เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 276

ตอนที่276 ติดกับดัก

ซูหนีเหล่ตามอง ” แกนี่เอง ! “

ฉินโถวเดินเข้ามา ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ซูหนี ใบหน้าของเขาดูเยือกเย็นดุดัน ” แกยังจำฉันได้ แต่หลายปีมานี้ทุกช่วงเวลาในหัวของฉันยังคงนึกถึงแก ! “

ซูหนีหัวเราะเบาๆ ” เป็นเวลาหลายปีแล้วและความเกลียดชังก็ควรจะลดลง “

” เหลวไหล ! ” ฉินโถวเดินเขาไปอย่างช้าๆแล้วกล่าวตำหนิ ” พ่อของฉันปฏิบัติต่อแกเหมือนมือและเท้า สาบานต่อทะเลและภูเขาว่าจะรักกันชั่วฟ้าดินสลาย มีความมั่นคงร่ำรวย พี่ชายของฉันปฏิบัติต่อแกไม่ต่างจากพ่อ แล้วแกทำกับเขายังไง ? ไอ้เดรัชฉาน ! “

พูดจบ ฉินโถวก็เร่งฝีเท้าของเขาและเดินไปข้างหน้า

ซูหนีถอยห่างออกไป เขาหนีและรีบเร่งอย่างมาก เขาขว้างขวดเหล้า แล้วเดินถอยสองสามก้าวเข้าประตูไป และปิดประตูดัง ” ปัง “

ฉินโถวก้าวไปข้างหน้าและกระแทกประตู ดูเหมือนประตูที่ทรุดโทรมนั้นจะแข็งแกร่งมาก จนเขาไม่สามารถเปิดประตูออกได้

” มีขวานอยู่ตรงนั้น ” ลัวย่าวหัวชี้ไปที่มุมบ้าน

ฉินโถวรีบวิ่งไปเอาขวาน จามขวานไปที่กลางประตูทำให้ประตูเปิดออกทันที

ฉินโถวเดินถือขวานเข้าไป ทันใดนั้นหยางโปก็รู้สึกกังวลขึ้นมา ” จะฆ่าเขาไหม ? “

” แน่นอน ” หลู่ตงซิงกล่าว ” ฉันเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสามพ่อลูกตระกูลฉินมาก่อน แค่เพียงในเวลาที่เจอเขาฉินฟู่จื่อเป็นเพียงคนเดียวที่คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้ ! “

” ตาแก่นี่ชั่วร้ายจริงๆ ! ” ลัวย่าวหัวกล่าวขณะที่เขาหยิบขวดเหล้าที่ซูหนีทิ้งเอาไว้ ” มีปัญหาเกี่ยวกับขวดเหล้านี้รึเปล่า ? “

” อย่าเปิดมัน กลับไปแล้วค่อยทดลอง ! ” หยางโปกล่าว

ลัวย่าวหัวพยักหน้า ” ก็ได้ “

ยังไงก็ตาม เขาตอบสนองทันทีและวางขวดลงบนพื้น ” ฉันมักจะรู้สึกว่าชายชรานั้นชั่วร้าย ขวดนี้เลยไม่สามารถสัมผัสได้ “

พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่ห้อง ” ปัง “เสียงกระแทกประตูครึ่งหนึ่งที่ไม่ได้เปิดออก

ลัวย่าวหัว ตกตะลึงแล้วอุทาน ” มีประตูหลังอยู่ที่นี่ ! “

หยางโปและคนอื่นๆ ไม่ได้ยินเสียงการต่อสู้ข้างใน พวกเขาคิดว่าฉินโถวสามารถทำได้สำเร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องของ ลัวย่าวหัว หยางโปจึงรีบเข้าไปดู

หลังจากเข้าไปในบ้าน เขาเห็นงานแกะสลักไม้ที่มีธูปดำอยู่กลางบ้านและด้านล่างของงานแกะสลักเป็นประตู เล็กๆ ที่มีความสูงหนึ่งเมตรและกว้างครึ่งเมตรที่ทะลุไปด้านหลัง

ลัวย่าวหัว ก้มหัวและเดินทะลุไปทางด้านหลัง

ตาอ้วนหลิวก็ก้มลงตามไป หยางโปมองเข้าไปในห้องแล้วเห็นว่าการตกแต่งนั้นเรียบง่ายมาก มีเก้าอี้ไม้และชุดน้ำชาวางอยู่บนโต๊ะ ด้านข้างมีเตียงพร้อมทีวี ทุกอย่างมันดูเรียบง่ายและธรรมดามาก

แต่เมื่อหยางโปมองไปอย่างใกล้ชิด พบว่าเตียงไม้ที่อยู่ด้านข้างเป็นเตียงไม้ชิงชัน ลักษณะภายนอกของโต๊ะ ไม่ได้ทาสี แสดงให้เห็นลายไม้ชิงชังที่เด่นชัดขึ้น ชุดน้ำชาชุดนั้น กลายเป็นว่า เป็นชุดน้ำชาสีน้ำเงินและสีขาวที่ทำขึ้นในสมัยจักรพรรดิคังซีแห่งราชวงศ์ชิง ครบชุดสมบูรณ์ !

หยางโปรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นผ้าลายดอกไม้สีฟ้าตกลงมาอยู่ข้างเขา เขาเดินเข้าไปเปิดผ้าลายดอกไม้สีฟ้าและเห็นกล่องพัสดุ มีตัวอักษรภาษาอังกฤษอยู่บนกล่อง เวลานั้นชั่งน่าประหลาดใจจริงๆ

หลู่ตงซิงก้มหน้าลงตั้งใจที่จะทะลุผ่านเข้าไป เมื่อเห็นหยางโปเดินไป ก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา ยิ่งเมื่อเขาพบว่าหยางโปกำลังยกกล่องใต้ผ้าปูที่นอนขึ้นมาก็ตกใจ ” ปาเต็ก ฟิลิปป์ วาเชอรอง คองสตองแตง คาลวิน ไรอัน …”

หยางโปจ้องมองแล้วเปิดกล่องปาเต็ก ฟิลิปป์ ที่อยู่ตรงหน้าเห็นนาฬิกาที่ฝังเพชรสีทองอยู่ข้างในกล่อง

เปิดกล่องวาเชอรอง คองสตองแตงก็มีนาฬิกาอยู่ข้างในด้วย ! แต่ในกล่อง คาลวิน ไรอัน ว่างเปล่า

หยางโปหันไปมองหลู่ตงซิง หลู่ตงซิงหัวเราะขึ้น ” นี่คือแบรนด์ชุดชั้นใน “

หยางโปตกตะลึงและโยนกล่องทิ้งลง ” ซูหนีนี้ร้ายกาจจริงๆ ! “

” พวกเรารีบไปกันเถอะ ! ” หยางโปพูด

วิ่งออกจากหลังบ้านเป็นซอยแคบๆ ในซอยสองข้างทางเชื่อมต่อกันด้วยสนามของชาวบ้านที่อยู่อาศัยในหมู่บ้าน ไม่มีประตูทางออกในซอย มีแค่ตรงไปข้างหน้าได้อย่างเดียวเท่านั้น !

หยางโปวิ่งออกไป ก็เห็นซูหนีกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ โดยถูกฉินโถวจ่อปืนไปที่หน้าผาของเขา พวกเขาเผชิญหน้ากัน โดยมีลัวย่าวหัวและตาอ้วนหลิวยืนอยู่ห่างๆ

วิ่งไปหอบไป หยางโปกำลังจะเอ่ยปากกล่าว แต่ก็ได้ยินฉินโถวกล่าว ” ฉันจะไม่ให้โอกาสแกอีกแล้ว ! “

” ปัง ! ปัง ! “

เสียงปืนดังสองนัดติดกัน หยางโปตกตะลึงจนตาค้าง เขาเห็นซูหนีถูกยิงเข้าที่กลางหัวใจ

การแก้แค้นของฉินโถวได้สำเร็จลงแล้ว เขาคุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้และหัวเราะ

บรรยากาศรอบๆเงียบสงัด สายลมพัดผ่านเข้ามา ทำให้หยางโปสั่นสะท้าน

เสียงปืนดังขึ้นมาได้ครู่หนึ่ง ชาวบ้านจู่ๆ ก็เร่งรีบและตื่นตระหนก พวกเขามองหาที่มาของเสียงปืน

ในที่สุดฉินโถวก็ยืนขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะแก่ขึ้นมาสิบปี เขาหลังค่อมลงแล้วเดินเซไปเซมา

เดินไปไม่ไกลจากซูหนี แล้วเขาก็หันมาหัวเราะ

คิดไม่ถึงเลย ซูหนีเงยหน้าขึ้นมามอง ฉินโถวกระโดดเอาเท้าลงอย่างแรง และวิ่งไปข้างหน้ากอดซูหนีแล้ววิ่งตรงไปยังหน้าผาทันที

และกระโดดลงไป คนสองคนเหมือนนกที่มีปีกที่หัก ตกลงไป

ชุยอี้ฝานและจ่าหม่าซั่วรีบวิ่งเข้ามา พวกเขาเห็นการกระโดดครั้งนี้ จ่าหม่าซั่วก็ล้มตัวลงมือจับไปที่หัวเข่าหายใจหืดหอบ

ถามเป็นระยะๆ ” ทั้งสอง … ทั้งสองคนคือใคร “

” หนึ่งในนั้นคือซูหนีในหมู่บ้านชื่อสุ่ย ” หลู่ตงซิงอธิบาย

” อะไรนะ ? ” จ่าหมาซั่วตกใจ เขาหันไปมองหลู่ตงซิง ” เขาคือ…คือซูหนีเหรอ ? “

หลู่ตงซิงพยักหน้า

จ่าหม่าซั่วตบต้นขาเบาๆ ” ยังไม่หนีไปอีก ! จะรอการโดนล้อมเหรอ ? “

หยางโปและคนอื่นๆ มีปฏิกิริยา สถานะของชูหนีในหมู่บ้านนั้นสูงมากจริงๆ แล้วเมื่อคนอื่นๆ ในหมู่บ้านรู้ว่าซูหนี ถูกฆ่าตาย พวกเขาก็จะเกาะกลุ่มกันไว้ไม่ทิ้งห่าง

แต่เมื่อพวกเขาจะวิ่งออกไปทางประตูหลัง ก็เห็นว่าชาวบ้านในหมู่บ้านล้อมพวกเขาเอาไว้แล้ว ในมือของชาวบ้านกำลังจับจอบถือขวาน จ่าหม่าซั่วซึ่งกลัวที่จะเดินไปข้างหน้าจึงปิดประตูทันที

จ่าหม่าซั่วตะโกนออกมา ” พวกคุณจะทำอะไร ? “

” รีบส่งซูหนีออกมา ถ้าเขาไม่ออกมา วันนี้ก็จะไม่มีใครได้ออกไป ! ” ชาวบ้านข้างนอกตะโกน

ซูหนีไม่ได้อยู่ที่นี่ ” พวกคุณเข้ามาและตรวจสอบได้เลย ” จ่าหม่าซั่ว ” แต่พวกคุณต้องให้ความปลอดภัยกับพวกเราด้วย ! “

” ถ้าพวกคุณไม่ได้ทำอันตรายซูหนี พวกเราก็จะปล่อยพวกคุณออกไป ! “

ชุยอี้ฝานขมวดคิ้ว เขาหยิบมือถือออกมาแล้วโทรเรียกสำนักความมั่นคงสาธารณะ เหตุการณ์ในวันนี้ต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ไม่สำคัญว่าเขาจะอยู่ที่นี่ แต่หยางโปต้องไม่ถูกกักตัวเอาไว้ที่นี่ !

จ่าหม่าซั่วพยักหน้าให้ชุยอี้ฝานและตะโกนออกไปข้างนอก ” พวกคุณส่งตัวแทนเข้ามาได้เลย ! “

” ได้ ผมจะเข้าไป ! ” ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมา หยางโปมองไป พบว่าเขาก็คือเด็กหนุ่ม อากั๋ว !