ด้วยคำพูดของนายท่านใหญ่สุวรรณเลิศ คุณนายบ้านรองก็รู้สึกเกรงใจไม่กล้าออกไป เธอจึงต้องใช้คนไปเอาเงินมาให้ตัวเอง
แต่มุกดาดวงขึ้นมากจริงๆ ตอนที่เล่นจนจะแยกย้ายแล้ว ก็ชนะเงินจากทั้งสามบ้านได้พอตัวแล้ว
“พอแล้วๆ สิบโมงแล้ว ไม่เล่นแล้ว วันนี้โชคร้ายจริงๆเลย” บ้านรองพอเห็นว่าถึงเวลาแล้ว เธอก็รีบบอกไม่เล่นทันที ถ้าเล่นต่อไปไม่รู้จะเสียเงินอีกเท่าไหร่ เธอเริ่มรู้สึกสงสัยแล้วว่า นายท่านใหญ่สุวรรณเลิศร่วมมือกับแม่หนูคนนี้เพื่อชนะเงินของตัวเองหรือเปล่า
“ก็ได้ งั้นก็ไม่เล่นแล้ว ทุกคนไปพักผ่อนเถอะ” นายท่านใหญ่สุวรรณเลิศเห็นกล่องเงินที่ว่างเปล่าของตัวเอง เขากลับยังหัวเราะได้
“ชล ฉันไม่เคยเล่นไพ่แล้วดวงดีขนาดนี้มาก่อนเลยนะ” มุกดารู้สึกวันนี้แปลกมากจริงๆ เมื่อก่อนเธอเคยไปเล่นไพ่กับณิชพน แต่ก็ไม่เคยชนะเลยสักตาเดียว
“อาจเป็นเพราะตระกูลสุวรรณเลิศเหมาะสมกับเธอมั้ง เธออยู่ที่นี่ก็เพื่อรับโชคเวลาสถานที่และคนที่เหมาะสม” ชลธีพูดด้วยรอยยิ้ม
ห้องของชลธีใหญ่มาก แต่กลับดูจำเจมากด้วย ห้องเขาเท่าที่เห็นไม่ใช่สีขาวก็เป็นสีดำ
“เห้อ เหนื่อยจังเลย นั่งทั้งคืนแล้ว ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” มุกดารู้สึกตัวเองปวดเอวมาก เธอจะไปอาบน้ำก่อนแล้ว
เธอแช่อยู่ในน้ำอุ่นที่มีฟองอยู่เต็มอ่าง มุกดารู้สึกสบายมาก ในตอนที่เธอกำลังเพลิดเพลินอยู่นั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ชลธีเดินเข้ามาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า
“นาย นายทำอะไรน่ะ?” มุกดามองดูร่างกายที่เซ็กซี่จนเลือดกำเดาแทบพุ่ง ก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวมาก
“ฉันจะทำอะไรได้ ก็ต้องมาอาบน้ำเป็นเพื่อนภรรยาอยู่แล้วสิ เดี๋ยวฉันขัดหลังให้เธอเอง” ชลธีถอดรองเท้า ก้าวขาเข้ามาในอ่างน้ำ
อ่างน้ำนี้กว้างมาก แม้จะแช่กันสองคนก็ยังเหลือที่ว่างอีกเยอะ
มุกดาไม่รู้ว่าควรจะตอบโต้เขายังไงดี ก็เลยขยับไปข้างๆ ชลธีนั่งเข้ามาแล้วก็ขัดหลังให้มุกดาจริงๆ ยังนวดเอวให้เธออีก
เธอที่ปวดเอวมากอยู่แล้ว พอถูกนวดแบบนี้ก็รู้สึกสบายมาก มุกดาก็รู้สึกผ่อนคลาย ปล่อยให้ชลธีนวดไปเรื่อยๆแบบนั้น
ตอนเช้ามุกดากับชลธีจับมือกันเดินออกมา ทุกคนต่างก็รอพวกเขามาทานอาหารเช้ากันครบแล้ว
มุกดารู้สึกเกรงใจมาก เธอก็เลยพยักหน้าทักทายทุกคน ชลธีกลับดึงมือเธอนั่งลงทันที
วรรณวิมลเห็นพวกเขารักกันดีก็เบะปากไม่พอใจ มีอะไรน่ายินดีกัน ได้ใจยังไงก็ยังถูกลูกพี่ลูกน้องตัวเองแย่งผู้ชายไปเลยนี่ แน่นอนผู้ชายคนนี้ดีกว่าธีรเมทไม่รู้กี่เท่า
“กินข้าวเถอะ” ปู่ปรัณพูดแล้ว ทุกคนก็เริ่มกินทันที
“ฉันจำได้ว่า เมื่อก่อนมุกดากับลูกพี่ลูกน้องของฉันดูสนิทกันมาก ตอนที่หล่อนแต่งงานกับธีรเมท ลูกพี่ลูกน้องของฉันยังพูดถึงอยู่ตลอดเลยนะ” วรรณวิมลกินอาหารเช้าอยู่นั้น ก็ยังมีปากพูดอีก
คำพูดของเธอทำเอาทุกคนอึ้งกันไปหมด จะเริ่มเปิดศึกกันตอนเช้าเลยหรือไง? คนของบ้านสองก็เริ่มสนใจกันขึ้นมา ดูเหมือนพวกเขาจะชอบเห็นคนบ้านใหญ่ไม่ถูกคอกัน
“อ่อน เธอพูดอะไรน่ะ?” นายท่านใหญ่สุวรรณเลิศได้ยินแล้ว ก็ถามวรรณวิมล
“อ้อ ขออภัยด้วยนะคะ หนูไม่ได้ว่าอะไรค่ะ หนูแค่อยากจะบอกว่า หนูรู้จักมุกดาตั้งแต่สมัยก่อนแล้วค่ะ เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารักมากคนหนึ่งค่ะ” วรรณวิมลตั้งใจทำเหมือนพูดผิด จากนั้นก็ไม่สาวความถึงเรื่องนี้อีก เธอเป็นคนที่ฉลาดมากคนหนึ่ง อีกอย่างคุณปู่จะต้องโกรธมากแน่นอน
นีรชามองค้อนวรรณวิมลอย่างแรง สะใภ้คนนี้ชอบพูดหาเรื่อง เห็นความสงบเป็นไม่ได้ต้องสร้างเรื่องตลอด อะไรไม่ควรพูดก็ดึงดันพูดออกมา เหมือนกับแม่สามีของหล่อนไม่มีผิด
“ใช่แล้ว มุกของฉันน่ะเป็นเด็กที่น่ารักมาตลอด เอ้านี่ กินแซนด์วิชอีกชิ้นสิ” นีรชามองดูท่าทีที่อึดอัดของมุกดา เธอก็เลยยกจานแซนด์วิชไปให้หล่อน
แต่ปู่ปรัณกลับรู้สึกไม่พอใจ ก็ไม่ใช่อะไรอื่นหรอก มุกดายัยหนูคนนี้เคยแต่งงานมาแล้ว ทำไมเขาถึงไม่รู้? พวกเขากำลังหลอกเขาอยู่เหรอ?
ปู่ปรัณทำหน้าบึ้งตึง ดื่มนมเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปทันที
“คุณปู่ คุณปู่คะ คุณปู่อย่าใส่ใจคำพูดของหนูเลยค่ะ” วรรณวิมลยังคงพูดย้ำปู่ปรัณ
“กินข้าวของตัวเองไป อย่าพูดมาก” นีรชามองค้อนหล่อน
วรรณวิมลก็ไม่สนใจนีรชา เธอจะทำให้มุกดาอยู่ไม่เป็นสุขในบ้านหลังนี้ให้ได้
“คุณแม่คะ หนูพูดความจริงนี่คะ” วรรณวิมลยังคงทำท่าน้อยใจเหมือนตัวเองไม่ได้พูดผิดอะไร
“คุณแม่คะ นี่เป็นความจริงอยู่แล้ว อ่อนก็ไม่ได้หลอกทุกคนสักหน่อย ในเมื่อทำไปแล้ว จะให้คนอื่นพูดไม่ได้เลยเหรอ?” ธีร์ธวัชช่วยลูกสะใภ้ตัวเองแก้ต่าง
“ผมจำได้ว่าตอนช่วงมหาวิทยาลัยมีความนิยมเรื่องเอาภาพเปลือยของตัวเองไปกู้เงิน ไม่รู้ว่าพี่สะใภ้เคยได้ยินหรือเปล่า?” ชลธีเงียบอยู่ตลอด ในตอนนี้เอง เขาแค่ตอบโต้กลับไปด้วยคำพูดที่แสนจะธรรมดา
ใบหน้าของวรรณวิมลเปลี่ยนสีไปทันที เรื่องนี้ชลธีรู้ได้ยังไงกัน? นั่นเป็นเรื่องที่ทิ่มแทงใจเธอมากที่สุด ตอนนั้นเธอถูกแฟนทิ้ง แล้วยังท้องอีก
“เรื่องพวกนี้ พี่สะใภ้นายจะเคยได้ยินได้ยังไง?” ธีร์ธวัชมองค้อนชลธี ตอนที่สะใภ้แต่งงานกับเขา ยังบริสุทธิ์อยู่นะ
“อ้อ งั้นก็ดีแล้ว” ชลธีก็ไม่ได้พูดต่อไป
เขาต้องการให้วรรณวิมลหุบปาก ในเมื่อหล่อนกล้าหาเรื่องภรรยาของตัวเอง เขาก็มีวิธีประกาศเรื่องน่าเกลียดของหล่อนออกมาให้ทุกคนดูได้
สำหรับคำพูดที่ฟังไม่รู้ความของชลธี ทุกคนต่างก็ชินไปหมดแล้ว ดังนั้นก็จึงไม่มีคนไล่ถามอีก ทำให้วรรณวิมลโล่งอก
ตาบ้าชลธี เขารู้ได้ยังไงกัน? ไม่ได้การแล้ว จะต้องระวังให้มากขึ้น ของตอนนั้นก็ถูกทำลายไปแล้ว หรือว่ายังมีหลงเหลืออยู่เหรอ?
เป็นอาหารเช้าที่ทำให้ทุกคนกินอย่างไม่มีความสุข ทุกคนต่างก็คิดเรื่องอื่น พอกินข้าวเสร็จชลธีก็พามุกดาไม่ทำงาน
“แสนดี วันนี้อยู่เป็นเพื่อนหนูมุกด้วยนะ เดี๋ยวแม่ไปปลอบคุณปู่ก่อน แม่เห็นมุกเขาเหมือนจะอาการไม่ค่อยดีเลย ยัยวรรณวิมลนี่จริงๆเลย!” ตอนที่โธรณีกำลังจะไป นีรชาก็ดึงหล่อนไปข้างๆ และพูดกำชับ
“รับทราบค่ะ!” โธรณีตอบ
“มุก เรื่องเช้าวันนี้ เธออย่าเก็บไปคิดเลยนะ” เห็นมุกดาเงียบมาตลอดทาง ชลธีจึงปลอบใจเธอ
“ชล พี่สะใภ้รองพูดเรื่องจริงนี่ ฉันเคยแต่งงานแล้วครั้งหนึ่ง ฉันแต่งงานกับนายก็เป็นครั้งที่สองแล้ว อีกอย่าง……” มุกดาอยากจะบอกกับชลธีว่าเธอถูกคนอื่นหยามเหยียดในคืนวันแต่งงาน
“รู้แล้ว ใบหย่าของเธอฉันไปทำให้เอง ใบจดทะเบียนสมรสฉันก็เป็นคนไปทำให้ เธอหย่ายังไง เรื่องนี้ฉันรู้ทั้งหมดแล้ว” ชลธีพูดแทรกมุกดา
“อืม คือว่า แต่นายรู้ไหมว่าตอนคืนวันแต่งงาน ฉัน……” มุกดายังคงตั้งใจที่จะพูดมันออกมา นิสัยของเธอก็คือรู้สึกว่าในเมื่อเป็นสามีภรรยากันแล้ว ก็ควรพูดให้ทุกอย่างชัดเจน เธอไม่อยากปิดบังชลธี
“ที่รัก ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ฉันก็จะแต่งงานกับเธออยู่ดี เธออย่าคิดมากอีกเลยนะ” ชลธีพูดแทรกมุกดาอีกครั้ง เขารู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้
