ตอนที่ 363 หากเส้นขนนางน้อยลงแม้แต่เส้นเดียว ตระกูลถังถูกฝังพร้อมกัน
ต่อให้กลัวจนแทบจะล้มลงนางก็ยังไม่ลังเลเลือกที่จะปกป้องเฟิงหรูชิง
คนอื่นๆ พากันตกตะลึงก่อนจะถอนหายใจจากจิตใต้สำนึก
ถังอิ่นเป็นคนตระกูลถังของพวกเขา และยังเป็นความหวังทั้งหมดในวันข้างหน้าของตระกูลถัง ดังนั้นนางจะตายไม่ได้!
น่าเสียดาย คนพวกนี้เพิ่งจะผ่อนคลายได้ก็ได้เห็นด้านหน้าสุดของวงแหวนแสง เงาเสมือนค่อยๆ ปรากฏขึ้นอย่างเลือนราง…
ชายหนุ่มชุดขาวสว่างขึ้น รูปงามไม่มีผู้ใดเทียบเท่า สงบเยือกเย็นดั่งดอกบัวไร้ราคี
ทั้งจวนตระกูลถังเงียบสงบ
เงียบจนได้ยินเสียงเข็มหล่น
สายตาของทุกคนล้วนมองไปยังเงาเสมือนตรงหน้าเฟิงหรูชิงค้าง มีความหวาดกลัวแฝงอยู่ในแววตา
“คุณชาย…หนานเสียน?” ถังลั่วงงงัน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดคุณชายหนานเสียนจึงมาอยู่ที่นี่ได้?
ไม่ ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่ตัวจริงของคุณชายหนานเสียน เพราะชายผู้นี้เป็นเพียงเงาเสมือนเท่านั้น แต่ทุกคนต่างก็รู้ดี ถึงกระนั้นเงาเสมือนนี่ก็เป็นตัวแทนคุณชายหนานเสียน
สีหน้าชายหนุ่มเรียบนิ่งเย็นยะเยือกราวกับดวงจันทร์ เสียงของเขาที่เคยน่าฟังตอนนี้กลับเหมือนเสียงของปีศาจ ทำให้คนตระกูลถังทุกคนตกลงอยู่ควาดหวาดหวั่น
“ภายในสามวัน หากข้าไม่เห็นชิงเอ๋อร์กลับบ้านมาอย่างปลอดภัย ข้าจะให้ตระกูลถังถูกฝังไปพร้อมกัน!”
เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยต่อ “แม้แต่เส้นขนน้อยลงสักเส้นก็ไม่ได้ ชิงเอ๋อร์มีเส้นขนกี่เส้นข้ารู้ดี หลังจากกลับไปแล้วข้าจะนับ หากน้อยลงหนึ่งเส้น ตระกูลถัง…ไม่มีความจำเป็นต้องดำรงอยู่ต่อไป”
เฟิงหรูชิง “…”
ถังอิ่นที่เมื่อครู่ยังสั่นอยู่ “…”
ทุกคนตระกูลถัง “…”
…
ผู้เฒ่าถังอีเป็นผู้ได้สติกลับมาคนแรก ถึงแม้ว่าเขาจะผิดหวังเล็กน้อยที่ถังอิ่นไม่สามารถเป็นคู่หมั้นของหนานเสียนได้ แต่พอเห็นถังอิ่นหาคนที่ชอบพบ และคนที่นางชอบยังเป็นผู้หญิงของหนานเสียน
เช่นนี้แล้ว ถังอิ่นก็จะมีที่พักพิงต่อไป ไม่ต่างอะไรกับที่เขาต้องการในตอนแรก
ใจของเขาในที่สุดก็โล่งเสียที
หลังจากเงาเสมือนของหนานเสียนพูดจบก็ลอยหายไปในอากาศ
ถังลั่วยืนนิ่งค้างอยู่กับที่ แววตามองค้างไปยังทิศที่หนานเสียนหายไป
เฟิงหรูชิง…เป็นผู้หญิงของหนานเสียนจริงหรือ?
ถังลั่วกำหมัดแน่น เขาคิดถึงความเป็นไปได้นี้ที่อยู่ในใจสีหน้าก็เขียวคล้ำดูไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง
แต่กลับไม่กล้าลงมือต่อ
เพื่อให้ถังอิ่นชอบหนานเสียนตระกูลถังเรียกได้ว่าพยายามอย่างสุดความสามารถ บอกถึงความอ่อนโยนความมีเมตาของหนานเสียต่อหน้านาง
แต่ตัวจริงของหนานเสียนไม่มีผู้ใดรู้แน่ชัด
อย่ามองภายนอกดั่งเทพเซียนของผู้ชาย ความจริงแล้ว…โหดเหี้ยมอำมหิต ไม่ยอมอ่อนข้อ
ถังอู่นอนอยู่กับพื้น สีหน้าแสดงถึงความสิ้นหวัง
จบสิ้นกัน…เฟิงหรูชิงเป็นผู้หญิงของหนานเสียนจริงๆ
เมื่อครู่เขา…ลงมือกับผู้หญิงของคุณชายหนานเสียน?
“นี่…เข้าใจผิด…ล้วนเป็นการเข้าใจผิด” ถังซื่อปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก ยิ้มประจบพร้อมเอ่ย “แม่นางเฟิง พวกเราตระกูลถังไม่ได้ตั้งใจจะลงมือ ที่จริงมีคนคิดไม่ดีคอยยุยงอยู่เบื้องหลัง ทำให้พวกเราเข้าใจแม่นางเฟิงผิด”
เฟิงหรูชิงเงยหน้าขึ้น สายตานิ่งเรียบมองไปยังถังซื่อ
“เข้าใจผิด?”
นางยกมือขึ้นดาบเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของนาง
คมดาบตวัดออกไปฟันเข้าที่แขนของถังซื่อ เลือดสีแดงสดพุ่งออกมา
ถังซื่อในฐานะเสวียนอู่หากคำนวณดูแล้วเฟิงหรูชิงไม่ใช่คู่ปรับของเขา
แต่ว่าตอนนี้…ตระกูลถังใครจะกล้าลงมือกับนาง?
เกิดนางจงใจดึงเส้นขนตัวเองทิ้ง หลังจากกลับไปก็ใส่ร้ายตระกูลถัง คุณชายหนานเสียนพูดได้ย่อมทำได้ ทำให้ตระกูลถังหายไปเสียตั้งแต่ตอนนั้น
ขอเพียงนางสามารถระบายอารมณ์โกรธ ความเจ็บเหล่านี้เขาก็จะทน…
เฟิงหรูชิงลุกขึ้นยืนสีหน้าไร้อารมณ์ “ดาบนี้ของข้าก็เข้าใจผิด หวังว่าท่านจะไม่ถือสา”
พูดจบนางก็ยกดาบขึ้นอีกครั้ง เสียงลมดาบกู่ร้องขึ้น
ครั้งนี้จิตสำนึกของถังซื่อคิดจะหลบ อย่างไรเสียเขาก็ไม่ยินยอมที่จะรับอีกดาบ
เขายังไม่ทันได้หลบก็เห็นเฟิงหรูชิงพับแขนเสื้อขึ้นกำลังหาเส้นขนตัวเอง…
เขาตกใจจนร่างกายแข็งทื่อไม่กล้าขยับ
………………….
ตอนที่ 364 เฟิงหรูซวง? (1)
ตึ้ง!
ด้วยคมดาบร่างของถังซื่อลอยออกไป เลือดที่หน้าอกย้อมเสื้อเขาจนแดงใบหน้าขาวซีด ล้มลงด้านหลังอย่างน่าอนาถ
สีหน้าถังอู่และถังลั่วก็แข็งทื่อไปในวินาทีนี้เช่นกัน
พวกเขาเห็นว่าสายตาของเฟิงหรูชิงมองมาทางพวกเขา พลันรู้สึกเหมือนมีความเย็นยะเยือกพุ่งไปที่หัวของเขา แม้แต่เท้ายังไม่สามรถขยับได้
“อิ่นเอ๋อร์…” ใบหน้าร่ำไห้ของถังอู่ “เจ้ารีบบอกแม่นางเฟิงเร็วเข้า หลายปีมานี้ตระกูลถังเราปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร? ตอนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นการเข้าใจผิดจริงๆ เห็นแก่ตระกูลถังที่ดูแลเจ้ามาหลายปี เจ้าให้นางหยุดเถอะ”
ถังอิ่นชะงักก่อนที่นัยน์ตาจะแสดงความประหลาดใจ แล้วความประหลาดใจก็กลายเป็นความงุนงง “ท่านเป็นใคร?”
ใบหน้าสูงวัยของถังอู่แข็งทื่อ พยายามกระตุกอยู่นานก็ไม่สามารถฉีกยิ้มขึ้นมาได้
เสียแรงที่หลายปีมานี้เขาทำดีกับถังอิ่นหมดตัวหมดใจ นังหนูนี่กลับบึ้งตึงไม่รู้จักกันเสียแล้ว…
มือเฟิงหรูชิงถือดาบยาวเดินไปตรงหน้าถังอู่ช้าๆ
“เสี่ยวชิง” แก้มของถังอิ่นพองด้วยความโมโห “ตาแก่ผู้นี้น่ารังเกลียดยิ่งนัก ยังคิดจะอาศัยความสัมพันธ์ทางญาติกับข้า ข้าเป็นคนจวนองค์หญิงเกี่ยวอะไรกับตาแก่ผู้นี้กัน? เจ้าต้องช่วยข้าสั่งสอนเขาเสียหน่อย”
ตั้งแต่พวกเขาตัดสินใจชักดาบใส่เสี่ยวชิง นางก็ไม่ใช่คนตระกูลถังอีกแล้ว
หลังจากนี้ตระกูลถังเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาง!
ถังอู่ตะลึงตาค้าง เขามองดูดาบในมือเฟิงหรูชิงชี้มาทางเขา ตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่น
“แม่นางเฟิง มีอะไรค่อยๆ พูดกันดีๆ …”
ดาบจู่โจมเข้ามาถังอู่ไม่กล้าต่อต้านใดๆ กลัวว่ากูไหน่ไน[1]นี่จะดึงขนออก ปล่อยให้ดาบฟันลงที่ไหล่ของเขา เลือดสดพุ่งออกมาย้อมแขนเสื้อแดงเถือก
“ดาบนี้เพื่อที่พวกท่านเลือกจวนเฟิงอวิ๋น และละทิ้งถังอิ่น!”
ฟันลงไปอีกดาบ
“ดาบนี้เพื่อที่พวกท่านคิดเพ้อฝันกับกั๋วซือของข้า!”
“ดาบนี้เพราะตระกูลถังเห็นแก่ประโยชน์ของตนเอง ไม่สนใจความคิดเห็นของเสี่ยวอิ่น บีบบังคับนาง!”
“และดาบนี้เพื่อที่เมื่อครู่ท่านคิดจะลงมือกับข้า!”
นางมั่นใจว่าถังอู่ฆ่านางไม่ได้
แต่ถังอิ่นกลับพุ่งเข้ามาอย่างไม่สนความเป็นความตาย
นางสามารถปกป้องตัวเองได้ แต่ไม่แน่ว่าในสถานการณ์เช่นนั้นจะปกป้องถังอิ่นได้หรือไม่
หากไม่ใช่เพราะกั๋วซือให้หยกแขวนนี้ไว้กับนาง เกรงว่าฝ่ามือนั่นถังอิ่นไม่ตายก็พิการ!
“ดาบสุดท้าย…” เฟิงหรูชิงหลับตาลงพักสักนางจึงจะจะลืมตาขึ้น ไอเย็นแผ่ซ่านผ่านสายตาคมกริบ “เป็นเพราะ…พวกท่านเกือบจะทำเสี่ยวอิ่นเจ็บ!”
ห้าดาบฟันเข้าไปเต็มๆ ทำให้ถังอู่ย่ำแย่ เลือดเปียกชุ่มทั้งตัวเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง
ถังลั่วก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ผมของเขายุ่งเหยิงพาดอยู่บนไหล่ กำหมัดแน่นจนได้ยินเสียงข้อนิ้วลั่นแต่กลับรู้สึกไร้ความกลัว เผชิญหน้ากับผู้หญิงโหดเหี้ยมคนนี้เขาไม่มีวิธีต่อต้านได้เลย
แล้วก็…ต่อต้านไม่ได้ด้วย!
ความเป็นจริงแล้ว โชคดีที่พวกเขาล้วนเป็นเสวียนอู่ การโจมตีของเฟิงหรูชิงแม้จะทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่ก็ไม่สามารถบาดเจ็บหนักได้
นี่ก็คือความแตกต่างของระดับชั้น!
แต่นางมีเวลา!
นางมีความสามารถพอที่จะทำให้นางเติบโตขึ้นได้ และทำให้ตระกูลถังพลิกคว่ำลงในทันที
ถังอิ่นอ้าปากกว้าง มองเฟิงหรูชิงด้วยความตกใจ นัยน์ตาเป็นประกาย
เสี่ยวชิงของนางสง่าผ่าเผยเช่นนี้! ทำให้ใจของนางเต้นแรงอย่างไม่อาจควบคุมอีกแล้ว
ตึกตัก ตึกตัก
เฟิงหรูชิงเดินไปตรงหน้าถังลั่ว สายตาเย็นชาของนางเงยขึ้น มองชายตรงหน้าด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
…………………….
[1] กูไหน่ไน ใช้ว่าผู้หญิงที่ไร้มารยาทเอาเปรียบผู้สูงอายุ
