เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ – ตอนที่ 235 : มารยาทของนายล่ะ??

ตอนที่ 235 : มารยาทของนายล่ะ??

ฉากนี้น่าอับอายมาก

เอเวลก็ตกตะลึง “เจียงเฉิน นายไปซื้อปราสาทนอยชวานสไตน์มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เจียงเฉินยิ้ม “ไว้คุยกันทีหลังนะ!”

คืนนี้เจียงเฉินได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่!

เหล่าขุนนางจากยุโรปก็พากันเก็บของและรีบกลับจากงานกันทันที

หลังจากนั้นงานเลี้ยงก็กลายเป็นของเศรษฐีชาวจีนอย่างสมบูรณ์และเจียงเฉินก็ได้กลายเป็นจุดเด่นของงาน

เวลา 22.30 น.

งานเลี้ยงก็สิ้นสุดลง

เจียงเฉินพาเอเวลออกจากพิพิธภัณฑ์

“คุณเจียง เดี๋ยวก่อนครับ…” นักธุรกิจรายใหญ่วิ่งมาพร้อมกับพุงขนาดใหญ่ของเขา

“ครับ…” เจียงเฉินจำชายคนนี้ได้เขาเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีที่เข้ามาร่วมงานในคืนนี้

“คุณเจียง ผมชื่อว่าซูหมิงอี้ครับ นี่นามบัตรของผมครับ” ซูหมิงอี้ไม่ได้เข้าหาเจียงเฉินตั้งแต่ในงานเลี้ยงเพราะเขานั้นรู้ว่าจะต้องมีคนมากมายพยามเข้าหาเจียงเฉินแน่และถ้าเขาต้องการผูกมิตรกับเจียงเฉินและได้รับความโปรดปรานจากเจียงเฉินการที่ดีที่สุดก็คือการเข้าหาเจียงเฉินหลังงานจบลง!

เจียงเฉินรับนามบัตรมา – ซูหมิง ประธานบริษัท บิลบิล

เจียงเฉินเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

บริษัทนี้ทำทั้ง อนิเมชั่นสองมิติ สื่อการเรียนรู้และแพลตฟอร์มวิดีโอที่มีผู้ใช้เป็นหนุ่มสาวมากมาย

“คุณซู สวัสดีครับ” เจียงเฉินจับมือก่อนจะยื่นนามบัตร “คุณเจียงครับ หลังจากนี้คุณพอจะมีเวลาทานอาหารกับผมหน่อยไหมครับ ผมรู้จักร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีความเป็นส่วนตัวมาก”

“ไม่มีปัญหาครับ”

หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกทางกัน

เจียงเฉินขับรถออดี้ที่ได้รับการปรับแต่งและพาเอเวลไปส่ง

ในเวลานี้เองซูหมิงอี้ก็ขับรถมาเซราติมาและทักทายเจียงเฉิน “คุณเจียง แล้วพบกันใหม่นะครับ ลาก่อนครับ”

“ลาก่อนครับ” เจียงเฉินหันไปมองทะเบียนรถของซุหมิงอี้

เลขทะเบียนสวยมาก!!

และในตอนนี้เอง

กาเบรียลและจอห์นที่กลับมาโรงแรมผางคู่ก็กำลังโมโหจัด

จอห์นบ่นออกมา “คุณลุง ทำไมเราถึงต้องไปเลือกพิพิธภัณฑ์สำหรับจัดงานที่เป็นของเจียงเฉินด้วย?”

กาเบรียลมองไปที่จอห์น “แผนการจัดงานถูกวางไว้ตั้งครึ่งปีแล้วแกเป็นคนไปสร้างปัญหากับเจียงเฉินเอง ดังนั้นเรื่องในวันนี้มันเป็นความผิดของแก!”

และในเวลานี้เองก็มีเพื่อนที่เป็นชนชั้นสูงของเขาคนหนึ่งโทรมา

“กาเบรียล นายพักอยู่ที่โรงแรมผางกู้ใช่ไหม?”

กาเบรียลอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและโอ้อวดออกมา “ใช่แล้ว มีแต่โรงแรมผางกู่เท่านั้นที่คู่ควรกับเจ้าชายกาเบรียลอย่างฉัน!”

เพื่อนของเขา “แต่ฉันเพิ่งได้ข่าวมาว่าโรงแรมผางภู่มีเจียงเฉินเป็นผู้ถือหุ้นด้วย…”

พรูด—

พรูด—

กาเบรียลและจอห์นกระอักเลือดออกมา

พระเจ้า!

ทำไมถึงต้องเป็นเจียงเฉินอีกแล้ว!

กาเบรียลและจอห์นระเบิดอารมณ์โกรธออกมา

ทุบของ!

ฟังทุกสิ่งที่เห็น!

สองคนพากันระบายความโกรธออกมา!

กาเบรียล “ไม่ ทำไมฉันต้องไปส่งเงินให้เจียงเฉินมันด้วย?! ฉันต้องเช็คเอาท์ เช็คเอาท์!!”

จอห์น “ใช่ เราต้องเช็คเอาท์!”

วันรุ่งขึ้นเกเบรียลรีบลงไปที่ล็อบบี้ขของโรงแรมเพื่อเช็คเอาท์ แต่แล้ว….

ทางโรงแรมก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าสิ่งของในห้องถูกกาเบรียลทุบพัง!

บนชั้นบนสุดของโรงแรมเต็มไปด้วยของตกแต่งที่มีราคาแพง!

และส่วนใหญ่เป็นโบราณวัตถุ!

หลังจากคำนวณเงินออกมาแล้วกาเบรียลและจอห์นก็ต้องร้องไห้ออกมา!!

พวกเขาต้องชดเชยเงินกว่า 8 ล้าน!

เจ็บใจ!

“นี่มันโรงแรมเถื่อน โรงแรมเถื่อนชัดๆ!!”

กาเบรียลปฏิเสธที่จะชดใช้ให้กับโรงแรมและยังตะโกนด่าพนักงาน!

จากนั้น….โรงแรมก็เรียกตำรวจเข้ามา กาเบรียลและจอห์น สองเชื้อพระวงศ์ก็ถูกจับไปทัวร์สถานนีตำรวจ –

ห้าวันต่อมา

ชีวิตของเจียงเฉินกลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง

ทุกวันเป็นวันที่ปกติและมีความสุขและยังผ่อนคลายในแบบที่เจียงเฉินชอบ

เช้านี้เจียงเฉินขับตี้ตี้และรับผู้โดยสารชายคนหนึ่งที่อายุประมาณ 84 ปี

ชายชราต้องการไปหาหมอที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหยานจิงเขานั้นอยู่ตัวคนเดียวและยังเป็นหม้าย ลูกๆของเขาต่างก็อยู่ต่างประเทศหมด ดังนั้นเขาจึงอยู่คนเดียวในบ้านของเขา

เมื่อเห็นว่าชายชราเดินลำบากมาก เจียงเฉินจึงช่วยพาเขาไปส่งถึงโรงพยาบาลโดยตรง สุดท้ายชายชราก็ลืมหยิบเงินมาค่าและเดินทางครั้งนี้อยู่ที่ประมาณ 100 หยวนและด้วยและเงินแค่นี้แน่นอนว่าเจียงเฉินไม่สนใจอยู่แล้ว

หลังจากออกจากโรงพยาบาลเจียงเฉินก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี

บางทีเขานั้นก็สงสัยว่าทำไมคนถึงชอบไปอยู่ต่างประเทศกันแถมพ่อที่อยู่ในวัยแก่ชราอายุตั้ง 84 ปีก็ไม่เอาไปด้วยและปล่อยทิ้งไว้อยู่ในประเทศนี้

อากาศของต่างประเทศมันหอมขนาดนั้นเลยหรอ?

“ตรูด ตรูด ตรูด—”

“ทายสิว่านี้ใคร?” เสียงหวานดังออกมาจากโทรศัพท์

เสียงที่ฟังดูกล้าหาญแบบนี้ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากหลินซีหลานตำรวจสาวตัวน้อยที่ดุร้ายและน่ารักของเขา?

“อา…นี่ใช่เจ้าหน้าที่ตำรวจหลินซีหลาน ที่น่ารักสุดเจ๋งแถมยังเท่ที่สุดของฉันใช่หรือเปล่า?”

เจียงเฉินคิดถึงรูปลักษณ์ที่ดูดุดันและน่ารักของหลินซีหลานขี้นมาอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมามากทันที และความโมโหของเขาก่อนหน้านี้ก็ถูกลบหายออกไปอย่างสิ้นเชิง

“ใช่แล้ว! ฉันจะแอบบอกให้ก็ได้นะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่หมิงเฉิง ฉันต้องมาช่วยเพื่อนซี้ที่สุดของฉันซูหยิงเข้าเวรและลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยแทนเธอ! อย่าให้ฉันจับนายได้เชียวไม่งั้นฉันปรับนายอ่วมแน่!!” หลินซีหลานขู่ออกมา

“จริงสิ ตอนนี้เธออยู่ตรงไหนหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหา!”

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่ถนนจิ๋วตา”

“โอเค เดี๋ยวจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ”

เจียงเฉินยิ้มก่อนจะวางสาย หลินซีหลานพูดขนาดนี้แสดงว่าเธอจะต้องคิดถึงฉันมากแน่นอน!

เหยียบคันเร่ง!

รถออดี้พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!

10 นาทีต่อมา…

เจียงเฉินก็มาถึงถนนจิ๋วตาตามที่หลินซีหลานบอก

ในไม่ช้าเจียงเฉินก็เห็นหลินซีหลาน

ในตอนนี้หลินซีหลานกำลังสวมเครื่องแบบหน่วยลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยพร้อมกับมีปอกแขนที่แขนของเธอ และเธอนั้นก็ยังดูเท่เสมอเมื่อเธออยู่ในเครื่องแบบ

หน้าของเธอแดงเล็กน้อยแต่เธอก็ยังดูน่ารักและดุดันอยู่จริงๆ

เจียงเฉินรู้มากจากเธอแล้วว่าเธอนั้นกำลังช่วยเพื่อนสนิทของเธออยู่

ซูหยิงเป็นเพื่อนสนิทของเธอและยังมียศที่ต่ำกว่าเธอจนบางครั้งเพื่อนของเธอคนนี้ต้องออกมาลาดตระเวนรักษาความปลอดภัย

งานของพวกเธอตอนนี้ก็คือการรักษาความสงบเรียบร้อยในพื้นที่ที่รับผิดชอบ ป้องกันการลักขโมยและการต้มตุ้นใส่ความคน ป้องกันเหตุอัคคีภัย และทำการตรวจสอบทุกอย่างที่อาจมีอันตราย

และหากพบบุคลที่ต้องสงสัยก็จะทำการรายงานไปยังเบื้องบนทันที

เมื่อเทียบกับงานของหลินซีหลานที่เป็นกัปตันของกองตำรวจอาชญากรรมแล้วงานนี้ยังง่ายกว่ามาก!

เจียงเฉินยังคงอยู่ในรถและมองดูเพื่อนสนิทของหลินซีหลานจากระยะไกล ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงผมสั้นแต่ไม่ว่าเธอจะเคลื่อนไหวอย่างไร เธอก็ดูสบายๆจนไม่ต่างกับเด็กผู้ชายแม้แต่น้อย

แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนร่วมงานคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้ชายอยู่ดี

ห่างออกไปประมาณ 70 เมตร

โจรคนหนึ่งกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาเหยื่อ

“ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนรวย แต่สร้อยไข่มุกนั้นดูแล้วยังไงก็เป็นแค่ไข่มุกคุณภาพต่ำ ส่วนตุ้มหูที่ดูเหมือนเพรชก็เป็นคริสตัล แบบนี้อย่าไปสนใจดีกว่า!!”

“ผู้หญิงคนนี้ใช้กระเป๋าหลุยส์ วิตตองแต่มันสะท้อนแสงมากเกินไปน่าจะเป็นของปลอม!!”

ดวงตาของโจรคนนี้ร้ายกาจมากภายใต้สายตาที่เฉียบคมของเขาเขาสามารถระบุได้ทันทีว่าอันไหนเป็นของแท้อันไหนเป็นของปลอม!

“ฮะมะ”

จู่ๆดวงตาของโจรก็เป็นประกาย!

เมื่อเขานั้นได้เห็นสายตรวจฝึกงานที่ไว้ผมสั้น (เพื่อนร่วมทีมของหลินซีหลาน) ที่กำลังสวมสร้อยคอของ [ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์]

เขาขยี้ตาของตัวเอง!

พยายามดูให้ชัดยิ่งขึ้น!

ใช่แล้วมันเป็น [ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์] แน่นอน!

รูปลักษณ์ที่มีความพิเศษ โทนสีออกมืด มีความพิถีพิถันและดูก็รู้ได้ทันทีว่ามีระดับที่ไม่ธรรมดา มีเพียงแค่ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของแท้เท่านั้นที่ให้ความรู้สึกแบบนี้ได้

สำหรับโจรแล้วนี่แหละแกะอ้วนตัวใหญ่!!

ตื่นเต้นมาก!

เขานั้นเพิกเฉยต่อเครื่องแบบลาดตระเวนของสองสาวอย่างสมบูรณ์! และจากสายตาที่ชั่วร้ายของเขา เขานั้นได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำให้หน่อวยลาดตระเวนสาวทั้งสองคนที่เป็นมือใหม่ต้องหวาดกลัว!

เขาโทรออกไปทันที “ พี่ชาย ฉันพบเป้าหมายแล้ว มารับฉันในอีก 20 วินาที”

เสียงจากโทรศัพท์ “ตกลง!”

หลังจากวางสายโจรคนนั้นก็เริ่มลงมือทันที เขาแกล้งเดินเล่นมือถือตรงไปทางหลินซีหลานทันที

โจรคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและคว้าสร้อยคอของหญิงสาวก่อนจะดึงออกมา

“อ๊ะ” หญิงสาวร้องออกมา

โจรตื่นเต้นมาก : ได้สร้อยมาแล้ว!

หลินซีหลานตอบสนองอย่างรวดเร็วเธอคว้าไปที่มือของโจร ดวงตาของโจรเต็มไปด้วยความตกใจ เขาหยิบมีดที่เอวออกมาและแทงไปที่แขนของหลินซีหลานทันที แต่หลินซีหลานก็หลีกเลี่ยงมันตามสัญชาติญาณของเธอก่อนจะถอยออกมา..

แต่โจรก็วิ่งหนีออกไปได้สำเร็จ!

และในเวลานี้เองเพื่อนร่วมงานของซีหลานก็เริ่มตอบสนองและตะโกนออกไป

“โจร!”

“มีการชิงทรัพย์!!”

ทางฝั่งของเจียงเฉินก็ขับรถเข้ามาใกล้ๆหลินซีหลานพอดีกับตอนที่โจรนั้นกำลังขโมยสร้อยคอและแทงมีดเข้าไปที่หลินซีหลาน

“ซีหลาน!”

เจียงเฉินร้องออกมาก่อนจะลงจากรถอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งเข้าไปคว้ามือของหลินซีหลานมาดูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลก่อนจะมองซีหลานทิ้งลงซ้ายขวาเพื่อตรวจดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม?

และในที่สุดเขาก็พบว่าหลินซีหลานไม่ได้รับบาดเจ็บ

เจียงเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะพูดกับหลินซีหลานด้วยความอ่อนโยน “มันทำให้เธอตกใจมากไหม? เดี๋ยวฉันจะไปลากมันกลับมาสั่งสอนบทเรียนเอง!”

“ฉันตกใจมากจริงๆ”

หลินชีหลานขมวดคิ้ว “ฉันประเมินอีกฝ่ายต่ำเกินไปหน่อย ไม่คิดว่าทางนั้นจมีอาวุธสังหาร…”

ขณะที่เพื่อนร่วมงานของเธอที่ถูกกระชากสร้อยไปจนมีเลือดออกเล็กน้อยที่คอ เมื่อได้เห็นเรื่องทั้งหมดเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอนั้นกำลังมีอาหารสุนัขอยู่เต็มปาก!

“เฮ้ ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ!”

“อ่า ” ตอนนี้หลินซีหลานที่เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเธอยังมีเพื่อนร่วมงานอยู่ตรงนี้ก็หน้าแดงออกมาทันที

เจียงเฉินจูบไปที่หน้าผากของหลินซีหลานก่อนจะยิ้มและพูดออกมา “ซีหลานรออยู่ตรงก่อนนะเดี๋ยวฉันจะเอาตัวมันกลับมาให้เธอล้างแค้น!”

“ระวังตัวด้วยนะ..

หลินซีหลานมองดูเจียงเฉินอย่างประหม่าและเป็นห่วง

ในเวลานี้เองก็มีรถตู้คันหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและรับโจรขึ้นรถก่อนจะวิ่งออกไป

เจียงเฉินหัวเราะออกมา

รถออดี้ที่ถูกดัดแปลงสุดล้ำก็ออกตัวตามไปทันที!

ขุมพลังจากเครื่องยนต์วี 12 พุ่งออกมา!

เครื่องยนต์ส่งเสียงคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เสียงของมันเต็มไปด้วยพลัง!

รถออดี้เพิ่มความเร็วอย่างรวดเร็ว!

เพียงแค่ 2.6 วินาที่ความเร็วก็พุ่งไปแตะที่ 100 Km/H!

ในรถ….

โจรคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “คราวนี้ได้ผลเก็บเกี่ยวไม่น้อยเลยมันเป็นสร้อย ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์!

คนขับรถตกตะลึง “อะไรนะ?! สร้อยคอปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์ราคาเส้นละ 210,000 น่ะหรอ?!”

โจรพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว เส้นนั้นนั่นแหละ!”

คนขับพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “เรารวยแล้ว!”

ในเวลานี้เองโจรคนนั้นก็หันออกไปมองข้างหลังและใบหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป

“ไม่นะ มีรถออดี้ เอสามกำลังไล่ตามเราอยู่!”

เมื่อคนขับได้ยินก็รู้สึกราวกับตัวเองถูกหยาม

“ออดี้หรอ? มันจะมาสู้กับรถของฉันได้หรอ? รถของฉันผ่านการดัดแปลงมาเป็นพิเศษเครื่องยนต์ก็เป็นเครื่องยนต์รถบรรทุก…”

ปรากฏว่ารถของเขาถูกดัดแปลงมาแล้ว!

และเครื่องยนต์ที่ใช้ยังเป็นเครื่องยนต์รถบรรทุก!

และนี่ก็คือสาเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงกล้ามาก่อเหตุที่นี่!

“ต่อไปก็ดูการชับของฉันดีๆก็แล้วกัน!”

ในเวลานี้เองคนขับรถก็รู้สึกราวกับตัวเองมีวิญญาณนักแข่งเข้าสิง!

รอยยิ้มเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เขาเริ่มควบคุมรถอย่างชำนาญ

ไม่นานรถตู้ก็ส่งเสียงคำรามออกมาก่อนที่รถจะพุ่งไปข้างหน้า อย่างรวดเร็ว!

ความเร็วเพิ่มขึ้น!

“พี่ใหญ่!!”

“ฮีม ก็แค่ออดี้ไม่คู่ควรมาพูดต่อหน้าฉันคนนี้!”

ในเวลานี้เองคนขับรู้สึกราวกับตัวเองนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่าง

แต่….

เมื่อโจรหันหลังกลับไป!

“เวรแล้ว!!!”

เขาหวาดกลัวมาก!

ปรากฏว่ารถออดี้มาจี้ตูดรถของพวกเขาแล้ว!

“พื่ออดี้จี้เรามาแล้ว!”

“ไม่ต้องกลัว รอฉันขึ้นไปเกียร์สี่ก่อน!!”

หน้าของคนขับไม่เปลี่ยนแปลงและยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ

เครื่องยนต์ของรถบรรทุกทำให้รถตู้ที่มีน้ำหนักเบาพุ่งออกไปราวกับสายฟ้า!

บรื้น!!!

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วินาที

โจรก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “พี่ใหญ่! เร่งไปก็ยังไม่มีประโยชร์! อีกฝ่ายยังเกาะพวกเราแน่นอยู่เลย!”

คนขับตกตะลึง “อะไรนะ ยังตามได้อีกหรอ? เป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องกังวลฉันจะเร่งต่อไปอีก!”

ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา!

เกียร์ห้า!

170 Km/H

วิ่งออกไปราวกับสายลม-

ก็แค่ออดี้ยังไงก็ต้องคุกเข่าให้กับรถของฉัน!

แต่ผลลัพธ์…

โจรยังคงตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “พี่ใหญ่ ไม่นะอีกฝ่ายยังตามติดพวกเราอยู่!”

“เป็นไปได้ยังไง!!” คนขับตะโกนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ฉันขับตั้ง 170 แล้วทำไมรถออดี้ถึงยังตามมาได้ เมื่อกี้นายก็บอกไม่ใช่หรอว่ามันก็แค่ ออดี้เอสาม มันไม่ได้โดนดัดแปลงมาจากเบนท์ลีย์ใช่ไหม?!”

พวกเขาเดาออกมา!

และคิดว่ามันเป็นรถเบนท์ลีย์ที่ถูกดัดแปลง!

คนขับตะโกนด่าออกมาลั่น!

ในเวลานี้เขาตื่นตระหนกมาก!

ถ้าเป็นรถเบนท์ลีย์จริงๆเขาก็คงต้องยอมอีกฝ่าย!

ในอีกด้านหนึ่ง เจียงเฉินที่เห็นว่าตอนนี้เลนข้างๆเปิดโล่งอยู่และไม่มีรถเขาก็เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วไปที่ 180 Km/H

รถพุ่งเข้าไปชนท้ายของรถตู้เบาๆทันที

ปึ้ง

รถตู้ก็เสียหลักและเข้าชนกับข้างทางที่เป็นผนังสูงขึ้นมา 1 เมตรทำให้รถนั้นเสียรูปด้านหน้าของมันและหยุดลง

“อ่า”

โจรสองคนทุบกระจกก่อนจะออกมาและวิ่งออกไปหลายเมตรก่อนจะล้มลงเพราะขาของพวกเขาหัก!

และในเวลานี้เองตำรวจก็เข้ามาจับทั้งสองที่ไม่อาจหนีไปไหนได้

สร้อยคอก็ถูกนำกลับมา!

“คุณตำรวจ! ผมขอแจ้งความ เขาดัดแปลงรถออดิ์ให้เป็นออดี้อย่างผิดกฎหมาย!”

คนขับตะโกนอย่างโกรธจัดและชี้ไปที่รถออดี้ของเจียงเฉิน

ตำรวจ “???”

เจียงเฉิน “…”

ด้วยความเป็นมืออาชีพของตำรวจ พวกเขาจึงทำการตรวจสอบลักษณะของรถของเจียงเฉิน

ไฟท้าย…ตำแหน่งป้ายทะเบียน

ไฟเบลค ท่อไอเสีย ไฟหน้า…

หลังจากตรวจสอบแล้วพวกเขาก็ต้องตกตะลึง

พวกเขาสามารถยืนยันด้วยความเป็นมืออาชีพของพวกเขาว่านี่คือรถออดี้ที่ได้รับการดัดแปลงและยังเป็นการดัดแปลงอย่างจริงจังด้วย!

“ฉันตรวจสอบแล้ว มันคือรถ…”

ก่อนที่ตำรวจจะพูดออกมา เขาก็เห็นเจียงเฉินหยิบตรา [ตำรวจอาชญากรรมระดับชาติ] ออกมาและดวงตาของเขาก็เป็นประกายและการพูดของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว!

“จริงๆแล้วมันเป็นรถออดี้!”

อะไรนะ!!

คนขับและโจรล้มลงอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา พวกเขาดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง “เป็นไปไม่ได้! เขาจะต้องดัดแปลงจากเบนท์ลี่ย์อย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะตามรถตู้ดัดแปลงด้วยเครื่องรถบรรทุกของผมได้ยังไง!!”

“รถตู้ดัดแปลงเครื่องยนต์รถบรรทุก??”

ตำรวจมองไปที่รถตู้ “โอ้…อย่างแรกเลยนะนายใส่ร้ายคนอื่น! ตอนนี้นายยังโดนข้อหาดัดแปลงยานพาหนะที่อันตรายอย่างผิดกฏหมายและเป็นอันตรายต่อการจราจรด้วย!”

“คุณ! คุณ! คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?!”

โจรตัวสั่นด้วยความโกรธ

“อีกอย่าง เขาทำร้ายตำรวจด้วย” เจียงเฉินชี้ไปที่โจรและพูดออกมา

“ได้เลย แกกล้ามากที่ทำร้ายตำรวจ!!” ตำรวจมองไปที่โจรด้วยความเย็นชา

เขาเอาสมุดมาจดทันที!

คนขับ “…”

อยู่ดีๆเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ควรพูดอะไรออกมา

คุณตำรวจคุณยังมีความซื่อสัตย์อยู่ไหม?!

ทำไมคุณถึงต้องทำตามที่เขาพูดตลอด?

โจร : ปิดหน้าและร้องไห้ออกมา!