เหล่าอาจารย์หญิงสุดแกร่งที่อยากจะให้ผมเทพเค้าตีกันเรื่องแนวทางการฝึกจนวอดวายหมดแล้วเนี่ย – ตอนที่ 68 มาตรการรับมือความเร็วกับจ้าวแห่งผืนป่า (1)

“ อาวละ ถ้างั้นแล้วก็จะเริ่มทำการฝึกวิชาเพื่อให้พร้อมรับการประลองละนะ—— ”

บริเวณส่วนกลางของ <<ผืนป่าเบื้องลึก>>

พวกอาจารย์ที่ลงมายืนอยู่เหนือพื้นที่ว่างซึ่งสร้างขึ้นจากการกวาดทำลายหมู่ไม้โดยรอบทิ้ง ได้เริ่มต้นกล่าวอธิบายเกี่ยวกับแนวทางการฝึกออกมาอย่างเป็นแบบเป็นแผนในทันที

“ สิ่งสำคัญที่สุดในการต่อกรกับศัตรูที่เป็น <<นักดาบประกายแสง>> ก็คือ ต้องมีมาตรการรับมือกับความเร็วแหละ! หากไม่มีไอ้เจ้านี่ละก็พูดได้เลยว่าไม่ต้องเป็นอันสู้กันเลยล่ะ ”

“ นั่นสินะครับ…… ”

หวนนึกถึงวันที่ผมบุกเข้าไปท้าประลอง แล้วไม่ทันรู้ตัวว่าถูกโจมตีจนกระทั่งเลือดไหลออกมา

หากนั่นเป็นการต่อสู้จริงละก็ หัวผมคงหลุดจากบ่าไปโดยไม่ทันรับรู้ว่าการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นแล้วเลยด้วยซ้ำ

จำเป็นต้องมีมาตรการรับมือกับความเร็ว เรียกได้ว่าเป็นตัวแปรสำคัญที่จะทำให้การดวลเป็นการดวลเลยทีเดียว

แล้วพอผมเข้าใจในแนวทางการฝึก ก็ไม่รู้ทำไมคุณลีโอเน่ถึงทำหน้ามุ่ยขึ้นมานิดๆไปพลางกล่าวต่อออกมา

“ อ่า แล้วทีนี้ ถ้าเป็นพวกเกี่ยวกับความเร็วนี่ ฉันกับลูด์มิร่าก็พอจะสอนแผนรับมือให้ได้ในระดับนึงอยู่เหมือนกันหรอก แต่คราวนี้พลังมันห่างชั้นกันมากเกินไปไง ถ้าอีกฝั่งมันเก่งเหนือกว่ามากถึงขนาดนี้แล้ว…… ”

“ ค่~า! ถ้าพูดถึงการต่อสู้กับคู่มือที่เหนือกว่าแล้ว ก็ถึงคราวที่ฉันซึ่งเป็น <<ดาร์คพรีสไฮเอนด์>> จะได้ออกโรงแล้วสิน้าา ”

ดั่งกับเป็นการสานต่อคำพูดจากคุณลีโอเน่ คุณเทโลเมียร์พลันยกมือขึ้นอย่างร่าเริง

เท่านั้นแหละ คุณลีโอเน่กับคุณลูด์มิร่าหันมองเข้าหาคุณเทโลเมียร์ด้วยสีหน้าที่ดูรังเกียจสุดๆไปเลยยังไงชอบกล

“ ……เฮ่อ เอ้อก็คงงั้นแหละมั้งนะ โธ่เว้ย สืบเนื่องจากเวทฟื้นฟูเลย เทโลเมียร์ได้เป็นศูนย์กลางของการฝึกอีกแล้วเรอะเฮ้ย ”

“ เทโลเมียร์ จะพูดย้ำอีกครั้ง หากแกฉวยโอกาสจากการฝึกวิชาเข้าไปทำอะไรไม่เหมาะสมใส่ครอสขึ้นมาละก็……คงจะรู้ใช่ไหม? ”

“ ค่าค่~า รู้แล้วแหละน้าา ”

แม้จะถูกคุณลีโอเน่กับคุณลูด์มิร่ารุกไล่กดดันเข้าใส่ไปพลาง แต่คุณเทโลเมียร์ก็ส่งเสียงตอบรับกลับไปอย่างร่าเริงแจ่มใสเลย

แล้วจากนั้นก็หันขวับมาทางผม ก่อนจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาอย่างกะทันหันฉุกละหุก

“ ถ้าอย่างงั้นก่อนจะเริ่มการฝึกวิชาแล้วก็ขอถามครอสคุงหน่อยจ้~า ถ้าจะให้สามารถเอาชนะคู่มือที่แข็งแกร่งกว่ามากได้แล้ว จะต้องทำยังไงดีเอ่ยย~? ”

“ เอ๊ะ? เอ่อ……ที่ต้องทำแน่นอนเลยก็คือทุ่มความพยายามฝึกฝนเพื่อให้ไล่ตามทัน จากนั้นก็สืบหาแล้วเจาะจุดอ่อนของอีกฝั่งอะไรแบบนี้รึเปล่าครับ……? ”

“ อืออือ ถูกเผงเลย! ”

คุณเทโลเมียร์ทำนิ้วเป็นวงกลมให้กับคำตอบของผม แต่ในจังหวะเดียวกันก็ยกมืออีกข้างขึ้นมาตั้งนิ้ว

“ แต่ว่า สำหรับ <<ผู้ประกอบพิธีศักดิ์สิทธิ์สายมาร>> แล้วมันยังมีคำตอบแบบอื่นที่ถูกเผงเหมือนกันอยู่อีกแหละน้าา? การจะเอาชนะผู้ที่เหนือกว่านี่……ก็แค่ทำให้อีกฝั่งอ่อนแอกว่าตัวเองซะก็พอไงล่าา~ ”

“ เอ๊ะ ”

“ ศัตรูแกร่งน่ะไม่ได้มีไว้เพื่อให้ก้าวข้าม แต่มีไว้เพื่อฉุดให้ร่วงตกลงมาต่ำยิ่งกว่าเราต่างหากน้าา~ ”

คุณเทโลเมียร์ปั้นรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาดังฮี่——และเป็นในนาทีนั้นเอง

“ กร้ออออออออววววววววววววว! ”

จู่ๆก็มีเงาขนาดยักษ์ปรากฎขึ้นมาเหนือท้องฟ้าสูง

เจ้าสิ่งที่โบยบินวนอยู่เหนือท้องนภาด้วยความเร็วสูงลิ่วนั่นก็คือนกยักษ์——มอนสเตอร์นั่นเอง

“ ฮึก!? หรือว่านั่นจะเป็น กิแกนท์ฟอลคอน!? ”

บินเร็วมากเกินไปจนไม่อาจมองเห็นร่างได้อย่างชัดเจน

แต่เสียงร้องอันเป็นเอกลักษณ์นั่น ก็คือเสียงของมอนสเตอร์ที่เน้นเด่นในด้านความว่องไวซึ่งคาดว่าแข็งแกร่งเทียบเท่าเลเวล 40 ดังที่ได้เคยเรียนมาในคาบเล็คเชอร์อย่างแน่นอนเลย เป็นอสูรร้ายอันแกร่งเหนือกว่าระดับที่ตัวผมในตอนนี้อย่าว่าจะปราบเลย ขนาดจะมองตามให้ทันก็ยังทำไม่ได้

มอนสเตอร์ระดับนั้น มันกำลังพุ่งทะยานตรงปรี่เข้ามาใส่ทางนี้ด้วยความเร็วมหาศาล!

“ อ๊ะ ได้จังหวะเหมาะพอดีเลยอ้าา~ เอ้านี่แน่ะ <<สปีดเอาท์ เบิร์สต์>> ~ ”

“ กุเก๊ะ!? ”

ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตาเดียว

ในฉับพลันที่คุณเทโลเมียร์หันมือเข้าไปหามอนสเตอร์ที่ทะยานตรงเข้ามาทางนี้

หมอกสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือก็ชนจังๆเข้ากับกิแกนท์ฟอลคอน

เจ้ามอนสเตอร์รูปทรงนกที่ร่วงตกลงมาคาที่ทำได้เพียงแค่เคลื่อนไหวอย่างอืดอาดประหนึ่งว่าการไหลเวียนของเวลาเชื่องช้าลง

และพอผมกำลังอึ้งค้างไม่อาจจะตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนั่นได้อยู่

“ เอ้าจ้ะครอสคุง ฝากลงดาบจัดการให้ทีได้มั้ยเอ่ยย~? ”

“ เอ๊ะ อ๊ะ ขะ ครับ! <<บัฟสมรรถภาพร่างกาย>> ! <<บัฟกำลังดาบระดับกลาง>> ! ”

คุณเทโลเมียร์บอกแบบนั้น ผมจึงฟาดฟันการโจมตีลงไปยังคอของกิแกนท์ฟอลคอน

เพราะเน้นเด่นไปในทางด้านความว่องไว ก็เลยมีพลังป้องกันต่ำละมั้งนะ

ฟอลคอลก็เลยสิ้นชีพอย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงทีเดียวของผมซะอย่างนั้น

“ จะ จัดการกับมอนสเตอร์เลเวล 40 ได้อย่างง่ายดายมากขนาดนี้เลย……!? ”

“ เห็นมั้ยล่าา~ ขอแค่ลดสเตตัสลงมาซะอย่าง ต่อให้เป็นครอสคุงในตอนนี้แต่ก็จะสามารถปราบมอนสเตอร์บริเวณส่วนกลางของผืนป่าที่แกร่งมากยิ่งกว่าได้อย่างง่ายๆสบายๆแล้วน้าา~ ”

พอเห็นผมที่เบิกตาโพลงกับผลลัพธ์อันยิ่งใหญ่ของแนวทางที่ใช้ฉุดศัตรูให้ร่วงตกต่ำแล้ว คุณเทโลเมียร์ก็พลันปั้นรอยยิ้มอย่างสุขใจขึ้นมา

“ ก็ตามนั้นแหละ คราวนี้เรามาเน้นฝึกเรียนสกิลผู้ประกอบพิธีศักดิ์สิทธิ์สายมารที่จะใช้ลดความสามารถของอีกฝั่งลงมากันเป็นหลักดีกว่าเน้ออ~ ”

ว่าแล้ว คุณเทโลเมียร์ก็เอามือล้วงเข้ามาในเสื้อผม เอ๊ะ!?

“ ว่าจะขอแบ่งการฝึกสร้างมาตรการรับมือความเร็วออกเป็นขั้นๆไปหรอก แต่ก่อนอื่นเลยก็คือสิ่งสำคัญที่สุด ต้องเรียนสกิลสายมารที่จะใช้ลดความเร็วของศัตรูลงมาให้ได้ก่อนล่าา~ จะสอนสัมผัสในตอนเปิดใช้สกิลให้เหมือนกับครั้งก่อนๆ เพราะงั้นเอาตัวเข้ามาติดแนบชิดมากกว่านี้อีกซี่……แฮ่กก แฮ่กก หุเฮะเฮะ……❤ ”

“เพิ่งย้ำกำชับไปแหม่บๆก็ออกลายซะแล้วเรอะเฮ้ยยยยยยยยยยยย! ”

พริบตานั้น คุณเทโลเมียร์ที่กำลังจะล้วงมือแตะไปจนถึงจุดที่ค่อนข้างน่าอายสุดๆก็ถูกคุณลีโอเน่ซัดลอยปลิวไปเฉยเลย!? แล้วจากนั้นคุณลูด์มิร่าก็ก้าวกระชั้นชิดเข้าไปหาคุณเทโลเมียร์ที่จมดิน ก่อนจะ

“ แกนี่มันไม่เข็ดเลยจริงๆนะเทโลเมียร์……!? ”

“ เอ๋~ โหดร้ายอ่าา ทั้งที่ลูด์มิร่าจังก็ใช้การฝึกเป็นข้ออ้างเพื่อลูบไล้เล้าโลมแบบนั้นเหมือนกันแท้ๆ~ ”

“ ……ขึก อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับแกนะนังแพศยา! ”

“ อะ เอ่อทุกคนครับ ผมไม่มีปัญหานะครับ! ถ้าเพื่อให้เอาชนะในการประลองได้แล้วละก็ต่อให้เป็นอะไรก็พร้อมจะทำทั้งหมดเลยครับ! ”

ด้วยเหตุนั้นเอง แม้คุณเทโลเมียร์จะถูกพวกคุณลีโอเน่คอยตามตวาดใส่อยู่บ้าง——แต่การฝึกวิชาที่เน้นเสริมไปยังการสร้างมาตรการรับมือความเร็วที่มีคุณเทโลเมียร์เป็นศูนย์กลางก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

“ งั้นในระหว่างที่แกเรียนสกิลสายมารอยู่นี่ ฉันก็จะสอนมาตรการรับมือกับ <<นักดาบประกายแสงระดับสูง>> ให้ควบคู่ไปด้วยเลยละกัน ”

“ ครับ! ”

หลังจากที่ให้คุณเทโลเมียร์ช่วยอัดสัมผัสในตอนเปิดใช้สกิลให้แบบเต็มเหนี่ยว

ผมก็มายืนประจันหน้ากับคุณลีโอเน่ที่เป็นสุดแกร่งในด้านศึกระยะประชิดต่อ

“ การฝึกของฉันก็คือการทำให้แกชินกับความเร็วระดับผิดมนุษย์ล่ะ ถึงจะมีความต่างชั้นทางสเตตัส แต่ถ้าดวงตาชินกับความเร็วได้แค่นั้นก็จะสร้างความแตกต่างได้มากเอาเรื่องแล้ว เอ้อถึงจะว่างั้นแต่ถ้าให้เริ่มประลองฝีมือกันแบบกะทันหันเลยนี่มันก็คงโหดหินไป เพราะงั้นจะทำให้เริ่มชินกับความเร็วผ่านการละเล่นก่อนแล้วกัน ”

คุณลีโอเน่ถอยเว้นระยะห่างออกจากผม เด็ดผลไม้ลูกกลมของผืนป่าที่โตอยู่ใกล้ๆมาแล้วจึงตั้งท่าง้างมืออย่างยิ่งใหญ่

“ งั้นก็ ลองตีไอ้เจ้านี่กลับมาด้วยดาบจำลองที่ให้ไปดูดิ้! ”

“ เอ๊ะ—— ”

เกิดเป็นลมกรรโชกโหมกระหน่ำขึ้นมาอยู่ต่อหน้าต่อตาผม——ในเกือบๆฉับพลันเดียวกับที่รับรู้เช่นนั้น

ฟิ้วว——ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

“ ว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!? ”

การระเบิดครั้งยิ่งใหญ่ก็ดังก้องกัมปนาทขึ้นมาเบื้องหลังผม

พอผมที่ถูกเป่าลอยปลิวรีบหันไปมองอย่างแตกตื่น——ก็พบว่าหมู่ไม้กว่าหลายสิบต้นของผืนป่าได้ถูกเป่าแหลกกระจุย แถมผืนดินก็ยังพองขึ้นมาจนเกิดกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ยักษ์ไปเลย

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่มัน อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะผลไม้ที่คุณลีโอเน่ขว้างมา……!?

“ โอ๊ะ โทษทีๆ คิดว่ายิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ผลดี ก็เลยเผลอใส่แรงพลาดไปอะนะ ”

คุณลีโอเน่เกาหัวแกรกๆไปพลางเด็ดเอาผลไม้ออกมาอีก

“ เอ้อ แต่ถ้าทำงี้ไปเรื่อยๆซะ กะอีแค่ ความเร็วของ <<นักดาบประกายแสงระดับสูง>> แค่นั้นเดี๋ยวก็คงรู้สึกว่าไม่เห็นจะเป็นพิษเป็นภัยตรงไหนเลยแล้วละนะ ”

คุณลีโอเน่ฉีกยิ้มอย่างดุร้าย ก่อนจะ

“ ถึงจะว่างั้นแต่แบบตะกี้ก็เร็วมากเกินไปจริงๆนั่นแหละเนาะ เอาเป็นว่าช่วงแรกนี่ลองแบบเบาๆกันก่อนแล้วกัน ซักประมาณความเร็วดาบขั้นสูงสุดของ <<นักดาบประกายแสงระดับสูง>> ……แล้วคูณเพิ่มเข้าไปสิบเท่านี่น่าจะกำลังดี มีบอลอยู่เหลือเฟือเลย เพราะงั้นก่อนอื่นก็ตั้งเป้าเอาไว้ที่การฟาดดาบให้เฉียดบอลได้ก่อนก็แล้วกัน! ”

“ ขะ ครับ! ”

สิบเท่าของความเร็วดาบขั้นสูงสุดของ <<นักดาบประกายแสงระดับสูง>> เนี่ยนะ ‘เบาๆ’ ……

ถูกเซนส์ความรู้สึกของนักผจญภัยระดับ S ทำลายสามัญสำนึกจนแหลกสิ้นไปพลาง และแล้วในภายหลังจากนั้น มาตรการรับมือความเร็วที่ส่งเสียงระเบิดดังสะเทือนเลือนลั่นก็ถูกดำเนินต่อเนื่องไปกว่าหลายร้อยลูกเลยทีเดียว

“ ถ้าอย่างนั้นแล้ว ฉันก็จะมอบสกิลจอมขมังเวทแบบใหม่ให้เอาไว้ด้วยก็แล้วกัน ”

ภายหลังจากเสร็จสิ้นการฝึกตีลูกบอลความเร็วสูงกับคุณลีโอเน่

ผมที่ได้รับการฟื้นฟูพลังกายและพลังใจจากสกิลของคุณเทโลเมียร์ก็มาเข้ารับการสอนวิชาของคุณลูด์มิร่าต่อเลยหรอก……แต่เนื้อหานั่นก็เล่นทำเอาผมสับสนถึงขีดสุดไปเลย

“ อะ เอ่อ คุณลูด์มิร่าครับ? นี่คือการฝึกให้ได้สกิลใหม่จริงๆเหรอครับ……? ”

“ แน่นอนสิ เธอทำใจให้สบายแล้วฝากร่างกายมาให้ฉันเสียเถอะ ”

ว่าแล้ว คุณลูด์มิร่าก็เอามือแตะบริเวณท้องน้อยของผม

แล้วทีนี้ ท่อที่มองไม่เห็นซึ่งอยู่ภายในร่างกายของผมก็พลันสร้างพลังเวทที่เหมือนกับถูกรัดให้ติดหนึบดังกึ๊ดไม่ยอมคลายจากกัน

“ เอ้า ลองรีดเร้นสร้างเวทมนตร์สุดกำลังแบบเดียวกับเมื่อครู่นี้ดูซิ ”

“ ขะ ครับ! ”

ทำตามที่คุณลูด์มิร่าบอก โดยการกล่าวคำร่ายของเวทฟื้นฟู <<แคร์ฮีล>> แล้วปลดปล่อยพลังเวทออกมา ทว่า

“ อุ คู้ววววววววววววววววววว! ”

พลังเวทที่รีดเร้นสร้างขึ้นมาสุดกำลังมันติดอยู่ภายในร่างกายไม่ยอมถูกปล่อยออกมา

เพราะว่าพลังเวทของคุณลูด์มิร่าที่ถูกสานขึ้นมาเป็นปมผูกอยู่ตรงท้องน้อยของผม มันทำการสกัดกั้นหยุดเวทมนตร์ของผมเอาไว้นั่นเอง

ผมเค้นแรงใส่เข้าไปในร่างพลางแผดเสียงตะโกนลั่นออกมาอย่างสุดจะทน

“ ขุ คุณลูด์มิร่าครับ…ผมจะถึงขีดจำกัดแล้วครับ…พลังเวทในร่างมันเอ่อล้นไปหมด……จะแตกออกมาแล้วครับ! ”

“ ยังก่อน ยังไม่ได้ ก้าวข้ามขีดจำกัดแล้วฝืนกลั้นอดทนเอาไว้จนกว่าฉันจะบอกให้ปล่อยเสีย ยังไม่ได้……เอ้า 3, 2, 1…………………………………………ปล่อยได้เลย ”

“ อุว๊าาาาาาาาาาาาาาาา!? ”

ในพริบตาที่ถูกกระซิบข้างหู ปมผูกที่อยู่ตรงท้องน้อยก็หลวมลงมา ส่งให้พลังเวทที่กลั้นสะสมมาตลอดถูกปล่อยพวยพุ่งออกมาในคราเดียว

เวทฟื้นฟูถูกปลดปล่อยออกจากมืออย่างรุนแรงจนเหมือนกับว่าจะมีเสียงดังปิ้วววววว! หลุดออกมาด้วย พุ่งตรงดิ่งเข้าใส่แผลฉีกขาดตื้นๆที่ทำเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อใช้ในการฝึก  

คาดว่าน่าจะปล่อยออกมาแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย

ถึงแม้อานุภาพของเวทมนตร์จะไม่ได้ต่างไปจากเดิม แต่เพราะได้ปลดปล่อยสิ่งที่กลั้นมานานละมั้ง มันเลยชวนทำให้รู้สึกดียังไงแปลกๆพิกล ระดับที่เข้าสู่สภาวะจิตล่องลอยแบบเบาๆโดยที่ร่างกายสั่นกระตุกหงึกหงักเลยทีเดียว

คุณลูด์มิร่าจ้องมองผมในสภาพนั้นไปพลางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ อืมเยี่ยมมาก เวทมนตร์นี่ตามเดิมแล้ว จะมีระยะที่สามารถประคองค้างเอาไว้ตั้งแต่หลังจากที่กล่าวคำร่ายเสร็จไปจนกว่าจะเปิดใช้งานสั้นมาก ดังนั้นจึงมีภัยตรงที่อาจจะพลาดโอกาสใช้งานอยู่บ้างเช่นกันหรอก……แต่คราวนี้เราจะตั้งเป้ากับการเรียนสกิลที่จะช่วยให้ขยายเวลาที่ประคองเวทมนตร์ค้างไว้อยู่ภายในตัวให้ได้นานยิ่งขึ้น รับรองว่าจะต้องมีประโยชน์อย่างยิ่งยวดในการประลองคราวนี้ที่คาดว่าจะต้องเป็นการต่อสู้ด้วยความเร็วสูงอย่างแน่นอนเลยเชียว ”

พอกล่าวยืนยันเป้าประสงค์ของการฝึกซ้ำอีกครั้งแล้ว คุณลูด์มิร่าก็ยื่นมือเข้าไปหาท้องน้อยของผมเข้าอีกรอบ

“ เอาละ ทำกันอีกรอบหนึ่ง ก่อนอื่นก็ตั้งเป้าเอาไว้ให้สามารถกลั้นการหลั่งพลังเวทได้เป็นเวลาหนึ่งนาทีเต็มโดยไม่ต้องรับความช่วยเหลือจากฉันก็แล้วกัน ”

“ ขะ ครับบบ ”

การฝืนกลั้นพลังเวทนี่มันทำให้รู้สึกสบายตัวเป็นสุขแบบแปลกๆยังไงชอบกล ถ้าเกิดติดเป็นนิสัยขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ……

แม้จะมีกังวลเรื่องพิลึกๆอยู่บ้าง แต่ผมก็ฝากกายให้คุณลูด์มิร่าอีกครั้งแล้วดำเนินการฝึกอย่างต่อเนื่อง