“เธอบอกว่าเธอเอาอยู่หรอ เธอกล้าที่จะละเลยคนที่ป้าหวางแนะนำให้รู้จัก ทัศนคติของเธอมันเป็นยังไงกันแน่ หะ”
เฉินหยานโทรกลับไปหาลูกสาวทันทีหลังจากที่คุยกับป้าหวางจบ!
ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรที่ใหญ่กว่านี้หรือไม่!
แต่ตอนนี้เธอขอด่าหลิวหลานก่อน!
หดหู่!
อยากจะอาเจียนเป็นเลือด!
“แม่…นั่นเป็นเพราะป้าหวางไม่ได้บอกหนูเกี่ยวกับสถานการณ์จริงของเจียงเฉิน เธอบอกฉันเพียงว่าเขาเป็นพนักงานส่งพัสดุ”
หลิวหลานรู้สึกท้อแท้และหดหู่
“ถ้าหนูรู้ แม่คิดว่าหนูจะตั้งใจทำคะแนนไหมล่ะ? ใครจะรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ เขารอ 30 นาทีก็ไม่ได้ ปกติแล้ว พวกผู้ชายจะคอยมาประจบผู้หญิงอย่างพวกเรานิ และผู้หญิงอย่างเราก็จะคอยเป็นฝ่ายบงการพวกเขา แต่ใครจะรู้ว่าเจียงเฉินจะเป็นแบบนี้ได้?”
“นี่เธอมีปัญหาทางสมองจริงๆ?”
เฉินหยานเกลียดการที่ลูกสาวทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน “เขาเป็นใครเขาเป็นเศรษฐี! แล้วเธอรู้ไหมว่า เศรษฐี คืออะไร เธอไม่สามารถใช้ความคิดของผู้ชายทั่วไปมาตัดสินคนแบบนี้ได้ เขาต้องการทดสอบเธอ แต่เธอไม่เข้าใจ! ที่เขาพูดก็พูดแต่เรื่องจริงเช่นกัน แม่บอกเธอแล้วทำไมถึงฟังไม่รู้เรื่อง!”
“แม่ไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว ฉันให้กำเนิดลูกสาวแบบเธอมาได้ยังไงกัน? คนที่มีความสามารถแบบเจียงเฉินน่ะ แค่กวักมือเรียกผู้หญิง ผู้หญิงคนนั้นก็พร้อมกระโดดขึ้นเตียงเขาแล้วไม่ใช่รึไง?”
“เธอมีความสวยแค่นิดหน่อย แต่มันคือทั้งหมดที่แกได้มาจากแม่ของแก ถ้าไม่มีแม่แบบฉัน เธอก็ไม่มีอะไรซักอย่างเลยด้วยซ้ำ!”
“หลิวหลาน ฟังแม่นะ #＄＆*%”
ภายใต้การดุด่าที่รุนแรงของผู้เป็นมารดา
หลิวหลานไม่กล้าพูด…
สติแตกดับวูบ!
วันนี้เป็นวันที่สิ้นหวังที่สุดในชีวิต เธอต้องทนกับแรงกดดันที่เธอไม่ควรมีในวัยนี้!
เฉินหยานเบื่อที่จะสาปแช่ง หยุดพัก และเปลี่ยนน้ำเสียงของเธอ
“แม่กำลังบอกลูกว่าไม่ว่าลูกจะใช้วิธีการใด ลูกต้องหาลูกเขยที่สมบูรณ์แบบมาให้แม่ให้ได้! ไม่เช่นนั้น ก็ตัดแม่ตัดลูก!”
“แม่…อย่าทำแบบนี้!”
หลิวหลานกำลังจะร้องไห้ และเธอก็กำลังจะทรุดตัวลง “หนูพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว หนูเริ่มขอโทษเขาที่งานเลี้ยงวันเกิด แต่มันไร้ประโยชน์ เขามีแฟนแล้ว!”
“แฟนอะไร! มันก็แค่การแสดง!”
เสิ่นหยานพูดอย่างครอบงำเธอ “ลูกไปหาเขาเดี๋ยวนี้ ไปหาเจียงเฉินแทนแม่เดี๋ยวนี้ ชายหนุ่มดีๆแบบนี้ เป็นลูกเขยที่ดีที่สุด ถ้าเธอพาเขากลับมาไม่ได้ ก็อย่ากลับมาบ้านหลังนี้อีก!”
“เอ่อ…แต่หนูคิดว่า…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบเธอก็นำประโยคที่รุนแรงจากปากของผู้เป็นมารดาก็ดังออกมา
“กูไม่ได้อยากให้มึงคิด กูอยากให้มึงทำ!”
“แกฟังฉันเข้าใจไหม ไปเอาเขามา! เจียง! เฉิน! นำเขากลับมา! เอากลับมาให้ได้! เข้าใจไหม ฉันไม่อยากพูดซ้ำอีก!”
ตะครุบ!
วางสายแล้ว!
เธออยากจะร้องไห้จริงๆ แต่ก็ไม่สามารถร้องไห้ได้!
อยากหาคนคุยระบายความในใจจริงๆ…
หลิวหลานเลื่อนดู WeChat และก็พบหยาซินเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเป็นอันดับแรก
“หยาซิน…”
“หยาซินก็มีเพื่อนร่วมชั้นที่เป็นเศรษฐีที่ออกมาหาประสบการณ์ชีวิตนิ”
“หือ? แล้ว…? ตอนนั้นที่ฉันแสดงบันทึกการสนทนาของฉันให้ หยาซินดูในวันนั้น”
“โลกนี้มันกว้างจะตาย จะไปมีความบังเอิญแบบนั้นได้อย่างไร!”
หลิวหลานคิด และเหมือนเธอจะได้รับพรจาก เทพธิดาผู้โหดร้าย เธอสงบลงในทันที IQ ของเธอเพิ่มขึ้นเป็น 250 เธอหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาทันที และกำลังจะไปหาหยาซินเพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง!
ผู้หญิงในตอนที่อารมณ์นิ่งๆมักจะน่ากลัวที่สุด!
เธอนั่งแท็กซี่ไปที่บ้านของหยาซิน!
เคาะประตูและประตูก็เปิดออก
หยาซินรู้สึกประหลาดใจ “อ๊ะ หลานหลาน ทำไมเธอมาที่นี่หล่ะ นี่มันดึกแล้วนะ?”
หลิวหลานเย็นชาและเริ่มทดสอบ “หยาซิน อย่าโกหกฉันอีกเลย ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”
ตาของหยาซินกระตุก “อ่า อะไรนะ เธอกำลังพูดถึงอะไร!”
“เจียงเฉินที่เป็นคู่นัดบอดของฉัน เพื่อนร่วมชั้นของเธอ ทำไมเธอถึงโกหกฉัน!”
หลิวหลานยังคงพูดออกมาโดยไม่มีข้อบกพร่อง ราวกับว่าเธอแน่ใจในความจริงนี้
หยาซินเปิดตาของเธอกว้าง!
อะไรกัน!
เธอรู้ได้ยังไงกัน?
หยาซินตื่นตระหนก “หลานหลาน เธอ… อย่าทำแบบนี้สิ ฉันกลัวนะเธอสงบสติอารมณ์ลงก่อน จริงๆ แล้วฉันไม่ได้ตั้งใจจะบอกโกหก แต่… เจียงเฉินไม่เหมาะสมกับเธอจริงๆ!”
ได้ยินคำพูดทั้งหมด
หลิวหลานก็ตื่นขึ้นจากเทพธิดาที่โหดร้ายในทันทีกลายเป็นลูกไก่ที่หงุดหงิด ดวงตาของเธอเบิกกว้างและกลม
“โอเค ได้! ฉันเอาออกแล้ว ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอก็คงเคยนับฉันด้วย! ทำไมเธอถึงทำแบบนี้!”
“อะไรนะ! เธอเดาได้เหรอ?”
ย่าชิน:? ? ?
“หลิวหลาน เธอหมายความว่าอย่างไร นี่เธอยังไม่มีแม้แต่ความไว้ใจกับฉันเลยหรอ หรือเธอพยายามจะสื่ออะไร?”
หลิวหลานคว้าคอเสื้อของหยาซินด้วยความบ้าครั่ง
“รู้ไหม วันนี้ฉันได้พบกับเจียงเฉิน เขาอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน เขาสวมนาฬิการาคา 17.6 ล้านและขับรถสปอร์ตราคา 80 ล้าน… และฉันทำได้แค่แสร้งทำเป็นคนแปลกหน้าและมองดูพวกเขาแบบเงียบๆ…รู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหน? ถ้าเธอบอกความจริงกับฉัน ฉันจะขอโทษเขาตั้งแต่แรกในวันนั้น และสิ่งต่างๆ จะไม่เป็นเช่นนี้!”
“เพราะเธอนั่นแหละ! เพราะเธอเลย!”
หลิวหลานคำราม!
เธอไม่รู้ว่าทำไมหยาซินกลับรู้สึกสดชื่นมากเมื่อได้ยินคำพูดนี้!
เรือแห่งมิตรภาพพลิกคว่ำแล้ว!
เผชิญหน้ากับคำถามที่รุนแรงของหลิวหลาน
หยาวินก็เยาะเย้ยเสียงดังด้วยความเย่อหยิ่ง
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ใช่แล้ว! เจียงเฉินเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ทำไมฉันต้องยอมเธอด้วย ฉันรู้จักเขามาหกปีแล้ว ฉันเป็นดาวประจำชั้นและเขาเป็นเหมือนเดือนประจำโรงเรียน พวกเราน่ะเหมาะสมกัน! แล้วเธอล่ะอายุเท่าไหร่? เธอที่แค่ได้มีโอกาศไปนัดบอดกับเขา เธอคิดว่าตัวเองเหมากับเขาหรอ คุณคู่ควรกับเขาไหม คุณมีค่าพอรึยัง!“
“ฉันกำลังบอกเธอเลยนะว่าเจียงเฉินเป็นของหยาซินคนนี้เท่านั้น!”
“แก แก แก!”
ดวงตาของหลิวหลานลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ: “เพราะแกทำให้ฉันต้องถูกครอบครัวทอดทิ้ง มีครอบครัวแต่กลับไปหาไม่ได้ แกทำให้ฉันกลายเป็นหมาหัวเน่า!”
“หยาซิน ฉันจะบอกไว้เลยนะว่าฉันคนนี้จะสู้ตาย!!!”
“ฉันเกลงว่าเธอจะไม่มีวันนั้นนะ!”
แป๊บเดียว!
มือและเล็บก็ทำงาน!
เธอดึงเสื้อผ้าของฉัน ฉันดึงเสื้อผ้าของเธอ ฉากนั้นดูเย้ายวยมาก เสื้อผ้าทั้งคู่ตอนนี้ไม่เรียบร้อยซักคน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากความอับอาย
……
……
วันถัดไป.
เจียงเฉินขับรถสามล้อและส่งพัสดุเป็นเวลานาน
ในขณะนี้ เมื่อเขาผ่านร้าน 4S ในเมืองหลวง เขาก็หยุดกะทันหัน
ไหนๆก็ออกมาแล้ว ซื้อรถเลยดีกว่า
