ทันทีที่คำพูดของเหลิ่งหลิงยวิ๋นจบลง การแสดงออกของพระสันตะปาปาก็ดูน่าสนใจ ขึ้นมาก ดวงตาของเขามองไปที่เหลิ่งหลิงยวิ๋นอย่างตกตะลึง
เรื่องนี้ทำให้หัวใจของพระสันตปาปารู้สึกเหลือเชื่อ คนที่เขาคิดในใจว่าจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิตไม่นานก่อนหน้านี้ จู่ๆ ก็กลายเป็น คนที่เทพีตามหา ความรู้สึกแบบนี้มันมากเกินกว่าจะยอมรับได้ เมื่อครู่นี้ยังอยู่ใต้ดิน แต่ตอนนี้กลับถูกยกขึ้นไปบนฟ้าแล้ว
“พระสันตปาปา?” เหลิ่งหลิงยวิ๋นขมวดคิ้วเล็กน้อยมองการแสดงออกของพระสันตปาปา นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นพระสันตปาปาแสดงสีหน้าดีใจและโกรธเกรี้ยวเช่นนี้
“หือ?” หลังจากนั้นไม่นานพระสันตปาปาก็กลับมามีสติแล้วพูด “เจ้า เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”
“ข้าบอกว่า…” เหลิ่งหลิงยวิ๋นกำลังจะพูดซ้ำในสิ่งที่เพิ่งบอกไป แต่ถูกมือของพระสันตปาปาหยุดไว้ก่อน
“ข้ารู้ ข้าได้ยิน แคลร์ ฮิลล์คือคนที่เทพีตามหา” พระสันตปาปายอมรับความจริงนี้แล้ว
เหลิ่งหลิงยวิ๋นมองพระสันตปาปาที่ค่อนข้างผิดปกติอย่างเงียบๆ เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพระสันตปาปา
พระสันตปาปาเซไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลง เขาเริ่มนึกถึงเรื่องแคลร์ ปกติแล้วพระสันตะปาปาผู้สูงศักดิ์ไม่ได้ใส่ใจกับคนชั้นสูง แต่แคลร์ ฮิลล์ผู้นี้เป็นข้อยกเว้น ชื่อเสียงการต่อสู้กับนักเรียนของลากัคในวันนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย เพราะแม้ว่านางจะฝึกฝนทั้งเวทมนตร์และศิลปะการต่อสู้ แต่ความสามารถของนางก็ยังไม่ก้าวหน้ามากนัก ต่อมาได้ยินมาว่านางเป็นนักรบเวทย์ จนกระทั่งกลายเป็นศิษย์ของคลิฟ แล้วมีอะไรอีกบ้างนะ?
“หลิงยวิ๋น ไปตรวจสอบข้อมูลโดยละเอียดของแคลร์ ฮิลล์มาให้ข้าที” พระสันตปาปาลูบขมับที่ปวดหนึบของเขาและพูดอย่างงุนงง
“ครับ พระสันตปาปา” เหลิ่งหลิงยวิ๋นตอบและถอยออกไป ปล่อยให้พระสันตปาปาอยู่ลำพังในห้อง
ภายในห้อง พระสันตปาปาลุกขึ้นยืนและจ้องไปที่หน้าต่าง เขามองท้องฟ้าสีครามและพึมพำกับตัวเอง “พระเจ้า ท่านล้อเล่นกับข้าหรือ? พระเจ้าที่ยิ่งใหญ่ ท่านกำลังทดสอบข้าหรือ?”
ไม่ช้า ข้อมูลทั้งหมดของแคลร์ก็ถูกส่งไปยังพระสันตปาปา
พระสันตปาปาอ่านข้อมูลในมือของเขาอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะพลาดอะไรไป เหลิ่งหลิงยวิ๋นที่ยืนอยู่ด้านล่างก็มีท่าทีงุนงง เขาไม่เคยเห็นพระสันตปาปาดูระมัดระวังขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่เคยเห็นพระสันตปาปามีท่าทีระมัดระวังเช่นนี้ต่อใครเลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่? แต่เหลิ่งหลิงยวิ๋นมั่นใจว่าพระสันตปาปาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายแคลร์ในตอนนี้ การจะกำจัดใครไม่จำเป็นต้องเข้าใจอดีตของบุคคลนั้นอย่างละเอียดเช่นนี้หรอก
พระสันตปาปาอ่านข้อมูลในมือของเขา การแสดงออกทางแววตาของเขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา แคลร์ ฮิลล์ไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ! สิ่งนี้เป็นความผิดปกติทางจิตวิญญาณที่ทุกคนปฏิเสธมาตลอด นางลุกขึ้นมาเป็นคนใหม่อย่างรวดเร็ว จู่ๆ ก็มีชื่อเสียงในการต่อสู้ครั้งแรกกับนักเรียนของลากัค แล้วกลายเป็นศิษย์ของคลิฟจนได้รับการขนานนามว่าเป็นเจ้าเมืองเนียร์และยังจัดการกับ โรคระบาดได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งพลังเวทย์และพลังยุทธ์มีความสำเร็จสูงมาก เวทมนตร์ก้าวกระโดดไปสู่จอมเวทย์และพลังยุทธ์ได้ก้าวไปสู่นักดาบแล้ว! ความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับคนธรรมดาได้หรือ? ก่อนหน้านี้นางซ่อนพลังของนางไว้หรือว่านางเกิดใหม่กันแน่?
พระสันตปาปาปิดข้อมูลในมืออย่างแรงและ ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เขา ตัดสินใจและ มองเหลิ่งหลิงยวิ๋นที่กำลังมึนงงเล็กน้อยแล้วยิ้ม “หลิงยวิ๋น อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของแคลร์ ฮิลล์แล้วใช่หรือไม่?”
เหลิ่งหลิงยวิ๋นพยักหน้า ข้อมูลเมื่อกี้เขียนไว้ชัดเจนแล้ว เหตุใดพระสันตปาปาจึงยังคงถามอยู่ล่ะ?
“เราไปให้ของขวัญชิ้นใหญ่ให้ นางกันเถอะ” รอยยิ้มที่ไม่อาจคาดเดาได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพระสันตปาปา เขาวางข้อมูลในมือไว้ข้างๆ ดวงตาของเขาเปล่งประกายและพูดเบาๆ “จากนั้นเราก็มาต้อนรับนักบวชคนใหม่กัน”
ของขวัญชิ้นใหญ่?
นักบวชคนใหม่?
เหลิ่งหลิงยวิ๋นมองพระสันตปาปาที่ยิ้มกว้างด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับลางสังหรณ์ที่ดูจะเป็นลางร้ายเกิดขึ้นในใจของเขา
“ฮัดเช่ยๆๆ…” แคลร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกข้างหน้าต่างจามถึงสามครั้ง
“แคลร์ ลูกเป็นหวัดหรือ?” แคทเธอรีนที่อยู่ข้างๆ รีบลุกไปปิดหน้าต่างทันที
“เปล่าค่ะท่านแม่ ข้าแค่คันจมูกเท่านั้นเอง” แคลร์ยกมือขึ้น นางยิ้มและหยุดการกระทำของแคทเธอรีนไว้ เมื่อมองไปที่ดวงตาที่อ่อนโยนของแคทเธอรีน แคลร์ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ พอแคทเธอรีนรู้ว่าตนเองได้รับบาดเจ็บ นางก็รีบกลับจากวังมาอยู่กับตนเองทันที องค์หญิงแมริสก็มาด้วย องค์หญิงแมริสอยู่เป็นเวลานานก่อนที่จะต้องกลับวังไปแล้วให้แคทเธอรีนอยู่ดูแลแคลร์ต่อ
“มีคนด่าเจ้าลับหลังหรือไม่?” ซัมเมอร์กำลังปอกผลไม้อยู่ ในเวลานี้นางถือผลไม้ไว้ด้านหลังอย่างระมัดระวังเพราะนางกลัวว่าจะสกปรกหลังจากที่แคลร์จามติดต่อกันสามครั้ง แม้ว่าสิ่งนี้จะปอกให้แคลร์ก็ตาม
“อาจเป็นอลิซ โรมที่งี่เง่าน่ารังเกียจนั่นก็ได้?” ราเซียขมวดคิ้ว
“หือ?” แคลร์อึ้ง ทำไมจู่ๆ ราเซียถึงเอ่ยถึงคนๆ นั้นล่ะ?
แคทเธอรีนขยิบตาให้ราเซีย แต่ราเซียมองไม่เห็นและ พูดอย่างมีชัย “ท่านพี่ พี่ยังไม่รู้สินะ ครั้งล่าสุดที่คนงี่เง่าต้องการจะฆ่าพี่แล้วต่อมาจักรพรรดิอภัยโทษให้ แต่ท่านปู่ของนางก็ถูกไล่ออก นอกจากนี้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลโรมที่ทำราชการก็ถูกลดตำแหน่งลงสามขั้นด้วย”
แคลร์พยักหน้าและพูดเบาๆ “ข้ารู้ ข้าก็อยู่ที่นั่นด้วย”
“ฮ่า หลังจากนั้นพี่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่านี้อีกแน่นอน ไม่กี่วันที่ผ่านมาตระกูลโรม ทั้งหมดหายตัวไปในชั่วข้ามคืน พวกเขาไปที่ลากัค จักรพรรดิโกรธมาก และสั่งให้ไปตามจับ แต่ทางลากัคไม่ได้ทำอะไรเลย…” ราเซียพูดอย่างมีความสุขโดยไม่ได้สังเกตแคลร์
ตระกูลโรมหนีไปทั้งหมด? จักรพรรดิโกรธเกรี้ยว? ดูเหมือนว่าที่ทุกอย่างมาถึงจุดนี้ได้คงจะมีเหตุผลมาจากนาง
“ท่านพี่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่นะ ว่ากันว่าชายที่ต้องการฆ่าพี่พร้อมกับอลิซในวันนั้นมาที่นี่เพื่อชักชวนให้พวกเขาไปที่ลากัคอยู่แล้ว…” ในที่สุดราเซียก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของแคลร์แล้วพูดออกมาแบบนี้
“ราเซีย!” แคทเธอรีนขึ้นเสียงเล็กน้อยเพื่อให้ราเซียหยุดพูด
ราเซียเงียบไปเลย
“ท่านแม่ ข้าทำให้ท่านลำบากใจ” แคลร์เข้าใจว่าแคทเธอรีนไม่ต้องการให้นางรู้สึกผิด จึงหยุดราเซียไว้
“วันเกิดของเจ้าจะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้แล้ว อย่าไปคิดมากเลย” แคทเธอรีนพูดเบาๆ
“ค่ะ” แคลร์พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าแล้วใช้เวลาไปกับบรรยากาศที่เงียบสงบในตอนนี้
ในอีกไม่กี่วัน ซัมเมอร์และเฉียวฉู่ซินไม่อยู่และ บอกว่าพวกเขาจะไปเตรียมของขวัญ
เวลาผ่านไปเร็วมาก สิบวันผ่านไปในพริบตา
ในวันนี้คฤหาสน์ตระกูลฮิลล์มีชีวิตชีวามากในตอนเช้า ด้านหน้าคฤหาสน์เต็มไปด้วยการจราจรวุ่นวาย มีรถม้าหรูหราแล่นเข้ามาอย่างต่อเนื่องและเสียงของสาวใช้ก็ดังเจื้อยแจ๋ว บรรดาสาวใช้ต้อนรับแขกพิเศษที่ประตูเพื่อช่วยรับของขวัญต่างๆ
ดยุกกอร์ตั้นยืนอยู่ที่ประตูด้วยใบหน้าแดงเรื่อ อย่างอารมณ์ดี ในทางกลับกัน มาร์ควิสลาเกอร์ ยืนอยู่ด้านหลัง เงียบๆ เพื่อช่วยต้อนรับแขก
“องค์ชายสองและองค์หญิงเสด็จ!” องครักษ์พูดด้วยเสียงยาว องค์ชายสอง องค์หญิงและแคลร์ต่างก็เป็นนักเรียนของสถาบันเดียวกัน พวกเขามีมิตรภาพที่ดีเป็นการส่วนตัวด้วยจึงเป็นเรื่องปกติที่จะมาร่วมงานเลี้ยง ทุกคนต่างยิ้มทักทายองค์ชายสองและองค์หญิง
“อาจารย์คลิฟมาแล้ว!” องครักษ์ตะโกน เรียกความสนใจของทุกคน
คลิฟที่มาในชุดใหม่ ลงจากรถม้า เรียกความสนใจของทุกคนที่มาในงาน วันนี้เป็นวันเกิดของลูกศิษย์ เขาก็ต้องมาในฐานะของอาจารย์อย่างแน่นอน
ขุนนางยังคงมากันอย่างต่อเนื่องและรถม้าในคฤหาสน์ก็เต็มไปหมด แม้แต่ดยุกกอร์ตั้นเองก็ไม่คาดคิดว่าจะมีคนมามากมายขนาดนี้ เหล่าขุนนางและบุคคลสำคัญหลายคนต่างก็พาลูกของตัวเองมาด้วย กอร์ตั้นเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร แน่นอนว่าแคลร์จะต้อง แต่งงาน แต่เขาก็ยังไม่พบคนที่เหมาะสมที่สุด แต่ตอนนี้เขาก็ ไม่ได้ กังวลอะไร
“บุตรและเทพธิดาแห่งแสงมาแล้ว!” เสียงของบริวารลุกลี้ลุกลน มีคนจากวิหารแห่งแสงมาร่วมงานด้วย!
ดยุกกอร์ตั้นทักทายคลิฟเสร็จแล้วก็ทักทายเหลิ่งหลิงยวิ๋นและหลิวเฉว่ฉิงทันที
“บุตรและเทพธิดาแห่งแสง รู้สึกเป็นเกียรติที่ท่านทั้งสองได้มาเยือนที่นี่” ดยุกกอร์ตั้นยิ้ม เขาอารมณ์ดีมาก
“ท่านดยุกเชิญพวกเรา พวกเราต้องมาแน่นอนอยู่แล้ว” รอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าของเหลิ่งหลิงยวิ๋น
“เชิญท่านทั้งสอง” ดยุกกอร์ตั้นทักทายอย่างร่าเริง
“ท่านดยุกคงจะยุ่ง พวกเราดูแลตัวเองได้ครับ” เหลิ่งหลิงยวิ๋นพยักหน้า
“ท่านดยุก วันนี้มีคนมากมายจริงๆ เมื่อกี้เห็นรถพระที่นั่งด้วย” หลิวเฉว่ฉิงยังคงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและสง่างาม
“ใช่แล้ว แคลร์และองค์ชายสองกับองค์หญิงต่างก็เป็นนักเรียนของสถาบันเดียวกันครับ…” ดยุกกอร์ตั้นตอบด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เข้าใจความหมายลึกๆ ของคำพูดนี้ของหลิวเฉว่ฉิง
หลิวเฉว่ฉิงมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกมีความสุขอย่าง ไม่สามารถควบคุมได้ ยิ่งมีคนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น รอให้พระสันตปาปามาเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของชายในชุดดำและตัดสินแคลร์ก่อนเถิด นางจะรอดูว่าดยุกกอร์ตั้นจะยังคงยิ้มได้อยู่หรือไม่? การขโมยของขวัญของเทพีถือเป็นอาชญากรรมยิ่งใหญ่มากและไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็จะต้องถูกลงโทษ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้! หลิวเฉว่ฉิงแอบภูมิใจในตัวเอง พระสันตปาปาเลือกที่จะลงโทษแคลร์ในวันนี้ ซึ่งเป็นวันที่ ขุนนางเกือบทั้งหมดในเมืองหลวง รวมไปถึงราชวงศ์ก็อยู่ในงานด้วย แคลร์จะทำอะไรได้บ้างหลังจากถูกเปิดโปงในสถานการณ์เช่นนี้? ในไม่ช้านางก็จะได้ลิ้มรส ชาติของการตกจากสวรรค์สู่นรกแล้ว
ห้องโถงที่กว้างขวางในอดีตเวลานี้คึกคักไปด้วยผู้คน ในขณะนี้หญิงสาวรวมตัวกันสองสามคนเพื่อพูดคุยบางอย่าง ชายหนุ่มก็ยืนอยู่ด้วยกันพูดคุยและหัวเราะพร้อมแก้วไวน์ในมือของพวกเขา ผลไม้และอาหารรสเลิศมากมายวางอยู่บนโต๊ะยาวทั้งสองด้านของห้องโถง ไวน์ที่มีกลิ่นหอม ดนตรีไพเราะที่ทำให้คนมึนเมา ครั้งนี้ดยุกกอร์ตั้นจัดงานอย่างเต็มที่เลย
……………………………………………………………………………..
