ตอนที่ 107 เหล้ายุติความแค้น (3)
“ทัพเลือดเหล็ก ทหารทุกนายต่างมีสิทธิ์เป็นนายตัวเอง หากพวกนางเลือกที่จะอยู่กับข้า ชาตินี้ พวกนางจะได้ออกรบกับข้า หากมีวันใดที่พวกนางเหนื่อยหรือเบื่อหน่าย ก็เลือกที่จะหลีกเร้นไปอยู่อย่างสงบได้ ไม่มีใครมีสิทธิ์วางตัวเป็นเจ้าของพวกนาง และไม่มีใครจะใช้พวกนางอย่างข้าทาสได้!”
พวกทหารของทัพเลือดเหล็กต่างอึ้งไปตามๆ กัน
หากมีวันใดที่พวกนางเหนื่อยหน่ายการสู้รบ ก็สามารถอำลาหน้าที่เดินทางกลับภูมิลำเนา หลีกเร้นอยู่อย่างสงบได้?
นาง…จะไม่บีบบังคับให้พวกทหารคอยรับใช้ไปตลอดชีวิต?
“ดังนั้น…” เฟิงหรูชิงมองเฟิงหรูซวงหัวจรดเท้า ท่าทางดูถูก “เจ้ามีสิทธิอะไร…มาเป็นเจ้าของป้ายเลือดเหล็ก”
เฟิงหรูซวงหน้าซีดเป็นไก่ต้ม นางกัดริมฝีปากแน่น ตัวสั่น “ท่านพี่ เมื่อก่อนท่าน…เคยพูดว่าคนพวกนี้เป็นสุนัขรับใช้ของท่านไม่ใช่เหรอ”
ตอนนี้จะมาพูดว่ามีสิทธิเป็นนายตัวเองอะไรกัน?
เฟิงหรูชิงหัวเราะหึ “เพราะเฟิงหรูชิงคนนั้นตายไปแล้วน่ะสิ!”
“เฟิงหรูชิง!” เฟิงหรูซวงตั้งสติได้ นัยน์ตามีประกายอาฆาต “ท่านพี่ไม่ต้องมาเสแสร้ง ท่านเป็นคนอย่างไร ทหารพวกนี้มีหรือจะไม่รู้ ท่านเอาป้ายเลือดเหล็กกลับไป ก็เพื่อจะเอาไว้ใช้สั่งให้พวกนางช่วยท่านทำเรื่องชั่วใช่ไหม”
ป้ายเลือดเหล็กที่อยู่ในมือของหรงกุ้ยเฟยกับเฟิงหรูซวงไม่มีความหมายอะไร แต่ถ้าตกอยู่ในมือของเฟิงหรูชิงแล้ว ทหารเหล่านี้ต้องยอมฟังคำสั่งของนาง
“ป้ายเลือดเหล็ก?” เฟิงหรูชิงยิ้มและหยิบเอาป้ายเลือดเหล็กออกมา ใช้แรงหักมัน ทันใดนั้นป้ายก็หักเป็นสองท่อน “เจ้าคิดว่า ข้าจำเป็นต้องใช้ของแบบนี้ด้วยเหรอ”
ที่นางเอาป้ายเลือดเหล็กกลับมา ก็เพราะไม่อยากให้หรงกุ้ยเฟยทำมันให้มัวหมอง อันที่จริง นางไม่เคยคิดพึ่งป้ายเลือดเหล็กในการควบคุมกองทัพเลย
ที่นางหวังพึ่ง คือความสามารถของตัวเอง!
ทหารในทัพเลือดเหล็กอึ้งกันหมด
เฟิงหรูซวงตกใจจนไม่อาจเรียกสติกลับมาได้
หากเฟิงหรูชิงมีป้ายเลือดเหล็กอยู่ในมือ พวกทหารไม่อาจขัดคำสั่งของนางได้ เพราะเห็นป้ายเท่ากับเห็นน่าหลานฮองเฮาอยู่ตรงหน้า ฝ่าบาทไม่มีทางปล่อยให้ทหารของทัพเลือดเหล็กกระด้างกระเดื่องกับเฟิงหรูชิงอย่างแน่นอน!
ดังนั้น ต่อให้ทหารของทัพเลือดเหล็กไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อเฟิงหรูชิง แต่พวกนางก็ไม่อาจกระด้างกระเดื่องไม่ยอมทำตามคำสั่ง ซึ่งนี่คือสิ่งที่พวกทหารเคยกังวลอย่างมากก่อนหน้านี้
แต่คิดไม่ถึงว่า เฟิงหรูชิงจะทำลายป้ายทิ้งเสีย…หักมันทิ้งต่อหน้าผู้คน!
“องค์หญิง…” ถังจือมองเฟิงหรูชิงอย่างอึ้งๆ “ท่านรู้ไหมว่าสิ่งที่ท่านทำหมายความว่าอย่างไร”
เฟิงหรูชิงยิ้มและมองถังจือ “ข้ารู้สิ หรือว่าถ้าไม่มีป้ายเลือดเหล็กแล้ว พวกเจ้าจะไม่จงรักภักดีกับข้าใช่ไหม”
“ไม่ ไม่เพคะ”
ถังจือรีบส่ายหน้า แสดงความมั่นใจของตัวเอง
“ต้องอย่างนี้สิ ที่จริงป้ายเลือดเหล็กไม่ได้มีความหมายอะไรนัก แถมยังดึงดูดคนที่เป็นศัตรู สิ่งที่ข้าต้องการไม่ใช่การบังคับ แต่ต้องการความภักดีที่พวกเจ้ามีต่อข้าด้วยความเต็มใจ” เฟิงหรูชิงยิ้ม “แต่ว่า ข้าขอสัญญากับพวกเจ้าว่าข้าจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของทัพเลือดเหล็กต้องมีมลทิน และจะไม่ทำให้พระเกียรติของเสด็จแม่ข้าต้องเสื่อมเสีย! ข้าจะทำให้ทัพเลือดเหล็กแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และยิ่งใหญ่กว่าทัพไหนๆ !”
ถังจือใจสั่น นางรอวันนี้มานานเหลือเกิน ในที่สุดนางก็ได้พบในช่วงเวลาที่นางยังมีชีวิตอยู่
“ข้าเชื่อท่าน”
คราวนี้ นางยอมเชื่อใจเฟิงหรูชิงอีกครั้ง เพราะคำพูดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ของนาง!
ถังจือเลยคุกเข่าลงกับพื้น สองมือประคองดาบเอาไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถังจือหัวหน้าทัพเลือดเหล็กขอคารวะนายหญิง!”
“หลิงอวิ้นรองหัวหน้าทัพเลือดเหล็กขอคารวะนายหญิง!”
“ข้าน้อยขอคารวะนายหญิง!”
เมื่อตะวันกำลังลับขอบฟ้า เสียงเหล่านั้นกระหึ่มไปทั่วทั้งนภา และดังไม่ขาดสาย
เฟิงหรูซวงหน้าซีดเหมือนไก่ต้ม นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอาฆาต นางมองดูเฟิงหรูชิงด้วยแววตาร้ายกาจ หันหลังแล้วเดินออกจากสวนหย่อมไป
……………………………..
ตอนที่ 108 เหล้ายุติความแค้น (4)
มือทั้งสองที่อยู่ข้างกายนั้นกำแน่น เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ เลือดซึมออกมา แต่นางกลับไม่รู้สึกเจ็บปวด
เฟิงหรูชิง ของที่ไม่ใช่ของเจ้า เจ้าไม่มีทางรักษาไว้ได้! ของที่ถูกเจ้าแย่งไป ต้องมีสักวันที่ข้าแย่งกลับมาจนได้ ข้าจะให้เจ้าสูญเสียมันไปตลอดกาล!
เฟิงหรูชิงไม่ได้สนใจเฟิงหรูซวงที่เดินจากไป หากเทียบกันแล้ว การดื่มเหล้าสนทนาสปาถะกับพวกทหารทัพเลือดเหล็กนั้นมีความสำคัญยิ่งกว่า
“มาวันนี้ข้าเอาเหล้าดีมาฝากพวกเจ้า พวกเรามาดื่มให้หนำใจ!”
เหล้านี้นางมัวแต่เอาไปให้คนอื่น ตัวเองยังไม่เคยดื่ม วันนี้เลยคิดจะมาดื่มร่วมกับทหารทัพเลือดเหล็ก
แบบนี้ถึงจะสะใจ!
“ข้า…ข้าไม่ดื่มเหล้า” หลิงอวิ้นยืนทื่อๆ พูดอธิบายด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก
เฟิงหรูชิงไม่พอใจ “เหล้านี่ข้าต้องใช้ความพยายามอย่างมากนะกว่าจะได้มา เจ้าต้องดื่ม!”
“แต่ข้าดื่มเหล้าไม่เป็น”
“ไม่ได้ เจ้าเป็นทหารหรือเปล่า ในเมื่อเจ้าเป็นทหารที่ทะนงองอาจ จะไม่ดื่มได้อย่างไร”
ถ้าเป็นเหล้าธรรมดาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เป็นเหล้าวิเศษ ไม่ดื่มไม่ได้!
เฟิงหรูชิงเอื้อมมือไปเปิดฝาไหเหล้า
ทันใดนั้น กลิ่นหอมรัญจวนของเหล้าก็ฟุ้งออกไป
แม้แต่หลิงอวิ้นที่ดื่มเหล้าไม่เป็น ก็ยังหลงใหลในกลิ่นหอมของเหล้า โดยเฉพาะกลิ่นหอมรัญจวนของเหล้าชนิดนี้ ทำให้ร่างกายของนางรู้สึกถึงพลังวิเศษที่พุ่งพล่าน เหมือนกับมันเพิ่มปริมาณขึ้นเรื่อยๆ
“เหล้านี่…” ถังจือเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ
“ไม่ต้องสนใจว่ามันเป็นเหล้าอะไร วันนี้ข้าจะดื่มให้หนำใจ หลิงอวิ้นเจ้าเอาชามมา!”
“เพคะ นายหญิง”
หลิงอวิ้นตั้งสติได้ จึงรีบวิ่งเข้าไปในสวน
ความจริงแล้ว เฟิงหรูชิงไม่ได้เอามาแค่เหล้าไหเดียว แต่มีเหล้าอีกหลายไหที่เจือจางด้วยน้ำ
ช่วยไม่ได้จริงๆ กองทัพมีคนมากเหลือเกิน นางจึงต้องทำเช่นนี้ ไม่อย่างนั้นคงไม่พอคนกองทัพ! ไว้ต่อไปนางทำสัญญากับสัตว์วิเศษเพิ่มขึ้น เมื่อจำนวนมากขึ้นแล้ว สัตว์ที่ช่วยนางหมักเหล้าก็มีมากขึ้น
ถึงตอนนั้น พวกทหารก็ไม่ต้องดื่มเหล้าที่ผสมน้ำอีก
“นายหญิง เหล้าดีขนาดนี้จะให้พวกเราดื่ม มันจะดีหรือเจ้าคะ” ถังจือมองดูเฟิงหรูชิงด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน “หรือว่าเอาไปถวายฝ่าบาทหรือเอาไปให้พวกท่านแม่ทัพเฒ่าจะดีกว่า”
เฟิงหรูชิงขมวดคิ้ว “เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องยุ่ง ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างเหล้าวิเศษนอกจากจะช่วยบำรุงสุขภาพรักษาโรคได้แล้ว มันยังมีพลังวิเศษมากพอที่จะช่วยบรรลุการฝึกฌาน ในเมื่อพวกเจ้าจะรับใช้ข้า ก็ต้องพัฒนากำลังความสามารถของตัวเอง!”
ถังจือรู้สึกประทับใจ สำหรับนางแล้ว การที่องค์หญิงเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เป็นเรื่องที่ดูห่างไกลมาก และนางคิดไม่ถึงว่า องค์หญิงจะหวังดีกับพวกนางมากขนาดนี้
“เช่นนั้นข้าน้อยจะไม่ปฏิเสธน้ำใจ วันนี้พวกเราจะดื่มกับองค์หญิงให้หนำใจ”
นางยิ้ม รอยยิ้มของนางดูมีสง่าราศี แต่ก็ให้ความรู้สึกอ่อนโยน ไม่นานหลิงอวิ้นก็ถือชามเดินออกมาจากสวน นางรินเหล้าให้เฟิงหรูชิงก่อน จากนั้นยื่นให้นาง
เฟิงหรูชิงรับชามมา “งั้นข้าจะดื่มให้พวกเจ้า พวกเจ้าก็ดื่มด้วยล่ะ!”
เมื่อพูดจบนางก็กระดกหมดชาม จนเหล้าทั้งหมดเข้าปากไป
จากนั้น…
หลิงอวิ้นยังไม่ทันรินเหล้าชามที่สองให้นาง นางก็หงายหลังลงไปนอนอยู่ที่พื้นเสียงดังตุบ ชามเหล้าแตก ตกอยู่ที่ข้างเท้าของนาง
ถังจืองวยงงอยู่พักหนึ่งจึงยกชามเหล้าขึ้นดื่ม “เหล้าวิเศษนี่…ไม่ได้แรงสักหน่อย ทำไมองค์หญิงดื่มไปแค่ชามเดียวก็เมาหงายเสียแล้ว อีกอย่างตัวเองคอไม่แข็ง ยังมาพูดกับพวกเราว่าจะดื่มให้หนำใจ?”
“หัวหน้า ข้าจะพาองค์หญิงไปพักก่อน”
หลิงอวิ้นส่ายหน้าแบบคนรู้สึกจนใจ ขณะที่นางกำลังจะเข้าไปประคองเฟิงหรูชิง จู่ๆ ร่างของเฟิงหรูชิงก็มีพายุพัดแรงหมุนอยู่รอบตัว แรงลมโหมกระหน่ำทำให้หลิงอวิ้นถอยหลังไปหลายก้าว
“องค์หญิงบรรลุแล้วหรือ” ถังจืออึ้ง นางจ้องดูเฟิงหรูชิงที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนพื้น นางงึมงำกับตัวเองอยู่พักหนึ่ง “ไม่ ไม่ใช่สิ การบรรลุระดับตี้อู่จะไม่เกิดผลรุนแรงแบบนี้ แต่พลังวิเศษของนางที่กำลังเคลื่อนไหว เป็นระดับตี้อู่ไม่ผิดแน่”
………………………………
