ตอนที่ 126 : เจียงเฉินคนนี้ไม่ใช่คนแล้ว!
ทําไมเขาถึงอยากเป็นมิตรกับเจียงเฉินกันล่ะ?
ง่ายๆเลย!
สู่ตงหัวอาศัยเวลากว่า 10 ปีในการสร้างตัวในวงการอสัง หาริมทรัพย์และในตอนนี้เขานั้นก็เป็นหนึ่งในขาใหญ่ของ เมืองหลวงไปแล้ว!
แต่เขานั้นยังมีเส้นสายไม่มากพอ
ดังนั้นจึงมีคนจํานวนมากต่างพากันเข้ามาแย่งทรัพย์สิน เขากันราวกับหมาป่าและเสือ!
ดังนั้นเรื่องนี้ทําให้เขากังวลมากจนหัวของเขานั้น เริ่มขาวไปแล้ว
และจากการคาดเดาของเขาเจียงเฉินจะต้องมีเบื้องหลัง ที่ลึกซึ้งและเป็นขาใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่แน่ๆ
ถ้าเขาได้ลูกเขยแบบนี้มาตระกูลสู่ก็จะกลายเป็นเสื อติดปีกทันที!
แม้จะไม่ได้เขาเป็นลูกเขยแต่ยังไงก็ต้องผูกมิตรเอาไว้ให้
–
เจียงฉิน “คนโง่สองสามคนเมื่อกี้ก็เป็นศิษย์เก่าของที่นี่เห มือนกับผมเหมือนกัน”
สู่ตงหัว “ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นคงจะเป็นการเข้าใจผิดนั่นแหละ แค่การเข้าใจผิดคุณเจียงเรากลับมาที่จุดประสงค์ของเรากันดีกว่า ในเมื่อคุณต้องการผมก็จะไม่พูดอะไรมากที่ดินนั้นผมให้คุณในราคา 20 ล้านคุณคิดยังไง?”
เจียงเฉิน “20 ล้านหรอ? ไม่ถูกไปหน่อยหรอ?”
–
ลู่ตงหัวหัวเราะเสียงดัง “ใช่! ปกติคนอื่นผมจะขาย 90 ล้าน!”
อธิการบดีจาง “”
เจียงเฉินเองก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างได้ ที่ดิน 700 ตา รางเมตรนี้แม้จะมีราคาแต่ไม่มีตลาดอธิการบดีเลยคิดจะซื้อ ที่ราคา 35 ล้าน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดน้อยเกินไป
แต่การช่วยของลู่ตงหัวในครั้งนี้เจียงเฉินขอไม่รับไว้ดีกว่า!
เจียงเฉิน “งั้นเอาที่ราคา 35 ล้านดีกว่า ผมไม่อยากให้ คุณขาดทุนหรอกนะ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ในใจของลู่ตงหัวก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที คุณเจียงเขาทําการล้านมาได้ดีจริงๆ
ราคา 35 ล้านก็นับว่าถูกแล้ว
อธิการบดีตอนนี้เต็มไปด้วยความดีใจ การซื้อในราคา 35 ล้านนี้นับว่าช่วยมหาลัยไปได้ถึง 10 ล้าน!
ศิษย์เก่าดีเด่นประจําปีนี้จะเป็นใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเจียงเฉิน!
ไม่สอาด
เจียงเฉิน “พอใจไหมครับ ท่านอธิการบดี?”
อธิการบดีจางตื่นเต้นมาก “พอใจสิ! พอใจมากๆ! ขอบคุณมากนะเจียงเฉินบอสลู่!”
สู่ตงหัว “ขอบคุณคุณเจียงก็พอ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาฉันไม่ยอมขายที่ดินผืนนี้หรอก!”
อธิการบดีพยักหน้าก่อนจะจับมือเจียงเฉินอย่างตื่นเต้น “เยี่ยมมาก! เจียงเฉินตําแหน่งศิษย์เก่าดีเด่นของปีนี้จะเป็นของใครไม่ได้อีกนอกจากนาย! นอกจากนี้อาคารที่ จะสร้างขึ้นจะถูกตั้งชื่อตามนายด้วยอาคารนี้จะมีชื่อว่า อาคารเจียงเฉิน!”
การตัดสินใจในครั้งนี้เต็มไปด้วยความแน่วแน่!
พวกคุณบอกว่าฉินเฟิงนั้นมีรายได้ต่อปีเกือบๆ 10 ล้านและฟ้านถงที่มีธุรกิจครอบครัวมูลค่ากว่า 30 ล้าน!
แต่มันมีประโยชน์อะไรบ้างล่ะ?
คําตอบคือ มันไม่มี!
แต่กลับเจียงเฉินแล้วมันคนละเรื่อง!
แม้ว่าเขาจะเป็นแค่คนส่งพัสดุแต่ก็ไม่มีอะไรมาส่งผลต่อความเก่งกาจของเขา!
ดังนั้นเจียงเฉินที่ช่วยให้มหาลัยประหยัดเงินไป ได้หลายล้านก็สมควรต่อเกียรตินี้แล้ว!
ต้องรู้ก่อนว่าการถูกเอาชื่อมาตั้งให้อาคารนี้มันหมายความว่าอะไร!
มันหมายความว่าชื่อๆนี้จะถูกรู้จักไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย!
อาคารเจียงเฉิน!
ฟังดูแล้วยอดเยี่ยมจริงๆ!
เจียงเฉิน “ท่าอธิการบดี เรื่องเงินสําหรับการก่อสร้างคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ?”
อธิการบดีขางส่ายหัวของเขาทันที “ถ้าเราใช้เงินสร้างอา คารหลังนี้ทันทีมหาลัยก็คงจะไม่มีเงินเหลือแล้วล่ะ ตึกๆนี้จะถูกสร้างออกมาโดยมีความสูง 5 ชั้นแต่ละชั้นมีพื้นที่ใช้สอย 700 ตารางเมตรและราคามันก็คงอยู่ราวๆ 35 ล้าน ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าจะต้องใช้เวลาอีกกี่ปี”
เจียงเฉินที่ได้ฟังก็เข้าใจความยากลําบากทันที่เขาคิดอยู่พักหนึ่ง “งั้นก็สร้างเลยก็ได้ครับ ผมจะจ่ายเงิน 35 ล้านนี้ เองถือว่าเป็นของขวัญครบรอบของมหาลัยจากผมละกันครับ!”
เมื่อเสียงของเขาจบลง คนทั้งงานต่างก็พากันเงียบทันที!
บ้าไปแล้ว!
เงิน 35 ล้านจะออกมาราวกับปากว่าได้ยังไง?!
เจียงเฉินคนนี้ไม่ใช่คนแล้ว!
แค่คําพูดง่ายๆของตัวเองก็ฆ่าคนได้แล้วนะเนี่ย!
1 ล้านกับ 1.5 ล้านมันไม่มีอะไรเลยต่อหน้าเงิน 35 ล้าน!
นับตั้งแต่ก่อตั้งมหาวิทยาลัยขึ้นมา ยอดการบริจาคมาก สุดก็แค่ 6 ล้านเท่านั้นแต่ตอนนี้เจียงเฉินเขาจะบริจาคเองค นเดียว 35 ล้าน!
ถ้านับเรื่องที่ดินด้วยนไม่เท่ากับว่าเขาบริจาคไป 50 ล้านแล้วหรอ
ฟานถงในตอนนี้อยากจะหาเครื่องเจาะมาขุดดินแล้วม ดตัวหนีไปในทันที!
ฉันมีบริษัทมูลค่าหลายล้านแถมยังกัดฟันบริจาคไป 1.5 ล้านทั้งน้ําตาแล้วฉันจะไปเทียบกับคนที่บริจาค 35 ล้านโดย ไม่กระพริบตาได้ยังไงกัน!
ไม่แปลกใจเลยทําไมแฟนสาวของเขาถึงไม่เลือกฉัน!
ในเมื่ออีกฝ่ายร่ํารวยกว่าเขาถึงขนาดนี้!
1 นาทีต่อมาอธิการบดีจางก็ได้รับการโอนเงินจากเจียง เฉิน!
35 ล้าน!
อธิการบดีในตอนนี้เต็มไปด้วยความสุข เขาจับมือของ เจียงเฉินอย่างตื่นเต้น “เจียงเฉิน! นับแต่นี้ต่อไปนาย จะเป็นประธานสภาสมาคมศิษย์เก่าของเราอย่าปฏิเสธเลย นะ!”
เจียงเฉิน “ไม่ดีหรอกมั้งครับ ผมค่อนข้างยุ่งด้วยนะครับ”
“ไม่! นั่นแหละดีแล้ว! นายไม่ต้องทําอะไรหรอก! ปกติแล้วรองประธานจะเป็นคนดูแลซะส่วนใหญ่ ดังนั้นนายอย่าปฏิเสธเลย คิดว่ายังไงบ้างล่ะ?”
อธิการบดีจางกวาดสายตาออกไปเพื่อบังคับเหล่าบรรดาศิษย์เก่า
ฝูงชนที่ถูกมองก็พากันตัวสั่น–
“ฉันไม่มีความคิดเห็น!”
“ฉันเห็นด้วย!”
“ฉันก็เห็นด้วย!”
เหล่าบรรดาศิษย์เก่าในตอนนี้ก็เริ่มคิดจะวางแผนเข้าหาเจียงเฉินเพื่อโอกาศและผลประโยชน์ในชีวิตของพวกเขา!
และตําแหน่งนี้ก็เหมาะสมกับเขาแล้ว!
ดวงตาของเทียนยู่เฉิงเบิกกว้าง ในดวงตาของเธอ เต็มไปด้วยความชื่นชม!
รุ่นพี่เจียงเฉิน…เขาจะเก่งเกินไปแล้ว
เขาหล่อมากเลย ถ้าฉันได้มีโอกาศมีแฟนแบบนี้คงจะดี มากจริงๆ
แต่โชคไม่ดี…
รุ่นพี่เจียงเฉินนั้นมีแฟนที่สวยราวกับนางฟ้าไปแล้ว ฉันไม่เหมาะสมกับเขาเลยแม้แต่น้อย!
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเก็บซ่อนความรักขจองเธอไว้ที่ก้นบึงของหัวใจเธอ
เจียงเฉิน “เอ่อ ผมว่าน่าจะได้เวลาแล้ว ผมค งต้องไปก่อน
“เจียงเฉิน! อย่าเพิ่งไป!”
อธิการบดีจางกังวลมากเขารีบเข้าไปจับมือเจียงเฉินไว้ก่อนจะพูดด้วยน้ําเสียงที่สั่นเทา “นายได้มีส่วนร่วมในกา รพัฒนาของมหาลัยมากนะผู้คนนับหมื่นจะไม่มีวันลืม ในฐา นะแขกคนพิเศษศิษย์เก่าดีเด่น นายจะต้องออกมาเล่า! เล่าเรื่องประวัติชีวิตของนาย!”
ประวัติชีวิต?
ไม่เด็ดขาดยังไงเขาก็ไม่เล่าออกไปแน่!
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “ผมว่าผมต้องกลับไปทํา งานแล้ว”
“บริษัทไหนงั้นหรอนายเป็นประธานบริษัทไหนกัน?” อธิ การบดีจางถามออกมา
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ” เจียงเฉินพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมจําได้ว่ายังมีพัสดุอยู่บางส่วนที่ผมยังไม่ได้ไปส่ง”
ถามจริง! นี่มันบ้าอะไรกัน?!
ฝูงชนแทบจะล้มทั้งยืน!
การพลิกกลับไปกลับมาแบบนี้มันจะไวเกินไปแล้วสมองของฉันมันประมวลผลไม่ทัน!
ฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะชูนิ่มโป้งขึ้นมา “พี่เฉินพี่ยังสุดยอดเห มือนเดิมเลย!”
เวลา 6 นาฬิกาของตอนเย็นงานฉลองครบรอบ 60 ปีก็เริ่มอย่างเป็นทางการ
นักศึกษาและศิษย์เก่าจํานวนนับไม่ถ้วนมารวมกัน
การแสดงที่ยอดเยี่ยมค่อยๆผ่านไปที่ละรายการ
ในช่วงเวลากลางของงาน อธิการบดีจางห้าวจุนก็ขึ้นมาบนเวทีและประกาศรายชื่อของคนที่บริจาคเงินในวันครบรอบ 60 ปีของมหาลัย!
ศิษย์เก่ากว่า 10,000 คนพากันกลั้นหายใจ!
เฝ้ารอเวลาที่ชื่อของตัวเองจะถูกประกาศ!
ชิวเหวินเทา จางซีรุ่ย หยาซิน และฉินเฟิงพวกเขายืนรอและฟังด้วยกัน
ฉินเฟิงบริจาค 1 ล้าน!
แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ยินชื่อของเจียงเฉินดังออกมา
ในเวลานี้เองจางห้าวจุนก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับน้ําตาที่ค่อยๆไหลออกมาจากตาของเขา
“ท้ายที่สุด ในนามของมหาวิทยาลับ ฉันขอขอบคุณคนๆหนึ่งจากก้นบึงของหัวใจฉัน!”
“คนๆนี้มีส่วนช่วยเหลือมหาลัยของเราเป็นอย่างมาก!”
“เขานั้นชอบทําตัวติดดิน ถ่อมตัวและยังเข้าถึงได้ง่าย เขา นั้นทั้งหล่อและมีพรสวรรค์!”
“เขาช่วยให้มหาลัยของเราซื้อที่ดินมาได้และยังประ หยัดเงินไปได้กว่า15 ล้าน!”
“เขา…(หยุดไป 3 วินาที่ผู้คนที่รอฟังต่างพากันเงียบ)บริจาคเงิน 35 ล้านให้กับมหาวิทยาลัยเก่าของเขา!!”
ทันใดนั้น เหล่าศิษย์เก่าและนักศึกษาต่างพากันเดือดพล่านไปหมด!
“โอ้พระเจ้า!! 35 ล้าน!”
“เขาเป็นใครกัน! เขาเป็นใครกัน?”
“ พรเจ้า บริจาคเงิน 35 ล้านให้กับมหาวิทยาลัยเก่าของตัวเอง! น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือ…?”
