ตอนที่ 187 : แย่แล้ว! ฉันตกหลุมรักแฟนของเพื่อนสนิ ทของฉัน
สิบนาทีต่อมา….
เจียงเฉิน ชูเสี่ยวเมิ่งและฉีลู่ลู่ก็มาหยุดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง และลงมากินมื้อดึกด้วยกัน
ชูเสี่ยวเมิ่งกับฉีลู่ลู่ต่างก็รู้สึกขอบคุณเจียงเฉินมาก นัยน์ตาของพวกเธอในตอนนี้มีแต่ความชื่นชมในตัวของเจียงเฉิน
“ทําไมตอนนั้นนายถึงได้อยู่ที่นั่นกัน?”
“ก็แค่บังเอิญผ่านมานะ”
“ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ
”
ชูเสี่ยวเมิงมองเจียงเฉินด้วยความสงสัย “นายจะบอกว่า นายมาเที่ยวเล่นที่บาร์แถวนั้นใช่ไหม? นายไม่รู้สึกผิดต่อหลันหน่วนหยานเลยหรอ?”
แม้ว่าเขานั้นจะเป็นคนที่ช่วยชีวิตของเธอ แต่เมื่อมีเรื่องเกี่ยวกับหลันหน่วนหยาน เธอนั้นก็มักจะจริงจังแบบนี้ ซึ่งเป็นพี่น้องที่ดีจริงๆ!
“เปล่า”
เจียงเฉินดูผ่อนคลาย “พอดีจะมาหามื้อดึกกิน ก็เลยผ่านมานะ!”
“งั้นหรอ แล้วรถของนายคันนี้เอามาเพื่ออะไรกัน?”
ชูเสี่ยวเมิ่งมองดูด้วยความสงสัย
“ขับตีตี้น่ะ!”
เจียงเฉินพูดออกไปตามจริง
ชูเสี่ยวเมิ่ง “ไม่ใช่ว่านายเป็นเจ้าของบาร์ตั้งสองแห่งหรอ? ทําไมนายต้องมาขับตี้ตี้ด้วย?”
“หาเงินพิเศษนะ”
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง
“พรุด—
ชูเสี่ยวเมิ่งกับฉีลู่ลู่หลุดหัวเราะจนน้ําที่พวกเธอกําลังดื่มพุ่งออกมา
พวกเธอยอมแพ้กับความคิดของเขาจริงๆ!
พ่อคนใหญ่คนโต นายนี่เก่งจริงๆ!
ในเวลานี้เองโทรศัพท์ของชูเสี่ยวเมิ่งก็ดังขึ้น
“หลันเจี้ยนเฟิง? พ่อของหลันหน่วนหยานงั้นหรอ?”
ชูเสี่ยวเมิ่งมองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ไม่เอาน่า!”
เจียงเฉินสามารถเดาความตั้งใจของหลันเจี้ยนเฟิงได้ทันที
ชูเสี่ยวเมิ่งมองเจียงเฉินก่อนจะกดรับโทรศัพท์
“เสี่ยวเมิ่ง”
เสียงที่ฟังดูใจดีของหลันเจี้ยนเฟิงดังออกมา “ลุงมีอะไรจะถามหน่อยน่ะ แฟนของหน่วนหยานน่ะ เธอรู้ข้อมูลของเขาบ้างไหม?”
ชูเสี่ยวเมิ่งมองไปที่เจียงเฉินที่เพิ่งช่วยชีวิตเธอมา
คุณลุง คุณลุงคิดว่าหนูจะยอมบอกจริงๆหรอ?
ชูเสี่ยวเมิ่งโกหก “ขอโทษค่ะ คุณลุงหนูก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกันค่ะ”
“งั้นหรอ?”
ใบหน้าของหลันเจี้ยนเฟิงเต็มไปด้วยความหดหู่ แฟนของหลันหน่วนหยานลึกลับขนาดนั้นเลยหรอ? แม้แต่ชูเสี่ยวเมิ่งก็ยังไม่รู้อะไรเลย?
“โอเค
ชูเสี่ยวเมิ่งพูดเรื่องไร้สาระอย่างจริงจัง “ช่วงนี้หนูก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับหน่วนหยานเลยค่ะ ”
“โอเค”
หลันเจี้ยนเฟิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากวางสาย
“ฮิฮิ”
ชูเสี่ยวเมิงกระพริบตาให้เจียงเฉินก่อนจะพูดออกมา “เจียงเฉิน – นายจะขอบคุณฉันยังไงดีล่ะ?”
“หึ ค่อยยังชั่วหน่อย”
เจียงเฉินโบกมือแล้วยิ้มออกมา “รีบกินเข้าสิฉันจะได้ไปส่งพวกเธอที่บ้าน”
หญิงสาวก้มลงกินข้าวต่ออย่างเชื่อฟังทันที
ในเวลานี้เองหนึ่งในลูกน้องของหวงซานก็เดินผ่านมาเพื่อกินมื้อดึกพอดี และเขานั้นก็บังเอิญหันมาเห็นรถของเจียงเฉิน
“บอส?!”
เขาดูมีความสุขทันที!
คุณเจียงอยู่ที่นี่ด้วยงั้นหรอ?
ต้องเข้าไปประจบซักหน่อยแล้ว!
ในโลกของวงการบาร์ คนใหญ่คนโตอย่างเจียงเฉินนั้นมีอํานาจมากพอที่จะเรียกฟ้าฝนมาได้ ในเมื่อคนมีอํานาจขนาดนี้ ทําไมเขาจะไม่รีบเข้าไปประจบซักหน่อย?
ชายที่มีรอยสักงูเดินเข้าไปในร้านและมองหาเจียงเฉินและหาโอกาศทันที!
ในเวลานี้เองกลุ่มอันธพาลที่มีกันนับโหลก็เดินเข้ามาด้วยท่วงท่าที่ดูดุร้าย
“แม่งเอ้ย! มีคนบอกว่ารถ Audi นั่นอยู่ที่นี่!”
“ไอคนขับตี้ตี้บ้านั่นพังรถของเราไปตั้งหกคัน! ค่าซ่อมคนหลายล้าน!”
“อย่าได้ปล่อยมันไปง่ายๆเชียว!”
ชูเสี่ยวเหมิงกับลูลู่ก็คาดไม่ถึงว่าพวกอันธพาลกลุ่มนี้จะกัดไม่ปล่อย ใบหน้าของพวกเธอซีดลงเมื่อเห็นพวกมันปรากฏตัว
ใบหน้าของเจ้าของร้านเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แขกในร้านคนอื่นๆเริ่มวิ่งหนีออกไป
เพียงพริบตาเดียวทั้งร้านก็ไม่เหลือใครอีก
เจียงเฉินยังคงทําตัวขี้เกียจและกินต่อไป!
ก็ในเมื่อเขานั้นมีบอดี้การ์ดชั้นยอดจากบริษัทเทียนเฉินคอยปกป้องอยู่แล้ว เขาจะต้องกลัวการผายลมพวกนี้ไปทําไม?
อยากจะผายลมงั้นหรอ?
จะตอนไหนก็มาเถอะ!
ในเวลานี้เอง
กลุ่มอันธพาลนั้นจ้องมองไปที่ชายที่มีรอยสักงู
คอของพวกอันธพาลอ่อนยวบลงทันที!
สิ่งแรกที่พวกเขาจําเป็นต้องทําก่อนจะเข้าเมืองคืออะไร?
แน่นอนว่าต้องเป็นการหาข้อมูล!
พวกเขาจะต้องรู้ว่าใครนั้นใหญ่
ไม่งั้นมันก็ไม่ต่างอะไรจากการมาหาความตาย!
หัวหน้ากลุ่มอันธพาลจําชายที่มีรอยสักงูได้ในทันที!
นี้ไม่ใช่ลูกน้องของหวงซานงั้นหรอ?!
เขาพาลูกน้องของตัวเองเข้าไปทักทายทันที “พี่งู!”
ส่วนลูกน้องบางคนที่ไม่รู้จักพึ่งก็โดนหัวหน้าเตะเข้าไปทันที
“แม่งเอ๊ย! พวกแกไม่รู้ได้ยังไงว่าพี่งูเป็นใครกัน!”
พึ่งโบกมือให้พวกเขาเงียบลงก่อนจะถามออกมา “พวกนายมาทําอะไรที่ร้านนี้?”
อันธพาลไม่รอช้าชี้นิ้วไปที่เจียงเฉินทันที “พึ่งู คนนั้นก่อนหน้านี้ ผมไปเล่นอยู่ที่บาร์แห่งหนึ่งแต่ผมกลับถูกผู้หญิงสองคนล้อเลียน ผมก็เลยพยายามสั่งสอนพวกเธอแต่พวกเธอกลับหนีออกไปได้แล้ว เขาก็มาช่วยพวกเธอไปก่อนจะพังรถของพวกผมไป 6 คัน!”
“แล้วยังไง?”
พึ่งแสยะยิ้มออกมา เขานั้นสวมเสื้อกั้กเผยให้เห็นรอยสักที่เป็นรู ปงที่อ้าปากกว้างและเต็มไปด้วยเลือด
“ผมก็เลยอยากจะสั่งสอนเขา! ว่าเขามันก็แค่คนขับตี้ตี้คนหนึ่ง”
หัวหน้าอันธพาลพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ
“สั่งสอนเขาหรอ?”
ทันใดนั้นพึ่งก็ถลึงตาใส่เขาแล้วตะโกนออกมา “แก! พวกแกมีคุณธรรมบ้างไหม? ที่นี่มีไว้เพื่อกินมื้อดึกไม่ใช่เพื่อต่อสู้!”
หวัหน้าอันธพาล“???”
ลูกน้อง “???”
พวกเขาแข็งที่อจนกลายเป็นหิน —
ใบหน้าเต็มไปด้วยความโง่งม!
โดยเฉพาะหัวหน้าอันธพาลที่ไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง!
พึ่งคนนี้ไม่ใช่อันธพาลที่โหดเหี้มที่สุดของบอสหวงซานยังไงกัน?
มันไม่ปกติ
พึ่งอยู่ก็กลายเป็นคนมีคุณธรรมแล้วหรอ?
ทําไม…กระทันหันแบบนี้เหตุผลมันอยู่ที่ไหนกัน?
มีอะไรผิดพลาดไปงั้นหรอ?!
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?
แม้แต่เจ้าของร้านที่แอบดูอยู่ก็ยังตกตะลึง–
ดวงตาของชูเสี่ยวเมิ่งกับฉีลู่ลู่เบิกกว้าง!
เหลือเชื่อ!
นี่คือสิ่งที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายจริงๆหรอ?
พึ่งอดทนไม่ไหวและคว้าคอเสื้อของหัวหน้าอันธาพาลกลุ่มนั้น
นมา!
นักเลงหัวไม้หนักกว่า 90 กิโลกรัมถูกยกขึ้นมาง่ายๆราวกับยกตาหมีก่อนจะโดนลากไปอยู่ต่อหน้าเจียงเฉิน
พึ่งมองอันธพาลอย่างชั่วร้าย “ขอโทษพี่ใหญ่เฉินเดี๋ยวนี้!”
“อะไรนะ?!”
หัวหน้าอันธพาลตะโกนออกมา “ผมหรอ? ขอโทษเขา? เขาอายุเท่าไหร่เอง?”
“แม่งเอ๊ย! แล้วแกละอายุเท่าไหร่?”
พึ่งยกมือขึ้นมาเตรียมจะตบหน้าอีกฝ่ายแต่เมื่อเห็นดวงตาที่สงบนิ่งของเจียงเฉิน เขาก็กลัวจนไม่กล้าลงมือทันที “พี่เฉิน พี่คิดว่ายังไงบ้าง?”
เจียงเฉินพูดอย่างเย็นชา “ที่นี่คือที่สําหรับทานอาหาร อย่ามาสู้กันแถวนี้!”
“ครับ!”
พึ่งพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
“แต่…”
เจียงเฉินยิ้มและพูดออกมา “มุมมืดๆตรงนั้นไม่ใช่ที่สําหรับทานอาหาร นายจะทําอะไรก็ทําไป!”
“รับทราบครับ!”
พึ่งดีใจก่อนจะโค้งคํานับครั้งแล้วครั้งเล่า “พี่เฉินพูดถูก!”
หลังจากนั้น
พึ่งูก็ลากหัวหน้าอันธพาลไปราวกับงูพิษที่จับหนูตัวน้อยไว้และเดิ นตรงเข้าไปในตรอกอย่างมีความสุข
“อ้ากก”
ในตรอกที่มืดมิดมีเสียงกรีดร้องดังออกมา!
ดวงตาสวยของชูเสี่ยวเมิ่งและฉีลู่ลู่เบิกกว้างอย่างประหลาดใจ
มองเจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เจียงเฉินเพียงพูดอย่างไม่ใส่ใจ หัวหน้าอันธพาลที่ตามพวกเธอมาก็โดนพึ่งูหน้าดุคนนั้นลากไปเก็บซะแล้ว?
ที่น่างงไปกว่านั้นก็คือ
เจียงเฉินยังขอให้พึ่งคนนั้นให้ความสําคัญกับบรรยากาศของการกินมื้อดึกอีกและพึ่งคนนั้นก็ทําตามอย่างว่าง่าย!
เชื่องกว่าสุนัขเสียอีก!
เจียงเฉินคนนี้เป็นใครกันแน่?
ตัวตนของเขาเต็มไปด้วยความลึกลับ!
ก่อนหน้านี้เธอกับเจียงเฉินไม่เคยรู้จักกันแม้แต่น้อย แต่ด้วยการพลิกผันในครั้งนี้กลับทําให้เธอนั้นอยากรู้จักเขามากขึ้นเรื่อย
เจ้าของบาร์สองแห่งคนนี้มีอะไรซ่อนอยู่ข้างหลังกันแน่?!
ผ่านไปซักพัก ก็กลับมาพร้อมกับหนูในปาก ไม่สิ เป็นหัวหน้าอันธพาลที่โดนทุบตีจนจมูกและปากบวมและวิ่งกลับมา
เสื้อของหัวหน้าอันธพาลเต็มไปด้วยรอยฉีกขาด!
“ขอโทษซะ!”
พี่งูตะโกนออกมา
หัวหน้าอันธพาลที่โดนทุบตีจนใบหน้าและจมูกบวมก็คุกเข่าลงตรงหน้าเจียงเฉิน “พี่เฉิน! มันเป็นความผิดของผมเอง! เป็นผมที่ตาบอด!”
เจียงเฉินพยักหน้า
“ขอโทษสองสาวงามตรงนี้ด้วย!”
พึ่งูสั่งออกมาอีกครั้ง
หัวหน้าอันธพาลขอโทษชูเสี่ยวเมิ่งกับฉีลู่ลู่ต่อ สองสาว ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าอีกแล้ว!”
“ที่นี่คือหลงเฉิง”
เจียงเฉินเช็ดปากแล้วพูดออกมาอย่างขี้เกียจ “มันไม่ถิ่นของนาย!”
“ได้ยินที่ฉันพูดใช่ไหม?”
พึ่งูตะโกนออกมาอีกครั้ง “อย่าให้ฉันเจอหน้าแกอีก เจอหนึ่งครั้งฉันจะอัดแกหนึ่งครั้ง!”
“เข้าใจแล้วครับ กลับไปแล้วผมจะไม่กลับมาที่นี่อีก”
หัวหน้าอันธพาลพูดออกมาพร้อมกับตัวที่สั่นเทา
เจียงเฉินมองไปทางสองสาวก่อนจะพูดเตือนออกมา “พวกเธอก็ ระวังตัวกันหน่อย ไม่ใช่ทุกครั้งที่พวกเธอจะโชคดีนะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ชูเสี่ยวเมิ่งก็เงยหน้ามองเจียงเฉิน สายตาของทั้งสองจ้องมองกันและกัน!
ในเวลานี้เองหัวใจดวงน้อยของเธอก็เริ่มเต้นแรง–
ใบหน้าสวยของเธอร้อนผ่าวเธอปิดหน้าของตัวเอง
หัวใจเต้นแรง
หลับตาไม่ลงเลย—
มันจบแล้ว ฉันชูเสี่ยวเมิ่งตกหลุมรักเจียงเฉินไปแล้ว!
ชูเสี่ยวเมิ่งที่มักจะทําตัวดื้อรั้น ดุร้ายและเครื่อนที่ไปมาราวกับกระต่ายบ้าในตอนนี้สงบนิ่งราวกับสาวน้อยบริสุทธิ์
“โอเค”
สาวน้อยสุดฮ็อตพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เธอนั้นไม่ค่อยได้รับการใส่ใจแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอบอุ่นมาก
หญิงสาวทั้งสองสาบานและตะโกนในใจอย่างลับๆว่า “พวกเราจะไม่มีวันกลับไปบาร์อีกแล้ว!”
“เราจะต้องไม่มวันทำให้เจียงฉินผิดหวัง!”
ในเวลานี้เอง ในใจของพวกเธอนั้นก็มีเพียงแต่เจียงเฉินเท่านั้น–
ลึกลับ น่าสงสัย และ…
มหัศจรรย์ ~~
เจียงเฉินคนนี้ทั้งหล่อ! และยังเก่งมากด้วย!
เขาแตกต่างจากผู้ชายทุกคนบนโลก!
มีเพียงเขาที่เป็นแบบนี้คนเดียวเท่านั้น!
“โอเค งั้นฉันจะไปส่งพวกเธอกลับละกัน”
เจียงเฉินยืนขึ้น
เจียงเฉินนั้นไม่ได้รู้เลยว่าการกระทําของเขานั้นทําให้หัวใจของสองสาวปั่นป่วนมากแค่ไหน
หลังจากนั้นเจียงเฉินก็ส่งสองสาวที่บ้านแล้วก็จากไปทันที
ที่หน้าประตูบ้านของชูเสี่ยวเมิ่ง
“เสี่ยวเมิ่ง เขาเป็นใครกัน?”
ฉีลู่ลู่นั้นเป็นสาวสวยสุดฮ็อตที่มีคะแนนถึง 95+ เธอมองตามหลังรถของเจียงเฉินแล้วอดถามออกมาไม่ได้
ชูเสี่ยวเมิ่งเพ้อฝันถึงเจียงเฉินดวงตาสวยของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ “พ่อของหน่วนหยานถามฉันเรื่องข้อมูลของเจียงเฉิน เอาจริงๆฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเขานั้นเก่งกาจมากแค่ไหน เพราะทุกครั้งที่ฉันเจอเขา เขาจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิง
“เจียงเฉิน…”
ใบหน้าสวยของซูเสี่ยวเมิ่งเห่อร้อนเธอปิดหน้าของตัวเอง–
ใจของเธอเต้นแรง–
แย่จริงๆ!
เมื่อคิดถึงเขาทีไรใจของฉันเต้นแรงทุกที่เลย!
แต่เขาเป็นแฟนของเพื่อนรักของฉันนะ….
ฉันจะทํายังไงดี?!
Related
