________________________________________
หลังจากผ่านไปสักพัก หูเทียนก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน “ทำไมพระเอกของงานเลี้ยงในวันนี้ถึงออกมาเร็วจัง”
“อีกสักครู่ ฉันคิดว่าน่าจะมีนักข่าวมาสัมภาษณ์นายนะ”
หลินฟานพูด “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมก็คงคิดถูกแล้วละที่ออกจากงานมาก่อน”
ในตอนที่อยู่ในงานเลี้ยง เขาปวดหัวกับคำถามของนักคณิตศาสตร์มามากพอแล้ว
และถ้าเกิดมีนักข่าวมาสัมภาษณ์อีกละก็…ไม่อยากจะคิดเลย
ยิ่งไปกว่านั้น หลินฟานไม่ชอบที่จะต้องออกกล้องสักเท่าไหร่
มิฉะนั้น ในตอนที่พวกเขาไปกินข้าวด้วยกันเมื่อครั้งก่อน หลินฟานและหูเทียนคงจะไม่ปฏิเสธแมวมองที่ชวนให้เขาไปเล่นหนัง
หูเทียนยิ้มแล้วพูด “ดูเหมือนว่า…นายไม่ใช่ชอบการมีชื่อเสียงนะ”
“ผมชอบอยู่แบบเงียบสงบอย่างนี้มากกว่า” หลินฟานพูด
ทั้งสองพูดคุยกันขณะเดินไปด้วยอย่างผ่อนคลาย
เนื่องจากหูเทียนสนุกกับการพูดคุยมากเกินไป เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นพื้นต่างระดับข้างหน้า เลยทำให้เธอเสียการทรงตัวและกำลังจะล้ม
ปฏิกิริยาของหลินฟานนั้นว่องไวมาก เขารีบเอื้อมมือไปโอบที่เอวของหูเทียน
ทั้งสองมองหน้ากันอยู่สักพัก
เวลา…เวลาในตอนนี้เหมือนกับถูกหยุดลง
จากนั้น เหมือนหูเทียนจะถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่าง และเริ่มเอาหน้าของเธอเข้าไปใกล้หลินฟาน
o(￣ε￣*)
(*￣3)(ε￣*)
…………
ในวันนี้ หลินฟานได้มาที่บ้านของหูเทียน
ด้วยบรรยากาสที่เร้าร้อน
บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรก
หูเทียนและหลินฟานมาหยุดอยู่ที่โซฟา…
…………
……
…
ทั้งสองคนไม่ได้นอนเลยทั้งคืน!
และในชั่วพริบตา เช้าวันใหม่ก็มาเยือน
หลินฟานมองดูหูเทียที่นอนอยู่บนเตียงเหมือนกับลูกแมวตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม
เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองเธอด้วยดวงตาแห่งความจริง
【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 98】
【คะแนนความชื่นชอบ: 95】
นี่มัน…
หลินฟานเข้าใจในทันที
เพราะเมื่อวานนี้ ทักษะออร่าเสน่ห์ได้ถูกทำงานแต่เขาไม่คิดว่าคนที่โดนออร่าเสน์ห์จะเป็นอาจารเทียนเถียน
“จิ๊บ จิ๊บ!”
นกกระจอกตัวน้อยที่อยู่นอกหน้าต่างส่งเสียงร้องออกมาทำให้หูเทียนลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
หลินฟานยิ้มและพูดว่า “ตื่นแล้วหรอ”
“อื้มมม” หูเทียนพูด
“ผมทำบะหมี่เสร็จพอดี ลุกมากินก่อนสิ” หลินฟานพูด
หูเทียนพยักหน้า
หลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงห้องทานอาหาร
ขณะที่หูเทียนกำลังกินบะหมี่อยู่เธอก็พูดขึ้นมา “นายไม่คิดว่ามันแปลกหรอ ที่พักหลังๆมานี้นายไม่ได้เจอฉันเลยนะ?”
หลินฟานเองมีความรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์นั้น
อาจารย์จางหยงบอกกับเขาว่า หูเทียนเป็นผู้เชี่ยวชาญในการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ แต่เธอกลับไม่ได้มาสอนเขาด้วยตัวเอง แต่กลับให้อาจารย์จางหยงมาช่วยสอนเขาแทน
หลังจากครั้งนั้น หลินฟานก็ไม่ได้เจอกับหูเทียนอีกเลย
หลินฟานพยักหน้าแล้วพูด “แปลกสิ”
“ก็เพราะว่าที่จริงแล้วฉันมีแฟนอยู่แล้ว” หูเทียนพูด
“แฟน?”
หลินฟานรู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
หูเทียนถามอย่างระมัดระวัง “นายรังเกียจรึเปล่า”
หลินฟานส่ายหัว
นี่…
หูเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะพูดว่า “เธอกับฉันต่างก็ยังไม่แต่งงาน เดิมที ฉันคิดว่าจะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไป จนฉันได้พบกับนาย”
“ในวันนั้น หลังจากที่ฉันทานอาหารกับนายที่อาคารพาณิชย์จีนเสร็จแล้ว ความรู้สึกแบบนั้นก็ค่อยๆเด่นชัดขึ้นมา”
“ในวันเดียวกันนั้นเอง ฉันก็ได้ไปพบกับเธอ ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกลังเล ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะหลีกเลี่ยงนาย”
“เพราะฉันคิดว่าเมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็จะค่อยๆลืมนายไปได้”
หลินฟานกระพริบตาและถามว่า “แล้วทำไมเมื่อวานนี้ คุณถึงตัดสินใจมาเจอผม?”
“เพราะฉันควบคุมตัวเองไม่ได้!” หูเทียนยิ้ม “นอกจากนี้ ฉันพบว่า…นายมีแฟนอยู่สองสามคนแล้วแต่ก็ยังทำตัวเป็นโสดได้อยู่”
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะยิ้มและแตะจมูกตัวเองอย่างเขินๆ
หลังจากออกจากบ้านของหูเทียน หลินฟานก็ขึ้นรถปากานีเฟิงเชินทันที
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็สั่นขึ้น
12:00!
ซองแดงปรากฎ!
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 5 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”
……
หลังจากผ่านไป 1 นาที หลินฟานได้เงินมาจากซองแดงทั้งหมด 34,511 หยวน
หลินฟานพูด “ทำไมสองสามวันนี้ ถึงเปิดซองแดงได้เงินหมดเลย?”
จากนั้นเขาก็หันความสนใจไปที่ระบบ
[คุณต้องการเปิดซองแดงสีเงิน 5 ซองหรือไม่? 】
“ถ้าซองแดงธรรมดาได้แต่เงิน งั้นมาลองดูซองแดงสีเงินกันบ้าง” หลินฟานพูด
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 700,000 หยวน 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 800,000 หยวนแล้ว 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงินบัตรคืนเงิน 10 เท่า 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับประสบการณ์ชงชาระดับผู้เชี่ยวชาญ 】
【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 500,000 หยวนแล้ว 】
ซองแดงสีเงิน 5 ซอง ที่หลินฟานเปิดไปทำให้เขาได้เงินมา 2 ล้านหยวน และบัตรคืนเงิน 10 เท่าอีกหนึ่งใบ
สำหรับของชิ้นนี้ หลินฟานไม่สนใจมากนัก
เขามุ่งความสนใจไปที่ประสบการณ์ชงชาของผู้เชี่ยวชาญโดยทันที
【ประสบการณ์ชงชาระดับผู้เชี่ยวชาญ ชงชา ชิมชา ทุกการกระทำมีมาตรฐานความสง่างามซึ่งสร้างเสน่ห์ได้ไม่จำกัด 】
นี่มัน…
หลินฟานอดไม่ได้ที่จะขดริมฝีปากและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “มันเป็นทักษะการชงชาสินะ”
จากนั้นเขาก็สตาร์ทรถปากานีเฟิงเซินทันที
“ตืดด!”
ตอนนั้นเอง ก็มีสายเรียกเข้ามาจากโทรศัพท์ของหลินฟาน
เขามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเห็นว่ามันเป็นเบอร์ของหูชวน
หลินฟานจึงกดรับโทรศัพท์
“หลินฟาน นายว่างอยู่หรือป่าว” หูชวนถาม
น้ำเสียงที่ดูมีความสุขของคณบดีหูดังออกมา
เห็นได้ชัดว่าหูชวนอารมณ์ดีมากๆ
นี่ก็เป็นเรื่องปกติ…
ท้ายที่สุด หูชวนก็เป็นคณบดีของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย
ในแผนกคณิตศาสตร์ มีนักศึกษาแก้ไขปริศนาของโจวและการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้
นี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อคณบดีอย่างเขา
หลินฟ่านถามกลับ “มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“คือแบบนี้ มีคนจากสถานีโทรทัศน์ต้องการจะสัมภาษณ์…”
แต่ก่อนที่หูชวนจะพูดจบ หลินฟานก็พูดขัดขึ้นมาทันที “ผมไม่สนที่จะให้สัมภาษณ์เรื่องแบบนั้น ถ้าเป็นไปได้ ช่วยอธิบายให้ผมหน่อย”
หลายคนชอบออกทีวีเพราะมันจะทำให้พวกเขามีชื่อเสียงและยังทำเงินได้ อีกประการหนึ่งเป็นเพราะพวกเขาจะได้หน้าตาและชื่อเสียง
แต่หลินฟานไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้
เงินหรอ? ทุกวันนี้เงินของหลินฟานยังใช้ไม่หมดเลย
สำหรับหน้าตาและชื่อเสียง? หลินฟานยิ่งไม่อยากมีเข้าไปอีก ตอนนี้เขาแค่ต้องการสนุกกับชีวิตอย่างเงียบๆก็เท่านั้น
ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากโทรศัพท์อยู่พักหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่าคำตอบของหลินฟานเกินความคาดหมายของหูชวนมาก
นี้คือการสัมภาษณ์จากสถานีโทรทัศน์เลยนะ!
ไม่รู้มีคนกี่คนที่ภูมิใจที่ตัวเองได้ออกทีวี!
แต่หลินฟานกลับปฏิเสธ?
หลังจากนั้นไม่นาน หูชวนก็พูดตอบกลับ “โอ้…โอ้ ได้สิ”
หูชวนไม่ได้เลือกที่จะบังคับหลินฟานมากเกินไป
แม้ว่าเวลาในการติดต่อจะสั้นลง
แต่เขายังเข้าใจว่า หลินฟานเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองและไม่ชอบการถูกบังคับ
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นเพราะการโน้มน้าวของเขานั้นทำให้หลินฟานรู้สึกไม่ชอบและออกจากมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยไป
ได้ไม่คุ้มเสียเลยจริงๆ
หูชวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “หนังสือพิมพ์รายวันแห่งชาติ…อาจรายงานข่าวของนาย…”
หลินฟานพูด “ไม่ต้องไปสัมภาษณ์ใช่ไหม”
“ไม่ต้อง” หูชวนพูดอย่างเร่งรีบ
“ถ้างั้นก็โอเค” หลินฟานพยักหน้า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมจะวางสายแล้วนะ”
“ตกลง” หูชวนพูดต่ออีก “ถ้านายไม่ชอบถูกสัมภาษณ์ ฉันก็จะพยายามไม่ให้สื่อข่าวพวกนี้มารบกวนนายในอนาคต”
หลินฟานพูด “ถ้าได้อย่างนั้นก็ดีมากเลย”
หลังจากพูดจบ เขาก็กดวางสายไป
