เช้าวันรุ่งขึ้น
เจียงเฉินตื่นขึ้นมาและมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า
เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาพบว่าหยาซินได้ฝากข้อความถึงเขา
มีถึงสามข้อความเลยทีเดียว
ผู้หญิงคนนี้ไม่จำเป็นต้องนอนรึไงกัน?
เจียงเฉินไม่ได้ต้องการคุยกับเธอเลย แต่เจียงเฉินก็ยังต้องตอบกลับไปเป็นมารยาท [อืม]
หลังจากที่เขาไปอาบน้ำแล้ว เจียงเฉินก็ลงไปชั้นล่างและพบกับเจ้าของบ้านเช่า ป้าหวาง
“อรุณสวัสดิ์ เสี่ยวเจียง จะไปทำงานแล้วหรอ”
“ครับป้าหวัง”
“เสี่ยวเจียง เธอก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ และเธอควรจะมีคู้เป็นตัวเป็นตนได้แล้ว เธอก็อยู่ที่นี่มาสองปีแล้ว แต่ป้ายังไม่เคยเห็นเธอพาผู้หญิงกลับมาเลยนะ เพราะเรื่องนี้ก็ทำให้ป้ากังวลไม่น้อยเลยนะ”
ป้าหวางคล้ายกับเหล่าคนแก่ในครอบครัวที่ชอบกังวลเรื่องไร้สาระ และเธอดูเหมือนเป็นคนใจแข็งมาก
“ครับป้า ตอนนี้ผมก็กำลังดูๆอยู่ครับ”
เจียงเฉินก็ต้องการจะเบี่ยงประเด็น
ฉันอยู่ตรงกลางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที
ได้แต่ฟังป้าหวางแกพูดออกมา ป้าหวางก็พูดอย่างกระตือรือร้นว่า
“เยี่ยมเลย เสี่ยวเจียง ป้าหาเจอคนที่เหมาะสำหรับเธอ เป็นผู้หญิงจากครอบครัวของพี่สาวป้าเอง ป้าเคยเห็นเธอมาแล้วและเธอก็ดูดีมากเลยนะ”
เจียงเฉินมีเส้นสีดำบนหน้าผากของเขา คราวที่แล้วป้าก็พูดแบบนี้ และผู้หญิงที่แนะนำมาครั้งก่อนหน้าตาก็อย่างกับปลาดุกแถมอารมณ์ก็ฉุนเฉียวด้วย
เดิมทีเจีนงเฉิน เพียงแค่ต้องการตอบสนองความใจดีของป้าหวาง แต่เมื่อเขาไปดูตัวเธอที่นั่น เขาก็โดนดูถูกต่างๆนาๆ
มันทำให้เขากลัวเล็กน้อย
“ป้าหวาง ผมไม่เอาแล้ว” เจียงเฉินปฏิเสธ
“เสี่ยวเจียง เธอไม่เชื่อป้าเหรอ มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ”
น้าหวางตบหน้าอกและกล่าวอย่างสาบานว่า
“คราวนี้ป้าหวางตบหน้าอกรับรองว่าสาวคนนี้ดีแน่นอน ไม่สิ ไขมันและน้ำจะไม่ไหลเข้าทุ่งคนนอกหรอก ป้าต้องการหาชายหนุ่มแบบเธอเท่านั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นล่ะก็ป้า จะไม่มีวันแนะนำให้หรอกนะ”
เจียงเฉินในตอนนี้ก็ถูกป้าหวังโน้มน้าวใจไปไม่น้อยแล้ว และอีกอย่างมันก็ยากสำหรับเขาที่จะปฏิเสธเรื่องนี้
นอกจากนี้ ป้าหวางมักจะปฏิบัติต่อเขาอย่างดี และจะเห็นได้ชัดเลยว่ามันล้วนมาจากความใจดีของเธอ
“โอเค โอเค ป้าหวัง ถ้าอย่างนั้นผมก็จะลองดูครั้งสุดท้ายละกัน ขอบคุณนะครับ”
เจียงเฉินตอบไปอย่างสุภาพ
“นั่นแหละเธอต้องเชื่อใจป้านะ ป้าไว้ใจได้เสมอ”
ป้าหวางยิ้มอย่างสดใส
เจียงเฉินเหงื่อตก…
……
หลังจากอำลาป้าหวาง เจียงเฉินขับรถแลมโบกินี่ไปทำงาน ก่อนจะหาที่จอดที่จุดรับพัสดุของบริษัท
ณ จุดส่งของ
เจียงเฉิน กำลังตรวจดูพัสดุที่เขาจะต้องนำไปส่งในวันนี้
ผู้จัดการร้านจางเหยาเว่ยเข้ามา
“เจียงเฉิน วันนี้มีผู้หญิงมาหานาย”
“ใครหรอครับ?”
“ไม่รู้สิ น่าจะเป็นลูกค้าของนายมั้ง?”
“โอ้…”
เจียงเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าใครจะมาหาเขา ดังนั้นเขาจึงเลิกสนใจมันไปก่อน
เมื่อนำพัสดุขึ้นรถสามล้อแล้วเขาก็ออกเดินทาง
เมื่อขับออกมา
เขาก็พบกับผู้หญิงอ้วนคนหนึ่งกำลังถ่ายรูป Lamborghini Poison ของเขาอยู่
คนที่ผู้จัดการร้านบอกหรอ?
“เฮ้”
เจียงเฉินจอดรถสามล้อข้างๆ Lamborghini และดูหญิงอ้วนแสดง
เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงอ้วนเล็กน้อยรู้สึกหวาดกลัวและก่อนจะรีบหันมามองเจียงเฉิน
“แกคือ เจียงเฉินงั้นหรอ!”
“คุณมาหาผม?”
เจียงเฉินสงสัยว่าเป็นเธอได้อย่างไร!
ผู้หญิงคนนี้ชื่อซ่งไคเฟิง ซึ่งเป็นคนคนเดียวกับที่ป้าหวางเจ้าของบ้านแนะนำให้รู้จักกับครั้งก่อน เธออ้วนเล็กน้อย มีไฝที่ริมฝีปาก และเธอเป็นคนหัวสูง
ครั้งหนึ่ง เธอเคยมองหาหมอดูและหมอดูก็บอกกับเธอว่าคนที่เธอจะได้แต่งงานด้วยนั้นเป็นคนรวย!
ในระหว่างการนัดบอด เธอรู้สึกว่าคนจรจัดอย่างเจียงเฉินจะไม่เจริญรุ่งเรืองแม้ว่าเธอจะแต่งงานกับเขา!
เจียงเฉินค่อนข้างพูดไม่ออก ดังนั้นเขาจึงออกไปทันที!
“ฮึฮึ นายคิดว่าฉันกำลังมองหาแกอยู่หรอ คิดมากไปหรือเปล่า เจียงเฉิน ฉันคิดถูกแล้ว ใครที่แต่งงานกับแกจะมีแต่โชคร้าย ดูสิตอนนี้แกก็ยังเป็นได้แค่คนส่งพัสดุ…”
“ฉันไม่เข้าใจ แกก็เป็นคนที่มีการศึกษาดีจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง ทำไมถึงยังมาทำงานแบบนี้”
“โลกของความเป็นจริงมันโหดร้าย หล่อก็ไร้ประโยชน์ รวยสิถึงเป็นราชา!”
ซ่งไฉเฟิงเยาะเย้ย เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน การตัดสินใจของเธอในเวลานั้นเป็นอย่างไร
ในขณะนั้นเอง เสียงที่เต็มไปด้วยการดุก็ดังขึ้น
“ฉันไม่อนุญาตให้คุณพูดถึงน้องชายของฉันแบบนั้น!”
เมื่อหันไปก็พบกับ!
สาวสวยและดูแกร่ง วันนี้เธอแต่งตัวแบบมิดชิด เต็มไปด้วยกลิ่นอายของนางฟ้า และได้รับคะแนนไป 95 คะแนน
ซูเสี่ยวเสี่ยว สาวสวยถือกล่องช็อกโกแลตเดินเข้ามา วันนี้เธอต้องการมาสารภาพรักกับน้องชาย ฮีโร่อีสปอร์ตในดวงใจของเธอ!
ตั้งแต่เห็นเขาในวันนั้น เธอไม่เคยลืมเจียงเฉินเลย
หลังจากที่โทรตามบริษัทรับส่งพัสดุไม่กี่ครั้ง เธอก็ได้มาถึงที่ทำงานของเขา
แต่ทันทีที่เธอมาถึง เธอก็เห็นน้องชายของเธอถูกผู้หญิงคนอื่นดูหมิ่น
แน่นอนว่าเธอโกรธและโกรธมาก!
“ห๊ะ แกเป็นใคร”
ซ่งไคเฟิง ดูเย็นชาและเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อเด็กสาวตัวเล็กๆ ตรงหน้าที่เธอไม่สามารถแม้แต่จะเทียบได้
ซูเสี่ยวเสี่ยวจับแขนของเจียงเฉินอย่างภาคภูมิใจ “ฉันเป็นแฟนของน้องชายคนนี้ไง”
ซ่งไค่เฟิงพิง Lamborghini และเริ่มพูดเสียดสีอีกครั้ง
“นี่เธอยัยสาวน้อย มันไม่ได้ยากเลยถ้าเธอจะใช้สิ่งที่ตัวเองมีไปหาผู้ชายดีๆ ที่ไม่ใช่ไอ้คนส่งพัสดุแบบนี้ เธอคิดยังไงถึงได้มาติดตามเขา โง่รึเปล่า!”
“เจ้า! เจ้ารู้จักหนังงู!”
ซูเสี่ยวเซียวไม่เชื่อ
“ฮึ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ แฟนของฉันไม่รู้ดีกว่าแฟนเธอไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า!”
ซ่งไค่เฟิงตบ Lamborghini ข้างหลังเธออย่างภาคภูมิใจและพูดว่า
“เห็นไหมแลมโบกินี่! ของแฟนฉัน! แฟนเธอก็ขับได้แค่สามล้อ เข้าใจไหม”
“เอ๊ะ?”
ซูเสี่ยวเสี่ยวตกตะลึง นี่มัน Lamborghini ของน้องชายไม่ใช่หรือ?
เธอมองไปที่เจียงเฉิน ด้วยเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของเธอ
เจียงเฉินระงับรอยยิ้มของเขา “เดี๋ยวก่อนคุณบอกว่านี่เป็นรถของแฟนคุณเหรอ?”
ซ่งไคเฟิงดูหยิ่งผยอง “แล้วทำไมมันจะไม่ใช่?”
เธอคิดในใจ คงไม่บังเอิญที่เจ้าของจะรีบกลับมาหรอกมั้ง!
“ผมคิดว่ามันเป็นของผมนะ”
เจียงเฉินไม่ได้ตั้งใจจะเล่นกับเธอต่อ เขาหยิบกุญแจในกระเป๋าออกมาแล้วกดมัน
“บี๊ป~~”
Lamborghini Poison ไฟกระพริบออกมา!
ซ่งไคเฟิง ที่กำลังพิงอยู่บนรถ ตกใจและกระโดดขึ้นอย่างน่าตลกขบขันและจนเกือบล้มลงไปนั่งบนพื้น
ต้องรีบไป… เจ้าของรถกลับมาแล้ว?
“เดี๋ยว!!”
ซ่งไคเฟิงมองไปที่ เจียงเฉินด้วยความตกใจ
“ทำไมแกถึงมีกุญแจรถสปอร์ตคันนี้ได้”
“เพราะรถคันนี้เป็นของน้องชายฉันไง!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวเข้าใจทันที ปรากฎว่าผู้หญิงเลวคนนี้กำลังโกหก
เจียงเฉินถอนหายใจแล้วเก็บกุญแจกลับ
ซ่งไคเฟิงตกตะลึง
ทำไมเขาถึงยังมาเป็นพนักงานส่งพัสดุทั้งที่เขาก็มีเงิน?
รถสปอร์ตคันนี้เป็นของเขา เขาก็พูดก่อนหน้านี้!
ซ่งไคเฟิงรู้สึกอับอายอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็เปลี่ยนโฉมหน้าอย่างรวดเร็วเพราะเธอไร้ยางอายเลย
เธอดูเหมือนจะไม่เป็นไร และทัศนคติของเธอต่อเจียงเฉิน ได้รับการเปลี่ยนแปลงแบบหมุน 180 องศา และเธอก็มีความกระตือรือร้นอย่างมาก
“เจียงเฉิน ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณ ใช่ๆฉันยอมรับ วันนี้ฉันมาเพื่อพบคุณ ฉันรู้ว่านี่คือรถของคุณ ดังนั้นฉันจึงมารอคุณอยู่ที่นี่!”
แม้แต่เจียงเฉินก็ยังอยากจะหัวเราะ
ช่วงเวลาที่เจียงเฉิน เห็นซูเสี่ยวเสี่ยวเขารู้ว่าใครเป็นผู้จัดการร้านที่กำลังพูดถึง
“โอ้? คุณไม่ได้บอกว่ามันเป็นรถของแฟนคุณเหรอ?”
เจียงเฉินยังไม่ได้กระชากหน้ากากของเธอแต่เขาจะดูเธอแสดงต่อไป
ดวงตาของซ่งไค่เฟิงเปลี่ยนไปและปฏิกิริยาก็รวดเร็วมาก
“โธ่ เด็กโง่ แฟนที่ฉันเพิ่งพูดถึงคือจริงๆแล้วก็เป็นเธอไง ฉันคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และฉันคิดว่าเราสองคนเหมาะสมกันมาก เหมาะมาก!”
ซ่งไฉเฟิงพูดและพยายามดึงซูเสี่ยวเสี่ยวออกไป
“ไปซะ ฉันเพิ่งทะเลาะกับแฟน รีบเอามือออกไปซะ!”
