เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก – ตอนที่ 5

อ๊าก!

ตอนนี้อีแวนส์ถูกล้อมรอบด้วยภูเขาถังขยะ และวัตถุโบราณ เขาหายใจหนักและพูดติดขัด

เขาอดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายลงบนพื้นอย่างไม่ลดละ ขณะที่ภาพของเขาแกว่งไปมา

ร่างกายของเขาอยากจะอ้วกอย่างมาก แต่ร่างกายที่ผอมแห้งของเขาไม่สามารถอาเจียนออกมาได้เนื่องจากเขาไม่ได้กินอาหารมาหลายวันแล้ว

ดังนั้นจึงมีเพียงน้ำลายและน้ำย่อยที่ออกมาจากปากของเขา

รสเปรี้ยวในปากของเขาทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้มากขึ้น แต่เขาหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้ตัวเองสงบลง

อีแวนส์มองไปรอบๆตัวเขา และเขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจอย่างช่วยไม่ได้

“นี่คือ…”

ทุกอย่างคุ้นเคยกับเขามาก เขาอยู่ในสุสานของเก่าที่มีแต่ซากของไร้ประโยชน์ และสิ่งของอื่นๆที่ถูกโยนทิ้ง มีเพียงคนกลุ่มเดียวที่ดำเนินชีวิตในสถานที่แบบนี้ นั่นคืออันธพาลและประชากรที่ติดฝิ่น ที่นี่คือ…

“…บ้าน?”

แต่…ได้ยังไง?

สิ่งที่เขาจำได้ก็คือเขาวิ่งและเขาก็วิ่ง วิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากสถาบันการศึกษา

ตอนที่เขาไปที่สถาบันเขาต้องใช้เวลาเกือบ 2 วันในการเดินอย่างต่อเนื่อง แต่ตอนนี้…เขารู้สึกเหมือนว่าเขาใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ

…นี่เป็นภาพหลอน หรือว่าเขาอยู่ที่บ้านจริงๆ?

อีแวนส์เริ่มเดินไปรอบๆ เท้าของเขาเจ็บจากการวิ่ง และหลังจากเดินไม่กี่นาทีก็ถึงที่นั่น บ้านของเขา

บ้านของเขาเป็นบ้านหลังเล็กๆที่สร้างขึ้นจากเศษของซากของเก่าที่วางซ้อนกันอย่างหลวมๆ มีหลังคาที่ทำจากใบไม้และกองหญ้า บ้านหลังอื่นๆที่อยู่ข้างๆก็ทำจากวัสดุที่คล้ายกัน

เขา…อยู่บ้านจริงหรอๆ แต่ได้ยังไงกัน?

‘เดี๋ยวก่อน…’ เขาย้อนนึกถึงความทรงจำของเขาทันที ระบบของเขา…

เขาได้ปลดล็อคระบบของเขาแล้ว!

ความเจ็บปวดเกิดขึ้นทันที จากนั้นมันก็คืบคลานขึ้นไปที่กะโหลกศีรษะของเขา การมองเห็นของเขาพร่ามัว เขาอดไม่ได้ที่จะจับหัวไว้แน่น ขณะมองไปที่คำพูดและหน้าต่างที่โผล่ขึ้นมาตรงหน้า

[ร่างกาย เลเวล 1 ค่าประสบการณ์: 2/100,

ระบบ เลเวล 2 ค่าประสบการณ์: 0/200

พลังชีวิต: 46/46        | พลังงาน: 1/28

ความแข็งแรง: 7        | (พลังโจมตี: 14 + 0)

ความว่องไว: ???        | ความเร็ว: ???)

ความทนทาน: 15       | (พลังชีวิตสูงสุด: 46, พลังป้องกัน: 8 + 0)

ความฉลาด: 3           | (พลังงานสูงสุด: 28, พลังเวทย์: 4 + 0)

อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิต: 3

อัตราการฟื้นฟูพลังงาน: 1

คะแนนสถานะเหลือ: 0]

[ทักษะการใช้งาน

แอร์สเต็ปเลเวล 1 | ใช้พลังงาน : 1

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถสร้างพื้นที่มองไม่เห็นใต้เท้าของคุณ และจะหายไปหลังจากผ่านไป 3 วินาที

ระดับการรับรู้เวลาเลเวล 1 | ใช้พลังงาน : 1 ต่อวินาที

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถชะลอการรับรู้เวลาของคุณได้ ]

[สกิลติดตัว

ของขวัญจากเฮอร์มีส เลเวล ?

ข้อมูลพื้นฐาน: ควบคุมความเร็วและความทนทานของผู้ส่งสารของพระเจ้าได้ด้วยความตั้งใจของตัวเอง

ผู้ควบคุมวิญญาณ Lv. ?

ข้อมูลพื้นฐาน: สามารถได้รับค่าประสบการณ์ได้โดยส่งวิญญาณไปสู่ชีวิตหลังความตาย]

“!!!”

ดวงตาของเขาเคลื่อนไหวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่คำพูดที่โผล่ออกมาตรงหน้าเขา เขายังอ่านหนังสือไม่ออกเนื่องจากไม่รู้หนังสือ แต่ด้วยเหตุผลบางประการเขาก็พอจะเข้าใจคำที่เขียนอยู่

อีแวนส์ลืมอาการคลื่นไส้ที่ทำให้จิตใจขุ่นมัวไปโดยสิ้นเชิง สีหน้าตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาแทน

ในที่สุด…เขาก็เป็นผู้ควบคุมระบบอย่างเป็นทางการ ในที่สุดเขาก็สามารถออกจากบ้าน และเริ่มอาชีพในฐานะนักสำรวจซึ่งเขาจะได้รับคริสตัลและเงินมากมายจากประตูมิติ สร้างบ้านหลังใหญ่ให้ตัวเอง กินอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ

การจินตนาการถึงสิ่งเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของอีแวนส์ยิ้มได้

“อีแวนส์นั่นนายเหรอ!?”

แต่อาการมึนงงของเขาถูกทำให้หายไปทันทีด้วยเสียงที่ดังขึ้น

“แอนเดรีย?”

เจ้าของเสียงคือแอนเดรียเพื่อนเก่าของอีแวนส์ พวกเขาไม่ได้สนิทกันเป็นพิเศษ แต่เธอต่างจากเพื่อนบ้านคนอื่นๆ เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ฟังเขาและเสียงร้องของเขา แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่อย่างน้อยที่สุดเธอก็อยู่ที่นั่น

“ทำไมนายถึงกลับมาที่นี่!? ฉันคิดว่านายหนีไปแล้ว!?”

แอนเดรียรีบวิ่งไปหาอีแวนส์และจับไหล่ของเขา

“นายควรไป! พ่อของนาย…”

ใบหน้าของแอนเดรียเต็มไปด้วยความกังวล ขณะที่เขาพูดกับอีแวนส์

“ถ้าพ่อของนายพบว่านายกลับมาที่นี่…เขา…เขาอาจจะทุบตีนายอีกครั้ง!”

แอนเดรียหายใจอย่างตะกุกตะกักอย่างต่อเนื่อง

เมื่อได้ยินเสียงของแอนเดรียที่เต็มไปด้วยความกังวลอีแวนส์ได้แต่ส่ายหัว

“ตอนนี้ฉันสบายดี แอนเดรีย”

อีแวนส์แกะมือของแอนเดรียออกแล้วยิ้ม

“ตอนนี้ฉันเป็น…ผู้ควบคุมระบบแล้ว”

“…อะไรนะ!? เมื่อไหร่กัน!?”

แอนเดรียถอยออกไปเล็กน้อยด้วยความตกใจเมื่อเธอได้ยินคำพูดของอีแวนส์

“…จริงเหรอ!?”

อีแวนส์พยักหน้าด้วยความภาคภูมิใจ

“นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน แอนเดรีย”

อีแวนส์พูดเบาๆ

“ฉัน…จะไม่กลับมาที่นี่อีก”

เมื่อเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ของอีแวนส์แอนเดรียก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาซึม ตั้งแต่ที่เธอจำอีแวนส์ได้ เขาก็มักจะมีรอยช้ำบนใบหน้าของเขา แต่ตอนนี้เมื่อมองเขาแบบนี้ก็รู้สึกเหมือนว่าส่วนหนึ่งของเธอได้รับการปลดปล่อยจากความเจ็บปวด

“นาย…ดูแลตัวเองด้วยนะ”

แอนเดรียจับไหล่ของอีแวนส์อีกครั้ง แต่คราวนี้เธอจับเบาๆและถามออกมาอีกครั้ง

“…โอเคมั้ย?”

อีแวนส์พยักหน้าอีกครั้ง

“ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง แอนเดรีย”

แอนเดรียตอบด้วยรอยยิ้ม ใช้เวลาเงียบสักครู่ก่อนที่ทั้งสองจะอำลากัน บางทีอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่อีแวนส์จะได้พูดกับเธอ

จากนั้นอีแวนส์ก็เดินไปที่บ้านของเขาอีกครั้ง เขาอาจจะเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะมองไปรอบๆ บ้าน

ในทุกมุมที่สายตาของเขามองไป เขาจะเห็นว่าตัวเองถูกพ่อของเขาทารุณและลวนลามอย่างไรบ้าง แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ตอนนี้เขาแข็งแกร่งและเขามีอำนาจ

ตอนนี้เขาได้ปลดล็อกระบบของเขาแล้ว เขาจะต้องแน่ใจว่าจะไม่มีใครทำร้ายเขาได้ ทั้งพ่อของเขาและนักเรียนจากสถาบันการศึกษา…

…สักวันพวกเขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป

จากนั้นอีแวนส์ก็จัดการเก็บตู้เสื้อผ้าของเขา โดยเก็บเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งทั้งหมดที่เขาสามารถเก็บได้ใส่ลงในกระสอบ แต่ในขณะที่เขากำลังทำเช่นนั้นความหนาวเหน็บก็พุ่งขึ้นมาจากด้านหลังเขา

“…อีแวนส์”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ทุกๆส่วนของความมั่นใจและความแน่วแน่ที่อีแวนส์สร้างขึ้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ การหายใจของเขาเริ่มติดขัดอย่างรวดเร็ว

เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายขณะมองไปข้างหลังของเขาอย่างช้าๆ กรามของเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

“…พะ…พ่อ”