เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก – ตอนที่ 61

แวนส์ก้าวออกจากห้องน้ำ ปล่อยให้เบียทริซดูแลแอนเดรีย เขาค่อยๆมองไปรอบๆบ้าน ลมหายใจของเขาเริ่มหนักขึ้นทุกวินาที

 

เขาไม่ได้สังเกตก่อนหน้านี้ตั้งแต่เขาเข้ามาเนื่องจากอาการตื่นตระหนกของเขาและการพยายามตามหาแอนเดรีย แต่บ้านของพวกเขาพังยับเยินจริงๆ มันดูเหมือนว่าบ้านของเขาถูกปล้นโดยโจร ยกเว้นว่าพวกเขาไม่ได้เอาอะไรไป พวกมันเพียงแค่ทำลายข้าวของของพวกเขาเท่านั้น

 

โต๊ะที่เขาและเพื่อนๆนั่งกินอาหารกัน โซฟาที่พวกเขานั่งเล่นกันในตอนที่ไม่มีอะไรทำจริงๆนอกจากการผ่อนคลาย แม้แต่ผนังก็ถูกเขียนด้วยตัวอักษรสีแดง ด้วยคำว่า ‘ขอทาน’ และ ‘อยู่ห่าง ๆ’ ถูกเขียนขึ้นทั่วทุกแห่ง

 

หน้าต่างของพวกเขาพังยับเยิน และควันดำที่พวกเขาเห็นในตอนที่พวกเขารีบวิ่งมาที่บ้านนั้น อันที่จริงนั่นเป็นควันจากเสื้อผ้าของพวกเขาที่กำลังไหม้อยู่ กรามของแวนส์เริ่มสั่นเมื่อเขานึกภาพสิ่งที่พวกเขาทำกับบ้าน วิธีที่พวกเขามัดแอนเดรียซึ่งไม่มีทางที่จะตอบโต้กลับ

 

เสียงฟันกระทบกันไปทั่วห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า เมื่อเขาเห็นคราบเลือดในห้องครัว แวนส์อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง ยกกระทะขึ้นและทำความสะอาดเศษอาหารที่อยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็คว้ามีดเล่มเล็กที่อยู่บนพื้นเช่นกัน

 

มันเหนียวไปหน่อย น่าจะมาจากเหงื่อของแอนเดรีย และน้ำมันที่เธอใช้ คิ้วของแวนส์เริ่มสั่นอีกครั้งเมื่อเขาคิดว่าแอนเดรียชี้มีดเล่มนี้ไปยังผู้บุกรุกอย่างช่วยไม่ได้

 

ทำไม?

 

แวนส์คิดว่า ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้?

 

พวกเขาอาศัยอยู่อย่างสงบสุข

 

แล้วทำไมพวกเขาต้องมาทำลายสิ่งนั้น

 

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนขณะที่หยิบกระเป๋าที่เต็มไปด้วยคริสตัลจากกระเป๋าของเขา และคว้าหนึ่งในสองคริสตัลสีเหลืองที่เหลือซึ่งเขาได้รับในวันแรกที่เขาอยู่ในสถาบันการศึกษาอย่างรวดเร็ว และโดยไม่ลังเลใดๆเขากลืนมันเข้าไปและใช้ความเร็วของเขาเพื่อไม่ให้ตัวของเขาระเบิดจากการทำเช่นนั้น

 

[ได้รับ 1500 ค่าประสบการณ์!]

[ร่างกายเลเวลเพิ่มขึ้น 1 เลเวล!]

[ระบบเลเวลเพิ่มขึ้น 1 เลเวล!]

 

…หนึ่งเลเวล? แวนส์ขมวดคิ้ว

 

เขากำลังไตร่ตรองว่าจะใช้อีกอันที่เหลือดีไหม แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจว่าจะไม่ใช้มัน มันอาจจะดีที่สุดที่จะเก็บมันไว้ เพราะอาจมีบางครั้งที่เขาจำเป็นต้องใช้มันเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิตและพลังงานของเขา เขาไม่ได้สนใจที่จะตรวจสอบหน้าต่างสถานะของเขาด้วยซ้ำในขณะที่เขาเพิ่มคะแนนค่าสถานะทั้งหมดให้กับค่าความฉลาดโดยทันที

 

เขาละเลยค่าความฉลาดไปมาก และด้วยสิ่งที่เขาพบในประตูมิติ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าการต่อสู้สามารถดำเนินต่อไปได้เป็นเวลานานมาก และการที่เขาพลังงานหมดในช่วงเวลานั้นจะเป็น…หายนะสำหรับตัวเขาอย่างแน่นอน

 

ชายสี่คนที่เขาเห็นวิ่งออกจากบ้านไป ไม่น่าจะสามารถไปได้ไกลมากนัก เขาคิดขณะที่เขาเดินออกจากบ้านโดยถือมีดเล่มเล็กอยู่ในมือ อย่างไรก็ตาม เขารีบซ่อนมันทันทีที่ออกจากประตู

 

ดูเหมือนว่าเสียงกรีดร้องอย่างไม่หยุดหย่อนของฮาร์วีย์จะได้รับความสนใจจากเพื่อนบ้าน

 

“แวนส์!” ฮาร์วีย์โบกมือเมื่อเห็นแวนส์ก้าวออกจากบ้าน

 

“ทหารรักษาเมืองกำลังมา และหมอก็กำลังมาเหมือนกัน” เขาพูดขณะเดินตรงมาหาเขา

 

“…ขอบคุณนะ ฮาร์วีย์” แวนส์พูดด้วยเสียงต่ำ ขณะมองไปในทิศทางที่ชายทั้ง 4 วิ่งหนีไป เขากำลังจะเข้าสู่ความเร็วระดับสูงของเขา แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำฮาร์วีย์ก็พูด

 

“แวนส์…” ฮาร์วีย์กระซิบ

 

“…ถ้าเป็นพี่ชายของฉันล่ะก็…”

 

“ไม่เป็นไร” แวนส์ถอนหายใจอย่างรวดเร็ว ไม่ยอมให้ฮาร์วีย์พูดจบ ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเมื่อเห็นดวงตาของแวนส์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่สบตากับแวนส์ตรงๆ

 

ฮาร์วีย์ต้องการช่วยแวนส์ แต่อีกครั้งก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรแวนส์ก็หายตัวไปแล้ว เหลือเพียงร่องรอยของภาพเบลอๆสีทอง ขณะที่เขาวิ่งไปยังสี่แยกที่ใกล้ที่สุด

 

“ที่…พวกเขาไปที่ไหน?” แวนส์หายใจเข้าลึกๆขณะพูดติดอ่าง จมูกของเขากระตุกจากน้ำหนักตัวที่เขารู้สึกอยู่ในอก

 

หนึ่งในสี่คนนั้นมีผมสีแดงที่โดดเด่นซึ่งคล้ายกับของเจมม่า ดังนั้นเขาจึงไม่น่าจะหาได้ยาก เขาถอนหายใจอีกครั้งขณะที่หมุนข้อเท้าและเหยียดแขนออก

 

ดวงตาของแวนส์สงบอย่างน่าหวาดกลัว มันเป็นความสงบที่จะทำให้คุณจมดิ่งลงไปหากคุณมองลึกลงไปในนั้น จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆตัว พยายามเลือกเส้นทางที่จะไป แต่สุดท้าย…เขาก็คิดว่ามันไม่สำคัญหรอก เขาคิดพลางส่ายหัวเล็กน้อย

 

เขาสามารถเลือกเส้นทางใดก็ได้ที่เขาต้องการ และผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เขาจะตามล่าพวกมัน

 

เขาจะตามล่าพวกมันทีละตัว

 

***

 

“ไอ้บ้า! แกคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะตายรึเปล่า!?”

 

“ทำไมนายถึงตีหัวเธอ!? เราแค่ควรจะทำลายบ้าน ไอ้โง่!”

 

“จะให้ฉันทำอะไรล่ะ ก็เธอเรียกให้คนมาช่วย!”

 

“ไอ้บ้า นั่นมันบ้านใครนะ ลูคัส?”

 

“ให้ตายเถอะ ฉันก็ไม่รู้” ชายผมแดงที่ชื่อลูคัสทำได้แค่เดาะลิ้นเมื่อได้ยินการโต้เถียงที่ไม่สิ้นสุดของพวกเขา

 

“แล้วพวกนายจะพูดเสียงดังกันทำไม!”

 

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในส่วนของเมืองที่ปกติไม่มีใครเดินไปมา แต่ก็ยังไม่ดีถ้ามีคนได้ยินพวกเขาพูดแบบนี้

 

“เราเพิ่งได้รับค่าจ้างเพื่อทำงานนี้มา” ลูคัสเสริมในขณะที่ถอนหายใจเล็กน้อย

 

“บ้าจริง ฉันสงสัยว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นไปทำอะไรให้นายน้อยขุ่นเคืองอย่างนั้นเหรอ?”

 

“คงเป็นแค่เด็กดื้อคนหนึ่งละมั้ง” ลูคัสส่ายหัว

 

“นายคิดว่า…!”

 

“อะไรน่ะ!?”

 

“เป็นอะไรไป เดสมอนด์!?”

 

“ฉัน…เจ็บ!”

 

ลูคัสหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาเห็นเดสมอนด์หนึ่งในคนของเขากำลังก้มหน้าอยู่บนพื้นขณะจับขาของเขาไว้

 

“นั่น…” ลูคัสอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เท้าของเดสมอนด์ ซึ่งแกว่งไปมาอย่างหลวมๆ ที่ข้อเท้า เหลือเพียงผิวหนังที่เชื่อมเข้าด้วยกันเท่านั้น

 

“!!!”

 

หูของลูคัสเงยขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดดังขึ้น

 

“หลบ!” เขาตะโกนขณะที่เขากระโดดและหมุนไปในอากาศ และก่อนที่เขาจะตกลงสู่พื้น แขนคู่ใหม่ก็ยื่นออกมาจากด้านข้างของกระดูกสะบักของเขา โดยแขนคู่นั้นได้วาดเป็นเส้นตรงในแนวนอนอย่างรวดเร็วและรุนแรง

 

บางทีมันอาจเป็นแค่จินตนาการของเขา แต่เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเห็นดวงตาคู่หนึ่งที่มองมาที่เขาในขณะที่เขาอยู่ในอากาศ

 

“อ๊ะ!”

 

ในทางกลับกัน เพื่อนอีกสองคนของเขาช้าเกินไปที่จะตอบสนองเมื่อเขาตกลงไปที่พื้นอีกครั้ง ข้อเท้าของพวกเขาก็เกือบจะถูกตัดอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว

 

“…นั่นอะไรน่ะ!?” ชายคนหนึ่งร้องไห้ขณะที่น้ำตาไหลอาบหน้า ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีอื่น แต่ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดที่ขาของเขาจะมากเกินกว่าที่เขาจะรับไหว มันจึงเปลี่ยนกลับเป็นสีเดิมอย่างรวดเร็ว

 

“บ…บอส!? มันคืออะไร คุณเห็นไหมว่ามันคืออะไร!?” เดสมอนด์ร้องไห้เมื่อมองไปรอบๆ

 

ลูคัสทำได้เพียงขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางแยกด้านหลังเขา เขาหมุนตัวและเตรียมท่าทางอย่างรวดเร็ว เขาใช้ทักษะของเขาทำให้เขามีแขนคู่ใหม่งอกออกมาจากด้านหลังของเขา

 

“ออกไป!” เขาคำราม

 

คิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นบุคคลที่ก้าวออกมาจากถนนทางด้านซ้าย

 

“…เด็กผู้ชาย?” เขาพึมพำ เขาเป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่เดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ ขณะถือมีดอย่างสบายๆ ครึ่งใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยผมของเขา

 

“นายเป็นใคร…”

 

ก่อนที่ลูคัสจะถามคำถามของเขาเสร็จ จู่ๆเด็กชายแปลกหน้าก็หายตัวไป ตามด้วยเสียงตะโกนจากคนของเขาอีกคนหนึ่ง

 

“เวรเอ้ย!”

 

ลูคัสหันกลับมาอย่างรวดเร็ว มีเพียงเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆเดสมอนด์ มีดที่เขาถืออยู่แทงทะลุขาของเดสมอนด์จนมิด โดยมีเพียงด้ามมีดที่ยังเหลืออยู่เท่านั้น

 

เด็กชายจึงถอนหายใจเล็กน้อย ขณะที่เขาจ้องตรงไปที่ดวงตาของลูคัส

 

“ฉัน…จะเป็นคนถามเอง”

 

***

 

[ร่างกาย เลเวล 6 -> 7 ค่าประสบการณ์: 28/1700]

[ระบบ เลเวล 5 -> 6 ค่าประสบการณ์: 313/1600]

[พลังชีวิต: 210/210 -> 227/227      | พลังงาน: 39/39 -> 91/91]

[ความแข็งแรง: 50                         | (พลังโจมตี: 120+0)]

[ความว่องไว: ??                            | (ความเร็ว: ???)]

[ความทนทาน: 20                         | (พลังชีวิตสูงสุด: 210 -> 227, พลังป้องกัน: 29 +0)]

[ความฉลาด: 5 -> 15                     | (พลังงานสูงสุด : 39 -> 91, พลังเวทย์: 47+0)]

[อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิต: 5]

[อันตราการฟื้นฟูพลังงาน: 3]

[คะแนนสถานะเหลือ: 0]

 

My Hermes System ฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก

My Hermes System ฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก

My Hermes System ฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก
Status: Ongoing Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง My Hermes System ฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลกSpeedster ในโลกแห่งจินตนาการ เมื่อกว่าพันปีที่แล้วพอร์ทัลได้เปิดขึ้นในโลก กลืนโลกทั้งโลกด้วยสัตว์ร้ายที่ออกมาจากโลก มนุษย์ต่อสู้ดิ้นรนมาหลายปีเพราะอาวุธของพวกมันทำได้แค่เอาตัวรอดได้เท่านั้น แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อพบซุปเปอร์มนุษย์คนแรก เด็กที่เกิดหลังจากประตูมิติปรากฏขึ้น นับจากนั้นเป็นต้นมา มนุษย์ได้ค้นพบว่ามีคนอื่นและพวกเขาทั้งหมดมีพลังเดียวกัน... พลังที่เรียกว่าระบบ และผู้ที่เกิดมาพร้อมกับมันจะถูกเรียกว่า System Holders System Holders ที่มีพลังลึกลับคือคนที่ช่วยกอบกู้โลกจากเหล่ามอนสเตอร์ และตอนนี้ ร้อยปีต่อมา ผู้ถือระบบถือกำเนิดขึ้น ผู้ถือครองระบบ Hermes ผู้รวบรวมวิญญาณ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset