ตอนที่ 401 : หากไม่ทําตัวอวดดีก็จะไม่มีอันตราย!
หยางอี้เฉิงโทรหาเจ้านายของเขาทันที
โทรศัพท์ถูกรับสาย
หยางอี้เฉิงพูดออกมาด้วยรอยยิ้มประจบสอพลอ “เจ้านายอู่ผมเสี่ยวหยางเองครับ”
ที่ปลายสายเจ้านายอพูดกับหยางอี้เฉิงอย่างสุภาพ “มีอะไรหรอเฉิง?”
“เจ้านายอู่ ผมจะเล่าเรื่องอะไรบางอย่างที่ตลกมากให้ฟังครับ”
หยางอี้เฉิงหัวเราะและพูดออกมาด้วยน้ําเสียงประชดประชัน “ตอนนี้พอดีว่าผมอยู่กับแฟนของผมและพอดีเธอได้เจอกับเพื่อนสนิทของเธอ และแฟนของเพื่อนสนิทของเธอพูดออกมาอย่างมั่นใจว่าเขาเป็นเจ้าของโครงการดังเฉิงจงหวนที่พวกเรากําลังสร้างอยู่! และเรื่องที่ตลกที่สุดคือเขาเป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัยเท่านั้น! ฮ่าๆ ๆๆ ตลกไหมล่ะครับ? ทําไมคนสมัยนี้ถึงได้ชอบโอ้อวดกันขนาดนี้”
ระหว่างที่พูดไปเขาก็หัวเราะออกมาอย่างขบขัน
แต่ใครจะรู้
ในขณะที่เขากําลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแต่ที่ปลายสายเจ้านายอู่ของเขากําลังเงียบ
หลังจากผ่านไป 3 นาทีเต็ม เขาถึงได้เลิกหัวเราะและพูดออกมาอย่างเขินอาย “เจ้านายอู่ยังอยู่หรือเปล่าครับ?”
เจ้านายอู่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา “ฉันขอถามก่อนว่าคนๆนั้นได้ชื่อคุณเจียงรึเปล่า?”
หยางอี้เฉิงพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “หัวหน้า ผมโทรมาหาคุณเพื่อนเล่าเรื่องตลก ให้ฟังนะ! มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? ยามรักษาความปลอดภัยชั้นต่ําแบบนั้นเนี่ยนะจะ เป็นเจ้าของอาคารที่พวกเรากําลังสร้างอยู่ได้?”
แต่ใครจะไปรู้จู่ๆเจ้านายอู่ก็โมโหขึ้นมา!
“บัดซบ! เลิกพูดเรื่องไร้สาระแล้ว! ฉันถามหน่อยว่าอีกฝ่ายได้ใช้แซ่เจียงหรือ เปล่า!”
หยางอี้เฉิงเริ่มรู้สึกหวาดกลัว
พระเจ้า!
เขาไม่กล้าหัวเราะอีกต่อไปและถามเจียงเฉินว่า “เจ้านายของฉันถามว่านายได้ใช้ แซ่เจียงหรือเปล่า?”
เจียงเฉินพยักหน้า
หยางอี้เฉิงกลับไปพูดกับเจ้านายของตัวเอง “ใช่ครับ แซ่ของเขาคือเจียงครับ”
เสียงของเจ้านายอู่เริ่มสั่นไหวเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นถามเขาอีกครั้งว่าเขาได้ชื่อ เจียงเฉินหรือเปล่า?”
หยางอี้เฉิงและเฉิงซีซวนตกตะลึง
“นายชื่อเจียงเฉินหรือเปล่า?”
คราวนี้ไม่ต้องรอให้เจียงเฉินตอบซูเสียวเสียวที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดออกมาอย่าง รวดเร็ว “พวกเธอไม่ได้ยินตอนที่ฉันแนะนําเขาให้ฟังหรือยังไงกัน? มันก็ต้องแน่นอน อยู่แล้วสิแฟนของฉันชื่อว่าเจียงเฉิน!”
พรูด!
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงแปลกๆดังออกมาจากเจ้านายอ!
“เจ้านายเกิดอะไรขึ้นครับ?”
สัญชาตญาณการเลียแข้งเลียขาของหยางอี้เฉิงทํางานอย่างรวดเร็ว
“ไอ้เวร!”
เจ้านายอู่พูดออกมาอย่างโกรธจัด “ไอ้เจ้าบ้า! แกได้ไปทําให้คุณเจียงเฉิงขุ่นเคือง หรือเปล่า?! เขาคือเจ้าของลึกลับของอาคารของเราจริงๆ!”
“อะไรนะ?!”
หยางอี้เฉิงและเฉิงซีซวนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความตกตะลึง
“พี่สาวแกเถอะ! ฉันบอกแกมาตลอดว่าสองวันที่ผ่านมาทีมก่อสร้างเราพยายาม ติดต่อคุณเจียงมาโดยตลอดทางฝั่งของคณะกรรมการก่อสร้างได้จัดการเอกสารเสร็จ แล้วและฉันต้องส่งเอกสารนี้ให้คุณเพียงแต่ฉันก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้! ในเมื่อแกไปทําให้คนใหญ่คนโตดํานั้นต้องขุ่นเคืองขึ้นมา แกรอดูหลังจากนี้ได้เลยว่าฉันจะจัดการยังไง!”
หยางอี้เฉิงอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีน้ําตาเค้าพูดออกมาด้วยเสียงสะอื่น “เจ้านาย ผมไม่รู้จริงๆว่าเป็นเขาผมไม่รู้จริงๆ!”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว!” เจ้านายอู่คํารามออกมา “แก ไม่สิ ตอนนี้คุณเจียงอยู่ ที่ไหน? ฉันจะรีบขับรถไปหาเขา!”
“พวกเราอยู่ที่ห้าง APM ครับ”
หยางอี้เฉิงถูกตัดสายใส่ก่อนที่เขาจะพูดจบ
หยางอี้เฉิง “…”
กลัว!
ประหม่า!
อารมณ์ต่างๆปกคลุมจิตใจของเขา
ตอนนี้แข้งขาของเขาอ่อนแรงและสั่นไหว…
อวดดี?
นี่ฉันทําลงไปได้ยังไงกัน?
แม้ว่าตอนนี้เขาจะพยายามบีบรอยยิ้มออกมาแต่มันก็ดูน่าเกลียดกว่าตอนที่ร้องไห้ ออกมา เขาหันมากลับมาพูดกับเจียงเฉิน “เจียง คุณเจียง คุณเป็นเจ้าของกังเฉิงจง หวนจริงๆหรอ?”
เจียงเฉินที่หลงลืมก็ตบหัวแล้วพูดออกมาว่า “จริงๆแล้วตอนแรกก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะท้ายที่สุดแล้วฉันก็มีอสังหาริมทรัพย์อยู่เยอะเกินไปกระจายอยู่ทั่วเมืองหลวง แล้วก็ฉันเพิ่งจะซื้อเพิ่มไป 10 แห่ง มันมีทางห้างสรรพสินค้าและอาคารสํานักงานเชิงพาณิชย์มูลค่ารวมกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านก็เลยมีลืมๆไปบ้าง
เจียงเฉินพูดออกมาในใจ : ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะโอ้อวดนะแต่มันจําไม่ได้จริงๆ
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ระบบลงชื่อเข้าใช้ประสบการณ์ชีวิต มันก็ไม่ได้รางวัลฉันมา ตั้งนานและทันทีที่ได้รางวัลพี่แกก็เล่นให้อสังหาริมทรัพย์มาถึง 10 แห่งพร้อมๆกันรวมมูลค่าตั้งหนึ่งแสนห้าหมื่นล้าน
ระบบ “…”
ให้ตายเถอะ!
และไม่นานก็มีเสียงแหลดังขึ้นและหยุดลงต่อหน้าฝูงชน
ชายร่างอ้วนวัยกลางคนวิ่งลงมาอย่างคล่องแคล่วราวกับว่าน้ําหนักตัวของเขานั้น ไม่มีผลอะไรเลย เขารีบวิ่งลงมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มตัวและวิ่งมาหยุดอยู่ต่อหน้าเจียงเฉิน
“เจียง คุณเจียง ฮ่าๆๆษ ผมดีใจจริงๆที่ได้พบคุณ ผมอไห่ครับ! เป็นหัวหน้าของบริ ษัทก่อสร้างที่รับผิดชอบโครงการทั้งเฉิงจงหวนครับ”
อู่ไหยืน [เอกสารรับรองอสังหาริมทรัพย์] ให้กับเจียงเฉินด้วยมือทั้งสองข้างด้วย ความเคารพ
“นี่คือเอกสารรับรองอสังหาริมทรัพย์ของคุณครับ! ตอนนี้อาคารดังเฉิงจงหวนที่มี พื้นที่กว่า 700,000 ตารางเมตรเป็นของคุณแล้ว”
หยางอี้เฉิงและเฉิงซีซวน “…”
ตาแทบจะหลุดออกมา!
มองไปที่เอกสาร…
มันเขียนเอาไว้ชัดเจนจริงๆ
อาคารกังเฉิงจงหวน
ทรัพย์สิน : อาคารสํานักงาน
ที่ตั้ง : เลขที่ 18 ซอยโต่วปาน ถนนวงแหวนรอบที่สองฝั่งตะวันออก
ขนาดพื้นที่ : 720,000 ตารางเมตร
เจ้าของทรัพย์สิน : เจียงเฉิน
ประเภททรัพย์สิน : ส่วนบุคคล
หยางอี้เฉิงแเลยนึกควยละเฉิงซีซวนแถบจะตาบอด
อไห่พูดออกมาอย่างประจบสอพลอ ใบหน้าอ้วนของเขานั้นเต็มไปด้วยค่าชม มากมาย “ใช่แล้ว คุณเจียงอายุน้อยจริงๆนะครับแถมยังมีแนวโน้มที่จะเติบโตได้ มากกว่านี้อีกด้วย ด้วยอายุเพียงเท่านี้แต่สามารถมีอาคารสํานักงานระดับ 5A ขนาดใหญ่บนถนนวงแหวนรอบที่สองทางฝั่งตะวันออกได้แล้วแถมราคายังไม่ต่ํากว่าหมื่นล้านด้วย”
[3 พันล้านก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่ค่าตกแต่งและก่อสร้าง]
“อะไรนะหมื่นล้าน!”
ราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดใส่เฉิงซีซวนมองไปที่เจียงเฉินด้วยความตกตะลึง
นี่เขาเป็นยามรักษาความปลอดภัยจริงใช่ไหม?
แล้วเขาไปมีอาคารมูลค่าหมื่นล้านได้ยังไงกัน?
แถมยังเป็นเจ้าของคนเดียวด้วย?
หรือว่าดวงตาฉันจะบอดไปแล้ว?
แม้แต่สมองฉันก็ยังไม่อยากเชื่อเลยว่านี่จะเป็นเรื่องจริง!
แต่สุดท้ายความจริงที่โหดร้ายก็ทําลายจินตนาการของเธอทั้งหมด
หัวหน้าของแฟนหนุ่มของเธออไร่ ในตอนนี้เป็นเหมือนกับสุนัขที่กําลังกระดิกหาง ร้องขอความน่าสงสารจากเจียงเฉินแฟนหนุ่มของซูเสียวเสียว
ก่อนหน้านี้เธอยังเคยคิดอยู่เลยว่าแฟนของเธอหยางอี้เฉิงนั้นเป็นชนชั้นสูง แต่ตอนนี้เขาเหมือนคนโง่ที่ไม่แม้แต่จะสามารถอปากพูดได้ ทําได้เพียงแค่หัวเราะ แห้งๆอยู่ข้างๆ
และคนโบราณมักจะพูดว่า…..
หากไม่ทําตัวอวดดีก็จะไม่มีอันตราย
ในสายตาของเฉิงซีซวนในตอนนี้เจียงเฉินเริ่มดูหล่อเหลาขึ้นมาเรื่อยๆ
อาคารดังเฉิงจงหวนมูลค่าหมื่นล้าน!
เป็นของเขาเพียงคนเดียว!
เขาจะได้ค่าเช่าต่อปีเท่าไหร่กัน?
และ!
สิ่งที่สําคัญที่สุดที่ทําให้เฉิงซีซวนต้องคิดให้ดี
นั่นก็คือการที่เจียงเฉินลืมได้แม้กระทั่งอาคารมูลค่าหมื่นล้านแบบนี้!
เขาตบหัวตัวเองแล้วพูดออกมาว่า “ใช่แล้ว ผมลืมอาคารกังเฉิงจงหวนนี้ไป เพราะ ผมมีทรัพย์สินมากเกินไป…”
สิ่งนี้มีความหมายว่าอะไร?
นั่นหมายความว่า…..
ทรัพย์สินของเจียงเฉินคนนี้ไม่ได้มีจํากัดอยู่เพียงแค่อาคารดังเฉิงจงหวนแค่ที่ เดียว!
แต่มันมีมากกว่านั้น!
และในบรรดาทรัพย์สินที่เขาเป็นเจ้าของอาคารกังเฉิงจงหวนก็คงจะเป็นเพียงแค่ ทรัพย์สินเล็กๆเท่านั้น
อย่างไรก็ตามหากเธอเฉิงซีซวนและหยางอี้เฉิงได้เป็นเจ้าของอาคารขนาดใหญ่ แบบนี้พวกเราคงลืมแซ่ของตัวเองไปแล้วด้วยซ้ําและพวกเราจะต้องไม่มีวันลืมใบรับ รองอสังหาริมทรัพย์อย่างเด็ดขาด!
มูลค่าทรัพย์สินที่จียงเฉินคนนี้ถืออยู่มันมากขนาดไหนกัน?
ยิ่งเธอคิดมากเท่าไหร่มุมมองของเธอก่อนหน้านี้ก็ยิ่งพังทลายลงมาเท่านั้น!
เจียงเฉินร่ารวยขนาดไหนกันแน่?
เธอดึงตัวซูเสี่ยวเสี่ยวออกไปข้างๆและถาม “เสี่ยวเสี่ยว แฟนของเธอนี่ยอดเยี่ยม จริงๆเลยนะ! ทําไมเขาถึงหล่อได้ขนาดนี้ แถมทั้งที่ยังนุ่มมากขนาดนี้แต่ทําไมเขาถึงมีเงินได้มากขนาดนี้กัน? หยางอี้เฉิงของฉันพอมาเทียบกับเจียงเฉินแล้วเขาดูน่าขยะแขยงไปเลย!”
ด้านหยางอี้เฉิงที่ได้ยินก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมาทันที!
ให้ตายเถอะ!
เมื่อกี้ยังพูดโม้ให้กับซูเสี่ยวเสี่ยวฟังอยู่เลยไม่ใช่หรือยังไงว่าฉันนั้นยอดเยี่ยมแค่ ไหนแถมยังพูดว่าเจียงเฉินไม่สามารถทําอย่างนั้นได้อย่างนี้ได้แต่ฉันทําได้
แล้วทําไมตอนนี้มาป้ายสีฉันแล้วล่ะ?
แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะตําหนิเฉิงซีซวนได้
นั้นก็เพราะ…
เจียงเฉินยิ้มและพูดกับอูไห่ “คุณอู่ คุณสุภาพจังเลยนะครับ ครั้งนี้ที่ผมสา มารถติดต่อกับคุณได้ก็ควรต้องขอบคุณลูกน้องคุณคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาผมก็คงลืม ไปแล้วว่าผมมีอาคารกังเฉิงจงหวนอยู่!”
พรูด!
อู่ไห่ล้มลงไปกับพื้น
แขนขากระตุก
พระเจ้าNN
อาคารสํานักงานมูลค่ากว่าหมื่นล้านโดนลืมเนี่ยนะ?
ลืม?
เขามีเงินเท่าไหร่กันแน่?
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างขอบคุณ “เฉิง ครั้งนี้ผมต้องขอบคุณคุณจริงๆ”
ให้ตายเถอะ!
นี่มันอะไรกัน!
เมื่อกี้ฉันยังอวดดีไซน์เขาด้วยการใช้อาคารกังเฉิงจงหวน แล้วผลก็ออกมาว่า…..
อาคารที่ฉันใช้อวดดีใส่เขากลับเป็นของเขาเอง!
เขาเป็นเจ้านายของฉัน!
หยางอี้เฉิงไม่รู้จะพูดอะไรออกมาอยู่ครู่นึ่ง
ใบหน้าของอู่ไหมืดมน
เขาตบหน้าของหยางอี้เฉิงจนหน้าหัน
หยางอี้เฉิงเดินโซเซ
“ฮ่ม! ทั้งที่คุณเจียงเป็นคนสุภาพขนาดนี้แต่แกทําอะไรลงไป! แกทําตัวอวดดีใส่ คุณเจียง แกคิดจะดูถูกเขาหรือยังไง?!”
อู่ไร่ด่าออกมาเสียงดัง
ในตอนนี้เขานั้นต้องพยายามทําทุกวิถีทางเพื่อทําให้เจียงเฉินรู้สึกพอใจ
ถ้าหากว่าเจียงเฉินรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา สัญญาการก่อสร้างอาคารทั้งเฉิงจงหวนก็คง จะต้องพบกับปัญหา!
และนั้นคือสัญญาก่อสร้างมูลค่ากว่าสามพันล้าน!
มันสามารถทําเงินให้เขาได้อย่างมหาศาล
ท้ายที่สุดแล้วอูไห่นั้นก็เป็นเจ้าของบริษัทก่อสร้างและหยางอี้เฉิงก็เป็นผู้รับผิด ชอบการตกแต่งภายในและเป็นลูกน้องของเขาและพวกเขานั้นก็ยังต้องการเงินจาก เจียงเฉินยู่
ดังนั้นจึงสามารถพูดได้เลยว่าเที่ยงฉันนั้นเป็นเหมือนกับพ่อแม่ของอู่ไห้!
เมื่อฝั่งหนึ่งเป็นพ่ออีกฝั่งหนึ่งเป็นลูกเขยแม้แต่คนโง่ก็ยังต้องรู้ว่าควรเลือกอะไร!
แน่นอนว่าต่อให้ตรงตีลูกเขยยังไงเค้าก็ต้องเอาใจพ่อให้ได้!
หยางอี้เฉิงถูกทุบตีอย่างไร้ความปราณี แต่เขากลับแสดงรอยยิ้มและพูดออกมาว่า “ผมขอโทษครับหัวหน้าผมผิดไปแล้วผมผิดไปแล้วจริงๆ!”
เฉิงซีซวนเมื่อเห็นว่าคนของเธอนั้นถูกปีเรากับสุนัข เธอก็รีบดึงแขนเสื้อของซูเสี่ยว เสี่ยวและขอร้องออกมา “เสี่ยวเสี่ยว ฉันขอโทษเธอสําหรับเรื่องไร้สาระที่ฉันทําลงไป นะฉันผิดเอง เธอช่วยพูดให้ฉันหน่อยได้ไหม? ขอร้องล่ะ”
ซูเสียวเสียวรู้ดีว่าเฉิงซีซวนนั้นท่าตัวโอ้อวดใส่เธอและดูถูกเจียงเฉินแต่หยางอี้เฉิง นั้นก็ได้รับโทษของตัวเองไปแล้วส่วนเฉิงซีซ่วนเองก็เคยเป็นเพื่อนสนิทของเธ อมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ดังนั้นเธอจึงหันหน้าไปมองเจียงเฉินแล้วพูดกับเจียงเฉินว่า “สามีพอแค่นี้ก็ได้แล้วมั้งคะ?”
เจียงเฉินพยักหน้า หัวหน้าอี้ลืมเรื่องนี้ไปเถอะครับไม่เป็นไรหรอก”
เขายิ้มออกมาเล็กน้อย “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“คุณเจียงเดินทางปลอดภัยนะครับ”
อไห่โค้งคํานับให้ 90 องศา N
หยางอี้เฉิงก็พยักหน้าและโค้งคํานับก่อนจะเปิดประตูให้กับเจียงเฉิน
และตะโกนออกมาว่า “คุณเจียง เดินทางปลอดภัยนะครับ!”
เจียงเฉินยิ้มและพาซูเสี่ยวเสี่ยวไปช้อปปิ้งต่อ
ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์มูลค่าหนึ่งหมื่นล้านถูกบีบเอาไว้ใต้แขนของเขา ในขณะ ที่เดินจากไปพร้อมกับฮัมเพลง
เมื่อได้เห็นฉากนี้อู่ไห่และหยางอี้เฉิงก็ถึงกับต้องตกตะลึง
พระเจ้า!
ดูเหมือนว่าคุณเจียงนั้นจะไม่ได้สนใจอาคารของเขาเลย!
ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์มูลค่าหมื่นล้านแต่กลับถูกหนีบเอาไว้อยู่ใต้รักแร้ของ เขา?
ถ้าเกือบมันหายจะทํายังไง?
ให้ตายเถอะ!
คนทั้งสามพากันหลั่งเหงื่อออกมาท่วมตัว!
