวนี้” หยางโปพูด และในขณะที่พูดอยู่นั้น เขาก็ล้วงเข้าไปในอก
หยางเต๋อเชิงที่นั่งอยู่ด้านข้าง มองดูทั้งสองคนนั้น ด้วยตัวที่สั่นเทาเล็กน้อย เขากลัวมาก
เพราะกลัวว่าหยวนเฉิงเฟยจะมาตัดรากถอนโคน !
หยางโปเหลือบมองชายชุดดํา มือของเขาก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าด้านใน จากนั้นเขาก็ล้วงหยิบของในกระเป๋าออกมาแล้วโยนมันออกไปอย่างรวดเร็ว !
ด้ายเงินสองเส้นถูกโยนทิ้งออกไปและฟาดไปที่แขนของชายชุดดําสองคนนั้นโดยตรง” อ๊าก !
ทั้งสองคนร้องออกมาอย่างตกใจเกือบพร้อมกัน มือที่ล้วงอยู่ในเสื้อผ้าร่วงตกลงมาตาม
แม้แต่ปืนพกสองกระบอกก็ตกลงมาบนพื้นเช่นกัน !
ผู้โดยสารที่นั่งอยู่รอบๆ สังเกตเห็นสถานการณ์ทางนี้นานแล้ว เมื่อเห็นปืนพกตกลงมาบนพื้น ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ !
ที่เกิดเหตุเกิดความวุ่นวายโกลาหลขึ้น ชายผิวขาวชาวอเมริกันผู้มากประสบการณ์รีบเอามือกุมศีรษะคุกเข่าลง คนจีนที่ไร้ประสบการณ์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและพากันวิ่งวุ่นไปหมด !
ลัวย่าวหัวตอบสนองอย่างรวดเร็ว ในขณะที่หยางโปลงมือ ก็ได้พุ่งตัวไปข้างหน้าคว้าแขนของชายชุดดําไว้ด้วยมือข้างหนึ่งแล้วเตะเข้าไปทันที!
หยางโปลุกขึ้นตาม และคว้าอีกคนไว้ มือทั้งสองข้างทุบไปบนไหล่อย่างแรงจนเอาชนะอีกคน
เห็นได้ชัดว่าลัวยาวหัวเคลื่อนไหวได้ช้ากว่า เขาจะเข้าไปชกต่อยกับคู่ต่อสู้อยู่หลายครั้ง
แต่หยางเต่อเชิงลอบโจมตีก่อน ถึงเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ !
ทั้งสองต่างกดชายชุดดําลงบนพื้นแล้ว เวลานี้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเพิ่งจะวิ่งกรูกันเข้ามาช่วยพวกเขามัดทั้งสองไว้ด้วยเชือกแล้วพาพวกเขาไปที่ห้องโดยสารด้านหน้า
เมื่อปืนพกถูกยึด ทุกคนต่างแยกย้ายกลับไปนั่งตามที่นั่งตัวเอง หยางโปทั้งสองเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่ก่อให้เกิดความสูญเสียใดๆ นี้ทําให้ทุกคนชื่นชมไม่ขาดปาก
แม้ว่าเรื่องจะผ่านไปได้สักพักแล้ว แต่หลายคนก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่หาย และพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ไม่หยุด
ลัวย่าวหัวนั่งลงบนที่นั่งของเขาและมองไปข้างหน้า “ หยวนเฉิงเฟย เขาจําเป็นต้องทําถึงขนาดนี้เลยหรือไง ? ”
หยางโปพยักหน้า ” เขาจําเป็นต้องทําถึงขนาดนี้ “ ลัวย่าวหัวไม่เข้าใจ “ เพื่อกระบหยก ?
กระบี่หยกเล่มนั้นมีประโยชน์อะไร ? “
“ กระบี่หยกมีประโยชน์ต่อหยวนเฉิงเฟยมาก มันสามารถเร่งการฝึกฝนให้เร็วขึ้นได้ ” หยางโปกล่าว
ลัวย่าวหัวเหลือบมองหน้าหยางโป หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ” ที่นายฝึกฝนอยู่ สอนฉันได้ไหม
หยางโปนิ่งอึ้งไป อันที่จริงเขาคิดมาตลอดว่าลัวยาวหัวจะต้องถามคําถามนี้แน่ แต่แค่ลัวย่าวหัวไม่เคยถามคําถามนี้เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้อธิบาย ตอนนี้และแล้วในที่สุดลัวย่าวหัวก็อดที่จะถามออกมาไม่ได้ มันทําให้เขารู้สึกค่อนข้างลําบากใจ
“ เรื่องนี้ ฉันต้องคุยกับอวี่เหวินก่อน ” หยางโปกล่าว “ ฉันคิดว่าเขาอาจจะไม่เห็นด้วย”
แม้ว่าลัวย่าวหัวจะคาดการณ์ไว้นานแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย “ ถ้างั้นก็ช่างเถอะ
นายก็อย่ารู้สึกลําบากใจไปเลย”
“ รอลงจากเครื่องบินก่อน ฉันจะโทรหาอวี่เหวินดู ” หยางโปกล่าว
ลัวยาวหัวพยักหน้า “ ในเมื่อกระบี่หยกมีความสําคัญขนาดนี้ หยวนเฉิงเฟยไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ แน่ เขาคงไม่เตรียมการอีกกลุ่มไว้หรอกนะ “
หยางโปมองไปรอบๆ “ คงไม่หรอกมั้ง ? ”
“ ระวังอย่างให้เกิดอะไรผิดพลาด พวกเราต้องระวังตัวกันหน่อย ” ลัวย่าวหัวกล่าว
หยางโปเห็นด้วยอย่างยิ่ง เขามองไปรอบๆ ดูเหมือนจะไม่มีใครในที่เกิดที่มีภัยอันตรายใดๆ
คนที่สวมชุดดําสองคนเมื่อสักครู่ ดูสะดุดตามาก หยางโปตรวจตราดูอย่างระมัดระวังอีกครั้ง
แต่ก็ไม่พบใครพกปืนอยู่อีก เขาถึงสบายใจ
“ น่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะ ” หยางโปกล่าว
ทันทีที่หยางโปพูดจบ ได้มีแอร์โฮสเตสสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอมีใบหน้ายิ้มแย้ม
แลดูสุภาพอ่อนโยนมาก “ สวัสดี สุภาพบุรุษทั้งสองท่าน ”
“ สวัสดี” ลัวย่าวหัวเกิดสนใจขึ้นมาทันที
แอร์โฮสเตสสาวสวมชุดเดรสสีแดง สวมถุงน่องสีดํา หุ่นดี หน้าตาสะสวย เธออมยิ้มเล็กน้อย
“ คุณสุภาพบุรุษทั้งสองท่าน ต้องการเครื่องดื่มหรือน้ำาเปล่าไหม ?”
ลัวย่าวหัวยิ้มและส่ายหน้า “ รบกวนสาวงามแล้ว ขอบคุณมาก พวกเราไม่ต้องการ”
“ไม่เป็นไร คุณสุภาพบุรุษ เดี๋ยวฉันจะยกมาให้ ” แอร์โฮสเตสสาวตอบ
หยางโปหันไปมองหน้าแอร์โฮสเตส “ ไม่ต้องลําบาก ขอบคุณมาก”
แอร์โฮสเตสสาวถึงได้หยุดการกระทํา เธอยิ้มแล้วพูดว่า ” สุภาพบุรุษทั้งสองท่าน คือแบบนี้นะ ผู้ร้ายสองคนเมื่อสักครู่ถูกพวกเราจับตัวเอาไว้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นกัปตันของเราก็ได้ทําการสอบปากคําเบื้องต้นไปแล้วเช่นกัน พบว่าเป้าหมายของพวกเขาเป็นกระเป๋าสัมภาระของสุภาพบุรุษทั้งสองท่าน กัปตันทําเพื่อผลประโยชน์ของสุภาพบุรุษทั้งสอง หวังว่าคุณสุภาพบุรุษทั้งสอง ท่านจะนํากระเป๋าสัมภาระไปไว้ในห้องผู้โดยสารด้านหน้าแบบนี้จะมีความปลอดภัยมากขึ้น”
หยางโปมองหน้าแอร์โฮสเตสสาว “ พวกคุณต้องการช่วยพวกเราดูแลกระเป๋าใช่ไหม ? ”
