เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ – ตอนที่ 403 : ปรากฏว่าอาคารนี้เป็นของเขา!

ตอนที่ 403 : ปรากฏว่าอาคารนี้เป็นของเขา!

ในเวลานี้เองหัวขโมย A ที่นั่งอยู่ข้างๆก็ตะโกนออกมา “ลูกพี่! ถ้าลูกพี่มีเงินหนึ่ง แสนจะเอาไปให้มันทําไมลูกพี่เอาเงินหนึ่งแสนนั้นมาให้ผมเดี๋ยวผมจะรับโทษแทนลูกพี่เอง! ผมจะยอมรับโทษทั้งหมดแทนลูกพี่เอง!”

หัวขโมย B ก็ตะโกนออกมา “ลูกพี่ของผมไม่ต้องหนึ่งแสนขอแค่ห้าหมื่นก็พอ!”

“ลูกพี่ผมขอสามหมื่น! เดี๋ยวผมยอมรับผิดเอง!”

“อย่ามาขโมยกันนะเว้ย!”

เหล่าบรรดาหัวขโมยโกรธกันเอง

ในเวลานี้เจียงเฉินก็ยังคงส่ายหัว “ผมไม่ต้องการมัน”

“น้องชายทําไมนายถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป?”

หัวหน้าขโมยทรุดตัวลงกับพื้น

“เจ้าโง่ๆ นายไปโทรหาตํารวจ”

เจียงเฉินสั่งให้เจ้าโง่จูเดินออกไป

หัวหน้าขโมยเมื่อเห็นว่าเจียงเฉินนั้นเหลือเพียงแค่ตัวคนเดียวเขาก็คิดว่าโอกาสนั้นมาถึงแล้ว!

บางทียามรักษาความปลอดภัยคนนี้อาจจะลังเลแต่ต่อหน้าคนอื่นก็เลยพยามยามรักษาหน้าตัวเองไว้

เขาลืมตาแล้วพูดออกมา “น้องชาย เลิกลังเลได้แล้ว! นายเป็นเพียงแค่ยามรักษาความปลอดภัยของที่นี่และพวกเราก็ไม่ได้ขโมยของนายไปทําไมนายต้องยึดติดขนาดนี้ด้วย? รับเงินหนึ่งแสนหยวนไปแล้วปล่อยพวกเราไปไม่ดีกว่าเหรอ?”

แต่ใครจะรู้

เจียงเฉินพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “ที่พวกคุณบอกว่าพวกคุณไม่ได้ขโมยของของผมใครบอกกันล่ะ?”

หัวหน้าขโมยตกตะลึง “???”

ลูกน้อง “???”

ให้ตายเถอะ! นี่จะพูดอะไรอีก?

นายเป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัยแต่จะบอกว่าอาคารหลังนี้เป็นของนายงั้นเหรอ?

ล้อเล่นหรือเปล่า?

ในเวลานี้อไห่และหยางอี้เฉิงที่ได้ยินข่าวก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองนั้นกาลังขาดลมหายใจ

แต่เมื่อได้เห็นเราขโมยที่ถูกจับมัดรวมกันเป็นก้อนเกี้ยวดวงตาของอูไห่และหยางอี้เฉิงก็แทบจะหลุดออกมาจากเบ้าตา!

พระเจ้า!

คิดไปถึงเลย!

ว่าจะมีโจรเข้ามาจริงๆ!

เดิมที่ฉันต้องการที่จะเอาอกเอาใจคุณเจียงให้เขาได้ทํางานสบายๆแต่บังเอิญว่าเขาดันมาเจอกับขโมยจริงๆ!

อูไห่เข้าไปยกย่องเจียงเฉิน “คุณเจียง! ขอบคุณสําหรับการทํางานอย่างหนักของคุณนะครับ! ผมขาไม่ถึงเลยว่าคุณจะมีความสามารถขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าคุณเหมาะที่จะเป็นเจ้าของอาคารกังเฉิงจงหวนแห่งนี้จริงๆ แม้แต่พวกขโมยก็สามารถจับได้ด้วยตัวเอง ส่วนหัวขโมยพวกนี้กล้าที่จะเข้ามาขโมยของในไซต์ก่อสร้างของคุณมันน่าเอาด้ามปืนตบจริงๆ!”

หัวหน้าขโมย “IT”

ลูกน้องขโมย “IT”

อะไรกัน!

ใจสั่น!

เจ้าของอาคารกังเฉินจงหวน? เจ้าของ?

พระเจ้า~~

คนระดับนั้นลงมาเป็นยามรักษาความปลอดภัย?

เพื่อจะพวกเรา?

นี่มันบ้าไปแล้ว!!

ตัวเองมีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้านแต่อยากจะมาเป็นยารักษาความปลอดภัยด้วยตัวเองได้ยังไงกัน?

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทําไมพวกเราที่พยายามติดสินบนด้วยเงินหนึ่งแสนหยวนแล้วแต่เขาก็ปฏิเสธแบบไม่ลังเล!

ปรากฏว่าอาคารนี้เป็นของเขา!

วันรุ่งขึ้นเจียงเฉินยังคงทําหน้าที่ในไซต์ก่อสร้างของอาคารดังเฉินจงหวน

“พี่เฉิน…”

จู่ๆก็มีเสียงสะอื้นดังขึ้น

จู่ๆเจียงเฉินก็รู้สึกขนลุกหนึ่งในสิ่งที่เขาคุ้นเคยและไม่อยากได้ยินมากที่สุด

เจ้าของเสียงสะอื้นนี้จะเป็นใครไปไม่ได้อีกนอกจากชูเสี่ยวเมิ่ง!

เมื่อหันกลับไปมองเขาก็เห็นชูเสี่ยวเพิ่งแต่งตัวในชุดเสื้อผ้าสุดเท่และกางเกงสีขาวราวกับหิมะ

และข้างๆชูเสี่ยวเมิ่งก็มีผู้หญิงคนหนึ่งกําลังเกาหัวตัวเอง

ชูเสี่ยวเมิ่งวิ่งกระโจนเข้าไปกอดแขนของเจียงเฉิน “พี่เฉิน ทําไมพี่ถึงมาเป็นยามรักษาความปลอดภัยได้?”

เจียงเฉินพูดออกมาด้วยน้ําเสียงอ่อน “เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”

ชูเสี่ยวเพิ่งยิ้มและพูดออกมา “พอดีฉันเดินผ่านมาที่นี่แล้วก็มองเข้ามาในไซต์ก่อสร้างโดยไม่ตั้งใจ… มันราวกับเนื้อเพลง[เพียงเพราะฉันเห็นคุณอีกครั้งในฝูงชนฉันก็จะไม่ลืมคุณอีกใบหน้าของคุณ………(เปิดเพลง)…..”

เจ้าโง่จที่อยู่ข้างๆ “???”

อะไรกัน!

สาวสวยระดับเทพธิดา!

ตาแทบหลุดออกจากเบ้า!

อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ําตาออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว

ฉันยังโสดอยู่เลยนะ

เสียงเพลง : เราต่างกัน

แตกต่างกัน~~

ในเวลานี้เองหญิงสาวสวยที่อยู่ถัดจากชูเสี่ยวเพิ่งก็หัวเราะออกมาเบาๆด้วยความดูถูก

“หึหึ เสี่ยวเมิ่งฉันคิดมาเสมอนะว่าเธอมีสายตาที่เฉียบแหลมพอที่จะมองแต่ผู้ชายสูงๆรวยๆและหล่อๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมาสนใจผู้ชายที่น่าสงสารแบบนี้”

เธอมองไปที่เจียงเฉินขึ้นลงด้วยความดูถูก

เจียงเฉินขมวดคิ้ว “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?”

ชูเสียวเมิ่ง “เธออยู่ในย่านเดียวกับกับที่ฉันเคยอยู่นะ เธอมีชื่อว่าเหยาฟาง เธอเป็นสาวประเภทสองน่ะ แต่หลังจากที่เธอรวยขึ้นเธอก็ไปผ่าตัดศัลยกรรมมา”

เจียงเฉิน “งั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่สนใจอยู่ดี”

เมื่อทั้งสองคนพูดจบมันก็ทําให้เหยาฟางโกรธขึ้นมาทันที “ใครเป็นสาวประเภทสองกัน? ฉันเป็นไปฟูเหม่นต่างหากย่ะ! แถมพอฉันยังรวยด้วย!”

เหยาฟางมองไปที่เจียงเฉิน “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ? ไม่สนใจงั้นหรอ? ยามรักษาความปลอดภัยตัวเหม็นอย่างนายคิดว่าหล่อแล้วจะทําอะไรก็ได้งั้นหรอ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะพ่อของชูเสี่ยวเพิ่งน่ะรวยจะตายไป ตอนนี้เธอเพียงแค่ยังเด็กเกินไปเท่านั้นเธอเลยชอบความหล่อของนาย แต่เมื่อเธอเบื่อหน่ายเมื่อไหร่เธอก็จะเตะนายออกไปจากชีวิตอย่างแน่นอนว่าความจริงเอาไว้ล่ะ!”

และเมื่อเธอพูดจบชูเสี่ยวเพิ่งก็เข้าไปกอดแขนของเจียงเฉิน “อย่าไปกลัวเลย ตราบใดที่นํามาเป็นแฟนของฉัน ทรัพย์สินที่อยู่ภายใต้ชื่อของฉันที่มีมูลค่านับพันล้านฉันจะโอนให้นางหมดเลย หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้วฉันจะให้พ่อของฉันโอนทรัพย์สินให้อีกห้าพันล้าน!”

เมื่อเหยาฟางได้ยินแบบนั้นเธอก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “ชูเสี่ยวเมิ่ง นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอนั่นมันพันล้านเลยนะ?!”
แล้ว…..

เจียงเฉินก็พักชูเสี่ยวเพิ่งออกไปด้วยท่าทางรังเกียจ “ฉันไม่ต้องการมัน!”

เหยาฟาง “…….”

เธอมองไปที่เจียงเฉินด้วยท่าทางสับสน

ฮัลโหล!

เขาไม่ต้องการจริงดิ?

เหลือเชื่อ!

ตกตะลึง!

จากนั้นเหยาฟางก็ชี้ไปที่เจียงเฉินและหัวเราะออกมา!

“พยายามรักษาความปลอดภัยตลกจริงๆเลยนะ รู้ตัวหรือเปล่าว่านายเพิ่งจะเป็นปฏิเสธเงินหลายพันล้านไป?”

จากนั้นเธอก็พูดออกมาต่อว่า “แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็คงไม่สามารถต่อว่านายได้เพราะนายก็คงเป็นเพียงแค่กบที่เฝ้ารักษาความปลอดภัยอยู่ในบ่อน้ําและได้แต่มองดู ท้องฟ้า เหมือนกับที่ชาวนามักจะพูดว่าจักรพรรดิใช้ไม้เท้าทองค่าส่วนจักรพรรดิดนี่ก็ มักจะได้กินซาลาเปาไส้ทองคํา……เข้าใจได้เลยจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ~~”

พรูด~~

ชูเสี่ยวเพิ่งหัวเราะออกมา

ไม้เท้าทองค่า? ซาลาเปาไส้ทองค่า? นั่งมองท้องฟ้า?

หากไปพูดกับยามรักษาความปลอดภัยทั่วไปมันก็คงจะดูเหมาะสมแต่เมื่อมันอยู่ต่อหน้าเจียงเฉินแล้วมันดูตลก!

คนอย่างเขาเนี่ยนะที่จะมองท้องฟ้าจากบ่อน้ํา?

ฉันเกรงว่าเธอต่างหากที่จะมองแบบนั้น!

ชูเสี่ยวเพิ่งหัวเราะออกมา “เหยาฟาง อย่าพูดเล่นอย่างนั้นสิเธอคิดว่าเธอรวยขนาดนั้นเลยหรอ?”

เหยาเฟิงพูดออกมาอย่างรู้สึกว่าคาญ “คนอย่างฉันเนี่ยนะมีเงินน้อย? เลยนะแต่ก็นะยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กแบบนี้จะไปเข้าใจได้ยังไง?”

จากนั้นเหยาฟางก็ชี้ไปที่เจียงเฉิน “ฉันจะให้ค่าแนะนํากับนายนะ ในฐานะที่นายเป็นให้ยามรักษาความปลอดภัยนายควรที่จะรู้ว่ายามรักษาความปลอดภัยควรจะอยู่ตรงไหน อย่าได้รอาจอยากกินเนื้อหงส์และก็ไม่ต้องมาทําตัวอวดดี ฉันจะบอกความจริงที่โหดร้ายกับนายน้อยก็แล้วกันนะบริษัทที่กําลังก่อสร้างอาคารดังเฉิงจงหวนแห่งนี้เป็นของลุงของฉัน และฉันสามารถทําให้นายหายไปด้วยคําพูดนายเชื่อไหมล่ะ?!”

เจียงเฉินยิ้มออกมา “นี่…ฉันยังจะไม่เชื่อกันจริงๆสินะ!”

“ใช่ฉันไม่เชื่อ!”

เจ้าโง่จที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะออกมา

เหยาฟาง “…”

รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที!

ไม่ใช่เงินหรอกว่าฉันมีดีแค่ไหน?!

“ได้งั้นรอดูได้เลยฉันจะโทรไปหาลุงอู่ไห่เดี๋ยวนี้แหละ!”

เหยาฟางหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาด้วยความโกรธและกําลังจะกดโทรออกในเวลานี้เอง…..

อไห่ก็รีบวิ่งเข้ามาจากระยะไกล

“ลุงอู่!”

เหยาฟางรู้สึกดีใจมากเมื่อเธอเห็น เธอโบกมือและตะโกนออกมา

จากนั้นเธอก็หันกลับไปพูดกับเจียงเฉินอย่างอวดดีว่า “ดูสิ นั้นลุงอู่ของฉันเองและ เขากําลังวิ่งมาทักทายฉันนี่แหละคนที่จะมาสนับสนุนฉัน!”

พรูดwww

ในเวลานี้เองเจ้าโง่จูก็กลั้นขาเอาไว้ไม่ไหว

“พี่เฉินผมขอโทษแต่ผมไม่ไหวแล้ว!”

เขาเองก็รู้ดีว่าบอสคู่นั้นพยายามประจบประแจงเจียงเฉินแค่ไหน แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กําลังใช้บอสอี้เพื่อมาโอ้อวด?”

ตลกมาก!

เจียงเฉินตบไหล่ของเจ้าโง่จและพูดออกมา “ปล่อยไปก่อน! ปล่อยให้เธออวดตามที่เธอต้องการไปก่อน!”

เจ้าโง่จุพยักหน้าราวกับไก่ที่กําลังจิกข้าวแล้วพูดกับเหยาฟางว่า “ผมต้องขอโทษจริงๆที่ขัดจังหวะคุณ ดังนั้นคุณก็เชิญโอ้อวดต่อไปเถอะ ”

เหยาฟาง “…”

โมโห!

พวกนายสองคนหมายความว่ายังไงกัน?!

ฉันโอ้อวดงั้นหรอ? ไม่! ฉันเย่อหยิ่งต่างหาก!

“โอเค! ได้! ในเมื่อพวกนายสองคนกล้าพอที่จะดูหมิ่นฉันงั้นก็รอฉันก่อนเถอะ! ฉันจะขอให้ลุงไห่ของฉันไล่พวกนายออกทันที!”

ในเวลานี้เองอู่ไฟก็วิ่งเข้ามาถึง

เหยาฟางทักทายเขายังมีความสุข “ลุงอูไห่….”

อไห่ผลักเหยาฟางออกไปทันทีจนเธอล้มลงไปที่แอ่งโคลนเล็กๆที่อยู่ห่างไปไม่ไกล

แหมะะะ

เหยาฟางตกลงไปในแอ่งโคลน

นําโคลนสีน้ําตาลกระเด็นไปทั่วร่างกายของเธอ

เจียงเฉิน “…..”

เจ้าโง่ “…”

ชูสี่ยวเมิ่ง “…”

จู่ๆบรรยากาศเงียบลงทันที

ทุกคนแสดงสีหน้าแปลกๆออกมา

ปากกระตุก

“คุณเจียง! คุณเจียง!” อูไห่หันไปทักทายเจียงเฉินอย่างอบอุ่น

เจียงเฉินพยายามกลิ้นรอยยิ้มเอาไว้และชี้ไปที่เหยาฟางที่กําลังนอนอยู่ในแอ่งโคลน

“คุณไม่รู้จักเธอหรอก?”

อูไห่ “???”

งงไปชั่วขณะ

โอ้ใช่ เหมือนเมื่อกี้ฉันเพิ่งจะผลักอะไรไป

เขาพยายามมองดูดีๆและเริ่มรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมานิดหน่อย

“เสี่ยวฟาง?”

อไห่พูดออกมาอย่างไม่แน่ใจ

“คุณลุงนี่หนูเองทําไมคุณลุงถึงผลักหนู?! ฮือง – เสื้อผ้าของหนูกระเป๋า….” เหยาฟางตกอยู่ในความตื่นตระหนกและร้องไห้ออกมา

“เป็นเธอจริงๆด้วยเสี่ยวฟาง” อู่ไห่ตกตะลึง ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงต่าต้อยที่หวังเข้ามาหาเจียงเฉิน ดังนั้นเขาจึงผลักเธอออกไปอย่างไม่ลังเล

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวคนนั้นจะเป็นลูกสาวของเพื่อนตัวเอง

ในเวลานี้ชูเสี่ยวเมิ่งเมินเฉยต่อความอับอายของเพื่อนของเธอและไปเขย่าแขนของเจียงเฉิน “พี่เฉิน พี่เลิกงานเมื่อไหร่เราไปร้อง KTV กันดีไหม?”

เจียงเฉินขนลุก “จะไม่ล้องเพลง KTV”

ชูเสียวเพิ่งมุ่ยปาก “แต่ฉันไม่กล้าไปคนเดียวนะ”

เจียงเฉินทําอะไรไม่ถูก “งั้นเธอก็หาคนอื่นไปด้วยสิ”

ชูเสี่ยวเพิ่งทําตัวเหมือนเด็กนิสัยเสีย “แต่สัญญาไปกับพี่เฉินคนเดียวไสะอื้นออกมา”

เจียงเฉินถอนหายใจออกมา “โอเค โอเค”

“ฉันไปก็ได้”

“เยี่ยม!”

ชูเสี่ยวเพิ่งชูมือของเธอขึ้นอย่างดีใจ

“เธอ….เธอ…”เหยาฟางที่ตกลงไปในแอ่งโคลนชี้นิ้วไปที่เจียงเฉินและชูเสี่ยวเพิ่งในขณะที่ตัวของเธอกําลังสันด้วยความโกรธ

ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ พวกเธอจะคุยกันอย่างงี้เลยเหรอ?

“ลุงอู่!” เหยาฟางตะโกนออกมา

“เสี่ยวฟางมีอะไรงั้นเหรอ?” อู่ไห่หันไปถาม

“ลง หนต้องการให้ลงไล่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนี้ออก!” เหยาฟางชี้ไปที่เจียงเฉินและเจ้าโง่จุด้วยความโกรธ

“อะไรนะ?”

อู่ไห่มองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับแสดงรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวออกมา

“เสี่ยวฟาง เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? คุณเจียงคนนี้เป็นทั้งผู้บริหารและเจ้าของอาคารดังเฉิงจงหวนแห่งนี้ทั้งหมดนะ บริษัทของลุงเป็นบริษัทที่ถูกเขาจ้างมาแล้วลงจะไปไล่เขาออกได้ยังไงคิดจะให้ลุงตายหรอ??”

“เอ?” เหยาฟางอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้ เขาก็แค่….. ยามรักษาความปลอดภัยของที่นี่ไม่ใช่หรอ?”

อู่ไหยิ้มอย่างขมขื่น “ทางที่ดีเธอควรรีบขอโทษคุณเจียงนะ…”

เหยาฟาง

เกือบจะเสียสติไปแล้ว!!

อูไห่ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมต่อไป “เสี่ยวฟาง คุณเจียงคนนี้ไม่ธรรมดา เขามีทรัพย์สินหลายแสนล้าน ดังนั้นเธออย่าทําให้เขาไม่พอใจเด็ดขาดในเมื่อทําผิดก็รีบขอโทษคุณเจียงเขาได้แล้วอย่าให้ลุงต้องโทรไปบอกพ่อของเธอนะ”

คนใหญ่คนโต!

หลังจากที่เหยาฟางได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม!

ยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆแบบนี้แต่เป็นคนใหญ่คนโตงั้นหรอ?

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ไห่ผลักเธอ รีบไปขอโทษเร็ว!”

เหยาฟางกัดฟันของเธอและเดินเข้าไปหาเจียงเฉิน “มันเป็นความผิดของฉันเองที่ทําตัวหยิ่งผยองต่อหน้าคุณได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไร ในอนาคตก็อย่าทําอีกล่ะ” เจียงเฉินนั้นก็โกรธไม่ลงเมื่อเขาได้เห็นว่าเธอนั้นตัวกระตุกด้วยความอับอายมากแค่ไหน

แค่นี้ก็พอเป็นบทเรียนสําหรับเธอแล้ว

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

เจียงเฉินก็ออกจากงาน

ชูเสี่ยวเพิ่งก็ออกมารออยู่ที่หน้าประตูไซต์ก่อสร้างตั้งแต่เนิ่นๆ

เพราะเธอนั้นต้องมาหยุดเจียงเฉินที่จะแอบหนีไป

เจียงเฉิน : – -!!

“ไปไปไปses

“ฮ่าวหวงเคทีวี!!”

เก่งเช่นขึ้นไปบนรถมาเซราติของชเสี่ยวเพิ่งอย่างไม่เต็มใจและก็มาหยุดที่ร้าน KTV ระดับไฮเอนด์

เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ

เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ

Status: Ongoing
บทนำ ติ้ง! เจียงเฉินได้ส่งพัสดุและได้รับโอกาศสัมผัสกับประสบการณ์จากระบบลงชื่อ! ได้รับรางวัลเป็น Lamborghini Poison “ติ้ง…อีเว้นท์ลับเสร็จสิ้น ทำการลงทะเบียนสำเร็จ รับรางวัลเงินสด 1000 ล้าน!!!” “ติ้ง…อีเว้นท์ลับเสร็จสิ้น ทำการลงทะเบียนสำเร็จ คุณได้รับหุ้น 30% ตามรายการต่อไปนี้!!!” “ติ้ง…….” …… เจียงเฉินไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าเขาจะได้พบกับประสบการณ์แบบนี้!!! เรื่องย่อ “ผมเจียงเฉินผมเป็นคนที่ดูดีเกินไปจนมีผลกระทบอย่างมากต่อชีวิตของผม“ “สองเดือนก่อนผมเป็นผู้อํานวยการของบริษัท ที่มีรายได้ต่อเดือนมากกว่า 10,000 หยวน แต่ประธานสาวที่มีความงามที่โดดเด่นของ บริษัทของเราและลูกสาวของเธอตกหลุมรักฉันด้วยกัน“ “เพื่อป้องกันไม่ให้ความสัมพันธ์พังทลายลงระหว่างทั้งสองผมจึงเลือกที่จะลาออกอย่างเด็ดเดี่ยว“ “ตอนนี้ผมมีงานที่ยิ่งใหญ่ต้องทำ…” ลิฟต์มาถึงแล้ว ชั้น 7 เจียงเฉินมองไปที่พัสดุและเคาะประตูห้องหมายเลข 0702 เคาะประตู “เฮ้ มีใครอยู่บ้านไหมครับ“ “คุณเป็นใคร” มีเสียงหวานใสดังออกมา ฟังดูแล้วเป็นเสียงของผู้หญิงที่มีความอบอุ่นและถ้าจะให้คาดเดาจากประสบการณ์ของเขา เสียงนั่นก็ควรจะเป็นเสียงของเด็กสาว “พัสดุส่งด่วนครับคุณ ซู เสี่ยวเสี่ยว ช่วยออกมารับพัสดุด้วยครับ” เจียงเฉินกล่าวว่า ‎“รอฉันก่อนเหลืออีกแค่ 10 คนฉันจะกินไก่เร็ว ๆ นี้!” เสียงประหม่าดังออกมาจากห้อง‎ ‎“งั้นผมจะรอคุณสักครู่ ถ้าคุณยังไม่ออกมา ผมจะทิ้งพัสดุไว้หน้าประตูนะ” เจียงเฉินพิงกําแพงและเล่นกับโทรศัพท์ของเขาในขณะที่‎รอเจ้าของเสียงออกมารับพัสดุ ‎ไม่ถึงสิบห้าวินาที ‎ประตูก็ถูกเปิดออกมา ‎สาวสวยสวมเสื้อยืดสีขาวหลวม ๆ ออกมาด้วยรูปลักษณ์ที่น่ารักมาก ด้วยคะแนนที่สมบูรณ์แบบ 100 คะแนนสมควรมีคะแนนอย่างน้อย 95 คะแนน‎ ‎“ซู เสี่ยวเสี่ยวใช่ไหม? เพียงเซ็นชื่อที่นี่ ” เจียงเฉิน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นๆ และส่งพัสดุออกไป‎ ‎“ฮึ เพราะนายเลยที่มาเร่งฉันคนนี้จนฉันต้องตาย!” ซูเสี่ยวเสี่ยว เซ็นชื่อและพึมพำอย่างเจ็บปวดเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้ามาเล่นในแรงค์สูงระดับนี้“‎ ‎“มันก็แค่เกมไม่ใช่เหรอ? ” เจียงเฉินช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกเล็กน้อย‎ ‎ซูเสี่ยวเซี่ยวเงยหน้าขึ้นและเห็นเจียงเฉินหล่อเหลาภายใต้หมวกเบสบอลสีดําทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจอย่างรวดเร็ว‎ ‎หล่อขนาดนี้เลยเหรอ?‎ ‎อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนทำให้ฉันคนนี้แพ้ ไม่ว่าจะหล่อแค่ไหน ฉันคนนี้ก็จะไม่มีวันให้อภัย! ‎”ก็แน่สินายมันเป็นคนส่งพัสดุที่ต้องคอยส่งพัสดุทั้งวันจะเอาเวลาที่ไหนไปเล่นเกมส์กัน”ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดออกมา “นี่คิดอย่างงั้นได้ไง คิดว่าคนส่งของแบบผมไม่มีเวลามาเล่นเกมส์งั้นหรอ ผมจะบอกอะไรให้นะ ไม่เพียงแค่ผมจะเคยเล่นเกมส์นี้แต่ผมยังเล่นเก่งมากด้วย”เจียงเฉินพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มที่แสดงถึงความตั้งใจ “จริงหรอ งั้นก็ลองโชว์มาหน่อยสิ”เธอตาของเธอเป็นประกายก่อนจะส่งคำเชิญไปให้เจียงเฉิน ฮิฮิ อย่างน้อยน้องชายหน้าหล่อคนนี้ก็ไม่เลวเลย “ตกลง” เจียงเฉินไม่พูดมากและตอบตกลงอย่างตรงไปตรงมา ซูเสี่ยวเสี่ยวนำเจียงเฉินเข้ามาในห้อง ให้เขาไปนั่งที่เก้าอี้เกมมิ่ง และกดเริ่มเกม ในตอนนี้นิ้วที่เรียวยาวของ เจียงเฉินควบคุมเมาส์และตัวละครในคอมพิวเตอร์ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นฆาตกรที่โหดเหี้ยมในทันที! สาวสวยซูเสี่ยวเสี่ยวที่เห็นก็ตกตะลึงจนค้างไป สายตาของเธอตอนนี้กำลังจ้องสลับระหว่างตัวของเจียงเฉินกับหน้าจอ โอ้พระเจ้า! เขาจะเก่งเกินไปแล้ว เขาสามารถไปเป็นนักแข่งมืออาชีพได้เลยนะเนี่ย!!! เละเทะไปหมดแล้ว!!! ไม่นะ กวางน้อยของฉันกำลังถูกฆ่าแล้ว!!! เธอในตอนนี้ตื่นเต้นเป็นอย่างมากตั้งแต่วินาทีที่เจียงเฉินแตะพื้นเขาก็ไล่ฆ่าแบบไม่เลืกหน้า สามสิบนาทีต่อมาเขาก็สามารถฆ่าผู้เล่นคนสุดท้ายและเขาก็กลายเป็นที่หนึ่ง บนหน้าจอก็แสดงข้อความขึ้นมา “โชคดีและโชคดีคืนนี้กินไก่” ซูเสี่ยวเสี่ยวมองเจียงเฉินด้วยดวงตาที่มีประกายดาวอยู่ในตาของเธอ o(〃‘▽‘〃)o ในช่วงเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง ซูเสี่ยวเสี่ยวก็พบว่าเธอนั้นถูกน้องชายแสนหล่อคนนี้ตกเข้าแล้ว ไม่เพียงแค่เขาหล่อเท่านั้นแต่ยังเล่นเกมเก่งอีกด้วย ซูเสี่ยวเสี่ยวกลอกตาของเธอและยิ้มออกมาอย่างเขินอายและถามออกมาว่า “น้องชาย นายอยากได้อะไรไหม” เจียงเฉินถอดหูฟังออกและถามออกไปอย่างสงสัยว่า “อะไรหรอ” ซูเสี่ยวเสี่ยวยื่นมือไปทางเจียงเฉินก่อนจะก้มหัวและพูดอย่างเขินอายว่า “ฉัน…ถคุณต้องการมัน?” เจียงเฉินเหลือบมองก่อนจะโบกมือ “ผมขอโทษ ผมขอโทษสำหรับอา..” ซูเสี่ยวเสี่ยว “???” เจียงเฉินลุกขึ้นและเตรียมที่จะออกไป และทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ “ยังไงก็ตาม คราวหน้าอย่าให้ใครก็ตามเข้ามาในห้องง่ายๆอีกนะ บางทีคนที่พาเข้ามาครั้งหน้าอาจจะเป็นหมาป่าที่หื่นกระหายก็ได้นะ” หลังจากพูดจบ เจียงเฉินก็เดินออกจากห้องไปอย่างเท่ๆ ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ตกใจ ก่อนจะทำการดึงเสื้อของเธอไปด้านหลังเผยให้เห็นรูปร่างที่โค้งเว้าอย่างงดงาม ปกติแล้วคนส่วนใหญ่ก็คิดว่าขนาด 36D ก็ใหญ่มากแล้ว แต่ฉันต้องโทษเจ้าเสื้อตัวนี้เลยจริงๆมันปิดรูปร่างที่ฉันคนนี้ไปซะหมดเลย “น้องชายไปไหนแล้ว เอ๋ น้องชาย ให้พี่ได้อธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!” ซูเสี่ยวเสี่ยววิ่งตามออกไปอย่าร้อนรน และก็พบว่าลิฟทต์นั้นลงไปแล้ว เธอจึงรีบกดปุ่มเรียกลิฟต์ทันทีเพื่อที่จะขอช่องทางการติดต่อของน้องชายคนนี้ …. ในตอนที่เจียงเฉินเพิ่งเข้ามาในลิฟต์ ก็เกิดเสียงดัง ติ้ง ติ้งขึ้นมาในใจเขาเหมือนกับเสียงของซอฟต์แวร์บางอย่าง [ติ้ง…อีเว้นท์พิเศษถูกเปิดใช้งานและทำการลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว] [ติ้ง…แจ้งเตือน : รถยนต์ของคุณกำลังจอดรออยู่ที่ลานจอดรถด้านนอกชุมชน กุญแจรถยนต์ของคุณถูกส่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของคุณแล้ว กรุณาตรวจสอบ] ว้าว! เจียงเฉินตกตะลึง,มันคือเรื่องจริง เขานั้นมาส่งของในครั้งนี้ก็เพื่อเปิดอีเวนท์พิเศษ สิ่งนี้คือระบบที่เขามักอ่านเจอในนิยายใช่ไหม ยังไงก็ตาม ตอนนี้เขาหันมาสนใจเรื่องกุญแจ เจียงเฉินเอามือไปสัมผัสที่กระเป๋ากางเกงและพบว่ามันมีบางอย่างอยู่ภายในจริงๆ เขาเอาออกมาดู มันมีรูปร่างเหมือนกุญแจรถทั่วๆไป แต่บนโลโก้ของมันมีกระทิงที่ดูดุดันและก้าวร้าวปรากฏอยู่ และแน่นอนว่ามันเป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของแลมโบกินี่ “กุญแจรถยนต์มูลค่า 80 ล้านทำไมมันดูธรรมดาจังเนี่ย!” เจียงเฉินยังคงมีความรู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อย แต่เขาก็เอาโทรศัพท์ของเขามาค้นหารูปกุญแจของรถ Lamborghini Poison ดูและปรากฏว่ามันเป็นแบบเดียวกับอันที่อยู่ในมือของเขาจริงๆด้วย พูดตามแนวคิดการออกแบบของมันคือ รถหรูมีความเรียบง่าย เจียงเฉินก็เลยลองขับรถสามล้อไปดูที่นอกชุมชนด้วยความสงสัยทันที ณ เวลานี้บริเวณด้านนอกชุมชนก็มีกลุ่มคนจำนวนมากกำลังมุงถ่ายอะไรบางอย่างกันอย่างบ้าคลั่งอยู่ “ว้าว! มันเท่อะไรอย่างนี้!” “รถสปอร์ตสีเทาเงินคันนี้ดูเรียบๆ มีเกียรติ และหรูหรามันเป็นรถ Lamborghini รุ่นไหนกัน” “ฉันเจอแล้วๆ! มันคือ Lamborghini Poison ตัวท็อปทั้งโลกนี้มีเพียงแค่ 3 คันเท่านั้น เป็นที่รู้กันว่ามันเป็นรถสปอร์ตที่ดูเท่ที่สุด และราคามันอยู่ที่ประมาณ 80 ล้าน!” “โอ้พระเจ้า ราคามากกว่า 80 ร้านหยวนฉันไม่สามารถทำใจซื้อมันได้จริงๆ” “ทุกคนรีบดึงลูกของตัวเองออกไปเร็วอย่าให้พวกเขาไปแตะมัน” “เมื่อกี้ฉันถ่ายรูปมันลงไปในโมเมนต์ มีเพียงแค่ 3 คนในโลกช่างดูเท่อะไรขนาดนี้” “80 ล้านใครกันที่รวยถึงขนาดนั้น ทรัพย์สินของคนคนนั้นต้องไม่ต่ำกว่าพันล้านแน่ๆ หรืออาจจะถึงหมื่นล้านเลยก็ได้ มันมีคนที่รวยได้ขนาดนั้นในชุมชนเราจริงๆหรอ” “แน่นอนว่าถ้ามี ฉันคนนี้จะไปเคาะประตูและเอาของไปให้เขาทุกวันเพื่อสร้างความสัมพันธ์เลยล่ะ” “จะไปกับฉันเลยไหมล่ะ” และในขณะนั้นเองทุกคนก็เห็นคนส่งพัสดุขับรถสามล้อเข้ามา “เฮ้ ระวังๆหน่อย!” “เวรเอ้ย น้องชายอย่ามาทางนี้ ตรงนี้มีรถยนต์มูลค่า 80 ล้านหยวนจอดอยู่ถ้านายทำมันเป็นรอยนายได้ตายแน่” “ใช่ๆ อย่าหาว่าพวกข้าไม่เตือนนะ” ฮึ! เจียงเฉินไม่สนใจก่อนจะจอดรถของเขาตรงช่องที่ยังว่างอยู่ซึ่งมันตรงข้ามกับรถ Lamborghini พอดี

Comment

Options

not work with dark mode
Reset