หยางโปหันกลับมามองเหยียนหรูหยู ” ผมจะเอากุญแจให้ เดี๋ยวคุณกลับไปที่ห้องก่อน ผมจะไปเคลียร์ธุระสักหน่อย ”
เหยียนหรูหยูมองหน้าหยางโป ส่ายหน้าและกล่าวว่า ” ฉันจะไปกับคุณด้วย ”
“ ไม่ต้อง คุณเป็นผู้หญิง ไปแล้วมันจะไม่สะดวก ” หยางโปกล่าว
เหยียนหรูหยูส่ายหน้า “ ใช่เหรอ ? ฉันคิดว่าไปกับคุณมันจะดีกว่า ”
“ ไม่จำเป็น ไม่จำเป็นจริงๆ มันอันตรายเกินไป ผมกังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณ ” หยางโปกล่าว
เหยียนหรูหยูมองหยางโปขึ้นลง ” ทำอย่างกับคุณไปเองแล้วจะปลอดภัยงั้นแหละ ? หรือว่าคุณเอาชนะฉันได้ ? ”
หยางโปอ้าปากค้างไปทันที เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับผู้หญิงแบบนี้ เขาไม่มีแรงสู้ด้วยจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสักครู่ตอนที่เหยียนหรูหยูเพิ่งจะเอาชนะเขามาได้อย่างง่ายดายมันทำให้เขาพูดไม่ออกไปเลยทีเดียว !
“ ถ้างั้นก็ได้ เดี๋ยวคุณไปกับผม แต่เมื่อไปถึงแล้ว คุณอย่าพูดอะไรนะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง
ตกลงไหม ? ” หยางโปถาม
เหยียนหรูหยูไม่ค่อยจะพอใจ แต่ก็ยังพยักหน้าและตอบไปว่า ” คุณนี่มันน่ารำคาญจริงๆ ! ”
หยางโปหัวเราะ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก
ทั้งสองไม่ได้กลับไปที่ห้อง แต่ตรงไปยังห้องใต้ดินเลย ขับรถและรีบมุ่งหน้าไปที่ร้านขายโบราณวัตถุ
หยางโปเหลือบมองเหยียนหรูหยู เมื่อเห็นว่าเธอสวมชุดเดรสขาวนี้อยู่ตลอด ดูเหมือนว่าเขาจะจำได้ว่าตอนนั้นชุดนี้ยังไม่ได้ซัก
เมื่อเห็นหยางโปเอาแต่จ้องมองที่ชุดของเธอ เหยียนหรูหยูก็หันไปถลึงตาใส่เขา
หยางโปยิ้มและเอ่ยถาม “ ผมแค่อยากจะถามหน่อยว่าชุดนี้คุณไม่จำเป็นต้องซักเหรอ ? ”
หยางโปแค่มีความคิดผิดแปลกแหวกแนวไปเท่านั้น จึงหลุดปากถามออกไป คิดไม่ถึงว่า
เหยียนหรูหยูจะพยักหน้าให้ “ ชุดเดรสตัวนี้ไม่จำเป็นต้องซัก ”
หยางโปถึงกับตกตะลึง พวงมาลัยรถถึงกับสะดุดเอียงตัวไปเล็กน้อย เขาหันไปมองหน้า
เหยียนหรูหยู “ ชุดเดรสขาวขนาดนี้ ทำไมถึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องซักทำความสะอาดล่ะ ? ”
“ เพราะมันจะไม่มีวันสกปรก ! ” เหยียนหรูหยูตอบ.ไอรีนโนเวล
เธอดูไม่เต็มใจที่จะอธิบายรายละเอียดสักเท่าไร พูดเพียงประโยคเดียว และไม่พูดอะไรมากอีก
หยางโปเหลือบมองเหยียนหรูหยูอีกครั้งโดยที่ไม่พูดอะไร เสื้อผ้าชุดหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องซักทำความสะอาด มันทำให้เขานึกถึงครั้งหนึ่งที่ตัวเองเคยได้รับชุดเฉินสุ่ยเฉวี่ยน แค่เปียกน้ำเท่านั้นมันก็จะทำให้คนรอบข้างเขารู้สึกเย็นสบาย แต่เสื้อตัวนี้ กลับไม่จำเป็นต้องซักทำความสะอาดเลย
มันมหัศจรรย์มากเกินไป
แต่ยังไงก็ตาม หลังจากแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง รถก็แล่นมาถึงนอกร้านขายโบราณวัตถุแล้ว
พอหยางโปลงจากรถก็มองเห็นว่าร้านขายของโบราณวัตถุเปิดอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นอักษรสามตัว สืออี๋ถางถูกแขวนไว้ที่เดิมใหม่แล้ว แต่อักษรทั้งสามนั้นเขียนได้ไม่ดีนัก ดูค่อนข้างบิดเบี้ยวน่าเกลียด
เวลานี้ มีผู้คนจำนวนมากรายล้อมอยู่นอกร้านขายของโบราณวัตถุแล้ว หลายคนต่างพากันมาเข้าแถวอยู่กันที่ด้านนอกร้านขายของโบราณวัตถุ บางคนถึงกับตะโกนเข้าไปในร้านว่า
“ เถ้าแก่หยาง ทำไมถึงเปลี่ยนไปล่ะ ? ”
“ เฮ้เฮ้ น้องชายของผมมีธุระ เลยใช้ให้ผมกับพ่อมาช่วยสองสามวัน ทุกท่านไม่ต้องกังวลไปต่อแถวเดินเข้าไปข้างใน โบราณวัตถุพวกนี้โดนหยางโปซื้อมาจากทุกที่ทั่วประเทศ หยางโปของเราทำธุรกิจ ไม่หลอกลวงทั้งคนชราและเด็ก ซื่อสัตย์สุจริตและมีศักดิ์ศรี ทุกท่านวางใจได้ ! ”
หยางโปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองดูหยางหลางที่หันมือโบกออกมาข้างนอก ข้างร้านยังมีป้ายขนาดใหญ่สองสามป้าย ” ยินดีฉลองการเปิดร้านใหม่ ” และ ” วันเปิดร้านใหม่รับส่วนลด 50% ! ”
หยางโปจ้องมองไปในงานด้วยอารมณ์โมโหเดือดดาล เขาจำได้อย่างแม่นยำว่า ตอนที่เขาขนของออกไปจากร้าน พวกเขาพ่อลูกไม่ได้พูดแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าแค่ชั่วพริบตาพวกเขาจะเปิดร้านขายของโบราณวัตถุขึ้นมาใหม่อย่างไม่คาดฝัน และแม้แต่การออกแบบภายในร้านก็เกือบจะเหมือนกัน !
พวกเขาใช้ชื่อร้านขายของโบราณวัตถุมาเป็นเครื่องมือฉ้อโกง !
หยางโปเดินตรงไปด้านหน้า หยางหลางที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู เป็นคนแรกที่เห็นหยางโป
เขาตกใจจนรีบหันกลับไปมองพ่อทันที แต่เวลานี้พ่อหยางมัวแต่ยุ่งกับการเก็บเงินอยู่ มีหรือจะทันสังเกตเห็นเขา
หยางหลางรีบเบียดตัวออกมาจากฝูงชน เขาเข้าไปขวางหยางโปไว้ ” เสี่ยวโป แกมาได้ยังไง ?
จะกลับมาดูใช่ไหม ? ”
“ น้องชาย น้องชายที่แสนดีของฉัน ฉันรู้ว่าแกมีความห่วงใยร้านขายของโบราณวัตถุของแก
พ่อกับฉันเดาว่า แกเปิดร้านมานานหลายปีแล้ว จะต้องคิดกลับมาเปิดใหม่ขึ้นมาอีกครั้งอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเราคิดกันว่าสามารถช่วยให้แกสมหวังได้ แกดูสิ ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ?
ที่นี่ยอดเยี่ยมมากเลยใช่ไหม ? ”
หยางหลางยิ้มแย้ม พูดจาเรื่องไร้สาระหลอกลวงทั้งเพ เพื่อที่จะหาทางหลีกเลี่ยงให้ผ่านพ้นไป แต่หยางโปกลับไม่ใช่คนที่จะหลอกลวงได้ง่ายๆ สายตาของเขาจ้องไปที่หยางหลางเขม็ง
หยางหลางหัวเราะเบาๆ “ เสียวโป อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้สิ พวกเราครอบครัวเดียวกัน
เงินที่หามาได้ ไม่ใช่ใช้ร่วมกันหรือยังไง ? แกก็รู้ พ่อติดหนี้แกมาตลอด ดังนั้นเลยคิดมาตลอดว่าจะหาเงินให้ได้สักหน่อย เพื่อซื้อห้องชุดให้แกที่จินหลิง จะเป็นการดีที่สุดคือจะได้เตรียมเงินสินสอดในวันแต่งงานให้แกไง ! ”
หยางโปจ้องหน้าหยางหลางเขม็ง ” อ้อ ใช่เหรอ ? คือจะช่วยเตรียมไว้ให้ฉันหรือช่วยเตรียมไว้ให้นายกันแน่ล่ะ ? ”
หยางหลางแลดูสีหน้าอึดอัดใจมาก “ แน่นอน ช่วยเตรียมไว้ให้แกไง ! ”
หยางโปส่ายหัว “ ในเมื่อช่วยเตรียมไว้ให้ฉัน ถ้างั้นก็อย่าเลย ฉันไม่ต้องการให้เขาเตรียมเงินสินสอดไว้ให้ ฉันหาเองได้ ”
หยางหลางนิ่งเงียบไปทันที “ ไม่ แกยังไม่ต้องรีบร้อนไป เงินสินสอดเตรียมไว้ให้ฉันนะ ”
หยางโปหันไปมองหน้าหยางหลาง ” ในเมื่อพวกคุณต้องการเปิดร้านขายของโบราณวัตถุ
ทำไมก่อนหน้านี้ไม่บอกฉัน ”
“ พวกเรายังไม่ทันบอกไง ? เดิมทีวางแผนไว้ว่าจะเปิดร้านปิ้งย่าง แต่ต่อมา คิดไปคิดมามันไม่คุ้มทุน เปิดร้านขายของโบราณวัตถุมันจะได้กำไรมากกว่า ” หยางหลางกล่าว
หยางโปส่ายหัว “ ทั้งหมดไม่ใช่แบบนี้ ! พวกคุณน่าจะวางแผนกันไว้นานแล้ว พวกคุณแอบอ้างเอาชื่อของฉันมาเปิดร้านขายของโบราณวัตถุ หลอกลวงผู้คนมากมาย ฉันไม่มีทางปล่อยให้พวกคุณเปิดมันต่อไปอีกแน่นอน ! ”
หยางหลางตกตะลึงไปเลยทีเดียว “ แกจะใจจืดใจดำแบบนี้จริงๆเหรอ ? เสี่ยวโป แกเป็นน้องชายของฉันนะ สายสัมพันธ์พี่น้องของพวกเราที่มีมาเป็นเวลาหลายปี นายยังจำช่วงที่แกลากฉันออกมาจากบ่อนได้ไหม ฉันรู้ว่าแกทำเพื่อฉัน อยากให้ฉันเปลี่ยนเป็นคนดี ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนตัวเองมาเป็นคนดีจริงๆแล้วไง กลับตัวกลับใจมาเป็นคนดีใหม่ แกให้โอกาสฉันสักครั้งไม่ได้เหรอ ? ”
หยางโปหันไปมองฝูงชน “ ถ้าฉันให้โอกาสนายครั้งหนึ่ง แล้วคนอื่นๆล่ะ ? นายเห็นไหม มีชายชราและหญิงชรามากมายอยู่ที่นี่ เงินออมทั้งชีวิตของพวกเขา มีไว้เพียงเพื่อซื้อของโบราณวัตถุของจริงเก็บไว้ให้ลูกหลาน แล้วพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ ? ”
“ เอาล่ะ พวกเราผิดไปแล้วจริงๆ แกมันคนมีคุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ ! ” หยางหลางกล่าวออกมาอย่างประชดประชัน
หยางโปเองก็หมดความอดทนนานแล้วเช่นกัน เขาถอนหายใจด้วยความไม่พอใจ เดินไปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน และตะโกนเสียงดังออกมาว่า ” ผมคือหยางโป อดีตเถ้าแก่ของร้านสืออี๋ถาง
ตอนนี้ผมอยากจะบอกทุกคนว่าร้านนี้… ”
“ เสี่ยวโป นั่นแกจะทำอะไร ? ” พ่อหยางสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวด้านนอกก็ยืนขึ้น แต่เมื่อเขาได้ยินหยางโปกำลังจะเปิดเผยทุกอย่างในร้าน เขาก็มีสีหน้าโกรธเดือดดาลขึ้นมาทันที
“ นี่แกกำลังจะทำอะไร ? แกเป็นคนเปิดร้านนี้เอง ในเมื่อแกขอให้เรามาช่วยแกดูแล แต่ตอนนี้แกคิดจะขับไสไล่ส่งเราไปงั้นเหรอ ? ” พ่อหยางตำหนิอย่างรุนแรง
ทุกคนที่เกิดเหตุต่างหันไปมองที่หยางโป อันที่จริง ส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ไม่รู้จักหยางโปกัน หรือแม้แต่ได้ยินชื่อของเขามาก่อน แต่ทันทีที่ได้ข่าวว่าสืออี๋ถางเปิดร้าน ถึงได้พากันมาที่นี่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้น !
หยางโปหันกลับมามองเหยียนหรูหยู ” ผมจะเอากุญแจให้ เดี๋ยวคุณกลับไปที่ห้องก่อน ผมจะไปเคลียร์ธุระสักหน่อย ”
เหยียนหรูหยูมองหน้าหยางโป ส่ายหน้าและกล่าวว่า ” ฉันจะไปกับคุณด้วย ”
“ ไม่ต้อง คุณเป็นผู้หญิง ไปแล้วมันจะไม่สะดวก ” หยางโปกล่าว
เหยียนหรูหยูส่ายหน้า “ ใช่เหรอ ? ฉันคิดว่าไปกับคุณมันจะดีกว่า ”
“ ไม่จำเป็น ไม่จำเป็นจริงๆ มันอันตรายเกินไป ผมกังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณ ” หยางโปกล่าว
เหยียนหรูหยูมองหยางโปขึ้นลง ” ทำอย่างกับคุณไปเองแล้วจะปลอดภัยงั้นแหละ ? หรือว่าคุณเอาชนะฉันได้ ? ”
หยางโปอ้าปากค้างไปทันที เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับผู้หญิงแบบนี้ เขาไม่มีแรงสู้ด้วยจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสักครู่ตอนที่เหยียนหรูหยูเพิ่งจะเอาชนะเขามาได้อย่างง่ายดายมันทำให้เขาพูดไม่ออกไปเลยทีเดียว !
“ ถ้างั้นก็ได้ เดี๋ยวคุณไปกับผม แต่เมื่อไปถึงแล้ว คุณอย่าพูดอะไรนะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง
ตกลงไหม ? ” หยางโปถาม
เหยียนหรูหยูไม่ค่อยจะพอใจ แต่ก็ยังพยักหน้าและตอบไปว่า ” คุณนี่มันน่ารำคาญจริงๆ ! ”
หยางโปหัวเราะ แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก
ทั้งสองไม่ได้กลับไปที่ห้อง แต่ตรงไปยังห้องใต้ดินเลย ขับรถและรีบมุ่งหน้าไปที่ร้านขายโบราณวัตถุ
หยางโปเหลือบมองเหยียนหรูหยู เมื่อเห็นว่าเธอสวมชุดเดรสขาวนี้อยู่ตลอด ดูเหมือนว่าเขาจะจำได้ว่าตอนนั้นชุดนี้ยังไม่ได้ซัก
เมื่อเห็นหยางโปเอาแต่จ้องมองที่ชุดของเธอ เหยียนหรูหยูก็หันไปถลึงตาใส่เขา
หยางโปยิ้มและเอ่ยถาม “ ผมแค่อยากจะถามหน่อยว่าชุดนี้คุณไม่จำเป็นต้องซักเหรอ ? ”
หยางโปแค่มีความคิดผิดแปลกแหวกแนวไปเท่านั้น จึงหลุดปากถามออกไป คิดไม่ถึงว่า
เหยียนหรูหยูจะพยักหน้าให้ “ ชุดเดรสตัวนี้ไม่จำเป็นต้องซัก ”
หยางโปถึงกับตกตะลึง พวงมาลัยรถถึงกับสะดุดเอียงตัวไปเล็กน้อย เขาหันไปมองหน้า
เหยียนหรูหยู “ ชุดเดรสขาวขนาดนี้ ทำไมถึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องซักทำความสะอาดล่ะ ? ”
“ เพราะมันจะไม่มีวันสกปรก ! ” เหยียนหรูหยูตอบ.ไอรีนโนเวล
เธอดูไม่เต็มใจที่จะอธิบายรายละเอียดสักเท่าไร พูดเพียงประโยคเดียว และไม่พูดอะไรมากอีก
หยางโปเหลือบมองเหยียนหรูหยูอีกครั้งโดยที่ไม่พูดอะไร เสื้อผ้าชุดหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องซักทำความสะอาด มันทำให้เขานึกถึงครั้งหนึ่งที่ตัวเองเคยได้รับชุดเฉินสุ่ยเฉวี่ยน แค่เปียกน้ำเท่านั้นมันก็จะทำให้คนรอบข้างเขารู้สึกเย็นสบาย แต่เสื้อตัวนี้ กลับไม่จำเป็นต้องซักทำความสะอาดเลย
มันมหัศจรรย์มากเกินไป
แต่ยังไงก็ตาม หลังจากแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง รถก็แล่นมาถึงนอกร้านขายโบราณวัตถุแล้ว
พอหยางโปลงจากรถก็มองเห็นว่าร้านขายของโบราณวัตถุเปิดอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นอักษรสามตัว สืออี๋ถางถูกแขวนไว้ที่เดิมใหม่แล้ว แต่อักษรทั้งสามนั้นเขียนได้ไม่ดีนัก ดูค่อนข้างบิดเบี้ยวน่าเกลียด
เวลานี้ มีผู้คนจำนวนมากรายล้อมอยู่นอกร้านขายของโบราณวัตถุแล้ว หลายคนต่างพากันมาเข้าแถวอยู่กันที่ด้านนอกร้านขายของโบราณวัตถุ บางคนถึงกับตะโกนเข้าไปในร้านว่า
“ เถ้าแก่หยาง ทำไมถึงเปลี่ยนไปล่ะ ? ”
“ เฮ้เฮ้ น้องชายของผมมีธุระ เลยใช้ให้ผมกับพ่อมาช่วยสองสามวัน ทุกท่านไม่ต้องกังวลไปต่อแถวเดินเข้าไปข้างใน โบราณวัตถุพวกนี้โดนหยางโปซื้อมาจากทุกที่ทั่วประเทศ หยางโปของเราทำธุรกิจ ไม่หลอกลวงทั้งคนชราและเด็ก ซื่อสัตย์สุจริตและมีศักดิ์ศรี ทุกท่านวางใจได้ ! ”
หยางโปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองดูหยางหลางที่หันมือโบกออกมาข้างนอก ข้างร้านยังมีป้ายขนาดใหญ่สองสามป้าย ” ยินดีฉลองการเปิดร้านใหม่ ” และ ” วันเปิดร้านใหม่รับส่วนลด 50% ! ”
หยางโปจ้องมองไปในงานด้วยอารมณ์โมโหเดือดดาล เขาจำได้อย่างแม่นยำว่า ตอนที่เขาขนของออกไปจากร้าน พวกเขาพ่อลูกไม่ได้พูดแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าแค่ชั่วพริบตาพวกเขาจะเปิดร้านขายของโบราณวัตถุขึ้นมาใหม่อย่างไม่คาดฝัน และแม้แต่การออกแบบภายในร้านก็เกือบจะเหมือนกัน !
พวกเขาใช้ชื่อร้านขายของโบราณวัตถุมาเป็นเครื่องมือฉ้อโกง !
หยางโปเดินตรงไปด้านหน้า หยางหลางที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู เป็นคนแรกที่เห็นหยางโป
เขาตกใจจนรีบหันกลับไปมองพ่อทันที แต่เวลานี้พ่อหยางมัวแต่ยุ่งกับการเก็บเงินอยู่ มีหรือจะทันสังเกตเห็นเขา
หยางหลางรีบเบียดตัวออกมาจากฝูงชน เขาเข้าไปขวางหยางโปไว้ ” เสี่ยวโป แกมาได้ยังไง ?
จะกลับมาดูใช่ไหม ? ”
“ น้องชาย น้องชายที่แสนดีของฉัน ฉันรู้ว่าแกมีความห่วงใยร้านขายของโบราณวัตถุของแก
พ่อกับฉันเดาว่า แกเปิดร้านมานานหลายปีแล้ว จะต้องคิดกลับมาเปิดใหม่ขึ้นมาอีกครั้งอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเราคิดกันว่าสามารถช่วยให้แกสมหวังได้ แกดูสิ ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ?
ที่นี่ยอดเยี่ยมมากเลยใช่ไหม ? ”
หยางหลางยิ้มแย้ม พูดจาเรื่องไร้สาระหลอกลวงทั้งเพ เพื่อที่จะหาทางหลีกเลี่ยงให้ผ่านพ้นไป แต่หยางโปกลับไม่ใช่คนที่จะหลอกลวงได้ง่ายๆ สายตาของเขาจ้องไปที่หยางหลางเขม็ง
หยางหลางหัวเราะเบาๆ “ เสียวโป อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้สิ พวกเราครอบครัวเดียวกัน
เงินที่หามาได้ ไม่ใช่ใช้ร่วมกันหรือยังไง ? แกก็รู้ พ่อติดหนี้แกมาตลอด ดังนั้นเลยคิดมาตลอดว่าจะหาเงินให้ได้สักหน่อย เพื่อซื้อห้องชุดให้แกที่จินหลิง จะเป็นการดีที่สุดคือจะได้เตรียมเงินสินสอดในวันแต่งงานให้แกไง ! ”
หยางโปจ้องหน้าหยางหลางเขม็ง ” อ้อ ใช่เหรอ ? คือจะช่วยเตรียมไว้ให้ฉันหรือช่วยเตรียมไว้ให้นายกันแน่ล่ะ ? ”
หยางหลางแลดูสีหน้าอึดอัดใจมาก “ แน่นอน ช่วยเตรียมไว้ให้แกไง ! ”
หยางโปส่ายหัว “ ในเมื่อช่วยเตรียมไว้ให้ฉัน ถ้างั้นก็อย่าเลย ฉันไม่ต้องการให้เขาเตรียมเงินสินสอดไว้ให้ ฉันหาเองได้ ”
หยางหลางนิ่งเงียบไปทันที “ ไม่ แกยังไม่ต้องรีบร้อนไป เงินสินสอดเตรียมไว้ให้ฉันนะ ”
หยางโปหันไปมองหน้าหยางหลาง ” ในเมื่อพวกคุณต้องการเปิดร้านขายของโบราณวัตถุ
ทำไมก่อนหน้านี้ไม่บอกฉัน ”
“ พวกเรายังไม่ทันบอกไง ? เดิมทีวางแผนไว้ว่าจะเปิดร้านปิ้งย่าง แต่ต่อมา คิดไปคิดมามันไม่คุ้มทุน เปิดร้านขายของโบราณวัตถุมันจะได้กำไรมากกว่า ” หยางหลางกล่าว
หยางโปส่ายหัว “ ทั้งหมดไม่ใช่แบบนี้ ! พวกคุณน่าจะวางแผนกันไว้นานแล้ว พวกคุณแอบอ้างเอาชื่อของฉันมาเปิดร้านขายของโบราณวัตถุ หลอกลวงผู้คนมากมาย ฉันไม่มีทางปล่อยให้พวกคุณเปิดมันต่อไปอีกแน่นอน ! ”
หยางหลางตกตะลึงไปเลยทีเดียว “ แกจะใจจืดใจดำแบบนี้จริงๆเหรอ ? เสี่ยวโป แกเป็นน้องชายของฉันนะ สายสัมพันธ์พี่น้องของพวกเราที่มีมาเป็นเวลาหลายปี นายยังจำช่วงที่แกลากฉันออกมาจากบ่อนได้ไหม ฉันรู้ว่าแกทำเพื่อฉัน อยากให้ฉันเปลี่ยนเป็นคนดี ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนตัวเองมาเป็นคนดีจริงๆแล้วไง กลับตัวกลับใจมาเป็นคนดีใหม่ แกให้โอกาสฉันสักครั้งไม่ได้เหรอ ? ”
หยางโปหันไปมองฝูงชน “ ถ้าฉันให้โอกาสนายครั้งหนึ่ง แล้วคนอื่นๆล่ะ ? นายเห็นไหม มีชายชราและหญิงชรามากมายอยู่ที่นี่ เงินออมทั้งชีวิตของพวกเขา มีไว้เพียงเพื่อซื้อของโบราณวัตถุของจริงเก็บไว้ให้ลูกหลาน แล้วพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ ? ”
“ เอาล่ะ พวกเราผิดไปแล้วจริงๆ แกมันคนมีคุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ ! ” หยางหลางกล่าวออกมาอย่างประชดประชัน
หยางโปเองก็หมดความอดทนนานแล้วเช่นกัน เขาถอนหายใจด้วยความไม่พอใจ เดินไปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน และตะโกนเสียงดังออกมาว่า ” ผมคือหยางโป อดีตเถ้าแก่ของร้านสืออี๋ถาง
ตอนนี้ผมอยากจะบอกทุกคนว่าร้านนี้… ”
“ เสี่ยวโป นั่นแกจะทำอะไร ? ” พ่อหยางสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวด้านนอกก็ยืนขึ้น แต่เมื่อเขาได้ยินหยางโปกำลังจะเปิดเผยทุกอย่างในร้าน เขาก็มีสีหน้าโกรธเดือดดาลขึ้นมาทันที
“ นี่แกกำลังจะทำอะไร ? แกเป็นคนเปิดร้านนี้เอง ในเมื่อแกขอให้เรามาช่วยแกดูแล แต่ตอนนี้แกคิดจะขับไสไล่ส่งเราไปงั้นเหรอ ? ” พ่อหยางตำหนิอย่างรุนแรง
ทุกคนที่เกิดเหตุต่างหันไปมองที่หยางโป อันที่จริง ส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ไม่รู้จักหยางโปกัน หรือแม้แต่ได้ยินชื่อของเขามาก่อน แต่ทันทีที่ได้ข่าวว่าสืออี๋ถางเปิดร้าน ถึงได้พากันมาที่นี่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้น !
