“ทศพร คุณตามฉันมาสามวันแล้วนะ ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้จริงๆว่ามุกไปไหนแล้ว” จันวิภายอมทศพรคนนี้แล้วจริงๆ
“ผมแค่ตามคุณอย่างเงียบๆเฉยๆ ไม่ได้บอกว่าผมจะทำอะไรสักหน่อย?” ทศพรคอยตามจันวิภาตลอด หลายวันก่อนถามจันวิภาเธอบอกว่าไม่รู้ ตอนนี้เขาก็ไม่ถามแล้ว แค่ตามอย่างเดียว ให้เธอบ้าคลั่ง
“ดี คุณไม่ถามก็ดีที่สุดเลย แต่ฉันขอร้องคุณคุณอย่า-ตาม-ฉัน!”จันวิภาชักจะกลัวทศพรแล้ว
เขาคอยตามตัวเองตลอด แต่ก็ไม่พูดจาอะไร เพื่อนร่วมงานต่างก็มาถามตัวเองว่าไปมีเรื่องพวกมาเฟียเข้าหรือเปล่า
“คุณไปของคุณ ผมไปของผม คุณแน่ใจได้ยังไงว่าผมตามคุณอยู่?” ทศพรได้เอาความหน้าด้านของตัวเองออกมาใช้จริงๆด้วย
“แล้วคุณแน่ใจเหรอว่าจะเข้าไปกับฉัน?”จู่ๆจันวิภาได้หยุดลงมา เธอหันไปถามทศพร
ทศพรเงยหน้าขึ้นมาปุ๊บ พบว่าเป็นห้องน้ำหญิง เขาก็รีบส่ายหัวเลย
“ไม่ๆๆ ผมไม่เข้าไปแล้ว ผมยืนที่หน้าห้องน้ำสักพัก”
“เชอะ!”จันวิภาเข้าไปในห้องน้ำ ถ้ามีหน้าต่าง เธอแทบอยากจะปีนหนีจากหน้าต่างไปเลย ชลธีหามุกดาไม่เจอ นั่นมันสมน้ำหน้า ก็ไม่รู้ทศพรทำไมต้องมาราวีตัวเองด้วย
ไหนๆก็ไหนๆแล้วพูดกับทศพรอย่างชัดเจนดีกว่า ถ้าเขายังตามตัวเองอีก เขาได้เจอดีแน่!
คิดได้แล้ว จันวิภาก็ได้ออกมาจากห้องน้ำ เธอดึงทศพรไปยังที่ที่ไม่มีคน
“ทศพร ฉันถามคุณ ทำไมคุณต้องถวายชีวิตให้ชลธี?เขาตามหามุกดาเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?คุณไปร่วมอะไรด้วย?”
“คุณนึกว่าผมอยากหรือไง ผมก็หมดหนทางเหมือนกัน เพราะผมอยากรู้ความลับอย่างหนึ่ง ความลับนี้มีแค่ชลธีเท่านั้นที่รู้ ผมจึงได้แต่ถวายชีวิตให้เขา จันทร์ คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมุกดา เป็นไปได้ยังไงว่าคุณจะไม่รู้ว่าเธอไปไหน?สองผัวเมียทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกันแล้ว คุณช่วยผมหน่อยนะ!” ทศพรเริ่มขอร้องจันวิภาต่อ
“ฉันจะพูดกับคุณยังไงคุณถึงจะเข้าใจเนี่ย?มุกดาไม่อยากให้คนหาเธอเจอ ก็เลยไม่ได้บอกกับใครทั้งนั้น ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธออยู่ไหน ถ้าฉันรู้ล่ะก็ คุณนึกว่าฉันยังจะอยู่ที่นี่ติดเหรอ?คุณจับตาดูฉันตลอด คุณเคยเห็นฉันไปหาเธอหรือเปล่า?”สุดท้ายจันวิภาได้ตะคอกใส่ทศพร
ทศพรแคะหู แก้วหูเกือบจะสะเทือนจะแตกแล้ว
“งั้นคุณบอกผมมา ผู้ชายที่อยู่ในใจคุณคือใคร?” ทศพรเห็นถามไม่ได้ความว่ามุกดาอยู่ไหน ก็เลยเริ่มถามคำถามที่ตัวเองอยากถาม
“เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ทศพรฉันจะบอกคุณนะ ดีที่สุดคุณคืนสร้อยคอฉันมาดีกว่า ไม่งั้นฉันก็จะ ฉันก็จะไม่สนใจคุณอีกต่อไป” จันวิภาอยากใช้คำพูดข่มขู่ทศพร แต่พอคิดๆแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถข่มขู่เขาได้
“ถ้าคุณบอกผม ผมก็จะคืนให้คุณ เป็นไงบ้าง?ผมแค่อยากรู้ว่าคนคนนั้นเป็นคนยังไง ทำไมถึงได้ยอดเยี่ยมกว่าผม” ทศพรพูดอย่างอันธพาล เขาเดินเข้าไปใกล้จันวิภา แล้วต้อนเธอเข้ามุม
“คุณทศพร ถ้าคุณรู้สึกว่าว่างจนไม่รู้จะทำอะไร สามารถไปล้างถ่านให้ขาวสะอาด ถ้าไม่ไหวจริงๆ กลางคืนสามารถไปนับดวงดาวบนท้องฟ้ารอบหนึ่ง ฉันยุ่งมาก ไม่เล่นด้วยแล้ว” จันวิภาอยากผลักทศพรออก
แต่ร่างกายของทศพรแข็งแรงกำยำ ไม่ว่าเธอผลักยังไงก็ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
มองดูริมฝีปากของจันวิภาขยับไม่หยุด ทศพรรู้สึกไม่ได้ลิ้มรสริมฝีปากเธอมานานมากแล้ว เขาอารมณ์ร้อนปุ๊บก็ได้ก้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากที่พูดไม่หยุดของจันวิภา
สมองของจันวิภาขาดออกซิเจนทันที จูบที่คุ้นเคยนั้นได้กลับมาในหัวของเธออีก
หลังจากถูกทศพรจูบ เธอจะรำลึกถึงจูบของเขาในหลายๆค่ำคืน เธอควรจะเกลียดเขามากไม่ใช่เหรอ?แต่กลับคิดถึงจูบของเขามาก จันวิภารู้สึกว่าตัวเองโดนของเข้าแล้วหรือเปล่า
จันวิภาดึงสติกลับมา เธอควรจะปฏิเสธ แต่ไม่ใช่หลับตาลงอย่างเพลิดเพลิน ดังนั้นเธอก็เลยลืมตาขึ้นมา ใช้มือสองข้างทุบตีทศพร
ไม่นานทศพรก็ได้ควบคุมมือสองข้างที่ไม่เชื่อฟังไว้ เขาจูบจันวิภาอย่างไม่รู้จักพอ โตป่านนี้ถือว่าได้ลิ้มรสชาติของผู้หญิงแล้ว แค่ครั้งเดียวก็ทำให้ตัวเองยากที่จะลืมเลือน หลงผู้หญิงคนนี้จนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง
“เอ่อ นี่พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?”ผู้จัดการฝ่ายขายเดินมาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ มองดูทั้งสองที่กำลังกอดจูบกัน เขาตกใจจนตาค้าง ทำไมถึงมีคนทำเรื่องแบบนี้ที่บริษัท แถมยังอยู่ถิ่นฝ่ายขายของเขาด้วย
ทศพรได้ยินปุ๊บก็ได้เอาเสื้อสูทขึ้นมาบังหน้าของมุกดาไว้ ยังไงด้านล่างล้วนใส่ชุดยูนิฟอร์มกันอยู่แล้ว ดูไม่ออกหรอกว่าเป็นใคร
เขาหันมามองผู้จัดการฝ่ายขายอย่างเย็นชา
“คุณชายพร?อ๋อ ขอโทษด้วยครับๆ ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นครับ ผมไม่เห็นอะไรเลย”พอผู้จัดการฝ่ายขายเห็นว่าเป็นทศพร ได้รีบหันหลังจากไปอย่างไว โอ้แม่เจ้า เขาไม่ทันสังเกตเห็นว่าเป็นทศพรนี่นา ถ้ารู้เขาก็จะไม่ดูสถานการณ์ไม่เป็นขนาดนั้นหรอก แต่ไม่รู้เนี่ยสิว่าผู้หญิงคนไหนที่ถูกคุณชายเพลย์บอยคนนี้ย่ำยีอีกแล้ว
ผู้จัดการฝ่ายขายไปแล้ว จันวิภาถึงชะโงกศีรษะออกมาจากเสื้อของทศพร โอ้แม่เจ้า เมื่อกี๊เสียงของผู้จัดการฝ่ายขายทำเธอตกใจจะแย่แล้วจริงๆ
แต่เธอยังได้มองทศพรอย่างซาบซึ้งทีหนึ่ง ยังดีที่เขาบังหน้าตัวเองไว้ ไม่งั้นคงขายหน้าแย่เลย
แต่เธอไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อแล้ว เธอผลักทศพรที่ไม่มีการป้องกันตัวออกแล้วเดินไปอย่างเร่งรีบ
ทศพรยื่นลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่ยังมีรสชาติของจันวิภาหลงเหลืออยู่ เขามีสีหน้ายิ้มแย้ม ดูท่าเธอก็ไม่ได้ต่อต้านตัวเองขนาดนั้นแล้ว
ล้วงสร้อยคอเส้นนั้นออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ทศพรรู้สึกอยู่เรื่อยเลยว่าคุ้นตามาก สร้อยคอเส้นนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน?
ในหัวคอยนึกย้อนความทรงจำเกี่ยวกับทุกคนที่ตัวเองรู้จักอย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง ก็นึกไม่ออกว่าใครเคยใส่สร้อยเส้นนี้ สร้อยคอที่แสนธรรมดาจนสีตกแล้ว ยังทำให้จันวิภาหวงนักหวงหนาขนาดนี้ ผู้ชายคนนี้!เชอะ!ทำให้ทศพรอิจฉาริษยามาก
ดูท่าจันวิภาไม่รู้จริงๆว่ามุกดาอยู่ที่ไหน งั้นตัวเองจะต้องเปลี่ยนวิธีแล้ว มุกดานะมุกดา คุณไปไหนแล้วเนี่ย?หรือจะไปต่างประเทศแล้ว?
คิดถึงตรงนี้ ทศพรก็ได้โทรหาเพื่อนตัวเอง ให้เขาเช็คดูหน่อยว่าช่วงนี้เคยมีคนที่ชื่อมุกดาซื้อตั๋วเครื่องบินหรือเปล่า
ออกมาจากบริษัทฮอนดากรุ๊ป ทศพรก็ได้ขึ้นรถไป เขาจะไปร้านเสริมสวยของจันทิมาเที่ยวหนึ่ง คราวก่อนร้านเสริมสวยของจันทิมาเกิดเรื่อง จนถึงตอนนี้ยังตรวจสอบไม่ได้ผลอะไร ถึงแม้ปากของคุณหญิงคุณนายพวกนั้นไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจต้องมีซุบซิบนินทาแน่นอน
ขับรถมาได้ไม่นานก็ได้มาถึงร้านเสริมสวยของจันทิมา จันทิมาได้รอเขาอยู่ที่ออฟฟิศแล้ว
“พี่ พี่ช่วยผมดูหน่อยว่าตรงไหนเกิดข้อผิดพลาดกันแน่”จันทิมาเห็นพี่ชายมาแล้ว เขาที่ขมวดคิ้วแน่นถึงได้คลายออก
ในฐานะที่เป็นพี่ชายคนหนึ่ง เขาจะไปช่วยจันทิมาดูแน่นอน
