ตอนที่มุกดาอยากจะไปเข้าห้องน้ำนั้น พอยืนขึ้นมาก็รู้สึกเวียนหัว เธอเอามือค้ำโต๊ะไว้ คุณโจนส์เห็นดังนั้นก็ช่วยพยุงเธอ
“คุณมุกดา รู้สึกไม่สบายเหรอครับ? ” คุณโจนส์เอ่ยปากถาม
“อ้อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่เวียนหัวนิดหน่อย น่าจะเพราะว่ามีความสุขเกินไป” มุกดาเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เธอพยายามตั้งสติ แล้วก็ยิ้มให้คุณโจนส์หลังจากนั้นก็ไปเข้าห้องน้ำ
พอออกมาจากห้องน้ำ มุกดาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัวแถมยังเวียนหัวอีกด้วย เธอใช้น้ำเย็นล้างหน้า แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
“คุณมุกดา คุณหญิงให้คุณไปพักผ่อนที่ห้อง808 เธอเองก็ไปพักผ่อนแล้วครับ” มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับมุกดา
มุกดาพยักหน้า ตอนนี้เธอเวียนหัวมาก อยากจะได้ที่พักผ่อนจริงๆ
เธอหันหลังได้ก็เดินเข้าลิฟต์ไป และขึ้นไปชั้น 8
ตอนที่มาถึงห้อง808นั้น มุกดาก็เปิดประตูอย่างรีบร้อน เธอเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายก็รู้สึกร้อนมาก ตอนนี้เธอหิวน้ำ อยากดื่มน้ำมากๆ
ทำไมความรู้สึกนี้มันค่อนข้างคล้ายกับความรู้สึกของค่ำคืนตอนแต่งงานใหม่เลยล่ะ? หรือว่าเธอถูกวางยาอีกแล้ว?
ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของมุกดา ตอนที่เธออยากจะออกไปข้างนอกนั้น ก็พบว่าประตูถูกล็อกเรียบร้อยแล้ว มีเสียงดังออกมาจากห้องอาบน้ำ มีคนอยู่ในห้องนี้อยู่แล้ว
เห็นได้ชัดว่าตัวเองถูกวางแผน มุกดาไม่ได้ตื่นตกใจ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเวียนหัวขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าเธอก็กัดนิ้วของตัวเอง พยายามรักษาสติที่เอาไว้ นิ้วของเธอถูกกัดจนเป็นแผลไปหมด
เธอมองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างระมัดระวัง ไม่รู้ว่าครั้งนี้พวกเธอได้เตรียมคนแบบไหนมา ในหัวเธอพยายามคิดอย่างรวดเร็วว่าตัวเองควรจะออกไปอย่างไร
พอเห็นที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะ มุกดาก็เดินเข้าไป ตอนนี้ขาของเธอไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าจะไปถึงโต๊ะ มุกดากอดที่เขี่ยบุหรี่คริสทัลไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง
เสียงน้ำหยุดแล้ว เหมือนกับว่าคนที่อยู่ด้านในกำลังจะออกมา และก็รวดเร็วมาก ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออก มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากในนั้น เขาสวมใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้นอย่างเรียบง่าย หัวก็ยังเปียก
มุกดาเวียนหัวมาก สายตาที่มองคนตรงหน้าก็คลุมเครือ ไม่ว่าเธอจะพยายามกัดนิ้วแค่ไหน ก็ไม่มีผลอะไรแล้ว
“คุณมุกดา?” คนที่มานั้นเห็นว่ามุกดาอยู่ในห้อง เขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก สิ่งที่ประทับใจมากกว่านั้นก็คือในมือของมุกดากอดที่เขี่ยบุหรี่อยู่ สติของเธอก็ดูไม่ครบถ้วนเท่าไหร่
“คุณมุกดา คุณมุกดา คุณเป็นอะไรไป? เป็นอะไรไป?” ผู้ชายคนนั้นย่อตัวลง แล้วก็พยุงมุกดาขึ้นมา
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันค่ะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน” มุกดาใช้เรี่ยวแรงอย่างมากกว่าจะพูดออกมาได้ เธอกำลังเตือนอีกฝ่ายอยู่ แต่ว่าคำพูดของเธอนั้นกับนุ่มนวลมาก
“ตายแล้ว ร้อนมากเลย” ชายหนุ่มจับหน้าผากของมุกดา มันร้อนมาก และการกระทำต่อไปของเธอก็ทำให้เขาต้องตกใจ
มุกดาไม่สามารถควบคุมการกระทำของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายของเธอมันไม่สบายมากขึ้นเรื่อยๆ เธออยากจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เธอรู้สึกร้อนมากจนต้องการร่างกายที่เย็น และก็พอดีที่ร่างกายของชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เย็นพอดี
ชายหนุ่มเห็นมุกดาพุ่งเข้ามา ก็รู้ว่าไม่ดีแล้ว มีคนวางยามุกดา จะกล้าเกินไปแล้ว กล้าวางยามุกดา แถมฝ่ายตรงข้ามยังเป็นตัวเขาเองอีก
ชายหนุ่มอุ้มมุกดาขึ้นไปบนเตียง เห็นว่าเธอดูทุกข์ทน แล้วก็เริ่มประพฤติตัวไม่ดี เขาก็เปิดผ้าห่มออก แล้วก็เอาผ้าห่มม้วนตัวเธอไว้
“โอ๊ย ฉันทรมานมากเลย ทรมานมากๆ ” มุกดาพึมพำเบาๆ
สายตาของชายหนุ่มดูร้ายกาจ เขาเพิ่งจะมัดมุกดาเสร็จ ก็มีคนมาเคาะประตู เขาอยากจะออกไปเปิดประตู แต่ก็พบว่าประตูถูกล็อก ความโกรธของเขาก็เพิ่มขึ้นในทันที
เสียงดัง “ปัง” ดังขึ้นอย่างแรง ประตูถูกกระแทกจนเปิดออก แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวที่หน้าประตูห้อง ครั้งนี้หน้าประตูยังมีนีรชา คุณนายโจนส์ นิตย์รวีร์ ธีร์ธวัช ธินิดาแล้วก็วรรณวิมล แถมยังมีนักข่าวอีกหลายคน
ภาพนี้มันเคยเป็นความเจ็บปวดในใจของมุกดา ไม่คิดเลยว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกครั้งหนึ่ง ห่อหมกได้เห็นภาพนี้ น้ำตาก็ไหลลงมา
“เด็กน้อย เด็กน้อย เธอเป็นยังไงบ้าง เป็นยังไงบ้าง?” คุณนายโจนส์ไม่ได้ไปมีเรื่องกับคุณโจนส์และมุกดา แต่ว่าเธอกลับวิ่งไปหามุกดา แล้วก็มองหน้าเธออยากเป็นห่วงเป็นใย
“เธอถูกวางยา นี่พวกคุณมาจับเรื่องอนาจารอย่างนั้นเหรอ?” ผู้ชายคนนั้นก็คือคุณโจนส์ ตอนนี้ใบหน้าของเขาเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น
นีรชาก็เดินเข้ามา เพราะเห็นว่ามุกดายังใส่เสื้อผ้าครบ แถมยังถูกมัดอยู่บนเตียง เธอก็มองไปที่คุณโจนส์ด้วยแววตาที่ซาบซึ้ง
“คุณโจนส์ ทำไมคุณถึงมาอยู่ในห้องเดี๋ยวกับมุกได้ล่ะคะ? นิโคลคนทำอะไรกันอยู่? ” คนอื่นๆ กำลังถามคำถามกับคุณโจนส์อยู่ และคุณโจนส์ก็สังเกตเห็นความพึงพอใจในแววตาของวรรณวิมล
เมื่อกี้ที่พนักงานทำซุปหกใส่เขาคงเป็นเรื่องตั้งใจสินะ ดังนั้นก็เลยให้ตัวเองขึ้นมาอาบน้ำ แล้วก็รอเขาเอาเสื้อผ้าไปซักแห้ง ที่แท้ก็วางแผนตัวเขากลับมุกดา หึ พวกเธอมองคนผิดไปหรือเปล่า?
“ทำอะไรเหรอครับ? เพราะคุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ มานี่ คุณคือนักข่าวใช่ไหม เอาสิ่งที่คุณถ่ายมาให้ผมดูหน่อย” ร่างกายของคุณโจนส์สูงใหญ่ เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้านักข่าวตัวเล็กๆ ยื่นมือหนาออกมา ออร่าที่เหมือนกับพระราชาของเขาทำให้นักข่าวตัวน้อยยื่นกล้องไปให้เขาอยากเชื่อฟัง
“พวกเรายังไม่ได้ถ่ายอะไรเลยครับ ก็แค่ถ่ายรูปหน้าคุณกับผู้หญิงที่อยู่บนเตียงเท่านั้นเอง”
น้ำเสียงของนักข่าวคนนั้นก็ตะกุกตะกัก
นักข่าวคนอื่นๆ ก็ดูเช่นกัน ไม่มีอะไรให้ตกใจ ไม่มีรูปถ่ายที่สำคัญ เขียนข่าวไปก็ป่วยการ
“อ้อ ถ่ายผมออกมาได้หล่อมาก ก็คุณสามารถใช้รูปนี้พาดหัวข่าวได้เลย ผมจำได้หมดแล้วว่าพวกคุณมาจากสำนักพิมพ์ไหน อยากถ่ายรูปเพิ่มอีกหน่อยไหม ผมสามารถโพสต์ท่าเพิ่มให้ได้อีกนะ ให้พวกคุณถ่ายออกมาให้ดูหล่อกว่านี้หน่อย” คุณโจนส์พูดช้าๆ คุณนายโจนส์ก็รู้ว่าเขาโกรธแล้ว
“ไม่ ไม่ ไม่ พวกเราไม่ถ่ายแล้วครับ วันนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด” นักข่าวตัวน้อยๆ ค่อยๆ หนีออกไป แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่มีสาระอะไรเลย ถ้าเกิดว่าสำนักพิมพ์ของตัวเองถูกปิด เจ้านายต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน
“ตายแล้ว มุกเป็นอะไรไป? ใครมัดเธอไว้บนเตียง” วรรณวิมลดึงธินิดาให้เดินเข้าไปด้วย พอเห็นท่าทางที่ทุกข์ทรมานของมุกดา ในใจเธอก็รู้สึกมีความสุข
“ไป เรียกหมอมา” คุณโจนส์พูดกับพนักงานคนหนึ่ง
พนักงานคนนั้นก็รีบไปตามหมอด้วยความรวดเร็ว
ตอนแรกก็อยากเห็นละครสนุกๆ แต่ว่ากลับถูกคุณโจนส์แก้ไขสถานการณ์จนได้ คุณนายโจนส์นี่ก็จริงๆ เลย พาเธอมาจับชู้ แล้วเธอจะเอาแต่เป็นห่วงมุกดาทำไมกัน เธอควรจะตบหน้ามุกดาสักฉาดสองฉาดไม่ใช่เหรอ?
“เพียะ เพียะ!” ตอนที่วรรณวิมลกำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงดังฟังชัดเกิดขึ้นสองครั้งจริงๆ
