EP 3: เลขาบนเตียง
เมื่องานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น ภาคก็แยกตัวไปสังสรรค์กับผู้บริหารระดับสูง โดยที่หล่อนทำหน้าที่ประสานงานทุกอย่างให้กับเขา
เรื่องผู้หญิง…
ใช่ คือนี้หล่อนต้องนัดเจสสิกา นางแบบสาวดาวรุ่งที่กำลังดังเป็นพลุแตกให้มาขึ้นเตียงกับภาค
หล่อนติดต่อเอาไว้หมดแล้ว ค่าตัวของเจสสิกาสูงลิบถึงห้าล้านบาทต่อระยะเวลาสองคืนที่ต้องรองรับอารมณ์ดิบของภาค
หล่อนยืนกุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น เฝ้ารอการติดต่อมาของผู้จัดการส่วนตัวของเจสสิกา แต่ก็อดที่จะปรายตามองไปยังโต๊ะดินเนอร์หรูหราของภาคกับผู้บริหารคนอื่นๆ ไม่ได้
หล่อนก็ทำได้แค่เฝ้ามอง แอบมองเขาราวหมาแหงนคอดูเครื่องบินที่ลอยผ่านไปวันแล้ววันเล่า แต่ไม่มีวันไหนเลยที่จะได้ขึ้นไปขี่มัน
หญิงสาวยิ้มเศร้าหมองกับตนเอง ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสายตาของภาคหันมาสบประสานกับสายตาที่เต็มไปด้วยความโหยหาของหล่อน และหล่อนแทบซ่อนความลับเอาไว้ไม่ทันเลยทีเดียว
“บอส… มีอะไรเหรอคะ”
หล่อนรีบปรับเปลี่ยนสีหน้า และเดินเข้าไปหาภาคที่กวักมือเรียก
“คุณกินอะไรหรือยัง มานั่งกินด้วยกันก่อนไหม”
“เอ่อ… แก้วยังไม่หิวน่ะค่ะ”
“กลัวอ้วนหรือ”
“ปละ เปล่าหรอกค่ะบอส แก้วแค่… แค่ยังไม่หิวจริงๆ น่ะค่ะ”
สายตาคมกริบของภาคตวัดมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าและอมยิ้ม
“คุณไม่อ้วนหรอก กินเข้าไปเถอะ”
“เอ่อ…”
“มานั่งด้วยกันสิ”
แล้วมือใหญ่อบอุ่นก็คว้าแขนของหล่อนเอาไว้ ไม่ให้หล่อนเดินห่างออกไป
กายสาวร้อนวาบไปทั้งตัว หล่อนรู้สึกอ่อนไหว แต่คนจับแขนของหล่อนคงไม่ได้รู้สึกอะไร เขาก็คงแค่แสดงบทบาทของเจ้านายที่ดีเท่านั้น
“ค่ะ บอส”
หล่อนหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ กับเขา และก้มหน้ามองอาหารในจานที่เขามีน้ำใจตักมาให้
“วันนี้คุณแก้วสวยแปลกตานะครับ”
ผู้บริหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“เอ่อ… ขอบคุณค่ะคุณประวิทย์” หล่อนอ้อมแอ้มตอบออกไปเสียงแผ่วเบา
“ผมไม่เคยเห็นคุณแก้วแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย เห็นใส่แต่เสื้อผ้าตัวโคร่งๆ” ประวิทย์คนเดิมเอ่ยซ้ำ
“คือแก้ว…” หล่อนกำลังจะหาคำตอบ แต่ภาคแทรกตอบแทนขึ้นเสียก่อน
“ชุดนี้ผมเป็นคนจัดหาให้คุณแก้วเองครับ เพราะถ้าผมไม่หาให้ เธอก็คงจะใส่ชุดใหญ่ๆ เหมือนเดิม” ภาคหันมามองหล่อน และอมยิ้ม
“ใช่ไหมครับ แก้ว”
“เอ่อ ค่ะ…”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบของภาคลงมือจานอาหารของตนเอง แต่เขาก็เอียงหน้าเข้ามาใกล้ จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ชัดเจน
ภาคคงดื่มไปเยอะแล้ว และก็น่าจะเริ่มเมาแล้ว ซึ่งเมื่อภาคเมา ภาคก็จะต้องการเซ็กซ์ ซึ่งเจสสิกาจะต้องสแตนบายรอในห้องเชือดที่เตรียมเอาไว้
หล่อนตักอาหารใส่ปากไปสักพัก ผู้บริหารก็พากันแยกย้ายไปเต้นบ้าง สูบบุหรี่บ้าง บางคนก็หิ้วผู้หญิงมาด้วย และพากันไปขึ้นห้องระเริงสวาท จนเหลือหล่อนกับภาคอยู่ตามลำพังสองคน
หล่อนปรายตามองเขา มองด้วยความเป็นห่วง ภาคดื่มมากกว่าทุกวัน และดื่มไม่หยุด หน้าตาของเขาแดงก่ำ กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งกระจายเข้ามาในจมูกของหล่อนมากยิ่งขึ้น
“บอส… เมาแล้วค่ะ”
เขาปรายตามองหล่อน ก่อนจะระบายยิ้มออกมา
“ผมยังไม่เมาหรอก…”
แล้วเขาก็ยกแก้วเหล้าขึ้นเทหายลงไปในลำคออีกครั้ง จนหมดแก้วแล้วรินเพิ่มใหม่
“บอสคะ ถ้าบอสเมามากจะ… จะทำไม่ได้นะคะ”
หล่อนหมายถึงเซ็กซ์ เพราะภาคจ่ายเงินล่วงหน้าให้กับเจสสิกาไปแล้วเต็มจำนวน
เขาอมยิ้ม โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้มากจนหล่อนสะท้าน และหัวใจแทบหยุดเต้น
“บอส…”
“ถึงผมจะเมาแค่ไหน แต่เซ็กซ์เป็นสิ่งที่ผมขาดไม่ได้ ยังไงผมก็ต้องสนุกกับมัน…”
เขายิ้ม ดวงตาหวานฉ่ำ และจ้องลึกเข้ามาในดวงตาที่อยู่ใต้แว่นหนาของหล่อน
“ว่าแต่… คุณไม่สนใจบ้างหรือ”
“สน… สนใจอะไรคะบอส”
เขายิ้มอีกแล้ว ยิ้มก่อนจะพึมพำออกมา
“เหล้ายังไงล่ะ”
หล่อนเป่าปากอย่างโล่งอก เมื่อเขาพูดถึงแค่เหล้าไม่ได้หมายถึงเซ็กซ์
“คือ… แก้วไม่ดื่มน่ะค่ะ ไม่เคยดื่มเลย”
เขาหันไปรินเหล้าใส่แก้วมายื่นให้กับหล่อน มองลึกเข้ามาในดวงตาของหล่อน
“ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”
“แก้ว… แก้วดื่มไม่เป็นจริงๆ ค่ะบอส”
“ผมรู้ว่าคุณดื่มไม่เป็น แต่คุณเป็นเลขาของผม ควรจะหัดเอาไว้บ้างนะครับ”
เขายังคงพูดสุภาพเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย คือสายตาของเขาที่ใช้มองหล่อน มันให้ความรู้สึกแปลกๆ แต่หล่อนยังไม่สามารถอธิบายให้ตนเองเข้าใจได้ว่ามันแปลกยังไง
“นะ ดื่มกับผมสักแก้ว”
“แก้ว… แก้วเกรงว่าจะเมา…”
หล่อนดื่มไม่เป็นจริงๆ เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยแตะต้องของมึนเมามาก่อนเลย
“ถือว่าให้เกียรติผมที่เป็นเจ้านายคุณก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือแก้ว”
“แก้ว…”
หล่อนอึกอัก พยายามหาทางรอด แต่ดูสีหน้าที่จริงจังของภาคแล้ว หล่อนคงไม่มีทางรอด
“ก็… ก็ได้ค่ะ แต่นิดเดียวนะคะ”
“ครับ แค่แก้วเดียว”
หล่อนจำต้องรับแก้วเหล้ามาจากมือของเขา แต่ก็ยังลังเลไม่กล้ายกขึ้นดื่ม
“ดื่มสิครับ”
เขาเอาแก้วของตนเองมาชนกับแก้วในมือของหล่อน และคะยั้นคะยอ
“ดื่มครับ… หมดแก้วเลย…”
แล้วเขาก็ดื่มนำหน้าหล่อนจนหมดแก้ว ในขณะที่หล่อนจำต้องกล้ำกลืนฝืนทนเทเหล้าที่รสชาติแย่มากๆ ให้ไหลผ่านลำคอลงไปในกระเพาะอาหาร
“อื้อ…”
“ไม่อร่อยหรือครับ”
เขาคงเห็นสีหน้าบิดเบี้ยวของหล่อนล่ะมั้งถึงได้เอ่ยถามแบบนี้
“ขม และก็ฝาดแปลกๆ ค่ะ แก้วไม่ชอบเลย”
“ดื่มบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชอบครับ” เขาอมยิ้ม และหันไปรินใส่แก้วให้หล่อนอีก
“บอสคะ พอเถอะค่ะ แก้ว…”
“อีกแก้วนะครับ ถือว่าผมขอร้อง…”
สายตาของเขาเว้าวอนเหลือเกิน และก็ทำให้หล่อนใจอ่อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ก็ได้ค่ะ”
สุดท้ายแล้วหล่อนก็ดื่มไปถึงสามแก้ว และก็ทั้งมึนทั้งงงแทบครองสติไม่อยู่
“แก้ว… จะไปไหนครับ”
“เอ่อ… นี่จะสามทุ่มแล้ว แก้วจะไปโทรตามคุณเจสสิกาให้กับบอสค่ะ”
หล่อนหยัดกายขึ้นยืน แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เซและล้มทับลงไปบนร่างของภาค หน้าอกใหญ่โตของหล่อนทับบนหน้าของเขาพอดี
“อุ๊ย… ขอ… ขอโทษค่ะบอส”
“ไม่เป็นไรครับ”
หล่อนรีบกระโจนออกห่างทันที หายเมาแทบเป็นปลิดทิ้ง
“แก้ว… แก้วขอตัวก่อนนะคะ”
เขายิ้มบางๆ ให้ และหล่อนก็ไม่คิดจะพูดอะไรออกมาอีก นอกจากก้าวยาวๆ เดินออกมาอย่างรวดเร็ว หัวใจเต็มไปด้วยตื่นเต้นตกใจ สมองแทบจะหยุดทำงาน
นมของหล่อนทับหน้าของภาคเข้าพอดีเลย เขาคง… คงจะหายใจไม่ออกเลยนะตอนนั้นน่ะ
หล่อนลนลานเดินออกมาหน้างานเลี้ยง และก็โทรหาผู้จัดการของเจสสิกาอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าติดต่อไม่ได้
“เฮ้ย… ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ”
หล่อนหน้าตาตื่นด้วยความตกใจสุดขีด เพราะตั้งแต่ทำงานเป็นเลขารับใช้ภาคมา หล่อนยังไม่เคยทำอะไรผิดพลาดมาก่อนเลย แต่นี่…
“รับสิคะ รับสายสิคะ”
หล่อนเดินกลับไปกลับมาแนบโทรศัพท์มือถือเอาไว้กับหูของตัวเองตลอดเวลา แต่ผลก็เป็นเหมือนเดิมคือฝ่ายนั้นปิดเครื่อง
“จะทำยังไงดีล่ะทีนี้”
ทั้งๆ ที่มึนเมาอยู่ แต่สติที่พอมีเหลือก็ทำให้หล่อนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หล่อนจะไปบอกกับภาคยังไงดี ภาคจะต้องโมโห จะต้องโกรธมากแน่ๆ เขาไม่เคยไม่มีเซ็กซ์หลังจากดื่มแอลกอฮอล์
หล่อนเคยได้ยินผู้หญิงที่นอนกับภาคเม้ากันว่า ภาคดุดันมากเวลาอยู่บนเตียง แสดงว่าภาคเป็นคนมีความต้องการทางเพศสูงจัดเลยทีเดียว และหากคืนนี้เขาไม่ได้ปลดปล่อยล่ะ จะทำยังไง
หญิงสาวเดินกลับไปกลับมาอยู่หน้างานเลี้ยง พยายามคิดหาวิธีที่ดีที่สุดที่จะบอกภาคเรื่องที่เจสสิกาเบี้ยวงานครั้งนี้ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
หรือว่าเราจะหาผู้หญิงคนอื่นมาแทนเจสสิกา ไม่ได้หรอก… ภาคจะต้องไม่พอใจแน่ หากตื่นมาตอนเช้าแล้วพบว่าผู้หญิงที่นอนด้วยไม่ใช่คนที่เขาต้องการ
แล้วนี่หล่อนจะทำยังไงดี?
