ตอนที่ 407 : เห้อ ฉันต้องมาอกหักเพราะพี่ชายกับพี่สาวอีกแล้ว
ต่จุนจุนรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายจางฮ่าวจุน “สวัสดีค่ะ อาจารย์ใหญ่จาง พ่อ แม่ของหนูคือต้หงเซ็งอาจารย์น่าจะรู้จักเขาดีแม่ของหนูเป็นรองอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยหมินจูหนูรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เป็นตัวแทนของนักศึกษาใหมของ ม.โพลีเทคนิค หนูต้องขอบอกเอาไว้ก่อนนะคะพี่หนูพึ่งมาสายก็เพราะถูกรปภ.ตัวน้อยขวางทางเอาไว้หนูต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ อาจารย์ใหญ่…”
ต่จุนจุนมีแผนและเธอเชื่อว่าแผนการของเธอนี้จะต้องชนะใจและได้รับความเห็นชอบของจางฮ่าวจนอย่างแน่นอนและเขาจะต้องยื่นหนังสือร้องเรียนในภายหลังเพื่อจัดการกับเจียงเฉินเฉินแน่
แต่ใครจะไปรู้จางฮ่าวจุนไม่สนใจแม้แต่จะมองเธอ
จุนจุน: “…”
จางฮ่าวจนเดินเดินตรงไปข้างหน้าเจียงเฉินและทันใดนั้นเขาก็ยกนิ้วให้เจียงเฉิน!
“น้องชายรปภ.ฉันคิดว่าสิ่งที่นายพูดมามันถูกต้องแล้ว!”
อาจารย์ใหญ่ฟู: “???”
ต่จุนจุน: “???”
จางฮ่าวจนพูดอย่างชอบธรรม: “ฉันอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วและฉันได้ยินการพูดคุนของนาย ฉันคิดว่าสิ่งที่นายพูดเกี่ยวกับการไม่ปฏิบัติตามกฎเป็นการดูถูกมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคนั้นมันถูกต้อง!”
เขาหันไปมองอาจารย์ใหญ่ฟูอย่างเย็นชาและพูดว่า “เป็นถึงอาจารย์ของมหาลัย แต่กลับปกป้องญาติของพวกตัวเอง ดูหมิ่นกฎของมหาลัยที่พวกเราตั้งไว้ให้อภัยญาติ และลูกๆของตัวเองและยอมให้ฝ่าฝืนกฏที่ทุกคนปฏิบัติตามเปิดประตูหลังอย่างเปิดเผย ให้คนบางคนได้มีส่วนร่วมในสิทธิพิเศษมันเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอนอยู่แล้ว!”
อาจารย์ใหญ่หลั่งเหงื่อเย็นลงมาในทันที
เกิดอะไรขึ้น?
ทําไมจางฮ่าวจนถึงยินดีที่จะโจมตีฉันเพื่อยามรักษาความปลอดภัยที่ไม่ใช่คนของมหาลัยด้วยซ้ํา?
นี่มันไม่มีเหตุผลเลย?
แต่เขาก็ได้แต่พูดออกไปว่าอาจารย์จาง มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ คุณกําลังเข้าใจผิดนะครับ”
“เข้าใจผิด?”
อาจารย์ใหญ่จางหัวเราะเยาะออกมา
รองอาจารย์ใหญ่คนอื่นๆ ก็รีบวิ่งออกมาข้างหน้าเพื่อพูดแทนเจียงเฉิน!
“ใช่แล้ว! ฉันสนับสนุนสิ่งที่ยามรักษาความปลอดภัยคนนี้พูดออกมา!”
“อาจารย์ฟู ไม่ใช่ฉันบอกคุณไปแล้วหรอ สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ดูไม่เป็นมืออาชีพเลยนะ เปิดประตูหลังให้หลานสาวของคุณ และแม้กระทั่งข่มขู่น้องชายที่ทําตามกฎ คุณมันไร้ยางอายเกินไป”
อาจารย์ฟูทําหน้ามึนงง
เกิดอะไรขึ้น?
ทําไมฉันจึงถูกดโดยบรรดาอาจารย์มากขนาดนี้ ?
พวกเขามีความแค้นกับฉัน?
ไม่สิ ฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่ไม่ใช่หรอ?
อาจารย์ใหญ่ฟรู้สึกงงงวย
จ้างฮ่าวจุนโบกมือและพูดว่า “ในฐานะอาจารย์ใหญ่ ฉันต้องสนับสนุนรปภ.ตัวน้อย คนนี้ ความรู้สึกของความยุติธรรมของเขามันล้นหลาม! มันเป็นสิ่งที่ทุกคนควรทํา! ส่วนเธอ ”
เขาชี้ไปที่ตูจุนจุนและพูดอย่างหยาบคาย: “ต่จุนจุน เธอมีปัญหาร้ายแรงกับนิสัยของเธอ ในฐานะที่เธอเป็นตัวแทนนักเรียน เธอควรเป็นผู้นํานักศึกษาคนอื่นๆ แต่เธอกลับไม่เคารพกฎและล้มเหลวในการเป็นผู้นําที่เป็นแบบอย่าง ฉันขอตัดสินว่าเธอมีคุณสมบัติไม่เพียงพอกับตําแหน่งประธานสภานักศึกษาใหม่ บทบาทของคุณในฐานะประธานสภานักศึกษาใหม่และการกล่าวสุนทรพจน์บนเวที่จะถูกถอดถอนทันที!”
“อะไรนะ?”
ต่จุนจุนเซ์และเกือบจะล้มลงกับพื้น
กรี้ดดดด
นี่ฉันกําลังเสียตาแห่งประธานสภานักศึกษาใหม่ไปงั้นหรอ?
ไม่…
“สําหรับนาย?”
จางฮ่าวจุนมองไปที่อาจารย์ใหญ่ฟูและพูดอย่างเย็นชา “นายจะถูกปลดจากตําแหน่งของนาย! และฉันจะแนะนําให้หัวหน้าของฉันถอดนายออกจากต่าแหน่งรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค! อื้มนายทําให้มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคของเราแปดเปื้อน”
นักศึกษาใหม่และผู้ปกครองรอบๆ หัวใจเต้นพล่านะ
พระเจ้า!
คิดไม่ถึงเลย!
เพื่อยามรักษาความปลอดภัยอาจารย์ใหญ่จางจะยอมทําถึงขนาดนี้!
ปลดประธานสภานักเรียนใหม่!
แม้แต่ต่าแหน่งรองอาจารย์ใหญ่ก็ถูกปลด!
เขาไม่ได้ใจร้อนเกินไปใช่ไหม?
ตาลุกวาวไปที่ละคน…
ขาของรองอธิการบดีอ่อนแรง กระแทก และคุกเข่าลงกับพื้น…
“อาจารย์ใหญ่ การลงโทษของคุณรุนแรงเกินไปไหม เขาก็เป็นแค่รปภ”
จางฮ่าวจนไม่สนใจเขาหันกลับมาและพูดกับเจียงเฉินว่า “คุณเจียง วันนี้นักศึกษาใหม่ของเราก่าลังเข้ามหาลัยและเราก็ปลดประธานสภานักศึกษาใหม่ที่จะขึ้นไปกล่าวสุนทรพจน์ไปแล้วแต่คุณที่เป็นรุ่นพี่ของพวกเขาคุณจะพอขึ้นพูดให้แก่พวกเขาได้ไหมครับโดยเฉพาะเรื่อง “การปฏิบัติตามกฎ!”
“ก็ได้!”
เจียงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งและตกลง
อาจารย์ฟูฟูจุนจุนตะลึง…
ทั้งหมดนี้มันเรื่องอะไรกัน?
รปภ.ตัวเล็กเข้ามาแทนที่ต่จุนจุนไปพูดต่อหน้านักศึกษาใหม่?
มันไม่มีเหตุผลเลย!
“เชิญครับ ทุกคนกําลังรอคําพูดของคุณอยู่”
จางฮ่าวจุนยิ้มและนําทางเจียงเฉิน
อาจารย์ใหญ่ฟูและต่จุนจุนได้แต่ตกตะลึงอยู่ตรงนั้นก่อนจะเดินตามไปด้วยความ ไม่อยากจะเชื่อ
3 นาทีต่อมา
ในห้องโถงขนาดใหญ่
จางฮ่าวจนขึ้นไปบนเวทีและแนะนําตัวเอง: “นักศึกษาใหม่ทุกคน เรามีเหตุฉุกเฉินในตอนนี้ยามรักษาความปลอดภัยศิษย์เก่าดีเด่นของพวกเราได้หยุดตัวแทนนักศึกษาใหม่ที่จะมาพูดเพราะเธอจอดรถแบบฝึกกฏระเบียบ…ดังนั้นตัวแทนศิษย์เก่าคนนั้นจะมาเป็นผู้พูดแทนเธอปัจจุบันเขาดํารงตําแหน่ง…เอ่อยามรักษาความปลอดภัยของบริษัทรักษาความปลอดภัยแห่งหนึ่ง คุณเจียงเฉินขอเชิญขึ้นมากล่าวปราศรัยและสอนนักเรียนใหม่แก่เราด้วยครับ!”
ว้าว
มีความโกลาหลเกิดขึ้นที่ด้านล่าง
นักเรียนใหม่และผู้ปกครองหลายหมื่นคนตกตะลึง
บริษัทรักษาความปลอดภัย?
ยามรักษาความปลอดภัย?
คนแบบนั้นจะขึ้นมาพูด?
แม้ว่ามหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคจะไม่เคยผลิตศิษย์เก่าที่มีเงินมากออกมา แต่ก็คงไม่ถึงกับต้องให้รปภ.ขึ้นมาเป็นตัวแทนศิษย์เก่าดีเด่นไหม?
เดี๋ยวก่อนนะเจียง….เจียงเฉิน?
เจียงเฉินขึ้นมาบนเวที
บนหน้าจอขนาดใหญ่ปรากฏภาพออกมา
ภาพนั้นมข้อความว่ายามรักษาความปลอดภัยจากบริษัทรักษาความปลอดภัยโพลี
ผู้ชมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะทันที
อาจารย์ใหญ่ฟูและต่จนจนหัวเราะเยาะเย้ย
แต่!
แล้ว!
ในวินาทีถัดมา
“ประธานสภามหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค!”
ในห้องโถงนั้นเต็มไปด้วยความหนาวเย็นขึ้นมาทันที!
ดวงตาของต่จนจนแทบถลนออกมา!
อาจารย์ใหญ่ฟูประหลาดใจ “ยามรักษาความปลอดภัยคนนี้เป็นประธานคณะกรรมการมหาลัยของเราจริงหรือนี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?”
แล้วมีจอภาพขนาดใหญ่ก็เผยข้อความต่อไป!
“บริษัท Tencent กรุ๊ปตําแหน่งผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองและรองประธานบริษัท!”
“ว้าวะ ”
ช็อกกันถ้วนหน้า!
งง!
พระเจ้า
คิดได้ยังไงกันทําไมถึงได้เอาตาแหน่งรองประธานกลุ่มบริษัท Tencent ไปไว้หลังชื่อบริษัทรักษาความปลอดภัย?
ดูแล้วไม่สมเหตุสมผลเลยไม่ใช่หรอ?
ตูจุนจุน: “…”
อาจารย์ฟู”…”
จู่ๆ ก็อึ้ง!
ข้อความถัดไปก็ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของอี้ตํากรุ๊ป!”
“ผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสามของโรงแรมผังภู่!”
“ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของโรงแรมแอตแลนติส!”
“ผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสองของ LVMH กรุ๊ป!”
“ผู้ถือหุ้นรายแรกของเมอร์เซเดส-เบนซ์ในภูมิภาคประเทศจีน!”
“ผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสามของบริษัทภัตตาคารจอหยวน!”
“เถ้าแก่ร้านอาหารมิชลิน 3 ดาวร้านอาหารซินหลงจี!”
“เจ้าของเทียนเฉินบาร์!”
ข้อความกว่า 20 ข้อความปรากฏขึ้นมาในระยะเวลาสั้นๆ
ต่จุนจุน: “…”
อาจารย์ใหญ่ฟู”…
งง!
พระเจ้า!
อย่าบอกนะว่า
นี่คือ?
เจียงเฉินในตํานาน?
เจียงเฉินที่บริจาคอาคารให้กับโรงเรียน?
ศิษย์เก่าในตํานานคนนั้น?
การดารงอยู่ของคนระดับพระเจ้าที่มีทรัพย์สินเกินแสนล้าน?
นักศึกษาใหม่และผู้ปกครองก็ตื่นเต้นเช่นกัน!
ผู้คนนับไม่ถ้วนลุกขึ้นยืน
“นั่นคือเจียงเฉินรุ่นพี่เจียงเฉินจริงๆด้วย!!
“โอ้พระเจ้าฉันสมัครมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคเพื่อเขาคนเดียวเลยนะ!”
“อาจารย์คนนั้นไม่รู้จักเขามาก่อนเหรอ?”
“ว่ากันว่ารองอาจารย์ใหญ่โง่ๆคนนั้นเพิ่งจะย้ายมาและเขาไม่รู้จักเจียงเฉิน”
“โอ้พระเจ้าฉันเพิ่งเห็นเขาตัวจริงๆ เจ้านายในตํานานที่ฉันชื่นชมมากที่สุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว…”
“ทําไมฉันถึงไม่เข้าขอลายเซ็นจากเขานั้นล่ะ ฉันมันตาบอดจริงๆ”
“คนใหญ่คนโตตัวจริงแล้วเขามาที่มหาลัยเก่าเพื่อเป็นรปภ.? เขาเป็นคนติดดินสนะ”
“ติดดินมาก!”
อาจารย์ใหญ่ฟูและต่จนจนถึงกับร้องไห้ไม่ออกเลย…
อึ้ง เป็นหมาตาบอด!
รปภ.ตัวน้อยที่ทะเลาะกับพวกเขาและยืนกรานให้ขับรถออกไปคือ…
เจียงเฉิน!
เจียงเฉินในตํานาน
เมื่อตจนจนจําได้ว่าเธอเพิ่งจะเยาะเย้ยเจียงเฉินไปว่า “นายจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโพลีเทคนิค? ถ้าอย่างนั้นนายจะทํางานเป็นยามรักษาความปลอดภัยไปทําไม?”
ต่จุนจุนอยากวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ํา!
เจียงเฉินก้าวขึ้นไปบนเวทีและเริ่มพูดช้าๆกับทุกคน
“สวัสดีน้องใหม่และผู้ปกครองทุกท่าน”
“มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคของเรามักจะสั่งสอนให้ทุกคน – ปฏิบัติตามกฏ ดังนั้น เราจะมาพูดถึงสิ่งที่พวกเราควรทํากัน!”
“นี่เป็นประสบการณ์ที่ลึกซึ้งของผมหลังจากทํางานหนักมาหลายปี!”
“ผู้ที่ใช้สิทธิพิเศษใช้ทางลัดและไม่ปฏิบัติตามกฎ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการศึกษาระดับสูงและจบจากมหาลัยไปแต่เขาก็จะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวเท่านั้น! ไม่ได้เป็นกระดูกสันหลังให้กับประเทศไม่ได้เป็นกระดูกสันหลังของสังคม!”
“เมื่อเราถูกส่งให้มาเรียน สิ่งแรกที่พวกเราควรให้ความสําคัญก็คือศีลธรรมเป็นอันดับแรก หากปราศจากการศึกษาที่มีศีลธรรม ไม่ว่าจะฉลาดหรือมีความสามารถดีที่สุดเพียงใด ก็จะเป็นได้แค่คนเห็นแก่ตัว!”
ต่จุนจุนหน้าแดงราวกับกันลิง
น่าสงสารNN
เธอถูกเจียงเฉินวิพากษ์วิจารณ์ใส่อย่างหนัก
ในเวลานี้อาจารย์ใหญ่ก็ยืนขึ้นด้วยความโกรธและตบหน้าต่จนจนจนหน้าหมุน
“ไปให้พ้น! ฉันไม่มีหลานสาวอย่างเธอ!”
“เธอทําให้ฉันอับอาย!”
“ฉันสั่งสอนคนอย่างเธอมาได้ยังไง”
เกิดการต่อสู้ขึ้น
เมื่อเจียงเฉินพูดจบ
ผู้ชมก็ตอบรับด้วยเสียงปรบมืออย่างอบอุ่น
ผู้คนนับไม่ถ้วนลุกขึ้นยืน
“พูดได้ดี!”
“คุณยามรักษาปลอดภัย ไม่สิ รุ่นพี่เจียงเฉินพูดได้ดี”
“อย่าปลูกฝังอีโก้ให้กับตัวเอง! ถูกต้องแล้ว!”
“ยอดเยี่ยม!”
เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อยก่อนจะโบกมือและจากไป
เขาเดินออกจากอาคารที่ตั้งชื่อตามเขา [อาคารเจียงเฉิน]!
เมื่อมองไปที่พระอาทิตย์ที่กาลังจะตกทางทิศตะวันตกเฉียงเฉินก็ถอนหายใจออกมา
“ฉันมาที่นี่เพื่อเป็น รปภ.”
“แต่ความดันแตกเสียได้”
ระบบ “…”
เจียงเฉินมองอย่างคาดหวัง “ฉันยังไม่ได้เปิดเหตุการณ์ที่ซ่อนอยู่เลยนะ นี่ระบบขอรางวัลให้ฉันหน่อยได้ไหม”
ระบบ : “ไม่!”
ให้ตายเถอะ!
ซึ้งกชะมัด!
