ใช้เวลาไม่นานนัก ระบบก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว โฮสต์ที่ขี้เกียจสุดๆ นี้ไม่มีแผนอะไรเลย เขาใช้ซากของปีศาจหนูสองตัวเป็นเหยื่อล่อและโยนความผิดให้คนอื่นแก้ปัญหา
อีกฝ่ายพูดอยู่เสมอว่าอีกไม่นานพวกเขาจะคิดแผนอะไรสักอย่างออกมา เพื่อให้แน่ใจว่าแผนนั้นจะสำเร็จ เพราะเหตุการณ์สุดท้ายที่ทำให้เกิดการตัดการเชื่อมต่อของเครือข่ายอินเทอร์เน็ต เกิดจากการขุดท่อสื่อสารใต้ดินขนาดใหญ่โดยสัตว์ประหลาดใต้ดิน เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกในเมืองฉี
แน่นอนว่าฟางหนิงไม่มั่นใจ เขาเสนอว่าต้องวางเงินมัดจำหลังจากเห็นแผนการและยืนยันถึงความเป็นไปได้ หลังจากที่อีกฝ่ายหนึ่งทำตามแผนเสร็จ อีกครึ่งหนึ่งจะจ่ายเงินให้ภายใน 3 ปี ถ้าไม่มีปัญหาอะไร นี่คือเหตุผลที่เขาขอหนูยักษ์สองตัวนั่น
ส่วนการใช้ซากศพครึ่งหนึ่งเป็นเงินฝาก ความน่าดึงดูดจะลดลงอย่างมาก และอาจไม่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์ ฟางหนิงไม่สามารถใช้ศพของหนูยักษ์ได้ และแน่นอนเขาจะไม่เลือกสิ่งนี้ ซึ่งจะส่งผลต่ออาชีพบนอินเทอร์เน็ตของเขา
เครดิตของอัศวิน A ยังคงสูงพอ
ระบบถามขึ้นมา “เสร็จแล้วหรือ”
ฟางหนิงตอบกลับ “เสร็จแล้ว ฉันไม่ใช่คนไอคิวสูง ก็เลยต้องหาผู้เชี่ยวชาญ”
ระบบพูดต่อ “ดูเหมือนระบบไม่ต้องทำอะไรเลย”
ฟางหนิงถามกลับ “ทำไมแกถึงจะไม่ต้องทำล่ะ? เมื่อถึงเวลา แกจะได้เป็นผู้ดูแลและไปตรวจสอบ ถ้าพวกมันกล้าหลอกฉัน แกต้องช่วยฉันดึงมันขึ้นมา…”
นี่คือเหตุผลที่ฟางหนิงไม่กังวล เพราะหากอีกฝ่ายกล้าฮุบเงินมัดจำและแบล็กเมล์เขาจริงๆ คนๆ นั้นก็ควรพิจารณาว่าตนมีพลังพอหรือไม่ที่จะต่อสู้กับชายผู้อัญเชิญวิญญาณมังกรได้…
ผ่านไปสักพักระบบก็เอ่ยขึ้นอีก “ระบบรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ? คล้ายกับกำลังเสียเปรียบอยู่? ถึงแม้จะไม่เข้าใจมากนัก แต่ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเสียรางวัลไปถึงสองอย่างให้โฮสต์ แม้จะพูดว่าให้รางวัลแก่โฮสต์ก็จริง โฮสต์ก็เลือกที่จะใช้มันมันแก้ปัญหาในการใช้ท่องอินเทอร์เน็ต แต่ก็ยังมีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง”
ฟางหนิงกลอกตาและชื่นชมพลังงานความสามารถที่แก่กล้าเช่นนี้ของเทพแห่งระบบทันที “โอเค ฉันไม่ได้พูดอะไร แกแค่รู้สึกไปเองเท่านั้น ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่เสียเปรียบแน่นอน ใครก็ตามที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ พวกเราจะต้องได้ประโยชน์จากเขาอย่างสมเหตุสมผลเช่นกัน”
ระบบตอบกลับ “โอเค ถ้าพวกเขาไม่ให้ ระบบจะช่วยโฮสต์ฟรีๆ ไม่นับเป็นรางวัลในภารกิจ…”
หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมสำคัญนี้ ฟางหนิงก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น เมื่อมองเวลา ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาที่ต้องเข้านอนเสียที โชคดีที่หลังจากฝึกฝน “การแปลงร่างมังกร” จิตวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นมาก จึงทำให้เขาไม่ค่อยรู้สึกง่วงเท่าไร หากย้อนกลับไปเป็นเมื่อก่อนคงหลับไปนานแล้ว
ฟางหนิงรีบกลับเข้าสู่ระบบอินเทอร์เน็ตและเริ่มเล่นอีกครั้ง เขารีบดาวน์โหลดนิยายที่จบแล้วสองสามเล่ม รวมถึงผลงานชิ้นเอกล่าสุดของผู้เล่นเดี่ยว เพราะกลัวว่าจะมีการตัดขาดการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตอีก…
ในตอนที่เขาเล่นคนเดียว ฟางหนิงคิดว่าเทพแห่งระบบต้องรีบใช้เวลาเล่นเกมตีตัวตุ่นอีกแน่นอน เขาเหลือบมองไปที่ข้อความแจ้งเตือนของระบบทันที แต่ก็พบว่าไม่เป็นเช่นนั้น
ระบบแจ้งเตือน: ระบบกำลังคิดพิจารณา…
ระบบกำลังคิดพิจารณา…
ระบบตัดสินใจทานอาหารเย็น
ฟางหนิงกลอกตา เทพแห่งระบบ แกเองก็เรียนรู้ที่จะขี้เกียจเหมือนกันแล้วสินะ
อย่างไรก็ตาม เขาตอบกลับไปในภายหลัง เพราะดูเหมือนว่าเขาจะแปลงเป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่สามตัวติดต่อกัน และเวลาในการแปลงร่างเป็นมังกรก็นานมาก นั่นทำให้ระบบทำงานหนักเกินไป และจำเป็นต้องได้รับอารหารเสริม เพื่อไม่ให้เสียเวลาในการทำอาหาร
อัศวิน A รีบไปที่ร้านเก่า “รสชาติของฟางซื่อ” ด้วยความรวดเร็ว แม้ว่าจะดึกแล้ว แต่สถานที่นี้ก็ยังเต็มไปด้วยผู้คนและเป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อไม่กี่วันก่อน ภายใต้การดูแลของผู้จัดการร้านสาวนามว่าจ้าวอิ๋ง ร้านนี้ได้เปลี่ยนเวลาทำการเป็นเปิดตลอด 24 ชั่วโมง และหน้าร้านก็ใหญ่โตขึ้นมาก
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของพี่ชายสุดหล่อ จ้าวอิ๋ง ผู้ซึ่งจงใจเลิกงานช่วงดึกๆ ก็รีบเข้ามาต้อนรับ ไม่มีทางเลือก พี่ชายสุดหล่อก็พี่ชายสุดหล่อเถอะ ค่าบัตรเครดิตรอบล่าสุดตั้ง 380,000 หยวนเชียวนะ ใกล้จะถึงวันจ่ายแล้วด้วย และแม้ว่าเงินเดือนของเธอจะขึ้นหลายเท่า แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น เพราะร้านเพิ่งเปิดได้แค่สามเดือนเอง ถึงแม้จะผ่อนค่าบัตรเป็นงวดๆ แต่มันก็หนักเกินไปสำหรับจ้าวอิ๋ง
อัศวิน A เห็นจ้าวอิ๋งก็นึกออกทันที เทพแห่งระบบก็คือเทพแห่งระบบ และสิ่งที่เกี่ยวข้องกับบุคคลนั้นมันไม่มีวันลืม
ก่อนการต่อสู้กับแมงมุมเมื่อครั้งที่แล้ว มันกับฟางหนิงวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ แถมยังไม่ได้เช็คบิลเลยด้วยซ้ำ ฟางหนิงเป็นเด็กเนิร์ด คงจะไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ อีกอย่างนั่นไม่ใช่อาหารที่เขาสั่งมากินเองด้วย เขาคงลืมไปหมดแล้วแน่นอน
อัศวิน A ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “อ้อ คราวที่แล้วฉันมัวแต่ยุ่งกับงาน ลืมจ่ายเงิน คราวนี้รวมบิลมาเลยนะ”
จ้าวอิ๋งตอบกลับออกไปโดยไม่รู้ตัว “ไม่ต้องแล้ว จ่ายให้แล้วจ้า”
อัศวิน A โค้งคำนับ “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณมาก ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีขนบธรรมเนียมพื้นบ้านเรียบง่าย ถึงแม้ว่าจะทำบางสิ่งไปแล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะต้องการรางวัลเช่นนี้ มันคงยากสำหรับเธอ”
อะไรกัน? ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย พี่ชายสุดหล่อคนนี้ควรจะพูดว่า “เกรงใจคุณมาก” ไม่ก็พูดขอบคุณสักคำ หรือไม่ก็มีของขวัญให้เล็กน้อย แล้วจึงค่อยจ่ายเงินสิ?
จ้าวอิ๋งงุนงง คิดใจใน ‘หลังจากคิดแล้วคิดอีกว่าการกระทำของพี่ชายสุดหล่อเป็นแบบนั้นจริงๆ และเขาไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ จ้าวอิ๋งก็อดหงุดหงิดไม่ได้
ฟางหนิงที่กำลังเล่นเกมอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ต ได้ยินการสนทนาระหว่างคนทั้งสอง ก็พูดออกมาด้วยความโมโห จ้าวอิ๋ง ยัยเด็กน้อยเอ๋ย เธอไม่รู้จักแม้แต่บุคลิกของเทพแห่งระบบ คนอื่นประหยัดได้ต้องประหยัดสิ และสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นการละเมิดคุณลักษณะที่กล้าหาญของเทพแห่งระบบเลย เพราะเขาฆ่าแมงมุมยักษ์ที่อาจทำร้ายคนทั้งเมืองในคราวที่แล้วได้ ซึ่งเทียบเท่ากับการช่วยชีวิตของเธอ จากมุมมองของเธอ การที่เธอช่วยเขาจ่ายบิล ไม่มีอะไรขัดกับวิถีอัศวินเลย
เพียงแต่ว่าฟางหนิงยังคงใจอ่อน เห็นได้ชัดว่า จ้าวอิ๋งยังคงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก่อนหน้านี้
เทพแห่งระบบกินเยอะมาก และเขาก็รู้ว่าราคาของหนึ่งเมนูนั้น ต้องใช้เงินเดือนทั้งปีของจ้าวอิ๋ง เขายังคงเป็นเจ้าของร้าน ดังนั้นจึงรู้ว่าเขาจ่ายเงินให้ใครไปมากน้อยแค่ไหน
เขารีบให้เทพแห่งระบบคืนร่างก่อนรีบพูดว่า “อ่า ฉันแค่ล้อเล่นนะ คนอย่างฉันจะปล่อยให้หญิงสาวอย่างเธอจ่ายแทนได้ไง มาคิดเงินกันเถอะ”
จ้าวอิ๋งไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกแล้ว เธอรีบส่งยิ้มให้ และต้อนรับอัศวิน A ให้เข้ามา จากนั้นจึงเตรียมห้องแยกไว้ให้เขา
เทพแห่งระบบไม่สนใจเงินจำนวนเล็กน้อยที่ฟางหนิงจะจ่าย ท้ายที่สุดสถานะของฟางหนิงก็สูงขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะในการต่อสู้ครั้งก่อน หากไม่ใช่เพราะความฉลาดของฟางหนิง จี้หยกล้ำค่านั่นคงจะสูญหายไปเปล่า ๆ นั่นเป็นสมบัติที่เงินจำนวนมากไม่สามารถซื้อได้ในขณะนี้
…
ในขณะที่อัศวิน A กำลังรับประทานอาหารนั้น ภายในเขตอำนาจของเมืองฉี ทีมทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีทำงานเป็นกะตลอดทั้งคืน พวกเขาตรวจสอบหนูยักษ์กลายพันธุ์จากพื้นที่หนึ่งไปยังอีกพื้นที่หนึ่ง
พวกเขาถือเครื่องมือตรวจจับชีวิตที่ได้รับการดัดแปลงเป็นพิเศษไว้ในมือ มันสามารถตรวจจับได้ว่ามีหนูยักษ์อาศัยอยู่ใต้ดินลงไปหลายสิบเมตรหรือไม่ นี่เป็นเทคโนโลยีที่ไม่เคยคิดค้นมาก่อน
โม่ซิ่งยืนอยู่ในศูนย์บัญชาการข้อมูลของสำนักงานหน่วยกิจการพิเศษ กำลังมองเหตุการณ์นี้เงียบๆ ผ่านหน้าจอ ถัดจากเขาคือผู้นำบางคนของสถาบันท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องในเมืองฉี ทุกคนมีสีหน้าหนักใจ
เนื่องจากการปรากฏตัวของหนูยักษ์ ได้ปรากฏเครื่องหมายสีแดงสดทุกที่บนแผนที่อิเล็กทรอนิกส์ที่แสดงรายละเอียดถึงเขตอำนาจศาลของเมืองฉี พื้นที่ทั้งหมดค่อยๆ กลายเป็นสีแดง และความรู้สึกของผู้คนที่กำลังมองผลอยู่นั้นก็เริ่มเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุด ผู้นำก็อดสงสัยไม่ได้ว่า “ทำไมถึงมีจำนวนมากขนาดนี้ พวกมันกินอะไรเข้าไปถึงมีชีวิตอยู่ได้? ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้ยินว่ามีอาหารจำนวนมากถูกขโมย?”
โม่ซิ่งตอบกลับเสียงเบา “หนูยักษ์กินอะไรก็ได้ อาหารของพวกมันมีมากกว่าบ้านของมัน ท้องและระบบย่อยอาหารของพวกมันก็แข็งแรง เมื่อนานมาแล้วพวกมันขุดท่อระบายน้ำ มีน้ำลายและเศษอาหารเหลือทิ้งมากมาย ลงในท่อระบายน้ำจากร้านอาหารต่างๆ ในกองขยะขนาดใหญ่ จุดทิ้งขยะในชุมชน และแม้กระทั่งถังขยะบนท้องถนน ก็พบหลุมที่นำไปสู่ใต้พื้นดิน และขยะอินทรีย์ต่างๆ จำนวนมากถูกขโมยทุกวัน
เมืองของเรามีประชากรแปดล้านคน หากเราไม่สามารถกินอาหารเหลือทิ้งในทุกวันได้ เราสามารถเลี้ยงคนในเมืองที่มีประชากรถึงสองล้านคนได้ และนั่นมันไม่ใช่ปัญหาที่จะเลี้ยงหนูยักษ์แปดล้านตัวเลย ในแง่หนึ่งพวกมันเป็นนักสะสมขยะที่เก่งที่สุด”
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ ผู้นำท้องถิ่นต่างพากันหน้าซีด พวกเขาตระหนักดีว่าหากวันหนึ่งเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น หนูยักษ์จำนวนแปดล้านตัวนั้นได้โผล่ขึ้นมา คนจำนวนแปดล้านคนไม่สามารถยับยั้งพวกมันได้แน่นอน เว้นเสียแต่ว่าทุกคนจะเป็นทหาร แล้วเราจะทำอย่างไร?
ใครบางคนถามขึ้นมา “แล้วจะแก้ไขปัญหาเรื่องหนูยังไง? เราถามข้างต้น และข้างต้นกล่าวว่าภัยพิบัติหนูยักษ์ได้เกิดขึ้นในใต้ดินเมืองอื่นๆ ด้วย ซึ่งสามารถควบคุมได้โดยสำนักงานหน่วยกิจการพิเศษในท้องถิ่นและหน่วยงานท้องถิ่นเท่านั้น สิ่งที่พูดมาข้างต้นไม่ได้พูดถึงวิธีแก้ปัญหาที่ดีเลยแม้แต่น้อย พวกเขาเพียงแค่สั่งกองทหารรักษาการณ์ในพื้นที่ ให้เข้าช่วยสนับสนุนเพียงชั่วคราว ข่าวดีอย่างเดียวที่ได้ยินมาก็คือพื้นที่ในชนบท ไม่ค่อยมีใครพบเห็นพวกหนู และจะไม่ส่งผลกระทบต่อการผลิตทางการเกษตรที่สำคัญ”
โม่ซิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นั่นไม่ใช่ข่าวดี มันแสดงให้เห็นว่าพวกมันฉลาดพอที่จะเป็นเหมือนคน ทำไมพวกมันถึงปรากฏตัวแค่ชั้นใต้ดินของเมือง มันง่ายมาก ที่พวกมันสามารถผูกติดกับมนุษย์อย่างพวกเราได้ มีวิธีการทางการทหารที่มีประสิทธิภาพมากมาย ใครจะกล้าใช้พวกมันล่ะ? ไม่ว่าจะเป็นด้านเคมี วิทยาศาสตร์ อาวุธชีวภาพ ไวรัสชีวภาพ ใครจะกล้าแบกรับอันตราย หากในที่สุดมันแพร่กระจายสู่ประชาชนจริงๆ สำหรับเหตุผลที่พวกมันไม่ส่งผลกระทบต่อการผลิตทางการเกษตรนั้นกลับน่ากลัวยิ่งกว่า”
โม่ซิ่งไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว เขาจึงหันไปหารองผู้อำนวยการหลิว รองผู้อำนวยการของสำนักงานกิจการพิเศษที่อยู่ข้างๆ เพื่อรอคำตอบ
รองผู้อำนวยการหลิว “น่าจะเป็นเพราะพวกมันมีแนวคิดเรื่องความยั่งยืน การพัฒนา เพราะพวกมันต้องการพัฒนาและขยายจำนวนประชากร เลบไม่สามารถทำได้หากไม่มีอาหารเพียงพอ บนพื้นดินพวกมันสามารถหาอาหารจากมนุษย์เราได้เศษอาหารจำนวนมากกลายเป็นนอาหารอันโอชะของพวกมัน”
ผู้นำอีกคนเอ่ยขึ้นบ้าง “ไม่น่าแปลกใจที่เราไม่ค่อยได้ยินเกี่ยวกับหนูยักษ์โจมตีผู้คน เพราะว่าพวกมันยังคงต้องพึ่งพาเราในการจัดหาอาหาร นี่คือโชคดีในความโชคร้าย”
รองผู้อำนวยการหลิวพูด “ผมกลัวว่า วันหนึ่งถ้าพวกมันเรียนรู้ที่จะผลิตอาหารจากมนุษย์อย่างเรา ในเวลานั้นพวกมันจะทำให้มนุษย์อย่างพวกเราเดือดร้อนได้”
………………………………………………………………
