ตอนที่ 232 : เป้าหมายร่วมกัน จัดการกับเจียงเฉิน!
จอห์นกับลุงของเขากาเบรียลกําลังรู้สึกหดหูและโมโหเป็นอย่าง
มาก!
เรียกได้ว่ามากจนสามารถกระอักเลือดออกมาได้เลย
เดิมทีกาเบรียลคิดว่าเขาจะสามารถพึ่งเฉิงเจิ้งเพื่อจัดการกับเจียงเฉินได้แต่เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายนั้นจะเปลี่ยนฝายอย่างกระทันหันและตบหน้าของเขาทําให้เขาได้รับความอับอายอย่างถึงขีดสุด-
“ผมไม่เข้าใจ
จอห์นพูดออกมา “ทําไมถึงมีแต่คนช่วยเจียงเฉิน? เจียงเฉินคนนี้มีเวทย์มนต์วิเศษแบบไหนกัน?”
“นั่นสินะ”
กาเบรียลกลอกตาไปมาก่อนจะก้มหน้าลง “เขาอาจจะเป็นคนรวยจริงๆ”
“จริงหรอครับ?”
จอห์นยังคงสงสัย
“ก็คงจะแบบนั้น”
กาเบรียลเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังไม่รู้จบ “เศรษฐีที่แกล้งทําเป็นหมูกินเสือ! มันเก็บตัวได้ดีมาก!จนทําให้พวกเราประเมินมันต่ําไป! สุดท้ายก็เป็นพวกเราที่แพ้!”
“แต่ไม่ว่ามันจะรวยแค่ไหน มันก็คงจะเปรียบเทียบกับลุงแล้วก็ตระกูลของเราไม่ได้หรอกใช่ไหมครับ?”
จอห์นพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
“ก็อาจจะไม่ใช่!”
กาเบรียล “แม้ว่าตระกูลของเราจะร่ํารวย แต่ส่วนใหญ่มันก็มาจากมรดกทางประวัติศาสตร์และสถานะราชวงศ์ของเราในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเศรษฐกิจของจีนพัฒนาไปไวมากและปรากฏคนรวยนมามากมายบางทีเจียงเฉินคนนี้อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น!”
จอห์นตกตะลึง
ลุงของฉันพูดออกมาแบบนี้เขาคงไม่ได้หมายความว่า
เจียงเฉินร่ํารวยกว่าพวกเรา?!
เมื่อนึกถึงเงินมหาศาลที่เจียงเฉินใช้ซื้อสร้อยเพรชด้วยความเย่อหยิ่งจอห์นก็เข้าใจได้ในทันที!
“อีก!”
จอห์นเงยหน้าขึ้นมา “บางทีคนๆนี้อาจจะแกล้งทําเป็นหมูกินเสือจริงๆ!”
สองลุงหลานยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจ
เจียงเฉินคนนี้จะต้องเป็นมหาเศรษฐีแน่ๆ!
“เฉินเจิ้งคงจะรู้จักกับเขา ดังนั้นเฉิงเจิ้งก็เลยช่วยเข้า!”
จอห์นรู้สึกท้อมจขึ้นมา <( – – – )>
เห็นได้ชัดว่าหมอนั่นเป็นคนรวยที่สามารถใช้เงินซื้อเพรชราคาหลายสิบล้านได้ง่ายๆแถมยังรู้จักกับเฉินเจิ้งที่เป็นคนที่มีความสา มารถอีก!
แล้วทําไมเขาถึงต้องไปขับที่2
“ลุงครับพวกเราควรทํายังไงดี?”
จอห์นเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาเล็กน้อย “ผมได้เชิญเจียงเฉินกับเอเวลไปที่งานนิทรรศการของวันพรุ่งนี้ไปแล้ว ถ้าเจียงเฉินนั่นรวยถึงขั้นที่พวกเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้พวกเราจะไม่อับอายหรอครับ?”
“ผายลม!”
กาเบรียลยิ้มเยาะออกมา “ในเมื่อเรารู้แล้วว่ามันรวยมากเราจะปล่อยให้มันชนะง่ายๆได้ยังไง?”
กาเบรียลหัวเราะออกมา!! (# -v-)
“หรือว่าจะ?!”
ดวงตาของจอห์นเป็นประกาย
“ลุง ลุงมีวิธีที่ดีกว่านี้ในการจัดการกับเจียงเฉินใช่ไหมครับ?!”
ในดวงตาของกาเบรียลเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ฮ่ม! ก็แค่เศรษฐีบ้านนอก พวกเราเป็นราชวงศ์โบฮีเมียที่สง่าผ่าเผยเราจะยอมก้มหัวให้กับมันได้ยังไง?”
“มันยังเร็วเกินไป!”
การเบรียลเยาะเย้ยออกมา “ไม่ต้องกังวล ฉันจะรีบติดต่อไปที่ตระกูลให้พวกเขาจัดสรรเงินมาโดยด่วนและส่งสมบัติมาเพิ่มในวันนิทรรศการวันพรุ่งนี้พวกเราจะจัดการกับมันกัน! ต่อให้คนจีนมันจะรวยแค่ไหนมันก็แค่เศรษฐีบ้านนอก!จะมาเทียบกับราชวงศ์ที่มีประวัติอันยาวนานแบบพวกเราได้ยังไง?!”
“ใช่แล้วครับ!”
จอห์นตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “ลุงเป็นคนฉลากมากเลย!ถึงมันจะรวยแค่ไหนมันก็แค่เศรษฐีบ้านนอกจะมาเทียบกับครอบครัวของเราได้ยังไง?!”
“เพื่อให้แน่ในว่าการโอ้อวดของเราจะต้องประสบความสําเร็จพรุ่งนี้ฉันจะให้ที่ตระกูลส่งสมบัติของตระกูลจํานวนมากมาที่นี่!”
กาเบรียลเยาะเย้ยออกมา “สุดท้ายแล้ว ตระกูลจอห์นแห่งโบฮีเมียของพวกเราก็มีมรดกตกทอดกันมากว่า 300 ปี! ด้วยสมบัติราชวงศ์ที่มีมากมาย หากหยิบออกมาสักสองสามชิ้นมันก็มากพอที่จะทุบหัวของเจียงเฉินให้ตายแล้ว!”
“ในตอนนี้แทนที่เราจะไปเทียบกับมันเรื่องความมั่งคั่งเราสู้ไปเทียบกับมันด้านประวัติศาสตร์ดีกว่า! ให้มันได้สัมผัสถึงกลิ่นอายของชนชั้นสูง!”
“ดูสิสถานะราชวงศ์ของพวกเราที่ยาวนานกว่า 300 ปีของตระกูลจอห์นของพวกเรามันจะเจ๋งกว่าเจ้าเจียงเฉินนั่นไหม?!”
“เราจะต้องชนะแน่นอน!”
“ใช่แล้ว!”
ดวงตาของจอห์นลุกเป็นไฟ ในใจของเขากําลังกรีดร้องออกมา
คืนพรุ่งนี้เจียงเฉินมันจะต้องตาย!
ฉันไม่มีวันโอ้อวดแพ้ใครเด็ดขาด!
วันต่อมา
ตอนเย็น
วันนี้เป็นวันงานนิทรรศการเครื่องประดับราชวงศ์ยุโรปที่ถูกจัดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์เจียงซื่อ
ตําหนักอ๋องฉี
เอเวลกําลังสวมชุดเดรสที่ดูสูงส่งและสง่างาม เผยให้เห็นถึงคอที่ขาวราวกับหงส์ ใบหน้าลูกครึ่งที่มีความละเอียดอ่อนและร่างที่สูงเพรียว
เธอกําลังสวมชุดให้กับเจียงเฉิน
เธอกังวลมาก “วันนี้เราจะไปที่พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อกัน ถึงฉันจะรู้ว่าเบื้องหลังของนายไม่ได้ต่ําเลย แต่ที่นั่นเต็มไปด้วยเชื้อพระวงศ์จากยุโรปเต็มไปหมดตอนนี้พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อเรียกว่า เป็นถิ่นของพวกเขาก็ยังได้ฉันกลัวว่าถ้านนายไปนายจะต้อง ถูกพวกเขาเล่นงาน”
มุมปากของเจียงเฉินกระตุกขึ้นมา
เขาโน้มตัวเข้าเอเวลก่อนจะพูดออกมา “งั้นฉันจะบอกข่าวอะไรให้ก็ได้นะจริงๆแล้ว ฉันเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อดังนั้นพิพิธภัณฑ์นั่นคือถิ่นของฉัน”
โอ้
เอเวลปิดปากของเธอและมองไปที่เจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“เป็นของนาย?”
“ใช่แล้ว”
“ทําไมนายไม่บอกฉันตั้งแต่ก่อนหน้านี้ รู้ไหมว่าฉันกังวลมานานขนาดไหน!” ดวงตาคู่งามของเอเวลจ้องไปที่เจียงเฉินอย่างเอาเรื่องราวกับว่าเธอนั้นพร้อมที่จะแลกหมัดกับเขา
เจียงเฉินหัวเราะออกมา “ก็มันยังไม่สายเกินไปสักหน่อยที่จะบอกตอนนี้”
จากนั้นเจียงเฉินก็พาเอเวลไปที่ห้อง
ดึงลิ้นชักออกมา
ข้างในเต็มไปด้วยวัตถุโบราณขนาดเล็กมากมาย
จี้หยก สร้อยลูกปัดหยก สร้อยลูกปัดโบราณเข็มขัด….
ทั้งหมดนี้ถูกเจียงเฉินนํากลับมาจากพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อและแต่ละชิ้นต่างก็เป็นวัตถุโบราณที่มีชื่อเสียงมาก
จี้หยก และจะขอถูกห้อยรอบเอว
ลูกปัดมรกตถูกสวยไว้ที่มือ
เจียงเฉินยิ้มออกมา
ออกเดินทาง!!
โรงแรมผาง
บนห้องพักชั้นบนสุด!
ภายใต้การช่วยเหลือจากแม่บ้านของราชวงศ์ กาเบรียลและจอห์นทําการสวมเสื้อผ้าของพวกเขา เสื้อผ้าเหล่านี้ไม่ใช่เสื้อผ้าของยุคปัจจุบันแต่เป็นชุดของราชวงศ์ยุโรปเมื่อ 200 ปีก่อน!
กาเบรียลพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “จอห์น ฉันได้เชิญราชวงศ์จํานวนมากมาที่ประเทศจีนแล้ว งานนิทรรศการครั้งนี้จะเป็นถิ่นของเราอย่าทําให้ฉันต้องผิดหวังเด็ดขาด แกต้องสั่นสอนบทเรียนให้เจียงเฉินนั่นให้ได้”
จอห์น “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ…ไม่ต้องห่วงหรอกครับลุงผมจะไม่ทําให้ผิดหวังแน่!”
(พ่อบ้านจากราชวงศ์ตกใจกลัว : ทําไมฉันถึงเหมือนจะได้ยินเรื่องที่ไม่ควรได้ยินด้วย นี่ฉันจะต้องถูกฆ่าปิดปากไหม?)ข
แต่งตัว!
ทั้งร่างกายของทั้งคู่เต็มไปด้วยทองระยิบระยับ ไม่เพียงแต่ดูหรูหราแต่ยังมีความมั่งคั่งและยิ่งใหญ่ของราชวงศ์เมื่อ 200 ปก่อนอี กด้วย!
“พร้อมแล้ว!”
“ไปกันเถอะ!”
10 นาทีต่อมา…
ชั้นล่างของโรงแรมผางภู่ กาเบรียลและจอห์นเดินลงมาอย่างหยิ่งผยองพร้อมด้วยเครื่องประดับและบอดี้การ์ดมากมายทําให้แขกที่เดินทางมาต้องตกตะลึง
“พวกเขาเป็นใครกัน?”
“ดูเหมือนจะเป็นราชวงศ์จากยุโรป!”
“ฉันได้ยินมาว่าเป็นเจ้าชายจากประเทศอะไรเนี่ยแหละ พวกเขามาเข้าพักที่ชั้นบนสุดของโรงแรม ค่าพักคืนละ 300,000 หยวนเลยนะรวยมากเลย!”
“สุดยอดไปเลย! ปรากฏว่าพวกเขาเป็นราชวงศ์จากยุโรป!”
“พวกนายเห็นกล่องที่บอดี้การ์ดถือกันอยู่ไหม นั่นจะต้องเป็นสมบัติแน่ๆ! ฉันว่ามันจะต้องเป็นเครื่องประดับราชวงศ์อันล้ํา ค่าแน่ๆเลย!”
กาเบรียลดและจอห์นรู้สึกราวกับอํานาจของพวกเขาเพิ่มขึ้นมาสิบเท่า!
หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินไปขึ้นรถโรลส์-รอยซ์และออกจากโรงแรมผางกูไป
และทิ้งไว้เพียงตํานานของเจ้าชายจากราชวงศ์ยุโรป!
การ์เบรียลเริ่มสอนจอห์นด้วยประสบการณ์ชีวิตของเขาเอง
“แม้ว่าค่าโรงแรมจะสูงมากถึงคืนละ 300,000 มันเป็นจํานวนที่มากจนน่าใจหายก็จริง! แต่อย่างไรก็ตามเราก็ต้องโอ้อวดเอาไว้ก่อน! ราเป็นสายเลือดราชวงศ์เราต้องโอ้อวดออกมาให้ถึงขีดสุดพวกเราต้องห้ามเสียหน้าเพราะเมื่อไหร่ที่เราพลาดพวกเราก็จะโดนหัวเราะเยาะ!”
จอห์นเองก็คิดอย่างนั้น
“ลุงพูดถูกแล้วครับ!”
ตอนคําเวลา 19:00
พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อเต็มไปด้วยแสงสว่างไสว
บ
ในตอนนี้มันนั้นไม่ต่างจากสถานที่ชุมนุมของเหล่าคนดังขุนนางและนักธุรกิจ!
รถหรูเข้ามากันไม่ขาดสาย
พิพิธภัณฑ์เริ่มมีชีวิตชีวา
ในเวลานี้เองรถหรูราคากว่า 10 ล้านอย่างรถโรลส์-รอยซ์ก็ขับเข้ามา
“ว้าว ขบวนรถหรู!”
“นั่นใครกัน?”
“จะต้องเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ํารวยมากแน่ๆ!”
“ไม่ นั่นควรจะเป็นราชวงศ์จากยุโรป…
“ใช่แล้วอาจจะเป็นคนจากราชวงศ์ยุโรปก็ได้…”
“ก่อนหน้านี้ ฉันเหมือนจะเห็นรายงานว่าราชวงศ์ยุโรปส่วนใหญ่ยากจนไม่ใช่หรอ พวกเขามักจะมีทรัพย์สินไม่เกิน 100 ล้านด้วยซ้ํา”
“เป็นไปไม่ได้ พวกเขาจะไม่ร่ํารวยได้ยังไง?”
“ก่อนหน้านี้ฉันก็ได้ยินว่าเจ้าชายจอห์นจากราชวงศ์โบฮีเมียก็ยากจนเหมือนกันว่ากันว่าเขามีเงินไม่พอซื้อสร้อยเพรชด้วยซ้ําเขาก็เลยไปขอยืมจากเพื่อนแต่เพื่อของเขากลับไม่ให้ยืม”
“พระเจ้า ยากจนขนาดนั้นเลยหรอ?”
“พวกราชวงศ์ยังคงหมกมุ่นอยู่กับความรุ่งโรจน์ในอดีตนะต่าให้ตาบอยากเณาไม่มีเงินพวกเขาก็ยังพยายามโว้ววดาวก
มา!”
“ฉันละยอมเลยจริงๆ
ซึ่งข้อมูลเรื่องทรัพย์สินบางส่วนนั้นพวกเขาต่างก็ได้รับมาจากแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถืออย่าง “นิตยาสารฟอร์บส์”
หลังจากนั้น
ในเวลาเพียงไม่ถึง 10 นาที่เหล่ามาหเศรษฐีในงานก็รู้กันทั่วว่าจริงแล้วราชวงศ์นั้นไม่ได้ร่ํารวยอะไรเลยแต่พวกเขาก็ยังคงโอ้อวดออกมา
ในเวลานี้เองขบวนรถหรูของโรลส์-รอยซ์ก็หยุดลง
จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหว
หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น
มหาเศรษฐีทั้งหลาน “27?”
ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม
ทําไมไม่ลงจากรถ
สองนาทีต่อมา ชาวยุโรปกลุ่มหนึ่งก็ลงจากรถและตะโกนออกมาเสียงดัง
“เจ้าชายกาเบรียลและเจ้าชายจอห์นแห่งโบฮีเมีย พร้อมด้วยอัญมณีมากมายของราชวงศ์โบฮีเมียมาถึงพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อแล้ว!
และในเวลานี้เองประตูทุกบานก็เปิดออกมา
เจ้าชายกาเบรียลและเจ้าชายจอห์นก็ลงมาจากรถท่ามกลางฝูงชน
ยิ่งใหญ่!
โอ้อวด!
เจ้าชายทั้งสองเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง….
มหาเศรษฐี “…”
ราวกับมีม้านับหมื่นวิ่งอยู่บนหัวใจของพวกเขา!
พวกราชวงศ์จากยุโรปมันโอ้อวดกันจริงๆ!
“ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับ!” ในเวลานี้เองจ้าวฉีชางผู้ก่อตั้งและอํานวยการของพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อก็เดินเข้ามาจับมือของเจ้าชายกาเบรียลอย่างอบอุ่น
เจ้าชายกาเบรียลจับมือตอบก่อนจะหันไปมองเหล่ามหาเศรษฐีชาวจีนรอบๆ
ตอนแรกเขาคิดว่าการปรากฏตัวของเขาจะต้องมีสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาจ้องมองเขาแต่…ดวงตาที่เขายากเห็นกลับไม่มีเลยแต่เขากลับเห็นสายตาที่ราวกับกําลังมอง [คนโง่!
เจ้าชายกาเบรียล “???”
มันเกิดอะไรขึ้น?
ฉันยังยิ่งใหญ่ไม่พอหรอ?
ภาพลวงตา! มันจะต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ!
หลังจากนั้นเหล่าชนชั้นสูงที่ตามเจ้าชายกาเบรียลมาก็ค่อยๆเดินโอ้อวดกัน
“พวกชนชั้นสูงของยุโรปชอบโอ้อวดเกินไปหน่อยไหม?”
“วันนี้ได้เรียนรู้อะไรเยอะจริงๆ”
“ถ้าพูดถึงเรื่องการโอ้อวด ฉันยอมให้พวกเขาเลยจริงๆ!”
“ต่อให้ไม่มีเงินก็ยังต้องโอ้อวดออกมาฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”
“ฉันว่าพวกนั้นกําลังมองพวกเราว่าเป็นพวกชั้นต่ํานะดูสายตัวพวกเขาสิ”
“เอ้ ฉันเองก็รู้สึกเหมือนกัน!”
ในเวลานี้เอง
รถออดี้ที่ถูกดัดแปลงขับเข้ามาจากระยะไกล
ดวงตาของจ้าวฉีชางเป็นประกายและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
นอกจากจ้าวฉีชางแล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่เดินไป มีทั้งลู่เว่ยโจวหมิงเฉิงเจิ้งเว่ยหยงเซียง จางเทียนเพิ่งเข้าไปต้อนรับ
รถออดี้ค่อยๆหยุดลง
เจียงเฉินที่ดูหล่อเหลาและน่าดึงดูดกับเอเวลผู้เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาลงมาจากรถ
เข็มขัดและจี้หยกที่อยู่รอบเอวทําให้เขาหล่อไม่เหมือนใคร!
ความเท่ที่ยากจะต้านทาน!
จ้าวฉีชางและเพื่อนเศรษฐีเข้าไปต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น
เศรษฐีคนอื่นตกตะลึง!
“หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน?”
“มหาเศรษฐีจํานวนมากขนาดนี้ถึงกับไปต้อนรับเขาด้วยตัว
เอง?!”
“บางที่ชายหนุ่มคนนี้อาจจะเป็นคุณเจียง! ตามข่าวลือเขาก็ขับออดี้ด้วย!”
“คุณเจียงเขาคือใครกัน?”
“ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินและยังเป็นเจ้าของโรงแรมแอตแลนติสที่เมืองซานย่า เจ้าของอาคารที่มีอิทธิพลมากที่สุดบนถนนศูนย์กลายทางการเงินเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงแรมผางภู่อาศัยอยู่ในตําหนักอ๋องฉี…”
อีกมาะ
เหล่ามหาเศรษฐีพากันหยุดหายใจ!!
ชายหนุ่มคนนี้โดดเด่นมาก!!
ตําหนักอ๋องฉี บริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉิน นี่มันตัวแทนของผู้มีอํานาจชัดๆ!!
ถ้าประเมินสิ่งที่เขาครอบครองอยู่เป็นตัวเลยมันจะต้องเกินหมื่นล้านแน่ๆ!
พวกเขาพากันมองไปที่เจียงเฉินด้วยความอิจฉา!
จะต้องสร้างสัมพันธ์ให้ได้
“มันจะต้องเป็นคนรวยแน่ๆ!!”
กาเบรียลกัดฟันมองไปที่เจียงเฉินที่กําลังได้รับการต้อนรับจากเหล่าเศรษฐี
จอห์นมองไปที่เจียงเฉินด้วยความเกลียดชัง “ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมผมถึงถูกมันทําให้ขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า นี่แหละเหตุผล!ไอ้สารเลวตัวนี้มันซ่อนตัวตนเก่งจริงๆ!”
“ระวังปากของแกด้วย!!”
กาเบรียลแอบดุจอห์นอย่างลับๆ!
ในเวลานี้เองคนเหล่าขุนนางที่ติดตามเขามาก็เข้ามาหาเขาที่
ละคน
“จอห์น? ผู้หญิงคนนั้นคือเจ้าหญิงแห่งโบฮีเมียไม่ใช่หรอ?”
“แม่ของเธอทําให้สายเลือดของราชวงศ์ต้องมัมหมองมาแล้วและตอนนี้ลูกสาวของเธอยังจะทําตัวไร้ยางอายอีกหรอ นี่มันน่าอับอายเกินไปแล้ว!”
“ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอเป็นคู่แข่งความรักของนายใช่ไหม? ดูเหมือนจะไม่ง่ายแล้วสิ!”
“จอห์นไม่ต้องกังวล พวกเราอยู่ฝ่ายเดียวกันมีทุกข์ร่วมทุกข์มีสุขร่วมเสพเราจะสนับสนุนนายแน่!”
เหล่าขุนนางจากยุโรปรวมกลุ่ม!
ร่วมมือกันจัดการเจียงเฉิน!
