ตอนที่ 76 : ออกตามล่าทั้งเมือง!
การทํางานของตํารวจอาชญากรรมเรียกได้ว่ามีประสิทธิ์ภาพมาก!
ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยของเมืองและเทคโนโลยีหลายๆอย่างมารวมกัน ทําให้การระบุตัวคนร้ายเป็นไปได้ด้วยความรวดเร็ว!
หลังจากนั้นพวกเขาก็ทําการประกาศข้อมูลของคนร้าย และค่าหัวลงบนโลกอินเทอร์เน็ต!
ชื่อ : หลิวอู่เฉิง
เพศ : ชาย
บ้านเกิด : เมืองหลวงจักรพรรดิ
หมายเลขบัตรประชาชน : 6520XX1991XXXXXXXX
และในเวลาเดียวกันเมืองทั้งเมืองก็ถูกปิดตาย!
และด้วยเงินรางวัลที่สูงถึง 5 ล้านที่ถูกประกาศลงบนอินเทอร์เน็ต มันก็ได้วาดข่าวที่น่าสนใจทั้งหมดหายไปในทันที มันกลายเป็นหัวข้อที่คนสนใจมากที่สุดในทุกๆสื่อ!
บนท้องถนน คู่รักคู่หนึ่งก็ได้กดดูข่าวและพบเห็นรางวัลประกาศจับ ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายทันที!
“ว้าว! ที่รัก~ ดูประกาศจับของคนนี้สิ เราจะได้เงินตั้ง 5 ล้านเลยนะถ้าพวกเราจับเขาได้!”
“พระเจ้า! ที่รัก~ มันเป็นเรื่องจริง จริงๆด้วยตํารวจอาชญากรรมลงประกาศเองด้วย! ที่รักถ้าคุณจับเขาได้ฉันให้เงินรางวัลคุณแน่”
ในบ้านหลังหนึ่ง
เด็กปฐมคนหนึ่งกําลังเล่นญทรศัพท์ของเขาอยู่และทันใด นั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา เขาก็ตะโกรเรียกพ่อของเขาที่อยู่ในห้องทันที
ชายแก่คนหนึ่งที่ไม่ได้ใส่กางเกงเดินออกมา เขาอยากจะดุลูกของเขาแต่เมื่อเห็นข่าวตาของเขาก็สว่างวาบ!
“บ้าไปแล้ว! 5 ล้าน! นี่มันตั้ง 5 ล้าน! โอกาสในการสร้างอนาคตอยู่ตรงนี้แล้ว!”
หญิงสาวคนหนึ่งยกผ้าห่มขึ้นมาและพูดด้วยความดีใจ “คุณทําได้ใช่ไหมที่รัก”
“แน่นอน! ลูกผู้ชายจะบอกว่าไม่ได้ยังไง พวกเธอสองคนรอฉันเอาเงิน 5 ล้านกลับมาได้เลย!”
พูดจบเขาก็ใส่กางเกงทันที ก่อนจะหยิบไม้กวาดข้างๆแล้ววิ่งออกไปทันที!
ถ้าที่สหรัฐอเมริกามี Apple งั้นที่จีนก็ต้องมี Pineapple!
ร้านจําหน่ายโทรศัพท์ Pineapple
ผู้จัดการร้านพูดออกมาด้วยตวามเร่าร้อน “เพื่อนร่วมมหาลัยของเราหลิวอู่เฉิง เขาคือฆาตกรและตอนนี้เขาได้หนีไปแล้วดังนั้นฉันจึงตัดสินใจตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเขา และแน่นอนว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อเงิน 5 ล้านแน่นอน!”
พนักงานขาย “ใช่ เพื่อความชอบธรรมเราจะตัดความสัมพันธ์กับเขา!”
ผู้จัดการยื่นเอกสารที่เตรียมเอาไว้ให้คนของเขา “มารับไปคนละ 1 ฉบับทุกคนประทับลอยนิ้วมือลงไปหลังจากที่ เราจับเขาได้เราจะแบ่งเงินกันอย่าเท่าเทียม!”
“แล้วสโลแกนของพวกเราล่ะครับ?”
“อู่เฉิง อู่เฉิง! แกตายพวกเรารอด!”
“เยี่ยม! เริ่มงานกันได้เลย!
ในไม่ช้าเหตุการณ์นี้ก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมือง
[ช็อค! ยายที่มีเงินรางวัลนําจับ 5 ล้านที่กําลังหลบหนี!] มีวีดีโอให้ชม #วีดีโออันดับ 1
มียอดความคิดเห็นเยอะมาก!
“ว้าว! กรมตํารวจอาชญากรรมของเราเก่งจริงๆ ครั้งนี้ เรื่องใหญ่มากเลยนะเนี่ย!”
“โอ้พระเจ้า กรมตํารวจอาชญากรรมของเมืองเรามีงบขนาดนี้เลยหรอ?”
“ใครก็ตามที่จับเขาได้จะได้กลายเป็นเศรษฐีทันที!”
“ใช่! ตอนนี้มีคนเดินหาเขาตามท้องถนนเยอะมาก ทุกคนต่างไม่ถือไม้ก็ไม้กวาดมากัน ออกตามล่าคนร้ายกันทั้งเมืองเลย!”
“หลายๆคนยังจัดแบ่งทีมกันด้วยนะ น่าตื่นเต้นจังเลย”
“…”
ใต้สะพานลอย
สายลมเย็นๆกําลังพัดผ่านร่างของชายคนหนึ่ง
ชายคนนั้นก็คือหลิวอู่เฉิงนั่นเอง เขาสามารถรับรู้ถึงความอาฆาตจากโลกได้เลยทีเดียว
เขาคิดไม่ออกจริงๆ!
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
คนบางคนฆ่าคนอื่นจนเป็นเรื่องสนุกๆ และบางคนก็หลบหนีจนถึงทุกวันนี้ แต่ฉันถึงได้โดนคนทั้งประเทศตามล่าได้กัน?
ฉันทําพลาดตรงไหนกัน?
ตอนนี้เขาไม่ต่างจากหนูที่สามารถมใช้ชีวิตได้แค่ในความมืด
ทันใดนั้นดวงตาของคนที่ผ่านมาก็ก็ส่องประกายออกมา!
“นั่นเขา! เงิน 5 ล้านหนีไปแล้ว! เขาอยู่ตรงนั้นรีบไปจับเขาเร็ว!”
“เงิน 5 ล้าน! อย่าหนีไปนะโว้ย!”
หลิวอู่เฉิงวิ่งหนีไป แต่กลุ่มชาวบ้านที่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนก็วิ่งตามเขามาไม่หยุด!
ในเวลาเพียงแค่ 3 ชั่วโมงหลิวอู่เฉิงก็ถูกจับตัวมาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม!
และท้ายที่สุดกลุ่มชาวบ้านจํานวน 11 คนก็ได้รางวัลนําจับไป!
สถานนีตํารวจหลงเฉิงกองตํารวจอาชญากรรม
คดีได้ถูกปิดลงอย่างสวยงาม!
ความรวดเร็วในการไขคดีในครั้งนี้ก็ได้ไปถึงหูของผู้การหลินเจิ้น เมื่อเขาได้ยินเขาก็โทรหาหลินซีหลานทันที
“ลูกพ่อ ในที่สุดลูกก็ทําให้พ่อภูมิใจ ไหนลูกบอกพ่อหน่อยได้ไหมว่าลูกไปเอาเงิน 5 ล้านมาจากไหน?”
หลินซีหลาน “หนูได้รับการสนับสนุนมากจากเจ้าหน้าที่เจียงเฉินค่ะ”
เจ้าหน้าที่เจียงเฉิน?
เขาจะรวยเกินไปแล้ว!!
หลินเจิ้นตกตะลึงก่อนจะพูดต่อ “พ่อบอกลูกตั้งนานแล้ว ว่าเจ้าหน้าที่เพียงเขาสุดยอดแค่ไหน ทําไมลูกถึงไม่ฟังพ่อกัน? เร็วเลยนะชวนเขาไปกินข้าวเดี๋ยวนี้เลยเข้าใจใช่ไหม?”
“เห้อ~ ”
หลินซีหลานถอนหายใจ “ไม่ต้องมาสอนหนูเลย หนูชสนเขาไปกินข้าวตั้งนานแล้ว~”
หลินเจิ้น “เยี่ยม ลูกสาวของพ่อฉลาดจริงๆเลย โอเคพ่อวางสายล่ะนะ!”
ตรู๊ด ตรู๊ด…
“เห้อ~”
หลินซีหลานถอนหายใจ วันนี้ในที่สุดตาแก่ก็เลิกบ่นเธอซักที!
ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่เจียงจริงๆ!
หือ?
แล้วเจ้าหน้าที่เจียงเขาไปไหนกัน?
หลินซีหลานหันไปรอบๆเพื่อมองเขาไม่นานเธอก็พบกับ คนที่ตามหาอยู่
เธอวิ่งเหยาะๆอย่างน่ารักไปหลบหลังฝูงชน
และเพยรอยยิ้มที่สามารถเยียวยาจิตใจของผู้คนออกมา
แต่สายตาของเธอในตอนนี้กลับจ้องมองเจียงเฉินเพียงอย่างเดียว
เธอรู้สึกว่าเขานั้นเป็นคนที่ไม่ธรรมดาเลย~
แถมยังหล่อมากด้วย~
และยังเป็นไอดอลของเธออีก
ทางกลางผู้คน
เจียงเฉินหยิบบัตรธนาคารออกมา “คืนนี้พวกนายทํางานหนักแล้ว ฉันจะเป็นตัวแทนกรมตํารวจมอบรางวัลให้พวกนายเอง”
เหล่าตํารวจร้องเหออกมา!
“ว้าว! เจ้าหน้าที่เพียงสุดยอดจริงๆ”
“เจ้าหน้าที่เจียง คุณหล่อมาก! พวกเรารักคุณ~”
“เจ้าหน้าที่เจียงสมแล้วที่เป็นไอดอลของพวกเรา!”
“ถ้าฉันเป็นผู้หญิง ฉันจะไล่ตามจีบคุณเจ้าหน้าที่เจียง!”
“…”
เจียบงเฉินมอบเงินให้กับตํารวจอาชญากรรมที่มีส่วนร่วมในการไขคดีนี้คนละ 10,000 หยวน
หลังจากนั้นเขาก็รับรู้ได้ถึงสายตาจากหลินซีหลานเขา ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหน้าที่ซีหลานมีอะไรหรอครับ?”
“ค่ะ คดีในตอนนี้ก็จบแล้วตามที่ตกลงกันไว้ เราจะไปทานอาหารเย็นกันวันพรุ่งนี้ตกลงไหมคะ?”
“ใบหน้าขาวๆของหลินซีหลานแดงระเรื่อ เธอดูน่ารักมากจริงๆ”
“ครับ”
เจียงเฉินตอบรับพร้อมกับมองไปที่รูปร่างของเธอ
ดอกไม้งามประจํากรมตํารวจคนนี้เวลาใส่เครื่องแบบแล้วก็ยังสามารถเห็นรูปร่างที่เป็นเหมือนตัว s ได้ชัดเจนจริงๆ
เป็นผู้หญิงประเภทที่มีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบจริงๆ
ทั้งความสูงความดุดันนี่มันโลลิชัดๆ!
และที่สําคัญยังถูกเขาหลอกไปตั้งสองรอบ…
และสําหรับการไปทานอาหารครั้งนี้ก็ถือว่าไปขอโทษเธอด้วยเลยละกัน
ทั้งสองเดินมาจนถึงประตูกรมตํารวจอาชญากรรม
“ว้าย! นี่มันอะไรกัน!”
หลินซีหลานถอยกลับไปจากสัตว์ประหลาดเบื้อหน้าเธอ
ก่อนจะกอดแขนเจียงเฉินด้วยความตกใจ
เจียงเฉินมองไปที่สัตว์ประหลาดตรงหน้าทันที และ ปรากฏว่าข้างหนาเขาคือคนที่โดยโคลนคลุมตัวไว้เดหลือเพียงตาเท่านั้น
ตอนแรกๆก็ดูคุ้นๆแต่พอดูไปมาเจียงเฉินก็จําเขาได้ทันที!
เจียงเฉินถามออกไปอย่างสงสัย “นี่เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ทําไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้?”
ติงหยินร้องไห้ออกมาก่อนจะพูด
“ไม่ใช่ว่าผมไปจับคนร้ายมารียังไง? ผมน่ะอยู่ตรงที่ที่เจอคนร้าย และเป็นผมที่เจอเขาคนแรกแต่ชาวบ้านกลับบอกว่าพวกเขาเจอก่อนแล้วก็ผลักผมออกแต่ว่าข้างๆผม ตอนนั้นมันเป็นบ่อโคลน!”
น่าสงสารจริงๆ
เจียงเฉินคิดก่อนจะถามออกมา “แล้วทําไมนายไม่ไปหาโรงแรมหรือที่ไหนซักที่เพื่อจัดการกับโคลนบนตัวนายก่อนล่ะ?”
ติงหยินร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม “ตอนแรกผมก็คิดอย่างนั้น แต่หลังจากที่ผมคลานขึ้นมาจากบ่อโคลนได้ก็ปรากฏว่ากระเป๋าเงินผมหายไปแล้ว!”
ไม่มีอะไรให้น่าสงสารยิ่งกว่านี้แล้ว…
นี่มันแย่สุดๆ!
เจียงเฉินดึงแบงค์ร้อยหยวนหลายใบออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง “อ่ะนี่ ฉันให้นายไปใช้ก่อน 800 หยวน!”
ติงหยินรับมาแล้วก้มหัวก่อนจะขอบคุณออกมา “ขอบคุณครับ!”
เมื่อพูดคุยกันจบเจียงเฉินและหลินซีหลานก็จากไป
ติงหยินตําตะลึง!
นี่มันอะไรกัน?
นักร่างภาพใบหน้าแนวหน้าของจีนที่มีไอคิวถึง 147!
ทําไมเขาถึงได้ตกต่ําจนถึงจุดนี้??
เขาปาเงิน 800 หยวนลงพื้นด้วยความโกรธ!
และแล้วเงิน 800 หยวนก็จมแอ่งน้ําไปอีกครั้ง
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง…
ตอนนี้เขาไม่มีเงินเลยแม้แต่น้อยทั้งยังต้องไปอยู่ข้างถนนเงิน 800 หยวนนี่มันก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายของเขา!
ก่อนที่ใครจะมาเจอมัน เขาต้องรีบหยิบมันขึ้นมาก่อน!
“อ๊าก~~~”
ติงหยินบ้าไปแล้ว จิตใจของเขาระเบิดออกมาโดยสมบูรณ์เขาเงยหน้าขึ้น 45 องศามองขึ้นไปบนฟ้า ไม่ยอมให้น้ําตาไหลลงมา!
“ฉันมาที่หลงเฉิงทําไมกัน ทําไมต้องไปไล่ตามจับคนร้ายด้วย ทําไมต้องมาสู้กับเจ้าหน้าเจียงด้วย!”
“ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!”
หนึ่งคืนผ่านไป
หลังจากที่เจียงเฉินกลับมาพักที่ราชวังของเขา
เขาก็ได้รับพัสดุมาจากสิงคโปร์
