ตอนที่ 34 : ปรมาจารย์นักบอกเลิกลงมือ!
การบอกเลิกก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง
ฟาดด้วยเงินหรอ?
นั่นน่ะมันเป็รวิธีขั้นพื้นฐานที่สุด
สมมติว่าเขานั้นจะให้เงินเธอหนึ่งล้านเพื่อแลกกับเซ็กส์ เมื่อเขาหมดเงินเธอก็จะทิ้งเขาได้ในเวลาไม่กี่นาที
แต่สิ่งนี้สามารถพิสูจน์อะไรได้บ้าง?
มันก็น่าจะพิสูจน์ได้เพียงว่าคุณเป็นคนโง่และที่เอาเงินมาให้คนอื่นกอบโกย~
ดังนั้นในเมื่อการบอกเลิกเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง
งั้นก็ทำให้หัวใจของอีกฝ่ายบอบช้ำสิ ให้ฝั่งนั้นรู้สึกถึงความเจ็บปวดใจ
และการใช้ต้นทุนที่ต่ำที่สุดและประสบผลสำเร็จถึงจะเรียกว่าผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
นี่แหละถึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งปรมาจารย์แห่งการบอกเลิก
เจียงเฉินพยักหน้าไปมาก่อนจะคิดจำลองแผนการในครั้งนี้ที่มีชื่อแผนว่า…..
[ความสิ้นหวัง]
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาซูเสี่ยวเสี่ยว
และจัดตั้งกลุ่มตัวประกอบขึ้นมาโดยสุ่มเลือกมาทั้งหมด 10 คน โดยจ้างมาชั่วโมงละ 200 หยวน
เริ่มทดสอบระบบสื่อสารหูฟังบลูทูธ!
เจียงเฉิน “ได้ยินไหม?ตอบด้วยเปลี่ยน~”
ซูเสี่ยวเสี่ยวตอบด้วยความตื่นเต้น “ได้ยินแล้วเปลี่ยน~”
จื่อหมิง “ได้ยินแล้วเปลี่ยน!”
ตัวประกอบชีหมิน “ได้ยินแล้วเปลี่ยน!!!!”
เจียงเฉิน “โอเคจีหมิง บอกมาหน่อยตอนนี้พวกนั้นอยู่ที่ไหนแล้ว?”
จื่อหมิง “พวกเขาเพิ่งจะออกมาจาก หวานตาพลาซ่า ตอนนี้อยู่แถวๆถนนฮั่วหลง คาดว่ากำลังมุ่งหน้าไปตึกเก๋อหมิง เพื่อเล่นสนุ๊กเกอร์!”
เจียงเฉิน “ดี เริ่มปฏิบัติการ[ความสิ้นหวัง] ไม่จำเป็นต้องมีแผน ฟังคำสั่งจากฉันอย่างเดียวพอ!”
ทุกคน “รับทราบ!”
…………..
ถนนฮั่วหลง
ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินด้วยกันเต็มไปด้วยบรรยากาศจากฤดูใบไม้ผลิ
เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ ฝั่งผู้ชายจะเห็นรอยสักสุนัขตัวหนึ่งที่ดูดุร้ายบนแขนซ้ายของเขา
“หมานหมาน พวกเราจะไปไหนกันดี?”
“ไปเล่นสนุ๊กเกอร์กัน”
“เล่นสนุ๊กมันน่าเบื่อ มาเล่นลูกบอลของฉันดีกว่า”
เมื่อหมานหมานได้ยินก็ออกอาการเขินอายทันที
“ฉันเกลียดนาย เจ้าบ้ากาม”
“นี่!”
ชายที่มีรอยสักจ้องไปที่หมานหมานและเลียริมฝีปาก “หมานหมาน ใครบอกให้เธอสวยขนาดนี้กันล่ะ ฉันนะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเจอใครสวยแบบนี้มาก่อนเลย”
เห็นได้ชัดว่าชายมีรอยสักคนนี้มีดียังไงทำไมเธอถึงได้เลิกกับจื่อหมิงแล้วมาคบกับผู้ชายคนนี้เพราะผู้ชายคนนี้ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่น
แต่ในทางกลับกันจื่อหมิงนั้นเป็นคนตรงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะจื่อหมิงนั้นดีกับเธอมาตลอดด้วยเงินเดือนอันน้อยนิดของเขา หมานหมานก็คงโบกมือลาเขาไปนานแล้ว
แต่เมื่อไม่นานมานี้ หมานหมานมีความต้องการที่สูงขึ้น และด้วยเงินเดือนของจื่อหมิงมันย่อมไม่พอที่จะให้เธอได้ใช้ จนกระทั่งเธอมาเจอกับชายที่มีรอยสักที่พอมีเงินให้เธอได้ใช้เพิ่มขึ้นและยังปากหวานอีก
ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่เธอบอกเลิกกับจื่อหมิง
“นี่…ทำไมแถวนี้ถึงมีขอทานอยู่ด้วยเนี่ย สกปรก”
หมานหมานจ้องมองขอทานข้างถนนด้วยความรังเกียจ
“น่าตลกจริงๆที่ยังมีขอทานอยู่ในเมืองนี้อีก”ชายที่มีรอยสักพูดออกมา
และในเวลานี้เอง
สาวสวยคนหนึ่งก็เดินผ่านชายที่มีรอยสัก
ตุ๊ป~
กระเป๋าของสาวสวยตกลงบนพื้น
“โอ๊ะกระเป๋าฉันหายไปไหน พี่ชายช่วยหากระเป๋าของฉันหน่อยได้ไหม?”
ซูเสี่ยวเสี่ยวแสดงออกมาเหมือนกับนักแสดงสาวในทีวีไม่ผิด
มีเสน่ห์มาก!
หมานหมานมองพริบตาเดียวก็รู้แล้วว่า การกระทำแบบนี้มันพวกผู้หญิงที่ชอบฉกผู้ชาย!
ชายที่มีรอยสักจ้องมองไปทางซูเสี่ยวเสี่ยวด้วยดวงตาที่เปร่งประกาย
พระเจ้า!
นี่มันสาวสวย สวยสุดๆไปเลย!
เธอมีขาเรียวยาวสีขาวในกางเกงขาสั้นผ้าเดนิม มีความขี้เล่นเล็กน้อยในความเย้ายวนของเธอ เสื้อยืดสีขาวลายหมีที่โค้งออกมาด้วยร่างกายที่ยอดเยี่ยมของเธอ น่ารักจริงๆ
รอยยิ้มเหมือนพระจันทร์เสี้ยวปรากฏบนใบหน้าที่ปะแป้งบางๆของเธอ แสดงถึงความไร้เดียงสา ความน่ารัก และขี้เล่นของเธออย่างเต็มที่!
หน้าตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้!
สาวงามระดับท๊อป!
ชายที่มีรอยสักรู้สึกตื่นเต้น เขาต้องการยื่นมือเข้าไปช่วยซูเสี่ยวเสี่ยวหยิบกระเป๋าขึ้นมา
หมานหมานที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นแบบนี้แล้วก็โกรธ รีบจับเขาไว้ทันที และพูดว่า
“ไม่ต้องไปหยิบ”
ชายที่มีรอยสักจ้องไปที่หมานหมานและดูเหมือนว่าเขาจะหมดความอดทน
“ทำไมถึงต้องทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้ด้วย แค่ไปแตะกระเป๋าของคนอื่นแล้วช่วยหยิบขึ้นมาให้มันผิดตรงไหน?”
ระหว่างที่พูด เขาก็ก้มลงไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาและส่งให้ซูเสี่ยวเสี่ยว
ซูเสี่ยวเสี่ยวยิ้มออกมา
ดาเมจเจาะเกราะเข้าสู่หัวใจของชายที่มีรอยสักโดยตรง!
อา~~~
ฉันกำลังมีความรัก!
“ยังจะมองมันอยู่อีกหรอ!”
แมนแมนหยิกศีรษะของชายที่มีรอยสักแล้วพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของนายนะ และจิ้งจอกหน้าด้านนั้นเป็นอีตัว! แค่อีตัว! ดูเสิ ฉันไม่อยากจะรู้เลยว่ายัยนี้มันจะโดน***ไปกี่ทีแล้ว!”
แม้ว่าตอนนี้ซูเสี่ยวเสี่ยวจะเดินไปแล้วแต่เธอก็ยัง ได้ยินทุกคพูดของหมานหมานที่ด่าทอเธออยู่ข้างหลัง
หลังจากนั้นเธอก็พูดออกมา “เจียงเฉิน นายต้องจัดการยัยหมานหมานนั้นให้ถึงตายเลยนะ อย่าให้ฉันต้องเสียหน้าฟรีเด็ดขาด~”
เจียงเฉิน “รับทราบแล้วเปลี่ยน”
ซูเสี่ยวเสี่ยวหาที่ซ่อนแล้วเตรียมรอดูการแสดงชุดต่อไปด้วยรอยยิ้ม
ในอีกด้านหนึ่ง
หมานหมานที่กำลังมีปากเสียงกับชายที่มีรอยสัก ก่อนถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขาเล็กน้อย (โต๊ะสนุ๊ก)
ทันใดนั้น!
เบลค–!
โรลส์-รอยซ์ แฟนธ่อม สีดำก็โผล่ออกมาจากด้านข้าง!
ดวงตาของทั้งสองคนสว่างขึ้นทันที!
รถหรู!
โรลส์-รอยซ์ แฟนธอม!
ค่าตัวเป็นล้าน!
รถโรลส์-รอยซ์หยุดลงและก็มีชายคนหนึ่งลงออกมาจากรถ เป็นชายวัยกลางคนที่สวมชุดชั้นดีและดูเป็นคนที่มีอารมณ์ดี
ชายคนนั้นเดินลงมาเปิดประตูข้างคนขับ!
ผู้ชายคนหนึ่ง**** ลงจากรถ
หล่อมาก!
วินาทีที่คุณถอดแว่นกันแดดออก!
ใบหน้าสมบูรณ์แบบก็ปรากฏ!
หล่อมาก!
เสียงกรี๊ดดังออกมา! !
“กรี๊ดดดดด ผู้กำกับเจียง! ผู้กำกับเจียงมาแล้ว!”
ไม่นาน
ก็ปรากฏกลุ่ม “นักข่าว” ตัวปลอมพุ่งพรวดเข้ามา!
หยิบกล้องออกมาถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง!
คลิก! คลิก! คลิก!
แสงแฟลชเสียงชัตเตอร์ดังขึ้น!
จากนั้น ‘นักข่าว‘ ก็เริ่มสัมภาษณ์อย่างเมามัน!
“ผู้กำกับเจียง งบประมาณสำหรับการถ่ายทำหนังครั้งนี้เริ่มที่เท่าไหร่คะ?”
“ผู้กำกับเจียง แคสติ้งสำหรับผลงานชิ้นใหม่ของคุณ [สิ้นหวัง] คุณจะเป็นตัวเอกของเรื่องใช่ไหมคะ!”
“ผู้กำกับเจียง คราวนี้คุณมาที่เมืองจักรพรรดิเพื่อประชุมคัดเลือกนักแสดงหรือเปล่า?”
“ผู้กำกับเจียง ตอบคำถามของฉันก่อนค่ะ”
“ตอบฉันด้วยค่ะ”
“…”
การมุงของคนจำนวนมากในตอนนี้เริ่มดึงดูดความสนใจของคนรอบๆทันที!
“ผู้กำกับเจียง?”
แม้ว่าหมานหมานจะไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่เธอก็ถูกหลอกอย่างสมบูรณ์ และผู้กำกับเจียงคนนี้ก็หล่อมาก
บอกตามตรงถ้าเขาแสดงในภาพยนตร์ เธอจะดูมันอย่างแน่นอน!
ชายที่มีรอยสักมักรู้สึกว่ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น และดึงรามันมัน
“ไปกันเถอะแมน ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว”
แม้ว่าชายที่มีรอยสักนี้จะดูดุร้ายและเป็นชายบ้าง แต่ก็ยังมีช่องว่างทางสังคมระหว่างคนที่เป็นนายทุนกับคนธรรมดาแบบเขา
อย่างไรก็ตาม เขามองการณ์ไกลในใจ เขาจะเปรียบเทียบกับผู้กำกับรายใหญ่คนอื่นๆ ได้อย่างไร!
“รอเดี๋ยวขอดูก่อน”
หมานหมานรู้สึกทึ่งอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอจับข้อความสำคัญอะไรบางอย่างได้
หนังเรื่องนี้ชื่อเรื่องว่า “สิ้นหวัง” ดูเหมือนจะเลือกนางเอกในเมืองหลวง! !
ในขณะนั้น ทันใดนั้นหมานหมานก็รู้สึกว่าสายตาเฉียบคมพุ่งมาที่เธอ!
เขากำลังมองมาที่ฉัน!
ผู้กำกับเจียงมองมาที่ฉัน!
“ขอมือหน่อยครับ คุณนั่นแหละขอมือหน่อยครับ!”
พ่อบ้านจ้าวแยกตัวออกไป ฝ่าฝูงชนสองข้างทาง แยกทางออกเป็นถนนเรียบร้อยและมุ่งตรงไปยังหมานหมาน
ดวงดาวส่องประกายในดวงตาของเจียงเฉินราวกับว่าเขาเห็นงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบ (อาเจียน~)
“เธอ เธอนั่นแหละ นางเอกในละครของฉัน!”
บูม! บูม!
หัวใจของหมานหมานสั่นไหวในทันทีเพราะเธอไม่มีการต่อต้านเลยภายใต้การจ้องมองของเทพเจ้าชายที่หล่อเหลาอย่างยิ่ง
เธอเปิดปากของเธอเล็กน้อยและจ้องมองอย่างไม่น่าเชื่อ
เธอเปิดปากของเธอเล็กน้อยและจ้องมองอย่างไม่น่าเชื่อ
“ฉันหรอ?”
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “ใช่ แม้ตรงนี้จะมีคนจำนวนมากผมยังมองเห็นความโดดเด่นของคุณได้ชัดเจนนั่นก็มีเหตุผลเพียงพอให้ผมเลือกคุณเป็นนางเอกแล้ว!“
นี่!
นี่เรื่องจริงเหรอ!
ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
หมานหมานตบแก้มเธอและพบว่าเธอไม่ได้ฝันไป คราวนี้เธอถามอย่างไม่เชื่อ
“ฉัน คุณถูกเลือกให้เป็นนางเอกจริงๆ เหรอ?”
เจียงเฉินพยักหน้า
หมานหมานกำหมัดแน่น เธอตื่นเต้นมาก!
ในที่สุดหมานหมานวันที่เธอรอมานานในที่สุดก็มาถึง!
ฉันรู้ว่าหมานหมานเธอเกิดมาเป็นตนางเอกโดยธรรมชาติ!
ได้เวลาแล้ว ฉันหมานหมานจะกลายเป็นนกฟีนิกซ์ที่โบยบินสู่ท้องฟ้าเป็นเวลาเก้าวันนับจากวันนี้!
“แต่…”
เจียงเฉินจงใจขยายเสียงให้ยาวขึ้น
“แต่อะไร?”
หมานหมานประหม่ามากมากในเวลานี้และเธอพร้อมที่จะตกลงไม่ว่าเจียงเฉินจะบอกอะไรเธอก็ตาม
เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อย “ทีมงานของเราไม่ได้รับอนุญาตให้มีความรัก นั่นคือแฟนของคุณใช่ไหมไม่”
หมานหมานไม่ลังเล “ฉันเลิกกับเขาแล้ว! เดี๋ยวนี้! ทันที! ทันที!”
ชายที่มีรอยสักโกรธมากเขาจับมือของหมานหมานและคำรามเสียงดังใส่หน้าของหมานหมานทันที
“ฉันไม่เห็นด้วย!”
เจียงเฉินยิ้มออกมาอย่างลับๆ
ฮึฮึ~
การแสดงครั้งนี้มันเพิ่งจะเริ่มต้น!
