ชิโอริ คามิชิโระ Part 1
พวกเขามักจะกล่าวกันว่าจิตใจของผู้หญิงนั้นเหมือนกับสภาพอากาศในฤดูใบไม้ร่วงที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างฉับพลัน แต่คุณก็คงจะพูดแบบนี้ได้เช่นเดียวกันกับสภาพอากาศในฤดูร้อน ท้องฟ้าแจ่มใสพลันกลายเป็นเมฆครึ้ม และฝนที่เริ่มตกลงมาดูเหมือนอยากจะทำให้อากาศที่ร้อนจากแสงอาทิตย์นั้นได้เย็นลง ความรอบคอบในโลกของธรรมชาติได้ดำเนินไปตามปกติของมันมาจนถึงในปัจจุบัน
และมันก็เป็นฤดูร้อนอยู่ที่นี่ในตอนนี้
ระหว่างทางกลับจากห้างสรรพสินค้า จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา และเราก็ได้ตัดสินใจที่จะไปหลบฝนที่อพาร์ตเมนต์ของชิโอริ น้ำที่เข้ารองเท้าของผมนั้นทำให้ผมรู้สึกไม่สบายนัก การพยากรณ์อากาศไม่ได้ช่วยอะไรกับสภาพอากาศสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างกะทันหันเช่นนี้ ผมได้เช็ดผมและร่างกายด้วยผ้าขนหนูที่ผมมีติดตัว
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะ” (ยูกิ)
สำหรับผม ผมก็คงไม่สามารถปล่อยให้ชิโอรินั้นเป็นหวัดได้ ผมก็เลยส่งคำแนะนำนี้ไป แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างใบหน้าของชิโอริ ก็พลันเปลี่ยนเป็นสีแดง มันมีอะไรผิดปกติกันน่ะ?
“ฉะ-ฉันอายนะถ้าพูดมาแบบนั้น……” (ชิโอริ)
(อยู่กันสองคน ผู้ชายบอกให้ไปอาบน้ำก่อน อืมมมมมมม)
ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันมีส่วนไหนที่พูดออกไปมันจะน่าอาย ผมก็ยังอดสงสัยไม่ได้ มันเป็นความจริงของชีวิต ที่แม้ว่าคุณจะไล่ตามมันไปยังไง คุณก็จะต้องเจอเข้ากับปัญหาแน่นอน ยังคงมีเสียงฟ้าร้องดังก้องและแสงแวบวาบไปทั่วท้องฟ้าที่กำลังถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนาทึบ
“ฉันสงสัยว่าไฟจะดับหรือเปล่านะ?” (ชิโอริ)
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะช่วยเธออบอุ่นร่างกายให้เอง” (ยูกิ)
“นี่ทำไมนายถึงพูดแบบอะไรแบบนั้นกันล่ะยูกิ!? นี่นายจงใจทำมันใช่ไหม นี่ต้องตั้งใจแน่ๆ!” (ชิโอริ)
“เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันล่ะนั่น?” (ยูกิ)
แล้วเขาหันดวงตาที่เปล่งประกาย อย่างไร้เดียงสาและซื่อบริสุทธิ์ส่งไปให้ที่ชิโอริ
“อ๊าาาา! ปกตินายจะดูมืดมนอยู่เสมอไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมนายถึงต้องมาทำท่าไร้เดียงสาเอาในเวลาแบบนี้เนี่ย!” (ชิโอริ)
แล้วชิโอริก็กรีดร้องด้วยความกระอักกระอ่วนและทำหน้าบิดเบี้ยว นี่มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกนี้กันล่ะเนี่ย? มันก็ต้องไม่ปลอดภัยที่จะไปอาบน้ำในตอนที่ไฟฟ้าดับและมีแต่ความมืดดำสนิทสิ มันออกจะเสี่ยงลื่นล้มในห้องน้ำได้ และถ้าคุณไม่ได้ล้มและหัวกระแทกมันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ว่ากันว่าประมาณ 5,000 คนต้องทนทุกข์ทรมาณที่เกิดจากอาการช๊อคเพราะการขาดความอบอุ่นในร่างกายพียงอย่างเดียวในทุกปี และอีกปีละประมาณ 14,000 คนมีต้องได้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุในห้องน้ำทุกปี ห้องน้ำน่ะเป็นหนึ่งในสถานที่ที่อันตรายที่สุดในบ้าน มันอันตรายเกินไปที่จะเข้าไปในความมืด ดังนั้นทุกคนก็ควรจะต้องระวังกันสิ!
ผมแค่อยากจะบอกว่าถ้าไฟดับ ผมก็จะช่วยเรื่องการวอร์มอัพทำได้แค่ให้ชิโอริตัวอุ่นขึ้นเพื่อต้องไม่ให้เธอน่ะเป็นหวัด แต่นี่ชิโอริกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย? แต่เธอนั้นก็อยู่ในช่วงที่เป็นวัยรุ่น บางทีเธอนั้นก็อาจจะแค่เพ้อเจ้อ ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
“มันยังไม่ยอมหยุดเลย” (ยูกิ)
“อืม นายคิดว่าฝนจะตกจนถึงตอนกลางคืนไหม?” (ชิโอริ)
“ที่นั่นเห็นเมฆกำลังบางลงแล้ว ก็น่าจะตกได้อีกไม่นานใช่ไหมล่ะ” (ยูกิ)
เพราะเป็นลักษณะเฉพาะของฝนในฤดูร้อนที่ตกอยู่ได้ไม่นาน มันมักจะตกหนัก แต่ก็จะซาลงได้ในหนึ่งชั่วโมง
“โอ๊ะ นี่ฉันต้องเอาผ้าไปซักแล้ว!” (ชิโอริ)
“เดี๋ยวฉันจะทำมันให้เอง นี่เธอจะเป็นหวัดเอานะ รีบๆไปเข้าห้องน้ำเถอะ” (ยูกิ)
“อืม! ขอบคุณนะยูกิ เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา”
แล้วผมก็เดินตรงไปที่ระเบียงและเริ่มใส่ผ้าลงไปซัก และผมก็ได้ยินเสียงถอดเสื้อผ้าของเธอออกด้วย ฝนก็ยังคงตกกระทบลงมาที่ระเบียงอย่างไม่หยุด ถึงผ้าที่ซักจะเปียกอยู่ก็ตาม แต่มันก็จะแห้งพอหลังจากฝนหยุด แล้วผมได้เก็บเอาเฉพาะเสื้อผ้าที่ตากแห้งแล้วกลับเข้ามา ฤดูร้อนปีนี้ก็ดูจะร้อนมากอีกปีนึง พวก IOC(คณะกรรมการโอลิมปิกสากล) ก็คงจะต้องหัวเราะให้กับความคิดที่จะยังคงจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในช่วงเวลานี้ของปีแน่ๆ
มันไม่มีผ้าอะไรที่จะต้องซักมากนัก ก่อนอื่นเลย ก็เพราะชิโอรินั้นอาศัยอยู่ที่นี่ตามลำพังในอพาร์ตเมนต์นี้ เธอนั้นบอกว่าเธอเลือกที่จะมาอยู่คนเดียวเพราะว่าโรงเรียนนั้นมันอยู่ไกลจากบ้านพ่อแม่ของเธอมากเกินไป
“ใหญ่มาก……” (ยูกิ)
SUGOI DEKAI (ใหญ่สุดยอด) คือบราที่ถูกแขวนตากไว้ให้แห้ง ชิโอริ นี่เธอกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ …… แล้วสิ
ชิโอริ คามิชิโระเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในแง่ของสภาพร่างกาย
เธอนั้นสูงมากกว่า 170 ซม. ซึ่งหาได้ยากสำหรับผู้หญิง (เธอยังคงอยู่ในระหว่างการเติบโต ดังนั้นเธอก็น่าจะทำสถิติใหม่ขึ้นเรื่อยๆล่ะนะ) และเธอไม่เพียงแต่สูงเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถทางด้านกีฬาที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย จึงไม่ต้องแปลกใจเลยที่เธอจะได้รับการเชิญชวนจากสโมสรบาสเกตบอลและวอลเลย์บอลเป็นจำนวนมาก และผมคงจะไม่พูดอะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่ว่าชิโอริ คามิชิโระ ก็เป็นผู้หญิงที่มีสัดส่วนของร่างกายที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
ในขณะที่นึกถึงเรื่องนี้ไปด้วย ผมก็ได้เก็บชุดชั้นในที่แขวนไว้ที่แห้งแล้วมาพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอ ผมคงไม่สามารถปล่อยชุดชั้นในทิ้งไว้ข้างหลังได้ ผมน่ะไม่มีความคิดอะไรอกุศลหรอกนะจะบอกให้
“อ๊าาาาาาาาาาาาา! ยูกิ ชั้นใน ชุดชั้นใน ไม่ได้น๊า!” (ชิโอริ)
แล้วชิโอริก็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ เธอคงจะจำได้แล้วว่าเธอนั้นแขวนชุดชั้นในเอาไว้
“นี่เธอไม่ควรแต่งตัวแบบนั้นออกมาไม่ใช่เหรอไง? และอีกอย่าง ฉันเก็มเอามันเข้ามาให้แล้ว……” (ยูกิ)
ชิโอริ ที่วิ่งออกมาโดยพันผ้าเช็ดตัวเอาไว้แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เพราะถึงเธอจะมามันก็เป็นเวลาที่ผมกำลังเริ่มพับผ้าแล้ว ในตอนที่แม่กลับบ้านดึกๆ ผมก็เป็นคนทำงานบ้านซะเป็นส่วนใหญ่ และตอนนี้ผมก็ไม่ได้รู้สึกอารมณ์เสียที่ต้องเจอชุดชั้นในปะปนอยู่กับเสื้อผ้าอีกแล้วล่ะ
และนอกจากนี้ แม่กับพี่สาวของผมเองก็เป็นพวก SUGOI DEKAI เหมือนกันด้วย นอกจากแม่ของผมแล้ว ในส่วนพี่สาวของผมนั้นก็ออกจะแตกต่างไปจากชิโอริ เพราะพวกเธอไม่ได้สูงขนาดนั้น มันเลยออกจะดูไม่สมดุลเล็กน้อยเมื่อเทียบกับชิโอริ ที่ทั้งหมดในส่วนตรงนั้นที่ดูจะพอๆกัน
“อู่วววว—…….” (ชิโอริ)
แล้วเธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำพร้อมด้วยน้ำตาที่เอ่อและหน้าที่แดง และผมยูกิโตะ โคโคโนเอะ ผู้ชายที่เคยไม่คาดหวังถึงตอนจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งนั้น ถ้าหากผมยังต้องคงคุยกับชิโอริที่ในสภาพแบบนั้นต่อไป มันก็มีโอกาสที่ผ้าเช็ดตัวจะหลุดออกมาสูงมาก หรืออาจะส่งให้เกิดสภานะการณ์ที่เป็นอันตรายเกิดขึ้นมาเอาก็ได้ ผมนั้นก็ไม่คิดว่านั่นจะเป็นความตั้งใจของเธอหรอกนะ เป็นผมก็คงจะไม่เสี่ยงแบบนั้น ผมน่ะมีการบริหารจัดการความเสี่ยงที่สมบูรณ์แบบเลยล่ะ
ชิโอริ ยังคงหน้าแดงอยู่เมื่อเธอนั้นออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอคร่ำครวญอย่างไรก็บอกไม่ถูก ผมตรึกตรองดูว่าจะทำอย่างไรได้บ้าง และก็เรียกหาเธอเพื่อที่จะสร้างความมั่นใจให้กับเธอสักหน่อย
“ไม่ต้องกังวลกับมันหรอก ฉันเองก็เคยเห็นมันทั้งของแม่และพี่สาวของฉันแล้วน่ะ” (ยูกิ)
“ฉันกังวลสิ! แล้วนี่ ทำไมนายถึงได้คุ้นเคยกับเรื่องนี้จังล่ะ?” (ชิโอริ)
“ก็พี่สาวไม่มีทักษะในการเป็นเจ้าสาวเอาซะเลยน่ะสิ ฉันก็เลยต้องมีหน้าที่ซักผ้าและทำงานบ้านน่ะ” (ยูกิ)
“เข้าใจแล้ว ……. นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่นายสามารถทำอาหารต่างๆได้นี่เอง” (ชิโอริ)
“ก็สมัยก่อนแม่กลับบ้านดึกๆน่ะ” (ยูกิ)
ผมก็ไม่ได้ทำอาหารบ่อยเหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว แต่เป็นนี่มันก็เป็นทักษะที่ไม่เลวร้ายอะไรถ้าหากคุณจะคิดไปเผื่อถึงในอนาคต แล้วผมก็ยื่นผ้าที่พับเสร็จแล้วให้กับชิโอริ ที่ตอนนี้เธอนั้นอยู่ในชุดเสื้อยืดและกางเกงครึ่งท่อน
“ฉันก็ยังสงสัยนะว่าทำไมช่วงนี้ ทั้งแม่และพี่สาวของฉันถึงชอบเข้ามาในห้องของฉันโดยใส่สวมกางเกงนอกน่ะ และฉันก็มักจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและพบว่าพวกเขาน่ะอยู่บนเตียงของฉันด้วย” (ยูกิ)
“หมายความว่าไงน่ะ!? นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ ยูกิ!” (ชิโอริ)
ไม่อยากจะบอกเลย! ตั้งแต่ที่เตียงของผมนั้นได้กลายไปเป็นขนาดควีนไซส์ในช่วงก่อนวันหยุดหน้าร้อน ผมก็รู้สึกเหมือนได้นอนกับใครสักคนเกือบจะทุกวัน ผมน่ะต้องการ การนอนหลับฝันดีของผมกลับคืนมานะ! ผมคิดถึงค่ำคืนที่เป็นของผมคนเดียว พี่สาวของผมได้เข้ายึดครองห้องของผมไปราวกับว่ามันเป็นห้องของเธอมาสักพักหนึ่งแล้วด้วย แต่ช่วยกลับไปที่ห้องของเธอซะที ซัคคิวบัส! ออกไปซะพี่สาว! ออกไปซะพี่สาว! แล้วผมก็คิดว่าผมควรจะไปที่ศาลเจ้าและซื้อเครื่องรางเพื่อขับไล่พี่สาวที่ไม่ดีในเรื่องนี้ของผม พวกเขาขายสิ่งเหล่านั้นใช่ไหม? แล้วในขณะที่ผมกำลังส่งความรู้สึกพยาบาทนี้ออกไป ชิโอริก็ได้กลับมาหลังจากที่เอาเสื้อผ้าไปเก็บเสร็จ
“ไปอาบน้ำมั้ยล่ะยูกิ?” (ชิโอริ)
“ฉันไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านทันทีที่ฝนมันหยุดน่ะ” (ยูกิ)
“ไปอาบน้ำสิ! หรือว่านายมีธุระที่ต้องทำหลังจากนี้หรือไงกันล่ะ?” (ชิโอริ)
“ก็ไม่ แต่ ……” (ยูกิ)
“งั้นก็—-!” (ชิโอริ)
อ่าาา ผมเข้าใจล่ะ เพราะเธอคงจะเหงาที่ต้องอยู่คนเดียวใช่ไหมล่ะ หา?
และนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมนั้นมาที่นี่ ชิโอริ คามิชิโระ นั้นอาศัยอยู่คนเดียวในอพาร์ตเมนต์นี้ จากโรงเรียนปัจจุบันนี้ไปที่บ้านเธอนั้นมันไกลมาก เธอก็เลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวที่นี่ ถึงอย่างนั้น ชิโอริก็อายุแค่ 16 ปีเท่านั้น แม้ว่าเธอจะเป็นนักเรียนมัธยมปลาย แต่เธอก็ยังเป็นแค่เด็กที่เพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น
เธอนั้นจะต้องทำงานบ้านทั้งหมดด้วยตัวเองจากที่มีแม่เคยทำให้ ไม่มีคนครอบครัวที่จะช่วยปลุกเธอในตอนเช้า เธอต้องทำอาหารเองทั้งหมด เธอต้องทำความสะอาดและซักผ้าด้วยตัวเอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกว่าเมื่อก่อนมาก พ่อแม่ของเธอก็คงจะต้องกังวลที่เธอจะต้องอยู่คนเดียวห่างจากพวกเขา และเหนือสิ่งอื่นใด มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะจินตนาการว่าชิโอริเองก็น่าจะต้องรู้สึกโดดเดี่ยวขนาดไหน
“ก็ได้ งั้นฉันจะยืมห้องน้ำหน่อยนะ” (ยูกิ)
“อื้ม!” (ชิโอริ)
“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ทำอะไรแปลกๆหรอก” (ยูกิ)
“นี่ทำไมนายถึงต้องพูดอะไรแบบนี้อยู่เรื่อยๆเลยเนี่ย?” (ชิโอริ)
“ก็ฉันแค่พยายามจะซื่อตรง ……” (ยูกิ)
“โม่ว! รีบไปและเปลี่ยนชุดได้แล้ว แล้วหลังจากนี้อยากจะเล่นเกมกันไหมล่ะ?” (ชิโอริ)
แล้วเธอก็ได้ผลักหลังผมไป กลิ่นสบู่หอมจางๆเข้าจมูกผม บางทีเธออาจจะเครียดจากการอยู่คนเดียวซึ่งเธอก็คงยังไม่คุ้นเคย มันอาจเป็นหน้าที่ของผมที่จะช่วยให้เธอผ่อนคลายได้บ้าง
เพราะชิโอรินั้นเลือกที่จะมาอยู่คนเดียวก็เพราะผม
ผมนั้นคือสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมาอยู่คนเดียวอย่างเปลี่ยวเหงา และตัวผมเองก็คือต้นเหตุที่จะทำให้สามปีแห่งความรุ่งเรื่องของช่วงเวลาอันเยาว์วัยของเธอนั้นจะต้องถูกบิดเบือนไปจากการเป็นนักเรียนมัธยมปลายธรรมดาๆ ซึ่งชิโอรินั้นคงได้คิดว่ามันเป็นบาปที่จะต้องชดใช้
แล้วนี่ผมยังจะต้องขโมยเอาอนาคตของชิโอริไปอีกนานแค่ไหนกัน?
