ตอนที่ 121 : เกิดเรื่อง!!!
ชีวิตเริ่มกลับสู่ความสงบ
เจียงเฉินก็กลับไปทํางานส่งพัสดุต่อ!
เจียงเฉินเปิดระบบขึ้นมา [ค่าประสบการณ์ ระบบลงชื่อเข้าใช้ Lv1 (403500)]
เขาตื่นเต้นมากเพราะอีกไม่นานเขาก็จะได้เลื่อนระดับแล้ว!
เมื่อถึง LV2 เขาก็จะได้รับการเสริมพลังให้กับร่างกาย!
แมนชั่นหลงซิน หนึ่งในสถานที่ที่คุ้นเคย
ที่นี่เป็นจุดส่งพัสดุชิ้นสุดท้ายของวันนี้แล้ว เมื่อส่งเสร็จก็จบงานได้ทันที!
ลูกค้าที่เขามาส่งพัสดุให้ในวันนี้ก็เป็นคนรู้จักเช่นกัน และแฟนของเธอก็จะมาคอยมอบความรักให้เธอทุกๆวัน เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาจริงๆ!
ติ้ง ติ้ง ติ้ง~
เสียงกระดิ่งดังขึ้น
เจียงเฉินยิ้ม “คนสวย แฟนของเธอมาส่งพัสดุแล้วนะ”
วันนี้สาวสวยแต่งตัวและออกมามองดูเจียงเฉินอย่างเสน่หา
“เจียงเฉิน จริงๆแล้วฉันชอบนายมานานแล้ว ฉันคิดเรื่องนี้มาซักพักแล้ว แต่ฉันก็ยังข้ามผ่านมันไปไม่ได้ซักทีดังนั้นฉันเลยเลิกกับแฟนของฉันไปแล้ว”
“???”
เจียงเฉินตกตะลึงเขาเงียบไปซักพัก
“หืออออ ฉันอยากจะขอโทษกับเขา!”
เด็กสาวนั่งยองลงไปที่พื้นกอดเข่าร้องไห้ออกมา
“ฉันมันเป็นผู้หญิงเลว!”
“เขาดีกับฉันมาก แต่ตั้งแต่ที่ฉันพบนายใบหน้าของนายไม่เคยหายไปจากใจของฉันเลย!”
“ฉันอยากจะขอโทษเขาจริงๆ หือออ”
เมื่อมองไปที่เด็กสาวที่กําลังร้องไห้เจียงเฉินก็อดจะเห็นใจเธอไม่ได้จริงๆ
“จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอกนะ”
เจียงเฉินหยิบห่อกระดาษทิชชูออกมา เขาดึงออกมาให้เธอก่อนจะพูดออกมา “ฉันนะมีแฟนอยู่แล้วหลายคนนะ พวกเธอยังไม่รู้จักกันเองเลยด้วยซ้ำดังนั้นฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอกนะ
“ไม่! เจียงเฉินนายน่ะดีที่สุดแล้ว”
หญิงสาวส่ายหัวและร้องไห้และตะโกนออกมา “ต่อให้นายมีแฟนหลายคน ฉันก็เชื่อว่านายน่ะจริงใจต่อพวกเธออยู่แล้ว นายน่ะทั้งอ่อนโยนทั้งหล่อ ทั้งที่บ้านนายก็มีเงินแต่นายก็ยังทํางานส่งพัสดุอยู่เลย ในสายตาของฉันนายนะทั้งหล่อทั้งอ่อนโยน คนแบบนายน่ะไม่สามารถหาใครมาแทนที่ได้หรอกนะ!”
“มันก็แค่ฉันรู้ว่าฉันไม่เหมาะสมกับนาย! หือ~~~~~~~”
หยิงสาวร้องไห้ออกมาอีกครั้ง!
อา~
การเป็นคนหล่อนี่มันเป็นบาปรึเปล่าเนี่ย!
เจียงเฉินส่งทิชชูให้เธอก่อนจะพูดขอโทษออกมา “ฉันขอโทษนะ ฉันควรจะไปดีกว่าถ้าจะโทษก็ต้องโทษฉันที่มีเสน่ห์เกินไปจริงๆ!”
เด็กสาวยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม!
เจียงเฉินส่ายหัวก่อนจะหันหลังกลับอย่างเด็ดขาด
เขาพยายามที่จะปกปิดความหล่อของเขาอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ยังเกิดขึ้น!
ตรู๊ด ตรู๊ด~~
เสียงโทรศัพท์ของเจียงเฉินดังขึ้น
“นี่รุ่นพี่เจียงเฉินไม่ใช่คะ? ฉันคือเทียนยู่เฉิง ฉันมาส่งจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงฉลองของมหาลัยครับ ไม่ทราบว่ารุ่นพี่อยู่ที่ไหนหรอคะ?”
“มาที่ทางเข้าหลงซินแมนชั่นก็แล้วกัน”
เทียนยู่เฉิงรู้สึกตื่นเต้น
เพระรุ่นพี่เจียงเฉินนั้นเป็นเหมือนกับตํานานมหาลัยเลย!
อย่างไรก็ตามทางมหาวิทยาลัยได้ประชุมกันเมื่อไม่กี่วันก่อนเพื่อเตรียมการเชิญนักเรียนก่าดีเด่นมาเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองของโรงเรียน
จริงๆแล้วบนรายชื่อทั้งหมดนั้นไม่ได้มีชื่อของเจียงเฉินอยู่ แต่กลับเป็นฉินเฟิงที่เสนอชื่อของเจียงเฉินเข้ามาและเขายังบอกอีกว่าเจียงเฉินนั้นเป็นคนส่งพัสดุ?!
รู้ไหมว่าคนๆนี้เป็นถึงศิษย์เก่าที่มีผลงานการเรียนโดดเด่น มากที่สุด!
แต่กลับเป็นฉินเฟิงที่มีรายได้ต่อปีกว่า 10 ล้าน!
แล้วศิษย์เก่าที่โดดเด่นที่สุดกลับมาเป็นคนส่งพัสดุ?
10 นาทีต่อมา
เจียงเฉินก็พบกับสาวสวยในชุดเครื่องแบบมหาลัยเทคโนโลยีแห่งเมืองหลวงเดินเข้ามา เธอมีผมสั้นยาวมาถึงประมาณบ่าของเธอร่างกายของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวา
บรรยากาศรอบตัวเธอเต็มไปด้วยความสดใสราวกับฟ้าหลังฝน
สาวน้อย เทียนยู่เฉิง!
เทียนยู่เฉิงยิ้มเผยให้เห็นลักยิ้มหวานๆทั้งสองของเธอระหว่างที่เธอกําลังเดินมาหาเจียงเฉิน “รุ่นพี่หล่อเหมือนในตํานานที่เขาว่ากันเลยนะคะ!”
เจียงเฉินอดยิ้มออกมาไม่ได้ “ฉันอยู่ในระดับตํานานเลยหรอ?”
“ใช่ค่ะ ยังมีเรื่องราวของรุ่นพี่ถูกพูดคุยกันอยู่ในมหาลัยอยู่เลยค่ะ”
เทียนยู่เฉิงพยายามจินตนาการภาพของเจียงเฉินตอนที่เขายังอยู่ในเครื่องแบบเธอเอียงหัวเล็กน้อย “ยังไงก็ตาม รุ่นพี่เจียงเฉินคะ ชุดส่งพัสดุของรุ่นพี่จะดูแปลกไปกว่าปกตินะคะ!”
เจียงเฉินยิ้มออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ก็แค่ให้คนอื่นช่วยออกแบบให้ก็เท่านั้นเอง”
(อาจารย์โรเบิร์ตนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ!)
“ค่ะ นี่ค่ะรุ่นพี่อันนี้สําหรับรุ่นพี่ค่ะ” เทียนยู่เฉิงยื่นจดหมายเชิญออกไป
เจียงเฉินรับมาก่อนจะเปิดดู
บัตรเชิญร่วมงานเฉลิมฉลองกับทางมหาวิทยาลัย
[เนื่องในโอกาสครบรอบการก่อตั้ง 60 ปีทางมหาวิทยาลัยจึงอยากจะเชิญเหล่าบรรดาศิษย์เก่าทั้งจากในและต่างประเทศกลับเข้ามาสู่บ้านอันแสบอบอุ่นอีกครั้งเพื่อแบ่งปันมิตรภาพ..]
ด้านล่างจดหมายเชิญก็มีลายเซ็นของอธิการบดี จางห้าวจุน เซ็นอยู่
[สวัสดีศิษย์เก่าดีเด่น เจียงเฉิน พวกเราขอเชิญศิษย์เก่าให้มาที่ห้องรับรองชั้นบนสุดเวลา 16.00 เพื่อร่วมการประชุมและวางแผนในการสร้างอาคารเรียนแบบครบวงจร…]
ดวงตาของเจียงเฉินหรี่ลง!
จุดประสงค์ที่แท้จริงของงานนี้อยู่ที่ส่วนท้ายของจดหมายเชิญนี่เอง!
เจียงเฉินเองก็ย่อมรู้สึกดีที่มหาวิทยาลัยของเขาจะสร้างตึกใหม่!
ย้อนกลับไปสมัยที่เขายังเรียนอยู่ทางมหาลัยนั้นก็ป่าวประกาศทุกวันว่าพวกเขาจะสร้างมัน!
แต่พวกเขานั้นกลับไม่มีเงินมากพอ ไม่แม้แต่จะซื้อที่ดินตรงนั้นด้วยซ้ำ!
คราวนี้ทางมหาลัยคงจะหวังได้รับการสนับสนุนจากบรรดาศิษย์เก่าที่โดดเด่นแน่ๆ!
เขาเองก็จําคําบางอย่างตอนสมัยยังเรียนได้อยู่
คนที่มีความสามารถเท่านั้นที่จะเรียกว่าศิษย์เก่าได้แต่สําหรับคนที่ไร้ความสามารถจะถูกเรียกว่าผู้จบการศึกษาเท่านั้น!
แต่ยังไงก็ตามเจียงเฉินนั้นยังพอจําได้ว่าที่ดินผืนนั้นเป็นของเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ตระกูลลู่!
เมื่อวันก่อนลู่ฉู่ซวนโทรมาบอกกับเขาว่าเธอนั้นจะมาขอโทษเขาสําหรับเรื่องวันนั้นด้วยตัวเอง!
แต่ตอนนั้นเขายังไม่ได้ตอบตกลงอะไรไป
แต่ตอนนี้เขาคงได้โอกาศเริ่มการแสดงบทใหม่ของเขาแล้ว!
“อืม เดี๋ยวผมจะไปแน่!”
เจียงเฉินยิ้มออกมา “แล้วก็ เธอชื่อเทียนยู่เฉิงใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ! แต่เรีกฉันว่ายู่เฉิงก็พอค่ะ!”
ที่ยู่เฉิงยิ้มออกมาก่อนจะไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเธอแล้วโบกมือ “งั้นฉันไปก่อนนะคะ รุ่นพี่เจียงเฉิน!”
“โอเค ลาก่อน”
“ขี่แกะน้อยที่รักของฉันไป มันจะไม่ติดเจอรถติดอย่างแน่นอน”
เทียนยู่เฉิงฮัมเพลงออกมาอย่างมีความสุข
ทันใดนั้น หญิงชราผมขาววัย 70 ปีก็โผล่ออกมาจากข้างทาง!
เทียนยู่เฉิงเบลครถทันทีหญิงชราที่ห่างจากตัวรถของเธอไป 3 เมตรก็แกล้งล้มลงด้วยความเจ็บปวด!
“โอ้ย~โอ้ย~ สาวน้อยเธอไม่ได้ใช้ตาขับรถเลยรึยังไง เธอชนฉันแล้วนะ!”
“โอ้ย~~ขาฉัน~หัวฉันเจ็บมากเลย~~~”
พูดจบหญิงชราก็แกล้งขยับตัวเธอมาที่รถมอเตอร์ไซค์ของเทียนเฉิงทันทีแล้วกอดยางรถของเธอไว้
“โอ้ยยยย~~เธอชนฉัน!”
เทียนยู่เฉิงก็ตกตะลึงจนทําอะไรไม่ถูกไปในทันที!
วันนี้ฉันอุตส่าห์มีความสุขทําไมยายต้องออกมาวันนี้ด้วยเนี่ย
หือ~~ เทียนยู่เฉิงร้องไห้!
ฉันเพิ่งจะได้เจอกับศิษย์เก่าในตํานานไปเอง!
ในเวลานี้เองสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มองมาทางเดียวกันก่อนจะเริ่มพูดคุยกัน
“เกิดอะไรขึ้น สาวน้อยคนนั้นชนคนแก่หรอ?”
“ฉันก็ไม่รู้ ฉันเองก็ไม่ได้เห็นอะไรเลยไม่อยากพูดออกไปเท่าไหร่!”
“อะไรกัน…งั้นก็ดูกันไปก่อนดีกว่า”
“…”
เทียนเฉิงไม่ได้หนีไปไหนใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
เธอรีบลงจากรถทันที่แล้วเข้าไปช่วยหญิงชรา “คุณยายลุกขึ้นก่อนค่ะหนูเห็นนะว่าหนูไม่ได้ชนยายจริงๆ รถหนูหยุดก่อนจะถึงยายตั้ง 2 เมตรยายล้มลงไปเองนะ!”
ฝูงชนเริ่มคุยกันอีกครั้ง
ในเวลานี้เอง
เบรค-
รถยนต์รุ่น Dongfeng Citroen ก็มาจอดที่ข้างถนน
