EP 6: เลขาบนเตียง
นาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลาตีหนึ่งครึ่ง กนกแก้วรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แต่ไม่ใช่เพราะตื่นขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่เป็นเพราะช่วงล่างของหล่อนกำลังถูกเลียต่างหาก
“อ๊า… ซี๊ดดด อ๊า… บอส… อ๊า… อา…”
หล่อนผงกศีรษะขึ้นมอง ก็เห็นลางๆ ว่าภาคกำลังก้มหน้าก้มตาเลียร่องสาวอยู่
“อู๊ยยยย อ๊า… อา… เสียวววว อา…”
ภาคเลียไม่หยุด ทั้งเลียทั้งแยงนิ้วลึกล้ำ ขยับด้วยจังหวะถี่ยิบ
“อู๊ยยยย บอสขา… เอาดุ้น เอาเอ็น… อา… กระเด้าแก้ว อ๊า… อ๊า…”
หล่อนได้ยินเสียงชายหนุ่มคำรามด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะจัดการให้ตามคำขอ ยัดเอ็นใส่เข้ามาเต็มแรงไม่ปรานี
“อ๊ะ… อู๊ยยยย อ๊า… คับรูไปหมดเลยค่ะ อ๊า… ซี๊ดดด เสียววว อ๊า…”
“อืมมม โอ้ว… แน่น… ตอดรัดดีเอ็นดีมาก โอ้ว… โอ้ว… เสียววววหัว… โอ้ว…”
เขาเริ่มโยกคลึงด้วยจังหวะเนิบนาบพร้อมกับก้มลงมาจูบปากอิ่ม หล่อนรีบเผยอปากจูบตอบลนลาน และสนองแรงตัณหาให้กับเขาอย่างเต็มใจ
“อู๊ยยยย… อา… แรงอีก… บอสขา… กระเด้าแรงๆ อ๊า… อา… ซี๊ดดด”
“พอไหม… อืมมม โอ้ว..”
เขากระแทกสุดแรง และเอ่ยถามเสียงกระเส่า
หล่อนยิ้มหวาน ครางเสียวตลอดเวลา
“อีกค่ะ แรงอีก ทางซ้ายบ้างนะคะ อ๊า… ซี๊ดดด ขวาด้วยค่ะ งัดขึ้นด้วยค่ะบอส อ๊า… อา… แบบนั้น อา… แก้ว… แก้วจะแตกแล้ว… อา… อ๊า…”
หล่อนพยายามจะอดทนเอาไว้ แต่ความเสียวมันไม่เข้าใครออกใคร สุดท้ายหล่อนก็แตกระเบิดออกมาอย่างร้อนแรง
“กรี๊ดดดด อ๊า… อา… ซี๊ดดด อ๊า…”
หล่อนทั้งเด้งทั้งร่อง ให้เขาได้สอดเสียบ บั้นท้ายอวบงอนไม่อาจจะแน่นิ่งติดที่นอนได้แม้แต่วินาทีเดียว
ภาคยังคงเดินหน้ากระซวกร้อนแรง เขาชักถอนออกมาจนหมดความยาว ก่อนจะแทงลึกจนมิดด้าม แรงๆ ชักเข้าชักออก
“อู๊ยยยยย อ๊า… อา… เสียวววว เสียวอีกแล้วค่ะ บอสขา… อ๊า… อา…”
“โอ้ว… จะแตกแล้ว… โอ้ว…”
เขาเสียบใส่สอดกระแทกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ตะกุยเข้ามาสุดแรง ชักถอนถี่ระรัว บั้นเอวเพรียวกระหน่ำเข้าใส่ซอยถี่ยิบ
“โอ้ว… แตกแล้ว… โอ้ว…”
และก่อนที่น้ำเสียวจะพุ่งออกมาจากหัวเอ็น ชายหนุ่มก็ชักมันออกมาจากรูเสียว และเอาไปยัดใส่ปากหวานของหล่อนอย่างรวดเร็ว
“ดูด… ดูดน้ำเสียวให้ผม… โอ้ว… โอ้ว… เลียด้วย… โอ้ว… แบบนั้น โอ้ว… เสียวสุดยอด…”
หล่อนทำตามที่เขาสั่ง ทั้งดูดทั้งเลียพร้อมกับเอามือรูดดุ้นเอ็นไปด้วย เขาแตกระส่ำไม่หยุด สองครั้งติดในปากของหล่อน และหล่อนก็ดูดน้ำของเขาจนเกลี้ยงเลยทีเดียว
พอเขาหยุดกระตุกเกร็งก็ล้มตัวลงนอนหงายข้างๆ พาดมือทาบทับเอาไว้บนเนื้ออวบของหล่อน ก่อนจะสิ้นฤทธิ์จะหลับไป
ดวงตากลมโตของกนกแก้วยังคงเบิกกว้าง หล่อนพยายามคิดหาทางออกกับสิ่งที่เกิดขึ้น และก็พบคำตอบในที่สุด
หล่อนต้องรีบไปจากที่นี่…
ใช่… ต้องรีบออกไปจากห้องสวีทนี้ ก่อนที่ภาคจะตื่นขึ้นมา และพบว่าผู้หญิงที่เขาทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งเสียบทั้งแทงคือหล่อนไม่ใช่เจสสิกา
นี่เวลาของหล่อนหมดแล้วสินะ…
กนกแก้วอดที่จะปรายตามองคนที่นอนข้างๆ ไม่ได้ มองด้วยความอาลัย หล่อนคงไม่มีโอกาสที่จะได้ลิ้มรสสวาทของภาคอีกแล้ว
ต้องกลับไปเป็นเลขาแสนเฉิ่ม ที่ทำงานดีเด่น แต่ไม่เคยอยู่ในสายตาเช่นเดิม
แต่หล่อนเลือกอะไรได้ล่ะ ในเมื่อหล่อนเกิดมาเป็นแบบนี้เอง แค่ได้แอบรักเขา แค่ได้แอบรักภาค และได้มีค่ำคืนที่แสนวิเศษร่วมกับเขาแบบนี้หนึ่งคืน ก็ควรก้มลงกราบสวรรค์แล้ว
หญิงสาวยกมือขึ้นป้ายหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาทางหางตาเบาๆ และขยับตัวก้าวลงจากเตียงด้วยกิริยาระมัดระวังเป็นที่สุด
หล่อนรีบคว้าหาเสื้อผ้าของตนเอง หยิบมาสวมใส่มือไม้สั่น และเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็อดที่จะมองคนตัวโตที่ยังคงนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงอีกรอบไม่ได้
“มันก็แค่ความฝันค่ะบอส…”
หล่อนฝืนยิ้ม แต่น้ำตากลับไหลออกมาแทน หลังมือเล็กจึงต้องรีบป้ายทิ้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปจากห้องสวีทในที่สุด
ภาคมาแล้ว…
เขาก้าวเดินด้วยท่าทางสง่างามเหมือนเดิม มาหยุดตรงหน้าของหล่อน
เหตุการณ์เมื่อคืนยังร้อนผ่าวอยู่ในความทรงจำ และตรงที่ซอกขาก็ยังเหมือนมีเขาฝังลึกอยู่ภายใน ท่อนเอ็นใหญ่ยาวที่หล่อนอยากจะกลืนกินทุกค่ำคืน
หยุดคิดนะแก้ว…!
“เอ่อ… สวัสดีค่ะบอส”
ภาคระบายยิ้มให้กับหล่อน ใบหน้าของเขายังคงหล่อเหลา และท่าทางของเขาก็กะปรี้กะเปร่าสดชื่น ราวกับเมื่อคืนไม่ได้เสียเหงื่อกับเซ็กซ์ร้อนแรงไปอย่างนั้นแหละ
“วันนี้ผมตื่นสาย ก็เลยเข้างานสายไปหน่อย สงสัยเมื่อคืนจะเมามาก”
“เอ่อ… ไม่สายมากหรอกค่ะบอส”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบลงมองนาฬิกาข้อมือของตนเอง
“เพิ่งจะเก้าโมงครึ่งเองค่ะ”
“โอเค เดี๋ยวตามผมเข้าไปในห้องด้วยนะ”
“ค่ะ บอส”
ร่างสูงใหญ่ของภาคเดินหายเข้าไปในห้องทำงานแล้ว หล่อนจึงเงยหน้าขึ้น มองเขาผ่านเลนส์แว่นตาหนาไปจนลับตา หยาดน้ำตาเออคลอเบ้า แต่ก็จำต้องกลบเกลื่อนมันเอาไว้ด้วยรอยยิ้มเจ็บปวด
“มันผ่านไปแล้ว มันเป็นแค่ความฝันเท่านั้น”
หล่อนบอกตัวเอง ขณะเอื้อมมือหยิบตารางงานของภาค ก่อนจะเดินเข้าไปหาเข้าภายในห้องทำงาน
“นั่งก่อนสิครับ”
ท่าทางของภาคดูเป็นการเป็นงานจนหล่อนที่เพิ่งเดินเข้ามาแปลกใจ แต่ก็หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานไม้แต่โดยดี
“นี่ตารางงานวันนี้ของบอสค่ะ”
หล่อนเลื่อนแฟ้มในมือไปตรงหน้าของเขา นิ้วเรียวงามเปิดหน้าแฟ้มออก และชี้ลงไปบนเวลานัดหมาย
“สิบเอ็ดโมงมีนัดประชุมกับผู้ถือหุ้นค่ะ แล้วก็ตอนบ่ายสองมีนัดกับลูกค้าที่…”
หล่อนพูดไม่จบ เพราะเขาแทรกขึ้นเสียก่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“สร้อยข้อมือคุณหายไปไหนหรือ”
สร้อยข้อมือที่ภาคเป็นคนซื้อให้เมื่อสี่ปีก่อน ซึ่งมันคือรางวัลสำหรับเลขาฯ หน้าห้องดีเด่น และหล่อนก็ใส่มันติดแขนทุกวันไม่เคยลืม
“เอ่อ…”
หล่อนมองที่ข้อมือของตนเอง ก่อนจะเม้มปากแน่นเป็นเส้นตรง
“แก้วก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ สงสัยจะตกหายที่งานเลี้ยงเมื่อคืนแน่ๆ เลยค่ะ”
หล่อนรู้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วล่ะว่ามันหายไป แต่ก็นึกไม่ออกว่ามันร่วงที่ไหน
“ได้กลับไปหาหรือยังครับ”
“เอ่อ… ป่านนี้คงมีคนเก็บเอาไปแล้วล่ะค่ะ”
“คุณไม่เสียดายหรือ”
“เอ่อ…”
หล่อนเสียดายสิ เพราะมันคือของขวัญจากเขา แต่… แต่กลับไม่อาจจะบอกความรู้สึกออกไปได้
“ก็… นิดหน่อยค่ะบอส แต่ในเมื่อมันหายไปแล้ว แก้วก็ไม่รู้จะทำยังไงดี”
หล่อนเห็นรอยยิ้มหยันที่มุมปากหยักสวยเล็กน้อย ก่อนที่มันจะจางหายไปในไม่ช้า
“เมื่อคืนผมจำอะไรไม่ค่อยได้เลย”
ทำไมเขาต้องมองหน้าหล่อนด้วยสายตาแบบนี้ด้วย รู้ไหมว่าเขากำลังทำให้หล่อนร้อนจัดไปทั้งตัว เพราะสายตาแบบนี้ไง ที่เขาใช้มองตอนที่กำลังกระซวกอยู่ในกายสาวคับแน่นไร้ราคีของหล่อน
กนกแก้วเสหลบสายตา ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาตะกุกตะกัก
“บอสเมามากค่ะ แล้วก็…”
“แล้วก็อะไรหรือ”
“แล้วก็อาเจียนด้วยค่ะ”
เขาเอียงกายพิงกับพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ แต่ดวงตาคมกริบมองหล่อนตลอดเวลา
“แล้วยังไงต่อครับ”
หล่อนเป่าลมออกจากปาก และก็กัดฟันช้อนตาขึ้นสบประสานกับเขา ก่อนจะเล่าความจริงเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นให้เขาได้ฟัง
“แล้ว… พนักงานชายก็พาบอสเข้าไปในห้องสวีทค่ะ”
“อืม แล้วไงอีกครับ”
“จากนั้น… แก้ว…”
“คุณทำไมหรือ”
เขาขยับตัวโน้มหน้าเข้ามาใกล้ สองแขนกำลังวางเหยียดยาวบนโต๊ะทำงานไม้
หล่อนอยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ อยากจะหลุดพ้นไปจากสถานการณ์อึดอัดแสนเจ็บปวดนี้เสียที แต่สิ่งที่ทำได้ก็คือการยิ้ม… ใช่ ยิ้มกลบเกลื่อนหยาดน้ำตา
“แก้ว… ก็พาคุณเจสสิกาเข้าไปหาบอสค่ะ”
“เจสสิกาหรือ”
“ใช่ค่ะ ก็บอสจ่ายเงินล่วงหน้าให้เธอไปแล้วนี่คะ”
หล่อนไม่รู้ว่าภายใต้ดวงตาสีดำเข้มของเขากำลังคิดอะไรอยู่ นี่เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่หล่อนอ่านความรู้สึกของภาคไม่ออก
