ตอนที่ 341 หนานเสียนเป็นปีศาจจิ้งจอก (1)
“ไม่เป็นไร เยียนเอ๋อร์ คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดแล้ว” ถังลั่วตบบ่าหรงเยียนเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เจ้าอย่าฝืนตัวเอง”
ท่าทางของหรงเยียนยังคงทุกข์ทรมานเช่นเดิม คนผู้นั้นน่าจะสำคัญต่อนางมากแท้ๆ ไม่เช่นนั้นคงไม่เจ็บปวดใจเช่นนี้เพราะเสียความทรงจำ
ทว่านางพยายามสุดความสามารถแล้วก็คิดไม่ออกว่าเขาเป็นใคร…
แสงจันทร์เย็นปกคลุมร่างกายหญิงสาว
ร่างของนางภายใต้แสงจันทร์โดดเดี่ยว เหงา และเปราะบาง…
อ่อนแอจนสามารถล้มลงได้ทุกเมื่อ ก้อนฟางเพียงก้อนเดียวก็สามารถทับนางล้มได้
ถังลั่วอยู่ข้างกายนาง ดวงตาแฝงด้วยความวิตกกังวลและเศร้าเสียใจ ทว่าเขาก็เข้าใจดี หากเสียหรงเยียนไปให้เขาตายไปยังดีกว่ามีชีวิตอยู่
แม้จะมีความรู้สึกเสียใจชั่วขณะเขาก็ไม่ยอมให้นางจากไป
ถึงแม้จะใช้วิธีนี้ผูกมัดนางไว้ข้างกายไปตลอดชีวิต!
“เยียนเอ๋อร์ เพราะว่ารักเจ้าข้าจึงสูญเสียความมีเหตุผลทั้งหมดทั้งมวล ดังนั้น หวังว่าเจ้าจะไม่โทษข้า…”
เพื่อนางเขายอมถูกผู้คนต่อต้านญาติมิตรหลีกหนีแต่จะไม่ยอมปล่อยนางไป
ขอเพียงเยียนเอ๋อร์ยอมแต่งงานกับเขา ต่อให้คนทุกในตระกูลถังจะคัดค้านเขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
เขารอเพียงคำคำเดียวของนาง…
…
“เสี่ยวชิง เจ้าจะไปตระกูลถังกับข้าจริงหรือ?”
เส้นทางนอกเมือง
ถังอิ่นยิ้มระรื่น ดูน่าเอ็นดูงดงามละเอียดอ่อน นัยน์ตาโตคู่สวยประกายแสงจ้า
ทำอย่างไรดี เสี่ยวชิงกลับบ้านกับนางแล้ว! นี่ถือว่าเป็นการเจอญาติผู้ใหญ่หรือไม่?
ดวงใจดวงน้อยของถังอิ่นเต้นแรงขึ้นมา นางกุมใบหน้าเล็กด้วยความเขินอาย ใช้สายตาเคารพเทิดทูนมองไปยังเฟิงหรูชิง
“อื้อ” เฟิงหรูชิงไม่รู้ความคิดในใจถังอิ่น นางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “หญ้าวิเศษระดับห้าสำคัญต่อข้ามาก ข้าต้องเอามันมาไว้ในมือให้เร็วที่สุดจึงจะวางใจได้”
“เช่นนั้น…” ถังอิ่นกัดริมฝีปากเอ่ยถามอายๆ “เสี่ยวชิงจะอยู่บ้านตระกูลถังสักสามสี่วันหรือไม่?”
เฟิงหรูชิงชะงัก “หลังจากข้าได้หญ้าวิเศษระดับห้าแล้วต้องไปหากั๋วซือ รออาการป่วยของเสด็จพ่อดีแล้ว เจ้าอยากให้ข้าอยู่กี่วันข้าก็จะอยู่นานเท่านั้น”
เดิมได้ยินชื่อหนานเสียนถังอิ่นก็เบะปากด้วยความน้อยใจ แต่ต่อมาได้ยินประโยคสุดท้ายของเฟิงหรูชิงนางก็ยิ้มออกทันที ดวงตาโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยว ใบหน้าเล็กสดใสพอกับพระอาทิตย์
งดงามหาใดเปรียบ
“ได้ พวกเราสัญญากันแล้วนะ”
นางจะพยายามสุดความสามารถให้เฟิงหรูชิงชอบตระกูลถัง
ต่อจากนี้ไม่แน่ว่านางอาจจะไม่ไปไหนแล้วก็ได้…
“เสี่ยวชิง ข้าจะบอกเจ้า ตระกูลถังนอกจากถังอวี้ที่ข้าไม่ชอบแล้วคนอื่นๆ ก็ดีมากเลย! ข้าไร้พรสวรรค์แท้ๆ พวกเขาก็ยังดีต่อข้ามาก! คนตระกูลถังล้วนเป็นคนดีมาก เจ้าจะต้องชอบพวกเขาเหมือนกันแน่”
“ถังอวี้?” เฟิงหรูชิงขมวดคิ้ว จดจำชื่อนี้เงียบๆ ในใจ
ถังอิ่นเข่นเขี้ยว “ในตระกูลถัง ถังอวี้แสดงออกว่าดีต่อข้ามาก ตอนที่ไม่มีใครก็โหดร้ายกับข้า ข้าไม่ชอบนาง!”
ทันใดนั้นในหัวเฟิงหรูชิงก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในป่าสัตว์วิเศษ นัยน์ตานางฉายแววประหลาด
“ครั้งนั้น ที่ป่าสัตว์วิเศษคนที่ตามฆ่าเจ้า เป็นไปได้หรือไม่ที่จะเกี่ยวพันธ์กับถังอวี้คนนี้?”
ถังอิ่นนัยน์ตาว่างเปล่า “น่าจะเป็นไปไม่ได้กระมัง คนคนนั้นไม่ใช่คุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นหรอกหรือ? ถังอวี้ไม่ใช่คุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นเสียหน่อย หากนางกลายเป็นคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นจริงทั้งตระกูลถังจะต้องรู้ คนโอหังอวดดีเช่นนางไม่มีทางปกปิดฐานะใดๆ”
……………………………………..
ตอนที่ 342 หนานเสียนเป็นปีศาจจิ้งจอก (2)
ความจริงแล้ว ที่ถังอวี้ไม่กล้าป่าวประกาศเรื่องนี้ก็เพราะว่าตำแหน่งนี้ได้มาอย่างไม่ถูกต้อง
หากนางพูดออกไปถังลั่วจะต้องถือโอกาสสานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋น เช่นนั้นแล้วที่อยู่ของหรงเยียนจะต้องถูกเปิดเผยแน่
หลังได้ยินคำพูดของถังอิ่นเฟิงหรูชิงก็ไม่ได้พูดมากความ นางเงียบไปสักพัก “เสี่ยวอิ่น คนของจวนเฟิงอวิ๋นเหตุใดต้องการฆ่าเจ้า?”
ถังอิ่นตกตะลึงเอ่ยด้วยความงุนงง “อาจเป็นเพราะคู่หมั้นข้ากระมัง?”
“คู่หมั้น?”
เฟิงหรูชิงพูดจบถังอิ่นก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบดึงสติกลับมาอธิบายเป็นการใหญ่ “ไม่มี ไม่มีเรื่องนี้ ข้าไม่มีคู่หมั้น ข้าไม่ยอมรับ!”
สีหน้าตื่นเต้นของนางทำให้เฟิงหรูชิงมองนางด้วยความไม่สนใจใคร่รู้อะไร
“ข้าเพียงแค่สงสัย เหตุใดเจ้าต้องตื่นเต้นเช่นนี้?”
“ข้า…ข้าไม่มีคู่หมั้น นั่นล้วนเป็นพวกคนตระกูลถังเป็นคนจัดการ ข้าไม่เคยตอบตกลงเลยสักครั้ง พวกเขาตัดสินใจกันเอาเอง ข้าไม่เคยแม้แต่พบหน้าเขา ระหว่างข้ากับเขาไม่มีความสัมพันธ์อันใดแม้แต่น้อยนิด”
ให้เสี่ยวชิงรู้ว่าหนานเสียนเป็นคู่หมั้นนางไม่ได้เด็ดขาด
เกิดเสี่ยวชิงโดนเสน่ห์ของหนานเสียนปีศาจจิ้งจอกนั่น เข้าใจผิดคิดว่านางเข้าใกล้นางเพื่อหนานเสียนจะทำอย่างไร?
ถึงตอนนั้น เสี่ยวชิงไล่นางออกจากจวนองค์หญิงเพราะปีศาจจิ้งจอก นางจะทำอย่างไร?
ก่อนนี้ถังอิ่นรู้สึกภาคภูมิใจกับตำแหน่งคู่หมั้นของหนานเสียน ตอนนี้รู้สึกว่ามันเป็นภาระ ยุ่งยากเสียจริง!
แล้วยังจะทำให้นางกับเสี่ยวชิงเข้าใจกันผิด
“เสี่ยงชิง ที่ข้าพูดไปเมื่อครู่ล้วนเป็นคำพูดจากใจ ข้าไม่ได้ชอบผู้อื่น” ถังอิ่นเห็นเฟิงหรูชิงไม่พูดก็น้อยเนื้อต่ำใจจนน้ำตาจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ
“ข้าจะแต่งก็จะแต่งกับคนกล้าหาญเช่นเสี่ยวชิง คนที่เพื่อเพื่อนแล้วไม่สนใจสิ่งอื่นใด”
เพื่อเพื่อน…ไม่สนใจสิ่งอื่นใด?
เฟิงหรูชิงนิ่งค้าง นัยน์ตาตื่นตึงเล็กน้อย นางจำได้ถังอิ่นในตอนแรกเย่อหยิ่งมั่นใจในตัวเอง หากพูดถึงการเปลี่ยนแปลง ดูเหมือนจะเป็นครั้งนั้นที่นางระบายความโกรธเพื่อหมาป่าสีขาวในป่าสัตว์วิเศษ
ดังนั้นคำพูดของถังอิ่น นางไม่สามารถปฏิเสธได้
“เสี่ยวอิ่น อย่างไรข้าก็เป็นหญิง เจ้าจะแต่งงานก็ต้องแต่งกับผู้ชาย จริงสิเจ้าคิดว่าฉินเฉินเป็นอย่างไร?”
“…”
ดีก็ดีอยู่หรอก แต่ฉินเฉินเย็นชาเกินไปนางไม่ชอบ
นางชอบคนอ่อนโยนเหมือนเช่นเสี่ยวชิง
“เช่นนั้นพี่ชายข้าเล่า? ข้าเห็นช่วงนี้เจ้ามักออกไปอยู่กับเขา เจ้าคิดว่าเขาเป็นเช่นไร?”
ถังอิ่นเอียงคอคิด
ท่านพี่ก็ไม่เลวอ่อนโยนกว่าฉินเฉิน แต่น่าหลานจิ้งเป็นพี่ชายของนางแล้ว นางจะแต่งงานกับพี่ชายตัวเองได้อย่างไร?
ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!
“อ้อ ยังมีจิ่วหมิง เจ้านั่นถึงจะอารมณ์ร้ายไปเสียหน่อยแต่ก็เป็นคนไม่เลว คนโง่เงินหนาประเภทนั้น ข้อเสียข้อเดียวก็คือไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร”
ถังอิ่นไม่พูดอะไร
ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไรนั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ นางชอบคนหน้าตาดีเหมือนกับเฟิงหรูชิงเช่นนี้
“หรือว่า วันหน้าข้าจะใส่ใจให้เจ้าอีกเสียหน่อย?” เฟิงหรูชิงมองถังอิ่นด้วยความระมัดระวัง
หากเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ใช่การณ์ดีแน่ ถึงแม้…นางจะชอบคนหน้าตาดีแต่ก็ไม่อยากหยอกเย้าไปเรื่อย นางมีกั๋วซือคนเดียวก็พอแล้ว
“หึ๊” ถังอิ่นทำเสียงหึ๊
“ต่อให้ใจของเจ้าถูกปีศาจจิ้งจอกเอาไป เจ้าก็บังคับหาสามีให้ข้าไม่ได้ ข้าไม่เห็นด้วย”
ต้องโทษหนานเสียนปีศาจจิ้งจอกนั่น ไม่รู้ว่าใช้ผงเสน่ห์อะไรกับเสี่ยวชิงทำให้นางลุ่มหลงได้ แต่ว่านางไม่ยอมแพ้ แม้จะไม่ได้เป็นห้องหลักก็ยังเป็นห้องข้างได้
