“คุณคือดิษย์ดนุชของว่องประเสิรฐกรุ๊ปใช่ไหมคะ?” คุณนายโจนส์เข้าไปแล้ว ก็นั่งตรงข้ามดิษย์ดนุชเลย
“ครับ ใช่แล้วครับคุณนายโจนส์ นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆครับ หวังว่าคุณจะรับไว้นะครับ” ดิษย์ดนุชเอารังนกที่ตัวเองเอามาด้วยยื่นให้คุณนายโจนส์ แต่คุณนายโจนส์กลับไม่รับไว้
ดิษย์ดนุชยิ้มแห้ง และวางของขวัญไว้ข้างๆ
“คุณดิษย์ดนุชมาหาฉันมีเรื่องอะไรไม่ทราบคะ?” คุณนายโจนส์ดื่มชาด้วยท่วงท่าที่สง่างาม สายตามองดูแก้วชาของตัวเอง ไม่ได้มองดิษย์ดนุชเลยด้วยซ้ำ
ดิษย์ดนุชรู้สึกโกรธในใจ แม้ว่องประเสิรฐกรุ๊ปจะไม่ได้อยู่อันดับต้นๆในพระนคร แต่ก็ถือว่าเป็นบริษัทที่สร้างมานาน นอกจากบริษัทฮอนดากรุ๊ปแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าไม่เคารพเขา
แต่พอนึกเรื่องที่จะต้องขอร้องโจนส์กรุ๊ป เขาจึงจำใจต้องอดทนไว้ก่อน
“ครับ ใช่แล้ว มีเรื่องเล็กน้อย ที่ต้องคุยกับคุณหน่อยน่ะครับ” ดิษย์ดนุชข่มอารมณ์โกรธในใจไว้ เป็นแค่ผู้หญิงยังยโสแบบนี้อีก เขาจะจัดการเธอช้าๆเอง
“ให้เวลาคุณสิบนาที ฉันยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะ” คุณนายโจนส์วางแก้วชาลง เธอพูดกับดิษย์ดนุชอย่างหมดความอดทน
“ครับๆ เป็นแบบนี้นะครับ คุณนายโจนส์ โจนส์กรุ๊ปกับว่างประเสิรฐกรุ๊ปของพวกเราคุยเรื่องร่วมงานกันเสร็จแล้วนี่ครับ? นี่กำลังจะเข้าขั้นตอนการก่อสร้างอยู่แล้ว ทำไมถึงยกเลิกกะทันหันละครับ?” ดิษย์ดนุชถามอย่างระมัดระวัง
“อ้อ คุณมาถามเรื่องนี้นี่เอง ฉันจะบอกคุณให้นะ ตอนที่ฉันตรวจสอบคุณสมบัติของว่องประเสิรฐกรุ๊ป เห็นว่าพวกคุณไม่ผ่านน่ะค่ะ” คุณนายโจนส์มองดูเล็บที่ทาสีแดงสดไว้
นิ้วมือของเธอสวยจริงๆ ทั้งขาวทั้งนุ่ม อย่างกับหน่อไม้เลย
“คุณสมบัติของพวกเราไม่ผ่านงั้นเหรอครับ ก่อนหน้าที่คุยกับก็ตรวจสอบแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมถึงตรวจสอบอีกละครับ” ดิษย์ดนุชรู้สึกคุณนายโจนส์กำลังหาเรื่องตนอยู่
“ไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนน่ะค่ะ พวกคุณขาดคุณสมบัติด้านจิตใจน่ะค่ะ ฉันได้ยินมาจากหลายๆบริษัท บอกว่าว่องประเสิรฐกรุ๊ปวิธีสกปรกบ่อยครั้ง ร่วมงานกับพวกเขา สุดท้ายคนที่เสียเปรียบก็เป็นบริษัทอื่น ยังทำลายไปแล้วหลายบริษัทด้วย เป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ?” คุณนายโจนส์ถามดิษย์ดนุช
ดิษย์ดนุชชะงัก อันนี้เหมือนจะมีนะ แต่ก็เป็นฝีมือของธีรเมทลูกชายตัวเองทั้งนั้น เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ตอนนั้นเขาก็รู้เรื่องนี้อยู่ และยังอนุญาตแล้ว
โจนส์กรุ๊ปมาพระนครไม่นาน ทำไมถึงตรวจสอบได้ชัดเจนขนาดนี้ล่ะ?
“ประธานดิษย์ดนุช คุณคงไม่ได้ลืมหรอกนะ?” ทันใดนั้นคุณนายโจนส์ก็ใช้ดวงตาสวยของเธอจ้องมองเขา
“ครับ เรื่องนี้อาจจะเป็นแค่ข่าวลือนะครับ ถึงแม้จะเสียเปรียบจริง ว่องประเสิรฐกรุ๊ปของพวกเราก็เสียเปรียบเหมือนกัน แต่แค่บริษัทพวกเราใหญ่ เลยแบกรับมันไหว บริษัทเล็กพวกนั้นคงรับไม่ไหว ดังนั้นเลยต้องล้มละลายไป” ดิษย์ดนุชหาข้ออ้าง
น่าจะจัดการได้เนียนนะ คุณนายในโจนส์กรุ๊ปรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน?
“อ้อ เป็นแบบนี้นี่เอง? ดังนั้นพวกเราก็ไม่กล้าร่วมงานกับว่องประเสิรฐกรุ๊ปแล้ว กลัวว่าพวกเราจะไปเหยียบโดนกับดัก นั่นเป็นเรื่องที่ไม่ดีมาก พวกเราทั้งโจนส์กรุ๊ปมีคนอยู่มากมายที่รอเงินเดือนจากคุณโจนส์ พวกเราเสียไมได้หรอกค่ะ” คุณนายโจนส์เปลี่ยนประเด็น
“ดังนั้นฉันรู้สึกว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องร่วมงานกันหรอกค่ะ ส่วนเรื่องค้าเปรับผิดสัญญา ฉันให้พวกคุณได้ค่ะ ทำตามในสัญญาที่ว่าไว้เลย” คุณนายโจนส์พูดจบ ก็ลุกขึ้นมาทันที
“หมดเวลาแล้วค่ะ ฉันก็ไม่พูดคงต้องขอลาก่อน ประธานดิษย์ดนุช ไม่มีธุระแล้วก็กลับเถอะค่ะ” คุณนายโจนส์เดินออกจากห้องประชุมไปอย่างสง่างาม
ดิษย์ดนุชโกรธจนปวดหัวไปหมด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โจนส์กรุ๊ปมีเงินเยอะ แกร่งกว่าบริษัทฮอนดากรุ๊ปเสียอีก ตอนนี้เขาไม่ได้อะไรกลับไปเลย
ตอนที่เดินออกจากประตูโจนส์กรุ๊ป ดิษย์ดนุชโทรศัพท์หาธีรเมท
“ตอนที่นายร่วมงานกับบริษัทเล็กๆพวกนั้น เก็บกวาดได้สะอาดไหม?”
“แน่นอนสิครับ คนมากมายยังไม่รู้เลยว่าถูกพวกเราหลอก” ธีรเมทพูดอย่างมั่นใจ
“นายแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นใช่ไหม?” ดิษย์ดนุชไล่ถาม
“แน่ใจ! หรือไม่แน่ใจ! ตอนที่ผมกับมุกดาหย่ากัน มุกดายังเคยสงสัยเลย” ทันใดนั้นธีรเมทก็นึกถึงมุกดาขึ้นมา เธอเคยบอกว่าเขาเป็นคนทำลายตระกูลแก้วสุทธิ
“มุกดาเหรอ? นายไปตรวจสอบสิ มุกดากับโจนส์กรุ๊ปมีความสัมพันธ์อะไรกัน ทำไมคนของโจนส์กรุ๊ปถึงแก้แค้นแทนหล่อนได้” ดิษย์ดนุชพูดจบก็วางสายทันที
ลูกชายคนที่สามทำอะไรก็ไม่คิดเผื่ออนาคตเลย ตอนนั้นที่มุกดาสงสัย ก็น่าจะปฏิเสธไป เขาคงคิดว่ามุกดาไม่มีทางทำลายว่องประเสิรฐกรุ๊ปได้สินะ
ธีรเมทได้ยินว่าการร่วมงานของว่องประเสิรฐกรุ๊ปกับโจนส์กรุ๊ปถูกยกเลิกแล้ว เขาก็ร้อนใจไปด้วย
ครั้งก่อนบริษัทฮอนดากรุ๊ปไม่ร่วมงานกับว่องประเสิรฐกรุ๊ป นั่นเป็นเพราะมุกดาแต่งงานกับชลธี
แต่โจนส์กรุ๊ปในตอนนี้ มีความสัมพันธ์อะไรกับมุกดากันแน่? เหมือนจะเคยได้ยินว่า งานเลี้ยงครั้งก่อนของคุณโจนส์ คุณโจนส์ยังให้หุ้นส่วนร้อยละสิบห้ากับมุกดา คุณโจนส์คงไม่ได้ชอบมุกดาหรอกนะ?
“ธีร์ นายเป็นอะไรไป? ทำไมสีหน้าแย่ขนาดนั้นล่ะ?” เมธพรมองและรอคอยธีรเมทของตัวเอง เหมือนสีหน้าเขาจะดูไม่ดีมาก
“ไม่เกี่ยวกับเธอ วันนี้ฉันนัดเธอออกมา ก็เพื่อบอกกับเธอเรื่องหนึ่ง ต่อไปเธอไม่ต้องมาหาฉันอีกแล้ว ระหว่างพวกเราจบกันแล้ว” ธีรเมทมองเมธพรด้วยแววตาเย็นชา
“ธีร์ พวกเราไม่พูดเรื่องนี้ดีไหม? ฉันรู้ว่าช่วงนี้นายอารมณ์ไม่ดี ฉันช่วยนายได้นะ” เมธพรไม่ยอมปล่อยธีรเมทไปหรอกนะ ตอนนั้นเธอเสียเวลาไปเยอะมาก กว่าจะจับธีรเมทไว้ได้
“ช่วยฉัน? เธอจะช่วยยังไง? แค่เธอน่ะเหรอ? ตอนนี้โจนส์กรุ๊ปไม่ร่วมงานกับว่องประเสิรฐกรุ๊ปแล้ว เธอไปช่วยฉันสิ ช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ซะสิ ถ้าทำได้ ฉันก็จะไม่เลิกกับเธอ” ธีรเมทตะคอกเมธพร
ผู้หญิงคนนี้ น่ารำคาญจริงเลย ใช้ลูกคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสงสาร ทำให้ตัวเองเลิกกับมุกดา ธีรเมทในตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ตอนนั้นเขาหลงใหลในเรือนร่างของเมธพร เขาไม่เคยคิดแบบนี้เลย
“ว่าไงนะ? การร่วมงานกับโจนส์กรุ๊ปถูกยกเลิกงั้นเหรอ?” เมธพรไม่คิดว่าประธานของว่องประเสิรฐกรุ๊ปดำเนินการโครงการนี้ของโจนส์กรุ๊ปกับมือเอง แต่ตอนนี้กลับถูกยกเลิกงั้นเหรอ
“ใช่สิ เธอมันตัวซวย ตอนที่อยู่กับมุกดา ฉันโชคดีมาตลอด ทำอะไรก็ราบรื่น แต่ตอนนี้ล่ะ ดูสิ เธอดูสิ” ธีรเมทโยนความผิดให้เมธพรทั้งหมด
แต่เมธพรรักเขามาก และรู้สึกว่าเป็นความผิดของตัวเองจริงๆ
“ธีร์ นายอย่าใจร้อนเลยนะ โจนส์กรุ๊ปฉันอาจจะทำอะไรไม่ได้ แต่ฉันสามารถช่วยนายร่วมงานกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปได้” เมธพรพูดกับธีรเมท
“ร่วมงานกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปงั้นเหรอ? เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ตอนนี้มุกดาเป็นภรรยาของประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ป เธอคิดว่าหล่อนจะเอาโครงการนี้ให้พวกเราเหรอ?” ธีรเมทสะบัดมือเมธพรออกไปสุดแรง!
