นีรชาได้ยินว่าคุณย่าของชลธีจะมา เธอก็ได้เครียดไปเลย ยายแก่คนนี้ไม่ถูกกับเธอเอามากๆ เมื่อก่อนไม่เคยที่จะพักอยู่ด้วยกันเลย ก็อยู่อย่างสงบสุขดี แต่ว่าเธอจะไปคิดถึงได้ยังไงว่าวันนี้จะมาพักที่นี่?
“งั้นถ้าเธอมา สิริกรจะมาไหม?” นี่เป็นสิ่งที่นีรชากังวลที่สุด คุณหญิงท่านถูกสิริกรภรรยาเก่าของชุติภาสดูแลมาโดยตลอด คราวนี้ถ้าเธอมา ก็ต้องพาสิริกรมาด้วยใช่ไหม? เห็นบ้านนี้จะเป็นอะไรกันแน่
“อันนั้นผมก็ไม่รู้นะ ยังไงซะก็แค่เพิ่มถ้วยมาถ้วยหนึ่ง ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ บ้านนี้ยังมีผม มุกกับแสนดีไม่ใช่เหรอครับ พวกเขาไม่กล้าที่จะรังแกแม่หรอก” ชลธีพูด
ศึกสงครามระหว่างผู้หญิงผู้ชายไม่มีทางที่จะเข้าใจหรอก ต่อให้พูดกับเขา เขาก็เข้าใจไม่ได้อยู่ดี นีรชาก็ขี้เกียจที่จะพูดกับลูกชาย
ตอนนั้นเป็นชุติภาสที่หย่ากับสิริกรเพราะว่านิสัยเข้ากันไม่ได้ หย่าเสร็จก็ได้เจอกับนีรชาในงานเลี้ยง เขานั้นถึงขั้นที่ว่าเป็นรักแรกพบ ก็ได้ตามตื๊อตามจีบนีรชามาได้ แล้วก็ได้แต่งงานมีลูก
แต่ว่านายหญิงนิ่มมักจะบอกว่านีรชาเป็นชู้ ไปอ่อยชุติภาส เพราะงั้นแม่ผัวกับลูกสะใภ้เจอหน้ากันก็มักจะทะเลาะกัน
“ก็ได้ แม่ไปจัดเตรียม เธอก็ไม่ยอมที่จะอยู่กับคุณปู่ งั้นแม่ก็จัดที่ที่เงียบสงบหน่อยให้เธออยู่พักรักษาตัวดีๆ” นีรชาก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอไม่ชอบนายหญิงนิ่ม แต่ว่านั่นก็เป็นแม่ของชุติภาส แม่ผัวของตน ถ้าจะมาก็ทำได้แค่กดความไม่ชอบลงไป
“ครับ แม่ดีที่สุดเลย เป็นแม่ที่ดีมากๆ” ชลธีก็ได้ชมนีรชา
นีรชาก็มีนิสัยแบบเด็กๆ คนที่เธอชอบใจนั้นก็แทบที่จะเอาลูกกวาดของตัวเองทั้งหมดแบ่งให้อีกฝ่าย ถ้าเกิดเธอไม่ชอบ งั้นก็ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางที่จะเข้าตาเธอได้
พอคุยกันเสร็จแล้ว ชลธีก็ได้ลากมุกดาพูดกับนีรชาว่า “แม่ครับ ผมกับมุกก็ขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะครับ ผมเอาของขวัญให้เธอ”
“จ้ะ จ้ะ ไปเถอะ ไปเถอะ พักผ่อนก่อนสักพัก เดี๋ยวลงมาทานข้าว” นีรชาเห็นว่าลูกชายกับลูกสะใภ้มีความรู้สึกที่ดีต่อกันแบบนี้ เธอก็ดีใจมากๆ
ใบหน้าของมุกดาก็ได้แดงทันที ชลธีก็ได้จูงมือแน่นพาเธอขึ้นไปชั้นบน ในมือยังถือของอยู่ ข้างในเป็นของขวัญที่จะให้มุกดา
ปิดประตู ชลธีถึงเปิดของขวัญลึกลับนี้ออก เป็นวิมานลอยฉบับภาษาเยอรมันหนึ่งชุด นี่เป็นหนังสือที่มุกดาอยากได้มาโดยตลอด แต่ว่าได้หยุดตีพิมพ์ไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าคราวนี้ชลธีได้หามันมาจนได้
“เมื่อกี้ผมไม่กล้าที่จะเอามันออกมา เดี๋ยวแม่ของผมก็บอกว่าผมซื้อของขวัญให้แบบไม่จริงจัง ในสายตาแม่ของผม นอกจากเพชรพลอย ของแบรนด์เนมระดับโลก อย่างอื่นไม่นับว่าเป็นของขวัญ” ชลธีพูดกับมุกดา
มุกดาก็ได้จับหนังสือชุดนั้นเบาๆ ในใจซาบซึ้งเอามากๆ เธอก็แค่พูดถึงหนังสือชุดนี้ไปแค่ครั้งเดียว บอกว่าตัวเองหามาตั้งนานก็หาซื้อไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าชลธีจะเก็บมาใส่ใจ
“ชอบไหม?” ชลธีถามมุกดา
“ชอบค่ะ ชอบมากๆ เลย” เครื่องประดับในบ้านมุกดาไม่เคยที่จะใส่มาก่อน เธอไม่ชอบของพวกนั้น แต่ว่าของขวัญชิ้นนี้ทำให้เธอนั้นดีใจมากๆ
“ชอบแล้วก็ไม่มีอะไรตอบแทนหน่อยเหรอ?” ชลธีก็ได้ยื่นแก้มเข้าไป
มุกดา “จุ๊บ” ไปทางหน้าของเขาทีหนึ่ง
ชลธีก็ได้ผลักมุกดาล้มไป เอาหนังสือชุดนั้นวางไว้อีกข้าง จากกันนานขนาดนี้แล้ว ในใจของเขาคิดถึงมุกดามากๆ เลยล่ะ
“นี่ตอนกลางวันนะคะ” มุกดาก็ได้พูดออกไป ถ้าเกิดมีคนเข้ามาทำยังไง?
“ไม่เป็นไร พวกเขาต้องเข้าใจอยู่แล้ว อีกอย่างผมได้ล็อกประตูห้องแล้ว ผมรู้ว่าเธอต้องกังวลแน่ๆ” ชลธีพูดไปแล้วก็ได้เริ่มถอดเสื้อของมุกดาไป
การกระทำเร็วเอามากๆ เสื้อผ้าของมุกดาได้ออกไปจากตัวของเธอแล้ว
มุกดาก็ได้มองชลธีที่หลับสบายอยู่ข้างๆ มือของเขายังกอดเธออยู่
มุกดามองใบหน้าของชลธีอย่างละเอียด ใต้คิ้วที่หนานั้นก็ได้มีขนตาที่ยาวราวกับพัดประดับอยู่บนใบหน้า
จมูกที่โด่งบวกกับริมฝีปากที่บาง หน้าตาคมเข้ม ผิวที่เนียนนุ่ม ผู้ชายคนหนึ่งทำไมถึงได้มีหน้าตาที่สวยแบบนี้ ผิวนั้นดีกว่าผิวของผู้หญิงซะอีก ไม่มีรอยเลยสักนิด
มองไปมองไป มุกดาก็อดที่จะไม่เอามือยื่นออกไปไม่ได้ อยากที่จะจับหน้าของเขา
“ชอบไหม?” ไม่รู้ว่าชลธีตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาหลับตา เอามือของเธอวางบนใบหน้าของตน ในเธอนั้นสัมผัสถึงผิวหน้าของตน
“ชอบค่ะ” มุกดาก็ได้ตอบไปตรงๆ ชอบมากจริงๆ ลื่นๆ แบบนั้น แล้วก็นุ่มแบบนั้น จับแล้วรู้สึกดีมากๆ
“ถ้าชอบเธอก็จับมันทั้งชาติเลย” แขนที่ยาวข้างหนึ่งของชลธี ก็ได้กอดมุกดามาในอ้อมกอดของตัวเองอย่างแน่นหนา ภรรยาของตัวเองพอได้กอดแล้วก็รู้สึกสบายมากๆ มีแค่กอดมุกดา ชลธีถึงหลับได้อย่างสบาย
ชลธีกอดมุกดา คิดได้ว่ามุกดาโดยตัวเองรังแกไปไม่น้อย ชลธีก็ได้นวดเอวให้เธออย่างอ่อนโยน
“คร๊อกๆ” ตอนที่นวดเอวอยู่นั้น ท้องของมุกดาก็ได้ร้องขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ งานที่ออกกำลังเยอะขนาดนั้นทำให้เธอหิวแล้ว
“หิวแล้วเหรอ?” ชลธีหัวเราะ
“ลุกขึ้น วันนี้ทานข้าวเสร็จผมพาเธอไปที่แห่งหนึ่ง” ชลธีก็ได้จูบไปที่แก้มของมุกดา แล้วก็ลากเธอลุกขึ้น
ตอนที่ทานข้าวนั้น มุกดารู้สึกได้ว่าทุกคนก็ได้ใช้สายตาที่แปลกประหลาดมองมาทางเธอ เธอรู้สึกแปลกมากๆ แต่ว่าชลธีก็ได้ทานข้าวอย่างสง่า ยังเอากับข้าวให้เธออย่างเอาใจใส่
รวมกระทั่งโธรณีก็ได้แอบยิ้มอยู่ตรงนั้น มุกดาก็ได้จ้องเธอเขม็งสักพัก โธรณีก็หุบยิ้มทันที
ทานข้าวเสร็จ มุกดาก็ได้ลากโธรณีถามว่าเกิดอะไรขึ้น
โธรณีก็ได้ชี้ไปที่คอของมุกดา พูดเบาๆ ว่า “รอยจูบ” คราวนี้ทำให้มุกดาอายไปเลยทันที ชลธีนี่เห็นแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่บอกเธอ ทำให้เธอนั้นขายหน้าต่อหน้าทุกคน
“ชลธี คุณ คุณ คุณเห็นรอยบนคอของฉันแล้ว ทำไมคุณไม่บอกกันฉัน? ไม่ใช่ ทำไมคุณถึงได้ทำฉันจนเป็นแบบนี้?” มุกดาก็ได้โมโหจนกระชากเสื้อของชลธี
ชลธีหันไปแล้วก็กอดเธอมาในอ้อมกอด “นี่มันจะเป็นไร สามีภรรยาทั่วไปก็ควรจะมีการกระทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? ร่างกายของผมแข็งแรงแบบนี้ หรือว่าภรรยาของผมไม่สมควรที่จะมีรอยแห่งรักแบบนี้เหรอ?” เขายังพูดออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ
แต่ว่ามุกดากลับรู้สึกว่าน่าอายมากๆ เธอก็ได้รีบขึ้นไปชั้นบนหาผ้าพันคอ มาพันคอของตัวเอง
ผ่านไปไม่กี่วัน ชุติภาสก็ได้โทรหานีรชาอย่างเป็นทางการ บอกว่าอยากจะรับย่านิ่มมาอยู่ที่บ้าน เขาไม่ได้บอกว่าสิริกรมาหรือเปล่า แต่ว่าไหนๆ พวกเขาต่างก็ไม่พูด นีรชาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ รอว่าถึงเวลามาแล้วค่อยว่ากัน
กับการมากของย่านิ่ม ทั้งคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศนี้นั้นก็มีแค่ธีร์ธวัชกับนิตย์รวีร์ที่ดีใจมากๆ คนอื่นนั้นก็ได้เงียบมาก แม้กระทั่งปู่ปรัณ เขานั้นไม่ได้รอคอยกับการมาของภรรยาตัวเองเล
